၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လအတြင္း NewsWatch Weekly (ေစာင့္ၾကည့္သတင္း) ဂ်ာနယ္အတြက္ သတင္းသမား မႏြယ္နီ လာေရာက္ေမးျမန္းခ်က္မ်ားကို ေျဖဆိုထားေသာ ေက်ာ္သူ၏ အေျဖစကား မ်ားကို ၁၀.၈.၂၀၁၁ (ဗုဒၶဟူးေန႔) NewsWatch Weekly (ေစာင့္ၾကည့္သတင္း)ဂ်ာနယ္ အတြဲ - ၇၊ အမွတ္ - ၆ ထုတ္တြင္ ပါ၀င္မႈတုိ႔ကို တင္ျပျခင္းျဖစ္သည္။
လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာတဲ့ေနာက္မွာ ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားရတဲ့ နယ္ပယ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ မ်ားပါတယ္။ ႏွစ္သစ္တစ္ႏွစ္ကိုေရာက္တိုင္း၊ ႏွစ္ေဟာင္းေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးတိုင္း လူတိုင္းလိုလုိ ေျပာေလ့႐ွိတဲ့ စကားလံုးအရ “ႏွစ္ေဟာင္းက အညစ္အေၾကးေတြကုန္ဆံုးၿပီး ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ႏိုင္ပါ ေစ” လို႔ ဆုေတာင္းေပးၾကေလ့႐ွိေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ေဟာင္းက အရာေတြဟာ ကုန္ဆံုးတယ္ လို႔ မ႐ွိဘဲ ကိုယ့္ေနာက္က အရိပ္တစ္ခုလို အၿမဲလိုက္ပါေနတာပ။ ေကာင္းျခင္းေတြကိုပဲ သယ္ေဆာင္ လို႔ မသြားႏိုင္သလို ဆိုးျခင္းေတြကို ခ်န္ထားရစ္ခဲ့လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ လူတစ္ေယာက္ဟာ နာမည္တစ္ခုနဲ႔ အတူ ဘ၀တစ္ခုမွာ ႐ွင္သန္ေနထိုင္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါမွာ မထင္မွတ္ဘဲ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ ႐ွိတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း မျမင္ႏိုင္တဲ့ ကံတရားပဲ မဟုတ္ပါလား။
ဒီကံတရားကပဲ အေတြးအေခၚေတြ ျဖတ္သန္းရတဲ့ လူမႈပတ္၀န္းက်င္ေတြကိ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဘ၀လမ္းခရီးေတြရဲ႕ အခ်ိဳ႕အေကြ႔ေတြက ရည္႐ြယ္ရာ လမ္းေၾကာင္းေတြကို ေျပာင္းလဲ သြားေစတယ္။ ဒီလိုေျပာင္းလဲမႈေတြကို ႀကံဳဆံုေတြ႔ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခရီးလမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကုိ ေဖာ္ျပေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ တစ္ခ်ိန္က နာမည္ေက်ာ္သ႐ုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အကယ္ဒမီေက်ာ္သူ၊ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဦးေက်ာ္သူပါပဲ။
ကၽြန္မတို႔ ေက်ာ္သူေလွ်ာက္ေသာလမ္းကို ၾကည့္ရေအာင္ . . . .
အမ်ိဳးသား႐ုပ္႐ွင္ကုမၸဏီရဲ႕ သားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေမာင္ေမာင္ ဆိုတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ ဒီအႏုပညာရပ္၀န္းဟာ သူ႔အတြက္ မစိမ္းတဲ့နယ္ပယ္ တစ္ခုပါ။ ဒီအႏုပညာကို ခ်စ္ျမတ္ ႏိုးတယ္။ ဒီအႏုပညာနယ္ပယ္မွာပဲ ႀကီးျပင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ဒီလမ္းခရီးကို အလြယ္တကူ ၀င္ေရာက္ခဲ့တာ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီး ေပးဆပ္ခဲ့ရတယ္။ ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ မိဘရဲ႕ ေနာက္ခံအင္အားေတြနဲ႔ ပံ့ပိုးမႈေတြေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္လာခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ႀကိဳးစားခဲ့ရတာပါ။ ဒီႀကိဳးစား အားထုတ္မႈေတြကပဲ ပထမဆံုးဇာတ္ကားမွာ ပရိသတ္က ေက်ာ္သူဆိုၿပီးသ႐ုပ္ေဆာင္ေလာကထဲကို ေျခခ်ခြင့္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒါ႐ိုက္တာ မ်ိဳးျမင့္ေအာင္ ႐ိုက္ကူးတဲ့ “ခ်စ္ႀကိဳး ေလးႏွစ္မွ်င္” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားပါပဲ။ ဒီဇာတ္ကားနဲ႔ ႐ုပ္႐ွင္ေလာကထဲ ေျခခ်လာခဲ့တဲ့ မင္းသား ေက်ာ္သူဟာ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ဒါ႐ိုက္တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ႐ုပ္႐ွင္ဇာတ္ကားေတြကို ဆက္တိုက္ ႐ိုက္ကူးျဖစ္လာပါတယ္။ ႐ိုက္ကူးတဲ့ ဇာတ္ကားတိုင္းကလည္း ပရိသတ္ရင္ထဲကို ေရာက္ေစတဲ့ ဇာတ္ ကားေတြပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒရာမာကားေတြမွာလည္း ေက်ာ္သူရဲ႕ သ႐ုပ္ေဆာင္မႈေတြက ရင္ထဲကို ထိေရာက္ေစခဲ့တယ္။ အက္႐ွင္ကားေတြမွာလည္း ဟာကြက္မ႐ွိတဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးကို ေတြ႔ရပါ တယ္။ အကယ္ဒမီနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္လြဲခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ လံု႔လနဲ႔ မေလွ်ာ့ေသာဇြဲက ကိုေက်ာ္သူကို “တျပည္သူမေ႐ႊထား” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားန႔ဲ အကယ္ဒမီဆုကို ဆြတ္ခူးရယူေစပါတယ္။
ႏိုင္ငံေတာ္ဇာတ္ကားအျဖစ္ “လွေလးစိန္” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားကို ႐ိုက္ကူးခဲ့ပါေသးတယ္။ ကလိ ထိုးရယ္ရတဲ့ ဟာသကားေတြၾကားထဲမွာ သဘာ၀က်က်နဲ႔ ေပ်ာ္စရာ၊ မိသားစုဇာတ္ကားေလး တစ္ကားျဖစ္တဲ့ “အခ်စ္ဟု အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္ျခင္း မ႐ွိေစရ” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားႀကီးကေတာ့ ေက်ာ္သူရဲ႕ အႏုပညာျပသခြင့္ရတဲ့ ေနာက္ဆံုးဇာတ္ကားျဖစ္မယ္လို႔ အကယ္ဒမီေက်ာ္သူကလည္း ေတြးျဖစ္ခဲ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါဟာ အကယ္ဒမီေက်ာ္သူ အႏုပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္ဆိုတဲ့ ဘ၀တစ္ခု အျဖစ္ က်န္ရစ္ၿပီးခဲ့တဲ့ အတိတ္ေတြပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲ မႈန္၀ါး၀ါး အတိတ္ေတြျဖစ္ေနေစဦးေတာ့ အကယ္ဒမီေက်ာ္သူဆိုတာ အႏုပညာေလာကမွာေရာ၊ လူထုပရိသတ္ေတြၾကားမွာပါ အၿမဲ႐ွိေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီစိတ္ကူးေတြ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ယံုၾကည္မႈေတြကို အခုလို ေမးခြန္း ေတြက တစ္ဆင့္ သိခဲ့ရပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘ၀ဆိုတဲ့ စကားလံုးအဓိပၸါယ္ကို ဒီလိုေဖာ္ေဆာင္ထားပါတယ္။
“ဘ၀ဆိုတာ ရခဲ့တယ္။ ရခဲတဲ့ လူ႔ဘ၀ကို ေအာင္ျမင္မႈ႐ွိေအာင္လို႔ေတာ့ မတြက္ဘူး။ တန္ဖိုး႐ွိ ေအာင္ေနတယ္။ တန္ဖိုး႐ွိေအာင္ ေနတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ကိုယ့္အတြက္လည္း တန္ဖိုး႐ွိ ေအာင္၊ အမ်ားျပည္သူအတြက္လည္း တန္ဖိုး႐ွိေအာင္ေနတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ မ႐ွိဘူး။ တန္ဖိုး႐ွိဖို႔ပဲ အဓိကထားတယ္။”
NW – အရင္မင္းသားဘ၀က “ဘ၀” ဆိုတဲ့ စကားကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ပါဆိုရင္ ဒီစကားလံုးမ်ိဳးျဖစ္လိမ့္မယ္ မထင္ဘူးေနာ္၊ အရင္ကေရာ ဘယ္လိုမ်ားဖြင့္ဆိုထားပါလဲ။ ဒီလိုပဲ ေတြးခဲ့တာေတာ့ဟုတ္မယ္ မထင္ ဘူးေနာ္။
KT - မေတြးခဲ့ဘူး။ ဒီလိုမ်ိဳး လံုး၀ကို မေတြးခဲ့တာပါ။
NW – ဒါဆိုရင္ မင္းသားေက်ာ္သူက ဖြင့္ဆိုထားတဲ့ ဘ၀အေၾကာင္းကို ေျပာေပးပါဦး။
KT - အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈလို႔ သတ္မွတ္တယ္။ ႐ုပ္႐ွင္ေလာကမွာ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ လိုအခ်င္တယ္။ နာမည္ႀကီးျဖစ္ခ်င္တယ္။ တန္ဖိုး႐ွိေအာင္ေနဖို႔ဆိုတာ မေတြးမိခဲ့ဘူး။
NW – ဒီလိုအေတြးေတြ ၀င္ေရာက္လာေစဖို႔ ပံ့ပိုးေပးတဲ့အရာ ဘယ္အရာမ်ိဳးျဖစ္မလဲ။
KT - လူသားေတြပဲေပါ့။ လူသားေတြကပဲ ဒီအရာေတြကို ပံ့ပိုးေပးတယ္။ အသိဉာဏ္ေပးတယ္။ လူသားေတြဆိုတာ အားလံုးပါပဲ။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြလည္း ပါတာေပါ့။
NW – အခုလို နာေရးကူညီမႈအသင္းျဖစ္ေလာက္ေအာင္ စတင္ျဖစ္ခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္း ေလာက္ေျပာပါဦး။
KT - ၂၀၀၁ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီ (၁) ရက္ေန႔မွာ စတင္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္ ဘဘဦးသုခက နာေရး ကူညီမႈအသင္း လုပ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမကလည္း လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔ တစ္ခုခု လုပ္ခ်င္ေနတယ္။ သူ႔အေဒၚက မႏၲေလး ျဗဟၼစိုရ္အသင္းမွာ နာယယကအေနနဲ႔ လုပ္တယ္။ အဲဒီၾကားကတည္းက သူက အရမ္းလုပ္ခ်င္ေနတာ၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနတာ၊ ဘဘဦးသုခကလည္း ဒီအသင္းကို စမယ္ ဆိုတာနဲ႔ ဘဘအိမ္သြားတယ္။ အႀကံဉာဏ္ယူၾကတယ္။ အသင္းကို ဖြဲ႔စည္းၿပီး စလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီလို အသင္းအဖြဲ႔မ်ိဳးေတြက ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးေတြမွာ မ႐ွိဘူး။ တျခားဘာသာေတြမွာက ႐ွိတယ္ေလ။ ဘဘက အဲဒီအေတြးနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ စခဲ့တာ။ အဓိက ရန္ကုန္မွာ မ႐ွိဘူးျ့ဖစ္ေနတာ။
NW – ဒီအလုပ္ကို လုပ္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ဦးေက်ာ္သူအေနနဲ႔ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို အားက်စိတ္မ်ိဳး႐ွိေနမိလား။
KT - မ႐ွိဘူး။ ဘယ္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကိုမွ အားက်စိတ္နဲ႔ လိုက္လုပ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ရင္းန႔ဲဘာအေျဖ ထြက္လာသလဲဆိုေတာ့ ငါမင္းသားျဖစ္တုန္းက အမ်ားျပည္သူက ေပးတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ ကိုယ့္မိသားစုကို သားေတြ၊ သမီးေတြကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုေက်းဇူးဆပ္မလဲဆိုေတာ့ ဒီလို ေက်းဇူးဆပ္တာက အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္လို႔ ေတြးမိလာတယ္။
NW – အရင္အခ်ိန္က လူေသေတြအတြက္ ျမႇဳပ္ႏွံသၿဂႋဳလ္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကိုလုပ္တဲ့သူ ျမန္မာလူမ်ိဳးက မ႐ွိသေလာက္နည္းၿပီး လုပ္တဲ့သူ႐ွိျပန္ရင္လည္း လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေနရာမေပးၾကဘူးေလ။ ကၽြန္မ ၾကားဖူးသိဖူးသေလာက္ဆိုရင္ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က ဒီလိုအလုပ္မ်ိဳးလုပ္တဲ့ မိသာစုမွဆို ေငြေၾကားခ်မ္းသာပါရဲ႕နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္က လက္မခံတဲ့အတြက္ သားသမီးေတြ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ သတင္းစာမ်က္ႏွာေပၚက ေၾကာ္ျငာေခၚယူရတဲ့အထိ အေျခအေနမ်ိဳး႐ွိခဲ့တာမို႔ ဦးေက်ာ္သူအေနနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကုိ နာေရးကူညီမႈအသင္း မတည္ေထာင္မီက စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့ေသးလား။
KT - လံုး၀ကို မစဥ္းစားဘူး။ စဥ္းစားစရာလည္း မဟုတ္ဘူး။ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရားခ်မွတ္တဲ့ လမ္းစဥ္အတိုင္း ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးကို လက္ကိုင္ျပဳၿပီး လုပ္တယ္။ ဒါဟာ လူျဖစ္လာရင္ လူေတြလုပ္ရမယ့္အလုပ္၊ ဘယ္ဘာသာ ဘယ္လူမ်ိဳးမွ လုပ္ရမယ္လို႔ မေျပာဘူး။ လူျဖစ္လာရင္ လူေတြလုပ္ရမယ့္အလုပ္ပဲ။
NW – သ႐ုပ္ေဆာင္အလုပ္ကုိ စြန္႔လိုက္ခ်ိန္မွာ ခံစားခ်က္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ျပင္းထန္ လိမ့္မယ္ေနာ္။
KT - ဒါေတြဟာ ၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ။ အခုအခ်ိန္မွာ ဒီအလုပ္ေတြကို ထဲထဲ၀င္၀င္လုပ္ႏိုင္လို႔ ကုသိုလ္ရ တယ္။ အဲဒီအတြက္အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
NW – နာေရးကူညီမႈအသင္းၿပီးေတာ့ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ေဆးခန္းကို ဖြင့္ျဖစ္ခဲ့တယ္ေနာ္။ ဘယ္အရာမွ အလြယ္တကူ တည္ေဆာက္လို႔မရတဲ့ အခ်ိန္အခါမ်ိဳး၊ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ အသင္းကို ခိုင္မာေအာင္၊ ေဘးပေယာဂေတြ မ၀င္ေအာင္ေတာ္ေတာ္ ႀကိဳးစားယူခဲ့ရမွာပဲ။ ဘယ္လုိ အခက္အခဲမ်ိဳးေတြ ေက်ာ္လႊားခဲ့ရသလဲ။ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရလဲ။
KT- အခက္အခဲ၊ အေႏွာင့္အယွက္၊ အတားအဆီးကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ရည္႐ြယ္ခ်က္ မွန္မွန္နဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရပါတယ္။
NW – အသင္းကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္လဲ။
KT - အသင္းကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အႏုပညာစိတ္နဲ႔ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ႏိုင္ငံတကာ အသင္းေတြရဲ႕ ဥပေဒသေတြ ဘာမွမ႐ွိပါဘူး။ နားမလည္ဘူး။ သိလည္း မသိဘူး။ သိလည္း မသိခ်င္ဘူး။ ကုိယ့္ေျခလွမ္းနဲ႔ ကိုယ္ပဲေလွ်ာက္တယ္။ ဒီလိုေလွ်ာက္ၾကရင္းနဲ႔ (၃) ႏွစ္အတြင္း အခုလိုျဖစ္လာတယ္။ အမ်ားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ကူညီႏိုင္တယ္။
NW – ေ႐ွ႕ဆက္လုပ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ထားတဲ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြ ႐ွိေသးလား။
KT - ဘာေတြလုပ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္လဲဆိုေတာ့ ဒီမွာက အခုအေျခအေနအရ အနာဂတ္ကိုေျပာလို႔ မရႏုိင္ ေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္အလုပ္ကို ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖို႔ပဲ ႐ွိတယ္။ ပစၥဳပၸန္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ရင္ အနာဂတ္က ပြင့္လင္းလာပါလိမ့္မယ္။
NW – စာၾကည့္တိုက္လည္း ဖြင့္လွစ္ထားေသးတယ္ေနာ္။
KT - ဟုတ္ပါတယ္ စာၾကည့္တိုက္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေမြးေန႔ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၃) ရက္ေန႔မွာ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တာပါ။
NW – ဒီေန႔ လက္႐ိွအေျခအေနမွာ စီးပြားေရးအရ တြက္ဆရရင္ လူတန္းစားက ႏွစ္ရပ္ျဖစ္ေနတယ္။ အလယ္လတ္တန္းစာဆုိတာက ေပ်ာက္ေနတယ္။ ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္မိလဲ။
KT - ႏိုင္ငံေရးစကားလံုးေတြန႔ဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိတာက ဒီမွာ အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့ သူေတြ႐ွိတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့သူေတြ႐ွိတယ္။
NW – ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ စကားလံုးၾကားမိလို႔ ေမးခ်င္လာတာ တစ္ခု႐ွိပါတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ နာေရးကူညီမႈအသင္းကို လူေတြအားကိုးလာၾကတယ္။ အကူအညီ ေတာင္းခံလာၾကတယ္။ ဒီ့အျပင္ အသင္းရဲ႕ ကူညီမႈေတြကို ခုတံုးလုပ္တဲ့ ၾကားပြဲစားေတြကို ပေပ်ာက္ေအာင္လည္း ႐ွင္းလင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အရည္အေသြးေတြကိုေတြ႔ရတဲ့ ဦးေက်ာ္သူအေနန႔ဲ က်င္းပၿပီးခဲ့တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာေရာ၊ အခုျပဳလုပ္မယ့္ ၾကားျဖတ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာေရာ ၀င္ေရာက္ဖို႔ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ ဘူးလား။
KT - စိတ္မ၀င္စားဘူး။ ဒီအသင္းအဖြဲ႔ေလး လုပ္တာေတာင္မွ လူေပါင္းစံုန႔ဲ ဆက္ဆံရတယ္။ လက္တြဲ ၿပီး အလုပ္လုပ္ရတယ္။ ဒီလိုအလုပ္ေတြ လုပ္ရာမွာ စည္းကမ္းေဖာက္တဲ့သူကလည္း ေဖာက္တယ္။ သီလမလံုတဲ့ သူေတြကလည္း မလံုဘူး။ ဒီေတာ့ လူေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရမယ့္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ အလုပ္ကိုစဥ္းကို မစဥ္းစားဘူး။ ကိုယ္ႏိုင္တဲ့၀န္ကိုပဲ ထမ္းတယ္။ အခုက ႏိုင္တယ္လို႔လည္း မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားေနရတာ လူေတြကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ကုန္တယ္။
NW – လူေတြကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္တယ္ဆိုေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ခ်င္စိတ္ မ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုတာ ျဖစ္မိလား။
KT - တကယ္လည္း လူေတြကို စိတ္ကုန္တယ္။ ေနလည္း မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ အလုပ္တစ္ခု လုပ္တယ္ဆိုတာ အားလံုးစိတ္တူကိုယ္တူနဲ႔ လုပ္တာေကာင္းတယ္။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္လာရင္ ကုသိုလ္လိုခ်င္လို႔လုပ္တာ အကုသိုလ္ေတြပဲ ပါလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မလုပ္ ခ်င္ေတာ့ဘူး။ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုတာ အတိုင္းအတာေတာ့ ႐ွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားအတြက္ လုပ္ေပးရမယ့္အပိုင္းေတြ၊ လုပ္ေပးရမယ့္ တာ၀န္ေတြ၊ လုပ္ေပးရမယ့္ လူ႔က်င့္၀တ္ေတြ ႐ွိေသးတာ ေပါ့။ ဒီအလုပ္လုပ္တယ္ဆိုကတည္းက စြန္႔လႊတ္ရတာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။
NW – ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးေတြကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရလဲ။
KT - ႐ုပ္႐ွင္မင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရတာထက္ ဒီမွာ ပိုၿပီးႀကိဳးစားရတယ္။ စြန္႔လႊတ္ရ တယ္။ သားသမီးလည္း စြန္႔လႊတ္ရတယ္။ ကိုယ့္စီးပြားေရးေတြလည္း စြန္႔လႊတ္ရတယ္။ ၀င္ေငြ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ေနရတာ။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ကစၿပီး ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္အထိ ကိုယ့္ထမင္း ကိုယ္စား၊ ကုိယ့္ကားနဲ႔ ကိုယ္လာၿပီး အလုပ္လုပ္ေနရတာ၊ အသင္းသည္ ကိုယ့္အတြက္ မျဖစ္ေစရ၊ ကိုယ္သည္ အသင္းအတြက္သာ ျဖစ္ရမည္ ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း လုပ္ေနတာ။
NW – မင္းသားတစ္ေယာက္အျဖစ္လည္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ခဲ့သလို အခု ပရဟိတ လုပ္ငန္းကိုလည္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အခုလို မတူညီတဲ့ နယ္ပယ္ႏွစ္ခု လံုးမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ။
KT - မင္းသားလုပ္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ သင္တန္းေတြ႐ွိခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ႐ိုက္တာ ဦးမ်ိဳးျမင့္ေအာင္ကေန ပထမဆံုး ႐ိုက္ခဲ့တယ္။ သူလည္း သူတတ္သေလာက္ သင္ေပး ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ႀကိဳးစားတယ္။ ပရိသတ္က အားေပးလာတယ္။ မင္းသားေက်ာ္သူ ဆိုၿပီး ျဖစ္လာတယ္။ ထုိ႔နည္းတူစြာ သူ႔ဆရာ၊ ဆရာေတြေတာ့ ႐ွိတာေပါ့။ ဦးေအာင္ျမင့္ျမတ္ဆိုရင္ ဒရာမာပိုင္းကို သင္ေပးတယ္။ ေအ၀မ္း ဦးလွမ်ိဳးဆိုရင္ အက္႐ွင္ပိုင္းကို သင္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔နဲ႔ သင္တန္းတစ္ခုလို သင္ရတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔လုပ္တာကို ေလ့လာ ၿပီးေတာ့ လုပ္ရတာ။ ကိုယ့္ရဲ႕ ျဖစ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကပဲ အေရးႀကီးတာပါ။
NW – နာေရးကူညီမႈအသင္းစေတာ့ လူေသအေလာင္းေတြကို ကိုယ္တိုင္သယ္ယူရတာေနာ္။ ဦးေက်ာ္သူ မွတ္မိသေလာက္ေလး ေျပာပါဦး။
KT - ဒီမွာက လူေသအေလာင္းကို ဘယ္လိုျပင္ဆင္မယ္ဆုိတာ သင္တန္းေပးထားတာမ်ိဳးလည္း မ႐ွိပါဘူး။ တစ္ခါမွအေလာင္း သယ္ဖူးတာလည္း မ႐ွိဘူး။ နိဗၺာန္ယာဥ္ကားလည္း ေမာင္းဖူးတာ မဟုတ္ဘူး။ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြမွာတုန္းကလည္း အေလာင္းကို ကိုယ္တိုင္လည္း ကိုင္ဖူးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဘိုး အဘြားေတြတုန္းကလည္း ကိုင္ေတာင္ ကိုင္ရတာမဟုတ္ဘူး။ ပထမဆံုး ကုိယ္နဲ႔ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဦးဟန္တင္ရဲ႕ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ကိုယ္တိုင္သယ္ရတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကားေမာင္း ပို႔ေပးရတယ္။ ကိုယ္ကဒီလို ေပးဆပ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္ အခုလို လုပ္ႏိုင္တာ။
NW – ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြမွာ စိတ္ဓါတ္က အဓိကက်တယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။
KT - ဒီလိုစိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ခံယူခ်က္ေတြ မွန္တဲ့အတြက္ အမ်ားျပည္သူကလည္း အားေပးလာတယ္။ နာေရးကူညီမႈအသင္းကို အားေပးလာတယ္။ အေရးႀကီးတာက စိတ္ဓါတ္ပဲ။
NW – တစ္ခါတေလေတာ့ ဦးေက်ာ္သူအေနနဲ႔ အရင္က သ႐ုပ္ေဆာင္ဘ၀ကို လြမ္းမိေသးလား။
KT - တစ္ခါတေလေတာ့ ကိုယ္သ႐ုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ ကားေလးေတြကို ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ သ႐ုပ္ေဆာင္ဘ၀ဆိုတာလည္း မလြမ္းေလာက္ပါဘူး။
NW – မလြမ္းေလာက္ဘူးဆိုတာက …..
KT - ဒီလိုပါ။ မေန႔က လိႈင္မဟာစည္ဆရာေတာ္ ဘုရားဆီ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးက အႏုပညာသမားေတြေသရင္ ပကာသငရဲကို ေရာက္တယ္ဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ တပည့္ရဟန္း တစ္ပါးေျပာၾကားတဲ့ အေၾကာင္းကိုေဟာတာ၊ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးက ျမတ္စြာဘုရားကို အႏုပညာ သမားေတြေသရင္ ပကာသငရဲကို ေရာက္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္လားလို႔ေမးတာ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာျဖစ္ခဲ့တာက ကၽြန္ေတာ့္သမီးနဲ႔ သားက ႐ွစ္တန္းႏွစ္ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ တရားစခန္း ၀င္တယ္။ အင္းစိန္ေအာင္ဆန္းေတာရမွာ အဲဒီတုန္းက သမီးက ႐ုပ္႐ွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြ ေသရင္ ဘယ္ဘ၀ကို ေရာက္လဲလို႔ေမးေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း အဲဒီလိုပဲ မိန္႔တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္း ကို ဆရာေတာ္ႀကီးကို အခုေျပာျပျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီမွာကတည္းက တုန္လႈပ္သြားၿပီး ဘာသာေရးဘက္ကို တျဖည္းျဖည္း လိုက္လာခဲ့တာ။ အႏုပညာသမားဆိုတာ ကလည္း ဘဘဦးသုခတို႔လို ကိုယ့္ရဲ႕ အႏုပညာကိုလည္းေဖာ္ထုတ္၊ လူေတြကို အက်ိဳးျပဳမယ့္ ဇာတ္ကားေတြ႐ိုက္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။
NW – အသင္းရဲ႕ ရန္ပံုေငြကို ဘယ္လိုေကာက္ခံပါသလဲ။
KT - အသင္းအတြက္ ရန္ပံုေငြေကာက္ခံျခင္းေတြ မလုပ္သလိုဘဲ ႏိုင္ငံတကာက ဘယ္အဖြဲ႔ အစည္းကိုမွလည္း အကူအညီ ေတာင္းခံတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ အသင္းကို လာေရာက္လွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴေငြနဲ႔ပဲ လည္ပတ္တယ္။ စာရင္းစစ္ေတြ႐ွိတယ္။ အသင္းမွာ ေငြစာရင္းအတိအက်ထားတယ္။ အသင္းရဲ႕ ေငြစာရင္းေတြကို သက္ဆိုင္ရာ၊ တိုင္း၊ ၿမိဳ႕နယ္ေတြကို လစဥ္အၿမဲပို႔တယ္။
NW – ေပၚေပါက္လာတဲ့ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဦးေက်ာ္သူအျမင္ ေျပာပါဦး။
KT - ဒီမွာ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔ေတြ ေပၚေပါက္လာတယ္။ ေဖာင္ေဒး႐ွင္းေတြ ေပၚလာတာေတြက အစိုးရကလုပ္တာပဲေလ။ လုပ္တဲ့ရည္႐ြယ္ခ်က္မွန္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔ လုပ္တာ လား။ အမ်ားျပည္သူေတြအတြက္ ကူညီခ်င္လို႔ လုပ္တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ တျခား အသင္းအဖြဲ႔ကုိ တိုက္ခိုက္ခ်င္လို႔ လုပ္တာလား။ ဒါေတြ ျပန္သံုးသပ္ဖို႔လိုတယ္။ တကယ့္စိတ္ရင္းနဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ၿပီး လုပ္ၾကရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။
NW – အခုလို လူမႈေရးေတြလုပ္ႏိုင္တဲ့ ဦးေက်ာ္သူအတြက္ အိမ္႐ွင္မနဲ႔ နားလည္သိတတ္မႈက ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာအထိ ပါ၀င္လဲ။
KT - သူက အျပည့္အ၀ပါ၀င္တယ္။ မင္းသားလုပ္တုန္းကေတာ့ သူက ဒီအလုပ္ကို စိတ္မ၀င္စား ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကရလာတဲ့ ေငြကို စနစ္တက် သိမ္းဆည္းတယ္။ သံုးစြဲတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အခုအခ်ိန္မွာ ေက်ာ္သူဟာ အလုပ္မ႐ွိဘဲ ထိုင္စားေနႏိုင္တာပါ။ အခုလည္း ဒီမွာလူမႈေရးအလုပ္ လုပ္တယ္ဆိုတာ သူလုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ပဲ။ လူမႈေရးဟာ ဘာသာေရးနဲ႔လည္း ႏြယ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဒါဟာႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ ဆႏၵပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ လက္တြဲၿပီး ရပ္တည္ႏိုင္တာပါ။
NW – ဒီေန႔ လူငယ္ေတြအတြက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဦးေက်ာ္သူမွာ ေျပာစရာစကားလံုးမ်ား ႐ွိေနမလားပဲ။
KT - ဒီေန႔ လူငယ္ေတြဟာ ကိုယ့္၀မ္းစာကိုယ္ပဲ႐ွာ႐ွာ၊ ကုမၸဏီမွာပဲလုပ္လုပ္ ဘယ္လို၀န္းက်င္မ်ိဳး မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေလာကထဲေရာက္ေရာက္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္မယ္။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြား မယ္။ ကိုယ့္သီလ ကိုယ္လံုဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္တယ္။ အဓိကေတာ့ သီလလံုဖို႔ပါပဲ။
NW – ဟုတ္ကဲ့ပါ။ အခုလို ေျဖေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အဓိကဘယ္မွာျဖစ္ျဖစ္ သီလလံုဖို႔ အေရးႀကီးတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာေပါ့ေနာ္။
KT - ဟုတ္ပါတယ္။ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္႒ာနကိုပဲေရာက္ေရာက္ မိမိရဲ႕ သီလလံုေနဖို႔ပဲ အေရးႀကီး ပါတယ္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ကိုေက်ာ္သူ
