0 အ႐ူးေဌးဦး

‘အ႐ူးေဌးဦး’ ‘အ႐ူးေဌးဦး’ ‘အ႐ူးေဌးဦး’။ ကင္ဇုိတို႔ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀တုန္းက အဲသလိုေအာ္ဟစ္ၿပီး စခဲ့ေနာက္ခဲ့ၾကတဲ့ အ႐ူးတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူ႔နာမည္က ေဌးဦး ပါတဲ့။ လူပုံလူပန္းက ခပ္ထြားထြားရယ္ပါ၊ ဘယ္ေတာ့မ်ားၾကည့္လုိက္ ေဌးဦးတို႔က သနပ္ခါး အေဖြးသားနဲ႔ သန္႔လို႔ျပန္႔လို႔။ ၀တ္တာစားတာလည္းၾကည့္ဦး၊ ဇင္သားနဲ႔ခ်ဳပ္ထားတဲ့ စစ္ေဘာင္းဘီခပ္ႏြမ္းႏြမ္းကို၀တ္၊ အဲဒီအေပၚကမွ ဘယ္ႀကိဳဘယ္ၾကားက ရထားမွန္းမသိတဲ့ အစိမ္းပုပ္ေရာင္ ပုဆိုးတထည္ကို က်က်နနထပ္၀တ္၊ အဲ ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာေတာ့ စစ္ဆြယ္တာ လက္ရွည္အေပၚမွာ တိုက္ပုံအျဖဴ ေရာင္တစ္ထည္ကို ထပ္၀တ္ထားျပန္ပါတယ္။ အိုးေလေလ ေျခေထာက္မွာလည္း ေပါ့လို႔ေတာ့မရ ဘယ္ဖယ္က ဘြတ္ဖိနပ္၊ ညာဖက္က ကတီၱပါဖိနပ္တဖက္ ကို စီးၿပီး ေဌးဦးတို႔ ခပ္ႂကြားႂကြားႀကီး လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္လို႔ကေတာ့ ကေလးေတြတဟီဟီ၊ ေခြးေတြတစီစီနဲ႔ သိပ္ကိုပနံရလွတာကလား။ အဲ ေမ့လို႔၊ ေျပာရဦးမယ္ အ႐ူးေဌးဦးက သြားေလ ရာမွာေတာ့ အထုပ္ႀကီးတစ္ထုပ္ေတာ့ အၿမဲဆြဲထားေလ့ရွိတယ္။ အညာေစာင္ ခပ္ေဟာင္း ေဟာင္း တစ္ထည္နဲ႔ တိုလီထြာလီထည့္ထုပ္ထားတဲ့ အထုပ္ ခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ထုပ္ပဲ။ အဲ အဲဒီ အထုပ္ႀကီးထဲမွာ သူတကာေသာက္ထားတဲ့ ေဆးလိပ္အတိုအထြာေတြပါမယ္၊ ပိတ္တိုပိတ္စ အေဟာင္းအပ်က္ေတြပါမယ္၊ ႏို႔ဆီခြက္အေဟာင္းေတြလည္း ပါတယ္။ ေနာက္ ပလပ္စတစ္ အိတ္ကေလးနဲ႔ ထုပ္ထားတဲ့ ဟိုဟာနည္းနည္း ဒါနည္းနည္း ဘာေတြမွန္းမသိတဲ့ ပုစိ ပုစိ အထုပ္ေသးေသး ကေလးေတြလည္း ပါတယ္၊ ေနာက္ သူ႔လက္သုံးေတာ္ က်ဳိက္ထီး႐ုိးလုပ္ ဝါးေသနတ္တစ္ခုလည္း ပါလိုက္ေသးတယ္ဗ်။ မေျပာမျဖစ္ ေျပာရဦးမယ္ဆိုရင္ အ႐ူးေဌးဦး ေနာက္မွာ ေခြး ေလးငါးေျခာက္ေကာင္ေလာက္က အၿမဲလိုလိုပါတယ္။ အဲဒါက သူ႔ကိုယ္ရံေတာ္ ေတြေပါ့ေလ။ သူမ်ားတကာ ေပးလို႔ကမ္းလို႔ရလာတဲ့ ထမင္းက်န္ဟင္းက်န္ေတြကို ေဌးဦးလည္း စား၊ ေခြးေတြကိုလည္း ေကၽြးေကၽြးေနေတာ့ ေခြးေတြခမ်ာ အ႐ူးကိုပဲ သခင္မွတ္လို႔ေနရေတာ့ တာေပါ့ေလ။ ဒါေပတည့္ အဲဒီေခြးေတြက အရပ္တကာလွည့္သြားေနတဲ့ အ႐ူးေဌးဦးေနာက္ကို သာ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနတာ ဘယ္ေနရာမွာမွ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကိုက္ေလ့ေဟာင္ေလ့ မရွိ ေပါင္၊ အင္မတန္လိမၼာၾကတဲ့ ေခြးေတြပါ။

‘အ႐ူးေဌးဦး’ ‘အ႐ူးေဌးဦး’ ‘အ႐ူးေဌးဦး’။ အ႐ူးေဌးဦး အရပ္ထဲလာၿပီဆိုရင္ ကင္ဇိုတို႔လို ကေလးေတြကလည္း ေပ်ာ္ၾကပါတယ္။ လူႀကီးေတြလည္း ၿပံဳးၾကပါတယ္။ ဘဇာေၾကာင့္မ်ား ဆိုရင္ အ႐ူးေဌးဦးက တစ္လမ္းလုံး သီးခ်င္းေတြအက်ယ္ႀကီး ေအာ္ဆိုလာမယ္။ အဲ သူ စိတ္ကူး ေပါက္တဲ့ေနရာေရာက္ရင္ ဇာတ္ထုတ္ေတြဘာေတြလည္း တစ္ေယာက္တည္း ကလိုက္ေသး တယ္။ ဆိုရရင္ ပ်ဥ္းမငုတ္တိုဇာတ္လမ္းဆိုပါေတာ့။ အေပၚကထပ္၀တ္ထားတဲ့ တိုက္ပုံျဖဴနဲ႔ ပုဆိုး စိမ္းကိုခၽြတ္လိုက္ေတာ့ ေအာက္ကစစ္ေဘာင္းဘီနဲ႔ စစ္ဆြယ္တာေပၚလာမယ္၊ အဲဒါ သူ႔ယူနီ ေဖာင္းေပါ့၊ ၿပီးေတာ့ က်ဳိက္ထီး႐ုိးလုပ္၀ါးေသနတ္ကို တဒတ္ဒတ္ဆြဲလို႔ “တက္၊ တက္၊ မွန္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြက်ကုန္ၿပီ၊ မမွန္တဲ့သူေတြတက္၊ တက္” စသျဖင့္ တမ်ဳိး။ “ ရဲေဘာ္ မင္း ဒီသီခ်င္းကို ဘယ္ကရသလဲ” “ဇီးထုတ္ထဲကပါ ဗိုလ္ႀကီး” အဲသလို တဖုံ။ တစ္ေယာက္တည္း ဇာတ္လိုက္ လုပ္၊ တစ္ေယာက္တည္းဇာတ္ပို႔လုပ္နဲ႔ အေတာ္ေလးကို ရယ္ရတာပါ။ အဲ ေထြးညိဳဇာတ္လမ္း ဆိုရင္လည္း တုိက္ပုံအျဖဴကို ၾကယ္သီးေစ့ေအာင္တပ္လို႔၊ ပုဆိုးစိမ္းႀကီးကို က်က်နန ၀တ္ၿပီး “ဘႀကီးမႈံ ဘႀကီးမႈံ ေထြးညိဳ ဘယ္မွာလဲ၊ ေထြးညိဳဘယ္သြားလဲ”၊ “ေထြးညိဳ ေနာက္ေဖးသြား တယ္”၊ “ေထြးညိဳေနာက္ေဖးသြားတယ္ ဟုတ္လား” “ေထြးညိဳေနာက္ေဖးသြားတာ ဘႀကီးမႈံ မနံဘူးလားဗ်ာ” အဲသလို တစ္ေယာက္တည္း တိုင္လိုက္ ေဖာက္လိုက္၊ ကလိုက္ ခုန္လိုက္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ေတြ႕ရတဲ့သူတိုင္းက အ႐ူးေဌးဦးဆီကအေပ်ာ္ေတြကို ကူးစက္ၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ လည္း ကင္ဇိုတို႔ၿမိဳ႕သားေတြမ်ား အ႐ူးေဌးဦးဆိုရင္ မသဒၶါတဲ့သူမရွိ၊ ေကၽြးၾက ေမြးၾက ေပးၾက ကမ္းၾကတာခ်ည္းပဲ၊ ေဌးဦးကလည္း ႐ူးတယ္သာေျပာတယ္ စည္းကမ္းရွိတယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ ခိုးမစားဘူး၊ ဇြတ္ကနဲ ႏႈိက္မစားဘူး၊ လုမစားဘူး၊ အဲသလို အဲဒီေလာက္ စည္းကမ္းရွိတယ္။ ေဌးဦးကို ႏွစ္ရက္သုံးရက္မ်ားမေတြ႕ရရင္ “ ဒီအ႐ူးေတာ့ ဖ်ားမ်ားေနသလား”၊ “ဟိုသြား ဒီသြား နဲ႔ မ်က္စိလည္လမ္းမွားသလား” လို႔ အဲသလို စိတ္ပူၾကတဲ့သူေတြကလည္း မနည္းပါဘူး၊ ၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားေတြခမ်ာ အဲဒီ အ႐ူးေဌးဦးကို အဲသလိုခ်စ္ၾက အဲဒီေလာက္ သံေယာဇဥ္ထားၾကတာပါ။

အဲသလို သူတကာခ်စ္တဲ့ ေဌးဦးခမ်ာ တစ္ေန႔သား အေသဆိုးနဲ႔ေသရရွာတယ္။ (၁၉၈၈) ခုႏွစ္မွာ စစ္ေခြးဘီလူးတစ္စုက တုိင္းျပည္အာဏာကို အဓမၼသိမ္းလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေန၀င္မီးၿငိမ္း ညမထြက္ရအမိန္႔ ထုတ္လိုက္တယ္။ ညထြက္ရင္ ထြက္တဲ့သူကို ပစ္တဲ့။ ကင္ဇိုတို႔ ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေသးေသးေလးလည္း ညေနေစာင္းၿပီဆိုတာနဲ႔ ဆိတ္ကနဲ ၿငိမ္က်သြားေတာ့တယ္။ အဲဒီညမွာပဲ ေသနတ္သံေလးခ်က္ေလာက္ ဆင့္ကနဲ ဆင့္ကနဲထြက္လာတယ္။ မနက္က်ေတာ့ အ႐ူးေဌးဦးေသၿပီတဲ့။ ေဌးဦးက ညမထြက္ရမွန္းလည္းမသိ၊ သူ႔အထုပ္ႀကီးဆြဲၿပီး သူ သြားေနက် အတိုင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ သြားတယ္ လာတယ္။ အဲဒါကို ပစ္သတ္လိုက္ၾကတယ္။ “ရက္စက္လုိက္ၾကတာကြာ”၊ “ဘာမွ မသိနားမလည္တဲ့ သူကိုမ်ား ဟယ္”၊ “ေဌးဦးေတာ့ မတရား ႏွိပ္စက္ညႇင္းဆဲအုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ မိစာၦေတြလက္က ေစာေစာ၀ဋ္ကၽြတ္သြားတာေပါ့ေလ”၊ “ေဌးဦးေရ အမွ် အမွ် အမွ်”။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ၾကားၾကတဲ့သူတိုင္း စုတ္တသပ္သပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ စိတ္ မေကာင္းျဖစ္ၾကတယ္။ စိတ္ဆိုးၾကတယ္။ ကင္ဇိုတို႔ၿမိဳ႕ကေလးမွာ အဲဒီအေၾကာင္းကို အခုအခ်ိန္ အထိ ေျပာမဆုံးေသးဘူး။ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြ စကားစပ္မိတိုင္း အ႐ူးေဌးဦးအေၾကာင္းကို ေျပာၾကတုန္း။

အ႐ူးေဌးဦးအေၾကာင္းကို ေျပာၾကတုန္း၊ အ႐ူးေဌးဦးအေၾကာင္းကို မေမ့ၾကေသးခင္မွာပဲ အ႐ူးေဌးဦးေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ေပၚလာတယ္။ ဒါေပတည့္ ဟိုး ကင္ဇုိတို႔ ငယ္ငယ္တုန္း ကလို ရပ္ေက်ာ္ရြာအဆင့္ေလာက္ အ႐ူးမဟုတ္၊ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ကမာၻသိအ႐ူး။ ေပါ့ေလွ်ာ့ကေရာ့ ေတာ့မဟုတ္၊ အႏွီအ႐ူးကိုမ်ား အ႐ူးေဌးဦးလို႔ ေခၚမိေလမလား၊ မနက္လင္းတာနဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ စရာ ေခါင္းမရွိသူပဲ ျဖစ္သြားေပလိမ့္မယ္။ (ကင္ဇိုတို႔ေတာ့ မေခၚရဲေပါင္၊ မ်က္ႏွာသစ္ရမွာလည္း မပ်င္းေပါင္၊ ေၾကာက္လြန္းလို႔ပါ အငဲွ႔)။ အႏွီပုဂၢိဳလ္ကား အသူနည္း၊ ေဘာက္မဲ့ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံ ေက်ာ္ ကမၻာသိအ႐ူး (အဲေလ ေယာင္လုိ႔ေနာ္) ႏုိင္ငံေက်ာ္ ကမၻာသိႀကီးျဖစ္ရေခ်ၿပီနည္း။ အႏွီပုဂၢိဳလ္ကား (နအဖ)ျပဇာတ္ထဲမွ ႏွစ္ေယာက္မဟုတ္၊ ႏွစ္ကိုယ္ခြဲမဟုတ္ေသာ တစ္ဦးတည္း ေသာ အဓိက အ႐ူးဇာတ္ပုိ႔ (အဲေလ ေယာင္ျပန္ေပါ့) လယ္ယာႏွင့္ဆည္ေျမာင္း၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဌးဦးတျဖစ္လဲ ၾကံ႕ဖြတ္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ဦးေဌးဦး ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္တကား။ အႏွီပုဂၢိဳလ္အေကာင္းစားႀကီးကား ကင္ဇိုတို႔ငယ္ငယ္က အ႐ူးေဌးဦးကဲ့သို႔ အလြန္႔အလြန္ ရယ္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္ကား မွန္၏၊ သနားစရာေကာင္း မေကာင္း၊ ခ်စ္စရာကား မေကာင္း။

ၾကည့္ၾကေခ်ဦးေတာ့၊ တေလာကသတင္းစာေတြထဲမွာ “လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္း၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦး ဆိတ္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္တြင္ တည္ေဆာက္ေနေသာ တမာ ေရေလွာင္တမံကို ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးစဥ္”ဆိုၿပီး စစ္၀တ္စစ္စား ဓါတ္ပုံႀကီးနဲ႔တကြပါလာၿပီး၊ ေနာက္ သုံးေလးရက္မွမၾကာလိုက္ “ျပည္ေထာင္စုၾကံ႕ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအသင္း အေထြေထြအတြင္း ေရးမွဴး ဦးေဌးဦး၊ ျပည္ေထာင္စုၾကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအသင္း အမႈေဆာင္မ်ား အဆင္ျမင့္ စီမံခန္႔ခြဲေရး (အထူး)သင္တန္း အမွတ္စဥ္ (၃) သင္တန္းဆင္းပြဲတြင္ အမွာစကားေျပာၾကားစဥ္” ဆုိၿပီး တုိက္ပုံျဖဴ၊ ပုံဆိုးအစိမ္းကို၀တ္လို႔ အသုံးေတာ္ခံျပန္တယ္။ ဒါတင္မက ဒါ့အျပင္ ဒါ့အရင္ ေတြမွာလည္း မနက္ခင္းကို လယ္/ဆည္ ၀န္ႀကီးအျဖစ္နဲ႔ ဟုိၾကည့္ ဒီၾကည့္ လိုက္ၾကည့္ရ၊ အခမ္းအနားေတြတက္ရ၊ ညေနခင္းက်ျပန္ေတာ့ ၾကံ့ဖြတ္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးအေနနဲ႔ ဟုိေနရာ ေဟာရေျပာရ၊ ႏိုင္ငံျခားသံတမန္ေတြကို လက္ခံေတြ႕ဆုံ ညစာစားရနဲ႔၊ သူ႔တစ္ေယာက္ တည္း အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ယွက္ကိုခတ္ေနတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ထင္ပါရဲ႕၊ နအဖ၀န္ႀကီး အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာေတာင္ ဗိုလ္႐ႈပ္ဦးေဌးဦးလို႔ နာမည္ရပါသတဲ့။ ကင္ဇိုကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးရဲ႕ အလုပ္႐ႈပ္ပုံႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး အ႐ူးေဌးဦးကို ေျပးေျပးအမွတ္ရပါရဲ႕။ အျဖစ္ကတူတာကိုး။ လယ္/ဆည္ ၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးေနနဲ႔ စစ္၀တ္စစ္စားကို ၀တ္လို႔ သတင္းစာေတြ တီဗီြေတြ မွာမ်ား ျမင္လိုက္ရရင္ အ႐ူးေဌးဦးရဲ႕ ပ်ဥ္းမငုတ္တိုဇာတ္လမ္း ကေနတဲ့ပုံကို အမွတ္ရမိတယ္။ အဲ ၾကံ့ဖြတ္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးအေနနဲ႔ တုိက္ပုံျဖဴ ပုဆိုးစိမ္း ၀တ္ထားတာေတြ႕ရျပန္ေတာ့ အ႐ူးေဌးဦးရဲ႕ ေထြးညိဳဇာတ္လမ္း ကျပေနတာကို ေျပးျမင္မိျပန္တယ္။ အင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦး ခင္မ်ာ ကင္ဇိုတို႕ငယ္ငယ္က အ႐ူးေဌးဦးကို အားက်ဟန္တူပါရဲ႕လို႔ ေတြးမိသား။ တခါတေလ မ်ား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးခမ်ာ တစ္ေန႔တည္း အလုပ္ႏွစ္ခု ဇယ္ဆက္သလိုလုပ္ရမွာမို႔ စစ္ယူနီေဖာင္း အေပၚက တုိက္ပုံအျဖဴနဲ႔ ပုဆိုးစိမ္းကို ထပ္၀တ္ထားတတ္ေသးတယ္။ ဒါေပတည့္ ခါးၾကားက က်ဳိက္ထီး႐ုိးလုပ္ေသနတ္ (အဲ မွားလို႔) ကိုးမမ ပစၥတိုခ်ိတ္ထားတဲ့ေနရာက ေဖာင္းေနတယ္၊ ပုဆိုးအစိမ္းေအာက္က လူမျမင္ေအာင္ေခါက္ထားတဲ့ စစ္ေဘာင္းဘီက ေပၚေပၚေနတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးကို အဲသလိုေလးျမင္ရျပန္ေတာ့ အ႐ူးေဌးဦး အ၀တ္ေတြ ထပ္၀တ္ထားတဲ့ အျဖစ္ကို ကင္ဇိုတို႔ အမွတ္ရျပန္တယ္။ အင္း အ႐ူးေဌးဦးလို ဘြတ္ဖိနပ္တဖက္ ကတၱီပါဖိနပ္ တဖက္ မစီးတာပဲက်န္တယ္၊ ဒါေတာင္ လူမသိ သူမသိေပမယ့္ ကင္ဇိုေျပာသလို ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေန ဦးမွာ။ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးခမ်ာ အလုပ္ကမ်ားသားကလား၊ မွားခ်င္ မွားႏုိင္တာေပါ့ေလ)။

အဲသလို အဲသလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးနဲ႔ အ႐ူးေဌးဦး တူတာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားရွိသလို မတူတာေတြလည္း ရွိပါရဲ႕။ အ႐ူးေဌးဦးက ေနာက္ေတာ္ပါ ေနာက္လိုက္ေခြး ေလးငါးေျခာက္ ေကာင္ေလာက္ အၿမဲရွိသလို၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးမွာလည္း ၾကံ႕ဖြတ္အမာခံ လူမိုက္တသိုက္ကို လက္သပ္ေမြးထားေလတယ္။ (ကင္ဇိုက ၾကံ႕ဖြတ္အသင္းသားတိုင္းကို မဆိုလိုပါဘူး၊ သူ႔ဘာသာသူ အင္အား သန္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ရွိတယ္လို႔ပဲေျပာေျပာ၊ ငါးဆယ့္သုံးသန္းရွိတယ္ လို႔ပဲဆိုဆို၊ အမ်ားတကာ့ အမ်ားစုႀကီးက ၾကံ့ဖြတ္အသင္းထဲကို အတင္းအဓမၼ သြတ္သြင္းခံထား ရတာ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ ၾကံ႕ဖြတ္အမာခံ လူမိုက္တသိုက္လို႔ေျပာတာ။) ေနာက္ၿပီး မတူ တာက အ႐ူးေဌးဦးရဲ႕ေခြးေတြက အရပ္တကာလွည့္သြားေနတဲ့ အ႐ူးေဌးဦးေနာက္ကိုသာ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနတာ၊ ဘယ္ေနရာမွာမွ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကိုက္ေလ့ေဟာင္ေလ့မရွိေပါင္၊ အင္မတန္ လိမၼာၾကတဲ့ေခြးေတြပါ။ အဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးရဲ႕ လက္သုံးေတာ္ လူမိုက္ ၾကံ႕ဖြတ္ တသုိက္ကေတာ့ ဟုိေနရာ႐ုိက္ခ်င္ ဒီေနရာႏွက္ခ်င္နဲ႔ အင္မတန္မွ လက္၀ါးေစာင္းထက္ခ်င္ သေပါ့ေလ။ အ႐ူးေဌးဦးက ဘယ္သြားသြား ဘယ္လာလာ အညာေစာင္နဲ႔ ထုပ္တားတဲ့ အထုပ္ ႀကီးကို ဆြဲသြားေလ့ရွိပါရဲ႕၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးကေတာ့ တေနရာသြားရင္ ဘာအထုပ္မွ ဆြဲသြားတာ သယ္သြားတာမရွိေပါင္၊ အဲ ျပန္လာမွပဲ အရပ္တကာက ၾကံ႕ဖြတ္အသင္းသားေတြ၊ လယ္/ဆည္ ၀န္ထမ္းေတြဆီက လည္ပင္းညႇစ္အရယူလာခဲ့တဲ့ အထုပ္ႀကီးအထုပ္ငယ္ေတြကို အရပိုက္လို႔ အိမ္ျပန္တတ္ပါသတဲ့။ အဲသလို အဲသလို အ႐ူးေဌးဦးနဲ႔ တူသလိုလို မတူသလိုလိုေတြက အမ်ား သား။ အ႐ူးေဌးဦးက ခုိးမစားဘူး၊ ဇြတ္ကနဲ ႏႈိက္မစားဘူး၊ လုမစားဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးရဲ႕ ၾကံ့ဖြတ္အသင္းကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ေက်ာ္သူလုပ္တဲ့ နာေရးကူညီမႈအသင္းကိုေတာင္ မေရွာင္၊ အတင္း၀င္လု အတင္းေနရာ၀င္ယူတယ္။ ဇြတ္က်တဲ့ေနရာမွာက်ေတာ့လည္း အတင္းအဓမၼ အလႉခံတယ္။ မလႉရင္ပဲ ၾကံ႕ဖြတ္အသင္းက ဘာလိုလုပ္လုိက္မွာလိုလို ညာလိုလုပ္ လုိက္မွာလိုလို သူလွ်ဳိဒလံေတြကတဆင့္ မလႉလႉေအာင္ ဖိအားအမ်ဳိးမ်ဳိးေပးျပန္တယ္။ အင္း ခိုးစရာေနရာက်ျပန္ေတာ့လည္း သူတကာ၀န္ႀကီးေတြလို တေနရာတည္းကမဟုတ္၊ လယ္/ဆည္ဌာနကလည္း ခိုးလို႔ရ၊ ၾကံ႕ဖြတ္အသင္းကလည္း ခိုးလို႔ရနဲ႔ ဟန္ကိုက်ေနေတာ့တာ ေပါ့။

ကင္ဇိုတို႔ၿမိဳ႕ကေလးကလူေတြ အ႐ူးေဌးဦးကို ႏွစ္ရက္သုံးရက္မျမင္ရရင္ လြမ္းသလိုလို စိုးရိမ္သလိုလုိ ျဖစ္ၾကေသးတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးကုိ ႏွစ္ရက္သုံးရက္မ်ား သတင္းစာတို႔ တီဗီြ တို႔မွာ မျမင္ရရင္ တစ္တုိင္းျပည္လုံးက လူေတြက လြမ္းဖို႔ေနေနသာသာ ေျပာၾကတာက “ဘယ္ ခ်က္ပုဆုိးနဲ႔ ထြက္လာမလဲ၊ ဘယ္ခ်က္ေဘာင္းဘီနဲ႔ ထြက္လာမလဲ မသိေပါင္ကြာ၊ တကတည္း သူ႔တစ္ေယာက္တည္းကို ႐ူးေနသလိုပဲ”၊ “ေဘာင္းဘီနဲ႔လာလာ ပုဆိုးနဲ႔လာလာ သတိေတာ့ထား၊ ဘယ္ေနရာက ဘယ္ေလာက္သယ္သြားဦးမယ္မသိဘူး”၊ “ျမန္ျမန္ျပဳတ္သြားလည္း ေအးတားပဲ”၊ “အိုေအ ျမန္ျမန္ေသသြားတာက ပိုေကာင္းပါေလ့”၊ အဲသလို အဲသလို လယ္/ဆည္၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးတျဖစ္လဲ ၾကံ႕ဖြတ္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ဦးေဌးဦးကို တိုင္းျပည္က အဲသလို ေမတၱာထားၾကတာကလား။

ေနာက္ဆုံးကင္ဇိုေျပာခ်င္တာက အ႐ူးေဌးဦးနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဌးဦးတို႔ ႐ူးပုံခ်င္းတူတာေတာင္ “အ႐ူး”ဆုိတဲ့ အသံထြက္ခ်င္းတူတာေတာင္ အေၾကာင္းအရာကား ကြာလြန္းလွရဲ႕၊ ျခားနားလြန္း လွရဲ႕။ “ေဌးဦး” ဆိုတဲ့ “နာမ” ခ်င္းတူတာေတာင္ လူခ်င္းကား ကြာလြန္းလွရဲ႕၊ ျခားနားလြန္းလွ ရဲ႕။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ျဖင့္ “ေဌးဦး”ခ်င္း ပုံခုိင္းႏႈိင္းေျပာရတာေတာင္ ကင္ဇုိတို႔ ငယ္စဥ္က အင္မတန္ ခ်စ္စရာေကာင္းခဲ့ေသာ၊ အင္မတန္ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းခဲ့ေသာ၊ အ႐ူးေဌးဦးကို အားေတာင့္အားနာ ျဖစ္မိေသးေတာ့တယ္။

x x x x x

ကင္ဇုိ
၁၂၊ ၁၊ ၂၀၀၇

ဒီပဲယင္း လူသတ္ပြဲႀကီးနဲ႔ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး လူသတ္ပြဲႀကီးရဲ႕ အဓိက စီစဥ္ညႊန္ၾကားသူထဲမွာ ေဌးဦးလည္း ပါတယ္။ ဒီလူဟာဒီေန႕ လူႀကီးလူေကာင္းေယာင္ေဆာင္ၿပီ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကိုေရာက္ရွိေနပါတယ္။ လိပ္စာကေတာ့

New Otani Hotel

The Nearest Metro Station is the Akasakamitsuke on Ginza Line, Marunochi Line.

# Hotel is 3 minute walk from station.

Address of the New Otani Hotel Tokyo:

4-1 Kioi-cho Chiyoda-ku Tokyo 102-8578 Japan ပါ။ဂ်ပန္ေရာက္ျမန္မာမ်ားသြားေရာက္ဆႏၵျပၾကဖို႕စီစဥ္ေနၾကပါတယ္။