0 အမွတ္တရ မတ္လတံတားနီ(ကုိမုိးေမာင္ေမာင္)

(၁၆)
ကြန္ဗုိေကး႐ွင္းႀကီးကုိသတိရတယ္။စာ႐ြက္အပုိင္းေလးေတြ ၊ထမင္းေစ ့ေလးေတြကုိ သတိရတယ္၊ လွမ်ဳိးေနာင္၊ ေဇာ္မင္း၊ေဌးႀကြယ္တုိ ့ကုိသတိရတယ္ေက်ာင္းသားေတြသူတုိ ့ကုိမခ်ီ ၿပီး ေက်ာင္းဝင္းတပတ္ လွည့္လည္ႀကပုံ ကုိသတိရတယ္၊၊အီကုိေဆာင္ ဂိတ္ေပါက္ကုိ သတိရတယ္။ ခင္ေမာင္၇ီ(ခ)တင္ေအး၊ အိတ္ခ်္ယင္းမာ၊ညိဳထြန္း ။ ညြန္ ့ဝင္းတုိ ့ကုိ သတိရတယ္၊ေရအုိးႀကီးတလုံးရင္မွာပုိက္ၿပီး ေၿပးထြက္လာတဲ ့ခရမ္းၿပာ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ေဘးက ငရုတ္ဆီခ်က္တဲ့အိမ္ပုိင္႐ွင္ကယားသူေဌးမႀကီးကုိသတိရတယ္
ကမာၻမေက် ၿမန္မာၿပည္ သီခ်င္းကုိသတိရတယ္၊မဂၤလာပါ ၿပန္မထြင္းရေသးလုိ ့ေၿမစုိင္ခဲေတြ ပြထေနတဲ့ အင္းယားကန္ေဘာင္႐ုိးကုိသတိရတယ္၊

ေဖြးေဖြးၿဖဴတဲ့တံတားေသးေသးေလးကုိသတိရတယ္၊ေၿမစာရင္းဦးစီးဌာနနဲ ့သံဆူးႀကိဳးတန္းေတြကုိ သတိရတယ္၊ကုလသမဂၢသို ့တင္ၿပမည္ ့ေက်ာင္းသားထု၏နစ္နာခ်က္ ၁၄ ခ်က္ဆုိတဲ ့ဗလာစာ႐ြက္ ပုိင္းေလးကုိသတိရတယ္၊ဝါးလုံးပုိင္းကုိ ဓါးနဲ ့၂ခ်မ္းခြဲလုိက္သလုိ မာလာေဆာင္ေ႐ွ ့ကေန ကန္ေဘာင္ဘက္ ကုိ တၿခမ္း၊ခရမ္းၿပာဘက္ကုိတၿခမ္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ကြဲထြက္သြား တဲ့ၿပာမြဲမြဲယူနီေဖါင္းအုပ္ႀကီးကုိသတိရတယ္၊

အဲဒီ၂အုပ္ႀကားကေန လီဗာကုန္နင္းၿပီးေမာင္းထြက္လာတဲ့မ်က္ရည္ယုိဗုံးကုိ ကားေခါင္မုိးကေန ဒလက္နဲ ့ၿပစ္လုိ ့ရတဲ့ကားၿပာႀကီးေတြကုိ သတိရတယ္၊သံဆူးႀကဳိးတန္းအေ၇ာက္မွာကားကုိ ဂငယ္ကြဲဆြဲေကြ ့လုိက္ပုံ၊ ခုိလုိက္လာတဲ့ ၿပာမြဲမြဲေကာင္က တမဟုတ္ခ်င္းခုန္ဆင္းၿပီး အနီးဆုံးညီတစ္ေယာက္သုိ ့မဟုတ္ အကုိတေယာက္သုိ ့မဟုတ္ညီမတေယာက္သုိ ့မဟုတ္အစ္မတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ငါ့ကုိယ္ထဲက ေသြး၆ပုလင္းကုိ႐ုိက္ခြဲလုိက္တာကုိသတိရတယ္၊အင္းယားကန္ေဘာင္႐ုိးနဲ ့မာတင္ရိပ္သာလမ္းႀကားကုိ သူ႐ူးတေယာက္လုိေခါက္တုံ ့ေခါက္ၿပန္ေၿပးၿပီးၿပာမြဲမြဲေကာင္ေတြကုိေၿမစုိင္ခဲေတြနဲ ့တလစပ္လုိက္ပစ္ေနမိတဲ ့ကဗ်ာဆ၇ာသိတ္ၿဖစ္ခ်င္တဲေကာင္ေလးတေယာက္ကုိသတိရတယ္၊ၿခံေလးတခုထဲက မန္က်ဥ္းပင္ ရိပ္ ေအာက္မွာကြပ္ပ်စ္ေလးခင္းၿပီးလသာသာညေတြမွာ ေရေႏြးႀကမ္းနဲ ့ငါးရံ ေၿခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္းေလးစားၿပီးမိန္းမကုိကဗ်ာေတြ႐ြတ္ၿပခ်င္တဲ့ အိပ္မက္ေလး က်ဳိးေက် သြားတာ ကုိသတိရတယ္၊
ေႀကာက္လန္ ့တႀကားနဲ ့ေရထဲကကေနကန္ေဘာင္ဘက္ကုိၿပန္ကူးလာတဲ ့ညီတေယာက္သုိ ့မဟုတ္ အကုိတေယာက္သုိ ့မဟုတ္ညီမတေယာက္သုိ ့မဟုတ္အစ္မတေယာက္သုိ ့မဟုတ္ငါ့ကုိယ္ထဲ က ေသြးေၿခာက္ပုလင္းကုိ ၿပာမြဲမြဲေကာင္တေကာင္ကဆြဲမတင္လုိက္ပုံ ၿပီးေတာ့မွနဖူးကုိ႐ုိက္ခ်လုိက္ပုံကုိ သတိရတယ္၊၃ပဲသားတမတ္သားဆြဲႀကဳိးေလးေတြနဲ ့ညီမတေယာက္သုိ ့မဟုတ္အစ္မတေယာက္ ရဲ ့ဖူးသစ္စရင္သားေတြေပၚမွာေစာ္ကားက်ဴးေက်ာ္ခဲ ့တဲ ့ၿပာမြဲမြဲေကာင္ေတြရဲ ့လက္သရမ္းေတြကုိသတိရတယ္၊
မာတင္ရိပ္သာလမ္းႀကားကတုိက္ႀကီးတလုံးကုိသတိရတယ္၊ေႀကာက္ေႀကာက္လန္ ့လန္ ့နဲ ့မလြယ္ေပါက္ တံခါးေလးဖြင္ ့ထားတဲ ့အေႀကာင္းလာေၿပာတဲ့အိမ္ေဖၚမေလးတေယာက္ရဲ ့မ်က္ႏွာကုိ သတိရတယ္၊

ညီတေယာက္သုိ ့မဟုတ္ အကုိတေယာက္ ငယ္ငယ္ကေရခ်မ္းစင္လုပ္တမ္းကစားသလုိလက္ခ်င္းယွက္ၿပီး ညီမတေယာက္သုိ ့မဟုတ္အစ္မတေယာက္ကုိအုတ္တံတုိင္းတဖက္ကုိ ေက်ာ္ႏုိင္ေအာင္ ကူညီေနႀကပုံ ကုိသတိရတယ္၊ေရစင္ႀကီးေအာက္ကဖါးေလာင္းေလးေတြကူးေနၿပီးေရညွိေတြနဲ ့ခၽြဲေနတဲ ့ အုတ္ကန္ေလး ထဲကေရေတြကုိ ေမာေနတဲ ့ညီတေယာက္သုိ ့မဟုတ္အကုိတေယာက္သုိ ့မဟုတ္ညီမတေယာက္သုိ ့မဟုတ္အစ္မတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ငါ ့ရင္ထဲကေသြးေၿခာက္ပုလင္းကုိ လက္ခုပ္ေလးေတြနဲ ့ခံလုိ ့အၿပန္အလွန္တုိက္ေနႀကပုံကုိသတိရတယ္၊

ဒီေကာင္ေတြကုိလက္စားေခ်ရမယ္ကြဆုိၿပီး ေထာ့က်ဳိးေထာ့က်ဳိးနဲ ့အင္းစိန္လမ္းမဘက္ကို ဦးေဆာင္ထြက္ သြားတဲ့ ေအာင္သူကုိသတိရတယ္၊

မ်က္ရည္ေတြနဲ ့နာနာက်ဥ္းက်ဥ္း႐ႈိက္ႀကီးတငင္ငုိရင္းေအာင္သူေနာက္ကုိ ေၿပးလုိက္သြားတဲ့ မင္းသူကုိ သတိရတယ္၊ေဒါသေတြနဲ ့အံႀကိတ္ တက္ေခါက္ေနတဲ ့ကုိလင္း(ခ)႐ြက္ႏုသစ္ကုိ သတိရတယ္၊ ေ႐ွးေဟာင္းသုေတသနဌာနဝင္းထဲက ကဗ်ာဆရာကုိဂ်က္ရဲ ့တစ္ထပ္တုိက္ပုေလးကုိ သတိရတယ္၊

ညေနေၿခာက္နာရီေက်ာ္မွာတိတ္ဆိတ္ေၿခာက္ကပ္ေနတဲ ့ၿပည္လမ္းမႀကီးအတုိင္း၈မုိင္ဘက္ကုိ ခံစားခ်က္မဲ ့ေလ်ာက္ၿပန္လာခဲ ့ပုံ၊အာစီတူး အဝက အင္းယားေလးကန္နဲ ့စကားေၿပာခဲ့ပုံ ေအဒီလမ္းထိပ္မွာ စစ္သား၂ေယာက္ပ်င္း၇ိပ်င္းတြဲရပ္ေနပုံကုိသတိရတယ္၊ငါတုိ ့အဖမ္းမခံရရင္ ေနာက္ေန ့ မနက္ ရ နာရီမွာ သိပၸံကင္တင္းမွာေတြ ့မယ္ဆုိတဲ ့ကတိစကားကုိသတိရတယ္၊
(၁၇)
လုိင္ဘရီေ႐ွ ့ကကံံ့ံေကာ္ပင္ေအာက္ကအုတ္ခုံေလးကုိသတိရတယ္ ၊၈နာရီေလာက္မွာ ေသြးေတြၿပန္လည္ ေပါင္းစုံ လာႀကပုံကုိသတိရတယ္၊သားေရဂ်ာကင္အနက္ကုိ ကံံံ့ေကာ္ပင္ကုိင္းတခုေပၚဟန္ပါပါပစ္တင္ရင္း အဓိပတိလမ္းနဲ ့လုိင္ဘရီအဝင္ဝ အုတ္ခုံေလးေပၚကေန စကားေၿပာေနတဲ့ေဇာ္မင္းကုိသတိရတယ္၊

နယ္ေၿမ စည္းကမ္းထီမ္းသိမ္းေရး က ကုလားတေယာက္ကုိ ေထာက္လွမ္းေရးဆုိၿပီး စဖမ္းတာ၊ ရယ္ရယ္ ေမာေမာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႕ ၿပန္လႊတ္ေပးလုိက္တာ သတိရတယ္၊ ေက်ာင္းသားမ်ားအပန္းေၿဖ ရိပ္သာ အဝင္ဝကြန္ကရစ္ အမုိးႀကီး နဲ ့ေအာက္က နယ္ေၿမ႐ဳံးခန္းေလးကုိသတိရတယ္၊

ဆရာေတြဆရာမေတြေရာက္လာၿပီးတားၿမစ္ပုံ၊ ညီတေယာက္သုိ ့မဟုတ္ အကုိတေယာက္သုိ ့မဟုတ္ညီမတေယာက္သုိ ့မဟုတ္အစ္မတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ငါ့ရင္ထဲကေသြးေၿခာက္ပုလင္းရဲ ့ခံစားရပုံေတြကုိသတိရတယ္၊ ဆရာဆရာမေတြကုိထုိင္ကန္ေတာ့ၿပီး ခဲေတြနဲ ့ေပါက္မလုိ႐ြယ္လုိက္ေတာ့မွ အဓိပတိလမ္းဟုိဘက္ထိဆုတ္သြားၿပီးသစ္ပုတ္ပင္ႀကီးကေန ဝမ္းနည္းေႀကကြဲ စုိးရိမ္ၿခင္းမ်ားစြာနဲ ့ရပ္ေငးေနႀက႐ွာတဲ့တုိ ့ေက်းဇဴး႐ွင္ေတြရဲ ့မ်က္ႏွာေတြကုိ သတိရတယ္။

သတင္းႏွင့္ၿပန္ႀကားေ၇းေကာ္မီတီ၊လုံၿခဳံေရးေကာ္မီတီ၊ဘဏၭာေရးေကာ္မီတီ၊စည္းရဳံးေရးေကာ္မီတီဆုိၿပီးဖြဲ ့ၿဖစ္တာသတိရတယ္၊ခင္မာေဝ ၊ယုယုေမာ္၊မုိးၿမင့္ဦး၊သက္ဇင္၊ေ႐ႊတူ(ခ)ဝင္းထုိက္ တုိ ့ကုိသတိရတယ္။ကြန္ဗုိေကး႐ွင္းေနာက္မွာ ရပ္ကြက္ေကာင္စီေတြ ရဲေတြနဲ ့ ေလာက္စာလုံးတုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲေနတဲ့ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကုိသတိရတယ္၊စာတုိက္ပုံးေတြနဲ ့အဓိပတိလမ္းဓါတ္တုိင္ေတြမွာ ေထာက္လွမ္းေရးက ကင္မရာေတြတပ္ထားတယ္လုိ ့ေၿပာတဲ့သူရိန္ ကုိသတိရတယ္၊

ငါတုိ ့မိန္းမေတြေတာင္ စင္ေပၚတက္ေၿပာေနတာ နင္တုိ ့ေယာကၤ်ားေတြေရွ ့တုိးမလာရဲဘူးလားဆုိၿပီး ထမိန္ကုိေပါင္ရင္းေလာက္ အထိဆြဲတင္လုိက္တဲ ့ယုယုေမာ္ရဲ့ဟန္ကုိသတိရတယ္။အဓိပတိလမ္းေပၚမွာ ၅ေယာက္တတြဲ ညီညီညာညာထုိင္ခဲ ့တဲ ့ ညီေတြ အကုိေတြ ညီမေတြ အမေတြ သုိ ့မဟုတ္ ငါ့ရင္ထဲကေသြးေၿခာက္ပုလင္းကုိသတိရတယ္၊လုိင္ဘရီအုတ္ခဳံေပၚကေန ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးထုိင္ႀကည့္ေနတဲ ့ မင္းေဇယ်ကုိသတိရတယ္၊ခုၿဖစ္ရပ္ဟာ ၿမန္မာၿပည္မွာဒီမုိကေရစီဆုိတာမ႐ွိလုိ ့ဆုိၿပီး ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ဒီမုိကေရစီကုိတရားဝင္မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တဲ့ကုိေမာင္ေမာင္(ခ)ဗုိလ္တုိက္ေမာင္းကုိသတိရတယ္၊စုိင္းထင္ေက်ာ္(ခ)ၿခေသၤ့ကုိသတိရတယ္၊ေမာင္ႏွမ ၂ ေယာက္တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ပတ္ထြက္လာၿပီး အာစီေခါင္မုိးေပၚမွာ ၿပန္ဆုံႀကတဲ ့ညီမေလး ေပါက္စီနဲ ့အကုိ သာေက်ာ္ေမာင္တုိ ့တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္တင္းတင္းဖက္ထားႀကပုံကုိသတိရတယ္၊သူတုိ ့လုိဘဲ ရန္ကင္းက လုိက္လာတဲ့ ၉တန္းေက်ာင္းသားေလး ေစာလင္းကုိသတိရတယ္၊နင္တုိ ့ဒီအတုိင္းလုပ္ေနလုိ ့မရဘူး၊အသံခ်ဲ ့စက္သုံးမွရမယ္ ဂ်ပ္ဆင္ခ်ာခ်္ထဲမွာ႐ွိတယ္လုိ ့လာအႀကံေပးခဲ ့တဲ ့ ေမၿငိမ္း၊ေဇာင္းထက္၊အံ့ဘြယ္ေက်ာ္တုိ ့အုပ္စုကုိ သတိရတယ္၊

က်မတုိ ့လည္းဒီေက်ာင္းကထြက္တာဘဲ၊႐ွင္တုိ ့မယုံရင္ႀကဳိက္တာလုပ္။တုိ ့ေက်ာင္းသားေတြ ဆီတုိ ့လာတာလုိ ့ရဲရဲႀကီးေၿပာခဲ့တဲ့ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ က ဒုရဲအုပ္ အမႀကီး ၂ေယာက္ကုိ သတိရတယ္၊သာသနာပုိင္ပစၥည္းကုိ ကၽြန္ေတာ့္လက္နဲ ့ေပးခြင့္မ႐ွိပါဘူးဆုိၿပီးသံႀကဳိးကြင္းေပၚမွာခတ္ထားတဲ့ ဂ်ပ္ဆင္ ခ်ာ့ခ်္ ေဘးအဝင္ေပါက္ေသာ့ကုိ ေက်ာင္းသားေတြဘက္ကုိ လွည့္ေပးထားခဲ့တဲ ့ဂ်ပ္ဆင္ ခ်ာ့ခ်္က အေစာင့္အကုိႀကီကုိသတိရတယ္၊ခ်ာ့ခ်္ထဲကေန အသံခ်ဲ ့စက္ပစၥည္းေတြယူႀကေတာ့ ဘစ္ေ႐ွာ့ႀကီးရဲ ့အခန္းနဲ ့ တရားေဟာစင္ၿမင့္ေပၚက သမၼာက်မ္းစာအုပ္ကုိ လုံးဝမထိဘုိ ့ေၿပာခဲ့တဲ ့စကားသံေတြကုိ သတိရတယ္၊အသံခ်ဲ ့စက္ေတြအာစီအမုိးေပၚမွာဆင္ရင္းေခၽြးတလုံးလုံးၿဖစ္ေနတဲ့ အံ့ဘြယ္ေက်ာ္ကုိ သတိရတယ္၊ေငြစာရင္းဌာန အေပၚထပ္ကေနဓါတ္ပုံ႐ုိက္တယ္ထင္ၿပီး သြားစီးႀကတာ သတိရတယ္၊လွည္းတန္းထိပ္ကေန လက္ကုိင္ပုဝါေတြ ၊စားစရာေတြပုိ ့ေပး၊ေက်ာင္းသားေတြေရးသမွ်ကုိ သံစည္း႐ုိးႀကားကေစာင့္ယူၿပီး စာကူးစက္နဲ ့ပြားေပးတဲ့ရတနာထြန္းစတုိးနဲ ့ လူထုႀကီးကုိသတိရတယ္၊
အာစီ အေပၚဆုံးထပ္ ရုိးရာပြဲေတာ္ ေတြက်င္းပတဲ့ခန္းမႀကီးထဲမွာဖြဲ ့စည္းတဲ့တုိးတက္ေသာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ ့(တ.တ.ဖ)ကုိ သတိရတယ္၊ေကာ္မီတီဝင္၂၁ဦးပါတာသတိရတယ္၊

သူတုိ ့ေတြ ၿမန္မာ့အသံနားခ်ိန္ ေန ့လည္ ၂ နာရီနဲ ့ ၿပန္စမယ့္ ညေန ၄ နာရီႀကားမွာၿဖဳိခြင္းလိမ့္မယ္၊ ေတာ္လွန္ေရးကုိ ဆက္လုပ္ဘုိ ့ တုိ ့ထဲကတစ္ဝက္ အၿပင္ကုိ ထြက္ရလိမ့္မယ္လုိ ့ အႀကံေပးခဲ့တဲ့ မင္းေဇယ်ကုိ သတိရတယ္၊အလႈေငြေတြကုိ ေၿခေထာက္နဲ ့ေတာင္နင္းသိပ္ထည့္ထားရတဲ့ တကၠသုိလ္ အႏုပညာအသင္းစတုိခန္းထဲက ယူလာတဲ ့ ၂ေပ ပတ္လည္ေလာက္႐ွိတဲ ့ ၂ေပေလာက္ၿမင့္တဲ ့ အလူမီနီယမ္ ေသတၱာ ၂လုံးကုိသတိရတယ္၊ေက်ာင္းသားေတြ ဒီေန ့ကစၿပီးသပိတ္စခန္းခ်ႀကေတာ့မယ္ ဆုိေတာ့ မ်က္ႏွာမွာ အဝတ္စီးထားတဲ ့ခပ္ဝဝအမႀကီးတေယာက္က ဒီေန ့ညေနစာကုိ ကၽြန္မတုိ ့မိသားစုကတာဝန္ယူတယ္၊အလႈေငြ အခုလည္း ၅၀၀၀ က်ပ္ထည့္ဝင္ပါတယ္၊အမည္မသိ အလႈ႐ွင္တဦးလုိ ့မွတ္ထားေပးပါဆုိၿပီးလွည့္ထြက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ စင္ေပၚကေန ဒီေန ့ညေနစာကုိ ဦးခ်စ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ မိသားစု က လႈဒါန္းပါတယ္လုိ ့ေႀကၿငာလုိက္ေတာ့ ၿပန္ေၿပးလာၿပီး ေခြးေကာင္ေလးေတြ နင္တုိ ့ေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္ ဆုိၿပီး ေက်နပ္ၿခင္းတဝက္ စိတ္လႈပ္႐ွားၿခင္းတဝက္နဲ ့ေၿပာသြားတဲ့ ဦးခ်စ္သမီး အႀကီးဆုံး အမႀကီးကုိ သတိရတယ္။

ေန ့လည္ ၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွာ အဓိပိတိလမ္းမႀကီးမိန္းတံခါးကေန ခြာသံညီညီနဲ ့ဝင္လာတဲ့ ၿပာမြဲမြဲေကာင္ ေတြကုိသတိရတယ္ ၊သူတုိ ့ေ႐ွ ့ကေန တဖ်ပ္ဖ်ပ္ဓါတ္ပုံရုိက္ရင္းလုိက္လာတဲ့ ေကာင္တခ်ဳိ ့ကုိ သတိရတယ္၊တရားေဟာေနတာမရပ္လုိ ့စင္ေပၚကေန အတင္းဆြဲခ်ၿပီးေၿပးခုိင္းရတဲ့အကသေက်ာင္းသားေလး ေစာလင္းရဲ ့မ်က္လုံးေတြနဲ ့ေမး႐ုိးေတြေထာင္တက္ေနတာကုိသတိရတယ္၊ညီတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အကုိတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ညီမတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အစ္မတစ္ေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ငါ့ရင္ထဲကေသြးေၿခာက္ပုလင္းရဲ ့မုန္တုိင္းေခၚသံေတြကုိ သတိရတယ္၊

ထင္း႐ဴးသားအလံတုိင္ထက္ပုိင္းက်ဳိးေတြကုိသတိရတယ္အုတ္ခဲအပုိင္းအစေတြကုိသတိရတယ္၊ေဖါင္ ေဖါင္ ဆုိၿပီးႀကားရတဲ ့အသံအဆုံးမွာ ႏုိ ့ဆီဗူးခြံေသးေသးေလးေတြေ႐ွ ့ကုိက်လာၿပီးအေငြ ့တလူလူ ထြက္လာတာကုိသတိရတယ္၊ ၿပာမြဲမြဲ လူအုပ္ႀကားမွာ ေလး ငါးေယာက္ခ်ဳပ္လုိ ့မႏုိင္ ႐ုိက္လုိ ့မလဲတဲ ့ညီတစ္ေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အစ္ကုိတစ္ေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ညီမတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အစ္မတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ငါ့ရင္ထဲ ကေသြးေၿခာက္ပုလင္း၊ ငါ ့ရင္ထဲက ေသြးေၿခာက္ပုလင္း တေဖါင္းေဖါင္း ေပါက္ကြဲေန တာငါၿပန္ႀကားေနရတာသတိရတယ္၊ အဲဒီေန ့မွာ ၿခံတၿခံထဲက မန္က်ဥ္းပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ေရေႏြးႀကမ္း ေလးေသာက္လုိက္ ၊ငါးရံ့ေၿခာက္ဖုတ္ေလးၿမည္းလုိက္နဲ ့မိန္းမကုိ ကဗ်ာေလးေတြရြတ္ၿပေနတဲ ့ ၂၃ ႏွစ္သားေလးတစ္ေယာက္ေသသြားတာကုိ သတိရတယ္၊ငါေမြးလာတာကုိ သတိရတယ္၊ငါေမြးလာတာကုိ သတိရတယ္၊ငါေမြးလာတာကုိသတိရတယ္၊

ပုဂံလမ္းေပၚေက်ာင္းၿပင္ထြက္တဲ့တံခါးဝမွာ ငါတုိ ့၅၁ေယာက္ထုိင္ၿပီးအဖမ္းခံဘုိ ့ေစာင့္ေနတာကုိ သတိရတယ္ ၊ေက်ာင္းဝင္းတံခါးကုိ ေက်ာ္တက္ဘုိ ့လုပ္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြကုိ ဘက္နက္နဲ ့လွန္ ့ၿပီး ရယ္ေနတဲ ့ၿမန္မာစကားမတတ္တဲ ့စစ္သားေတြကုိသတိရတယ္၊ေပါက္စီကေလးကုိ ….ိုးမေလး နင္ေတာ့ဒီည ဆႏၵၿပတဲ့အရသာသိဘုိ ့ၿပင္ထားေပေတာ့ လုိ ့ေၿပာခဲ့တဲ့ ၿပာမြဲမြဲေကာင္တေကာင္ရဲ ့စကားသံကုိ သတိရတယ္၊ခင္ဗ်ားတုိ ့ သားသမီးခ်င္းမစာနာမေၿပာပါနဲ ့လုိ ့ေၿပာလုိက္တဲ ့မုိးၿမင့္ဦး ရဲ ့ခါး႐ုိးကုိ ေနာက္ ၿပာမြဲမြဲတေကာင္က စစ္ဖိနပ္နဲ ့ကန္လုိက္တာသတိရတယ္၊စစ္သားတစ္စုဝင္လာၿပီး ဗုိလ္ႀကီးလုပ္သူက ေက်ာင္းသားေတြကုိ မႏွိပ္စက္ဘုိ ့၊ခနေန အခ်ဳပ္ကားနဲ ့လာေခၚမယ္လုိ ့ေၿပာတာသတိရေနတယ္၊
ပုဂံလမ္းက ေန အခ်ဳပ္ကားနဲ ့တင္ၿပီးတကၠသုိလ္ဓမၼာ႐ုံဝင္းထဲကုိ ေခၚသြားတာ ၊အဲဒီမွာ ေက်ာင္းသားေတြအၿပည့္နဲ ့အခ်ဳပ္ကားေတြ အမ်ားႀကီးတန္းစီရပ္ထားတာ၊ရပ္ကြက္ထဲက လူတခ်ဳိ ့ ေအာက္ကေန ၿပီး စားစရာေတြေပးတာ၊အိမ္လိပ္စာေတာင္းတာေတြ သတိရတယ္၊

တလမ္းလုံးမွာ ကမာၻမေႀက ၿမန္မာၿပည္သီခ်င္းကုိ သံၿပဳိင္ ေအာ္ဆုိ သြားႀကတာ၊ ေက်ာင္းသားကဒ္ေတြ ပစ္ခ်ေပးခဲ့ႀကတာ၊စာေတြေရးၿပီး လူစုစု႐ွိတဲ ့ေနရာေတြမွာၿပစ္ခ်ေပးခဲ့တာ၊လူေတြေႀကာက္ေႀကာက္နဲ ့ေၿပးေကာက္ႀကတာေတြသတိရတယ္၊အင္းစိန္ ဂုံးေက်ာ္တံတားႀကီးၿပင္ေနတာသတိရတယ္ ၊အင္းစိန္ဘူတာ သံလမ္းအကူးမွာ ဖရဲသီးသည္ေလးေတြ ေၿပးလာၿပီး အကုိတုိ ့အမတုိ ့စားႀက စားႀက ဟုိလက္ဘက္ရည္ဆုိင္ က အကုိႀကီးေတြ ေကၽြးတာဆုိၿပီး ေၿပာတာ သတိရတယ္၊

အခ်ဳပ္ကားတံခါးဝက ရဲက ဖရဲသီးသည္မေလးကုိ ေဆာင့္တြန္းလုိက္လုိ ့လဲသြားခ်ိန္ မွာဘဲတအုံးအုံး ၿမည္သံေတြ အခ်ဳပ္ကားနံေဘး နံရံမွာဆူညံေနတာ၊ အခ်ဳပ္ကား ေၿမေအာက္ဓါတ္ႀကဳိးလုိင္း ေတြသြယ္ဘုိ ့တူးထားတဲ ့ေၿမာင္းထဲ ထုိးက် သြားတာ သတိရတယ္၊ခုနက ခဲေတြတုတ္ေတြေခြးေၿခေတြနဲ ့ဝုိင္းသမႀကတဲ ့ညီအကုိေတြ အခ်ဳပ္ကား တံခါးေသာ့ကုိ မဖြင့္တတ္တာ ၊တုိ ့ေတာ့လြတ္ၿပီဆုိၿပီး ေပ်ာ္ေနတုန္းမွာဘဲကားက ဘက္ဂီယာ ဆုတ္ၿပီး ေၿမာင္းထဲကလြတ္လာတာ ေ႐ွ ့ကုိ တ႐ွိန္ထုိး ေမာင္း ထြက္ၿပီး လူအုပ္ႀကီး ေဝးက်န္ခဲ့ တာ သတိ ရတယ္၊စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ ့ကမာၻမေႀက ကုိ ဆက္ဆုိရင္း တုိ ့ကာကြယ္မေလ အဖုိးတန္ ေၿမဆုိတဲ ့အခ်ပုိက္အဆုံးမွာ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ အင္းစိန္တြဲဘက္ေထာင္ရဲ ့ဗူးဝႀကီးမွာ အခ်ဳပ္ကားႀကီး ရပ္လုိက္တာကုိ သတိရတယ္။

(၁၅)(၁၆)…..(၁၅)(၁၆) အသေခ်ၤ
ညီတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အကုိတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ညီမတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ အစ္မတေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ ငါ့ကုိ လႈပ္႐ွားေမာင္းႏွင္ေနတဲ ့ေသြးေၿခာက္ပုလင္း၊ေသၿပီးတဲ့သူကုိ သတ္လုိ ့မရဘူး ၊သူတုိ ့ကုိ သတိရၿခင္းနဲ ့ ငါ့လိပ္ၿပာကုိ ထုံမႊမ္းထားတယ္ေဟ့၊ငါတုိ ့ဟာ ဝိဥဏ္ တစ္ခုစီမဟုတ္ဘူး၊ငါတုိ ့ရဲ ့ဝိဥာဏ္တခုတုိင္းဟာ အၿခား ညီေတြ၊အၿခားအကုိေတြ ၊အၿခားညီမေတြ၊အၿခားအစ္မေတြ သုိ ့မဟုတ္ အၿခားေသာ ေသြးအုပ္စုတူ ေသြးပုလင္းေပါင္းသန္းနဲ ့ခ်ီလု ့ိ အၿပန္အလွန္ ကုိယ္စားၿပဳတယ္ေဟ့၊ငါတုိ ့ဟာဝိဥာဏ္ေတြ၊မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ၊အမွန္တရားၿမတ္ႏုိးသူေတြရဲ့ အသည္းႏွလုံးထဲကုိ စိမ့္ဝင္ ထုံကူးႏုိင္စြမ္းတဲ ့ဝိဥာဏ္ေတြ၊
ငါ အသက္႐ႈရပ္သြားတဲ့တေန ့မွာငါ့ဝိဥာဏ္ကညီတေယာက္သုိ ့မဟုတ္ အကုိ တစ္ေယာက္ သုိ ့မဟုတ္ညီမတေယာက္သုိ ့မဟုတ္အစ္မတေယာက္ ရဲ့ေသြးေၿခာက္ပုလင္း ထဲမွာေပ်ာ္ဝင္သြားလိမ္းမယ္လုိ ့ငါယုံတယ္။သင္ပုန္းေခ်တယ္ဆုိတာကုိ ေမ့ၿပစ္လုိက္တယ္လုိ ့ဘာသာၿပန္လုိ ့မရ။
မုိးေမာင္ေမာင္
(၁၆ မတ္ ၂၀၁၂)