ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းေတြသာ မရွိခဲ့ရင္ အခက္ပဲ။ က်မသားေတြ တစ္သက္ စာတတ္မယ္ ေတာင္ မထင္ဘူး
ရန္ကုန္၊ ၁၅ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၁ (YPI)
ခ်စ္ဦးေမာင္ေရးသားသည္။
-တျခားမိခင္ေတြလိုပဲ မျမသည္လည္း သူမ၏ သားႏွစ္ဦးကုိ ပညာတတ္ေတြေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခင္ပြန္းသည္မရွိေတာ့သည့္ သူမအဖို႔ တစ္အိမ္တက္ဆင္း အ၀တ္လိုက္ေလွ်ာ္ႏုိင္ပါမွ ေန႔ဖို႔ညစာမွန္ရံု၊ အိမ္ငွားခ၊ မီးဖိုေခ်ာင္စရိတ္ ကာမိရံုသာရွိေသာ အေျခအေနတြင္ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းထားႏိုင္ဖို႔ရန္မွာ မလြယ္ကူ။
ျမင္သာၿမိဳ႕ဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ားမူလတန္းပညာေရးကုိ အခမဲ့ပညာေရးအျဖစ္ အစိုးရက သတ္မွတ္ထားေသာေၾကာင့္ သူမ၏ သားမ်ားကို အစိုးရေက်ာင္း ထားလ်င္ ေက်ာင္းလခအကုန္က်ခံစရာမလိုလ်င္ေတာင္မွ စာအုပ္ဖိုး၊ ေက်ာင္း၀တ္စံုဖိုးေတြကရွိေသးသည္။ ေနာက္ၿပီးလ်င္ အတန္းထဲမွာ အျခား အပိုေငြေၾကးေကာက္ခံမႈမ်ားရွိလာဦးမည္ ဆိုလ်င္ သူမ်ားတန္းတူ မေပးႏိုင္ပါက ကေလးေတြ စိိတ္အားငယ္ၾကရမည္ကို မျမစိုးရိမ္သည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမပတ္၀န္းက်င္က ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ မိဘေတြနည္းတူ မျမသည္လည္း သူမ၏ သားႏွစ္ဦးကို ပညာအခမဲ့ သင္ၾကားေပးသည့္ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္ထဲက ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းတစ္ခုသို႔ သြားပို႔လိုက္ရေတာ့သည္။
“ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္း ေတြသာ မရွိခဲ့ရင္ အခက္ပဲ။ က်မသားေတြ တစ္သက္ စာတတ္မယ္ ေတာင္မထင္ဘူး” ဟု အသက္ ၃၅ႏွစ္၀န္းက်င္ရွိၿပီျဖစ္သည္ မျမက ဆိုသည္။
အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီး၊ ႏိုင္ငံလူဦးေရ၏ ၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာလည္း ဆင္းရဲမြဲေတမႈမ်ဥ္း ေအာက္ေရာက္ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မျမတို႔လို ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ မိဘမ်ား၏ သား၊သမီးေတြႏွင့္ မိဘမဲ့ ကေလးငယ္ေတြ စာတတ္္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာ ေရးေက်ာင္းမ်ား၏ အခန္းက႑သည္ မ်ားစြာအေရးပါလွသည္။
အယုတ္၊ အလတ္၊ အျမတ္မေရြး၊ လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး ့ပညာသင္ၾကားေပးေနေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး သင္ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားသည္ ပညာကို အခမဲ့သင္ၾကားေပးသည့္အျပင္ ဖတ္စာအုပ္၊ မွတ္စုစာအုပ္မွအစ ေက်ာင္းသားသံုး ပစည္းမွန္သမွ်ကိုပါ ေထာက္ပံ့ေပးၾကရာ ဆင္းရဲေသာ မိဘမ်ားအဖို႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရး ေက်ာင္းမ်ားသည္ သူတို႔ကေလးေတြ စာတတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ အားကိုးရာ၊ ပညာသင္ယူရာဌာနတစ္ခုျဖစ္လို႔ေနသည္။
ထို႔ျပင္ ဆင္းရဲေသာ မိဘေတြအေနႏွင့္ သူတို႔ကေလးေတြ ေန႔လည္စာအတြက္ပါ ပူပန္စရာမရွိေအာင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး သင္ပညာေရးေက်ာင္းအမ်ားစုက ေန႔လည္စာပါေကၽြးေမြးေလ့ရွိတတ္ၾကသည္။ ထိုမွ်မက ရပ္ေ၀းမွ လာေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ မိဘမဲ့ကေလးငယ္မ်ားအတြက္လည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရး ေက်ာင္းမ်ားက အိပ္စရာ၊ ေနစရာမ်ားပါ စီစဥ္ေပးၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ထိုမွ် အေရးပါေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းေပါင္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ၁,၄၀၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး ယင္းေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းသားေပါင္း ႏွစ္သိန္းေက်ာ္ ပညာသင္ယူေနၾကသည္ဟု အစိုးရကိန္းဂဏန္းမ်ားကဆိုသည္။
ကေလးသူငယ္မ်ားအေရး အထူးျပဳကူညီေပးေနေသာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုျဖစ္သည့္ Save the Children မွ ေက်ာင္းျပင္ပ ပညာေရးကိစမ်ားကို လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးေနသည့္ အရာရွိတစ္ဦး၏ အဆိုအရ ကေလးေတြ၏ ပညာေရးစရိတ္ကို မတတ္စြမ္းႏိုင္ေသာ မိဘမ်ား တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုမိုမ်ားျပားလာေသာေၾကာင့္ ထိုလိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္တင္းဖို႔ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းအေရအတြက္သည္လည္း တစ္ႏွစ္ ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုမိုမ်ားျပားလာလ်က္ရွိသည္ဟ သံုးသပ္ေျပာဆိုသည္။
``မရွိဆင္းရဲတဲ့ မိဘေတြ ပိုမ်ားလာၾကေတာ့ ဘ/က (ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္း)ေတြရဲ႕ အခန္းက႑ကလည္း တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုပိုၿပီး ႀကီးႀကီးလာေနတာေပါ့´´ဟု အဆိုပါအရာရွိက သံုးသပ္ေျပာဆိုသည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားမွာ ေရွ႕ေလွ်ာက္လည္း ေမွးမွိန္သြားစရာမရွိဘဲ ေခတ္စနစ္၏ လုိအပ္မႈတစ္ခု အျဖစ္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိသြားလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း အဆိုပါအရာရွိက ဆိုပါသည္။
အစဥ္အလာႀကီးခဲ့သည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္း
ျမင္သာၿမိဳ႕ဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ား
၁၁ ရာစုေလာက္ကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တည္ရွိလာခဲ့ေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားသည္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္မေရာက္မီအထိ မင္းညီမင္းသားမွသည္ သူဆင္းရဲမ်ားအထိ `အ သံုးလံုး´(အေရး၊အဖတ္၊ အတြက္)ႏွင့္ ဗုဒစာေပက်မ္းဂန္မ်ား ေလ့လာသင္ယူရာ တစ္ခုတည္းေသာ ပညာေရးအဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။
ၿဗိတိသွ်တို႔ ျမန္မာျပည္ကို သိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳေက်ာင္းေတြက ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းေတြေနရာကို တစ္စတစ္စ ၀င္ယူလာၾကသည္။
သို႔ႏွင့္တိုင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းေတြမွာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြမွာ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳေက်ာင္းေတြက ပညာသင္ၾကားေရးက႑မွာ ဦးေဆာင္ေနစဥ္မွာ ေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာေတာ့ ပညာသင္ၾကားေရးက႑မွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းေတြကပဲ ဦးေဆာင္ေနခဲ့သည္။
သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမ်ား၏ အခန္းက႑ မည္မွ်ပင္ အေရးပါလွေသာ္လည္း ၁၉၆၂ ခုႏွစ္အေရာက္တြင္ အာဏာရွင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း၏ ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရက ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးစနစ္ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္လိုက္သည္။
ထိုသို႔ဖ်က္သိမ္းလိုက္ေသာ္လည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးစနစ္မွာ လံုးလံုးႀကီးကြယ္ေပ်ာက္သြား ျခင္းမရွိဘဲ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ႏွင့္ ရွင္သန္ေနခဲ့သည္။ သည္လိုႏွင့္ ဆယ္စုႏွစ္ သံုးခုအၾကာ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ေတာ့ အစိုးရက ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးစနစ္ကို ျပန္လည္ အသိမွတ္ျပဳလာသည္။ အားေပးအားေျမွာက္လည္းျပဳလာသည္။
“အစိုးရေက်ာင္းကို မတက္ႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြ စာတတ္ေျမာက္ဖို႔ ဘ/က ေတြ လိုအပ္တယ္ဆိုတာကို အစိုးရက သတိ ထားမိပံုေပၚတယ္။ ဒီလိုဖြင့္ခြင့္ေပးလိုက္လို႔လည္း အစိုးရအေနနဲ႔ ဘာမွ ေထာက္ပံ့စရာမွ မလိုတဲ့အခါက်ေတာ့ အသာတၾကည္ဖြင့္ခြင့္ ျပန္ေပးလို္က္တဲ့သေဘာပဲ” ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းတစ္ခုတြင္ စာသင္ေနေသာ ေက်ာင္းဆရာ တစ္ဦးက သူ႔အျမင္ကို ေျပာျပသည္။
ေရွးယခင္က စနစ္ႏွင့္ မတူေတာ့သည္က ေခတ္သစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားသည္ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားမွာ အသံုးျပဳေနေသာ သင္ရိုးညႊန္းတန္းေတြကို အသံုးျပဳလာၾကသလို အစိုးရေက်ာင္း မ်ားတြင္ အတန္းခြဲသည့္ပံုစံ၊ ပညာသင္ႏွစ္ သတ္မွတ္သည့္ ပံုစံအတိုင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားက လိုက္နာက်င့္သံုးလာၾကသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရး ေက်ာင္း ၁,၄၀၀ ေက်ာ္ထဲမွ အစိုးရက ေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းကိုသာ အထက္တန္းအဆင့္ထိ တိုးျမွင့္ဖြင့္လွစ္ခြင့္ေပးၿပီး က်န္သည့္ ေက်ာင္းမ်ားကိုမူ မူလတန္းအဆင့္ႏွင့္ အလယ္တန္းအဆင့္ျဖင့္သာ ဖြင့္လွစ္ခြင့္ေပးထားသည္။
သို႔ျဖစ္ရာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားမွ မူလတန္း၊ အလယ္တန္းၿပီးသူမ်ားအေနႏွင့္ အစိုးရ အထက္တန္းေက်ာင္း ဆက္တက္ဖို႔ရန္မွာ မ်ားစြာအခက္အခဲရွိၾကသည္ဟုဆိုသည္။
အခ်ိဳ႕ေသာဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရ းေက်ာင္းမ်ားက သူတို႔ေက်ာင္းမွ အတန္းကုန္ေအာင္ ၿပီးစီးသြားေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းတက္ႏိုင္ေရးအတြက္ လိုအပ္ေသာ ေက်ာင္းလခ၊ စာအုပ္စာတမ္း၊ ေက်ာင္း၀တ္စံုေၾကးမ်ားကို ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ၾကေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားအေနႏွင့္ မတတ္စြမ္းႏိုင္ၾကေပ။
``ေက်ာင္းသားမိဘေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ာ းက သူတို႔သား၊ သမီးေတြ ေသစာ၊ ရွင္စာတတ္ရင္ပဲ ေတာ္ၿပီဆိုၿပီး ေက်နပ္ၾကတာေတြရွိိတယ္။ အဲေတာ့ သူတို႔ကေလးေတြ အထက္တန္းၿပီးေအာင္ မေနႏိုင္လဲ သူတို႔အတြက္ ျပသနာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေနၾကတယ္´´ ဟု ေက်ာင္းသားေပါင္း ၁၅၀၀ နီးပါးကို အခမဲ့ပညာသင္ၾကားေပးေနေသာ ရန္ကုန္တိုင္း၊ ေရႊျပည္သာ ၿမိဳ႕နယ္ထဲက အေနာက္အုတ္က်င္းဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမွ ဆရာေတာ္က မိန္႔ဆိုသည္။
ထိုသုိ႔ေသာ အေနအထားမ်ားရွိေနေသာေၾကာင့္ အထက္တန္းအထိၿပီးစီးေအာင္မေနႏိုင္ပါကလည္း အျပင္မွာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ႏိုင္ေစရန္အတြက္ တခ်ိဳ႕ေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရး ေက်ာင္းမ်ားက အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းဆိုင္ရာ ပညာရပ္မ်ားကိုပါ တစ္ပါတည္း သင္ေပးၾကသည္မ်ားလည္းရွိသည္။
စိန္ေခၚမႈမ်ားစြာ
ေရႊျပည္သာက အေနာက္အုတ္က်င္းဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမွာ စာသင္ေနၾကတဲ့ ကေလးငယ္မ်ား
ထိုသုိ႔ လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းအတြက္ မ်ားစြာအသံုးက်လွေသာ္လည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရး ေက်ာင္းမ်ားမွာ အစိုးရေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ မတူသည္က အစိုးရဆီမွ မည္သည့္အေထာက္အပံ့မွ မရၾကဘဲ ပုဂလိကအလွဴရွင္ေတြအေပၚမွာပဲ လံုးလံုးလ်ားလ်ားအားကိုးၾကရသည့္အေနအထားျဖစ္ေနရာ ဘ႑ာေရးကိစၥမွအစ အခက္အခဲမ်ားစြာ ႀကံဳႀကိဳက္ၾကရသည္။
``ဘုန္းႀကီးတို႔မွာ သင္ေထာက္ကူပစည္း၀ယ္ဖို႔၊ စာသင္ခံုေတြ၀ယ္ဖုိ႔က အစ၊ အလွဴလက္ခံလို႔ရတဲ့ ေငြကနည္းေတာ့ အစစအရာရာ အခက္အခဲေတြရွိတယ္´´ ဟု ရန္ကုန္တိုင္း၊ ကြမ္းၿခံကုန္းၿမိဳ႕ေပၚက ေရႊက်င္(ဂ်ား)ေက်ာင္း ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေက်ာင္းကို ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ ဆရာေတာ္ဦးပညာ၀ရက မိန္႔ဆိုသည္။
ထို႔အျပင္ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမေတြကို လစာေပးခ်ိန္ေရာက္လ်င္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားမွာ က်ပ္က်ပ္တည္းတည္း အလွဴေငြလိုက္ရွာရသည္ဟုဆိုသည္။ အခ်ိဳ႕ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားမွာ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို လစာမေပးႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ယင္းလစာႏွင့္ တန္ဖိုးခ်င္းတူညီေသာ ပစၥည္းပစၥယမ်ားကို အစားထိုးေပးၾကရသည္ဟုဆုိသည္။
ေကာ့မွဴးၿမိဳ႕နယ္ထဲက (ေကာ့မွဴးၿမိဳ႕ကေန တစ္နာရီနီးပါးေလာက္ ဆိုင္ကယ္တတန္၊ စက္ေလွတတန္သြားရေသာ) ခေလာက္ခမယ္ရြာထိပ္ရွိ ဓမၼသုခဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္း ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ဦးဇင္းဦးေကာ၀ိဒဆိုလ်င္ သူ႔ေက်ာင္းက ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို လစဥ္ပံုမွန္ လစာမေပးႏိုင္ဘဲ ႏွစ္ကုန္မွ တစ္ႏွစ္စာ လစာကိုတြက္ၿပီး ေငြသားမေပးဘဲ စပါးကို ေတာင္းႏွင့္ခ်ိန္ၿပီးေပးေနရသည္။
ထို႔အတြက္ ခေလာက္ခမယ္ရြာကေန လယ္ႏွစ္ဧကေလာက္ကို ငွားၿပီး သူရင္းငွားတစ္ေယာက္ႏွင့္ မိုးစပါး၊ ေႏြစပါးစိုက္သည့္အလုပ္ကို လုပ္ရသည္ဟုဆိုသည္။ ယင္းမွ ရသည့္စပါးကို ဆရာ၊ဆရာမမ်ားကို လခအျဖစ္ေပးေနရသလို ပိုလွ်ံသည့္ စပါးမ်ားကို ေရာင္းခ်ၿပီး ကေလးမ်ားအတြက္ ေက်ာင္းသားသံုးပစည္းေတြ၀ယ္ယူရသည္ဟုဆိုသည္။
``ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္လည္း မရေတာ့ဘူးေလး။ ဒါေတာင္ ဦးဇင္းမွာ အေၾကြးေတြက မနည္းဘူး တင္ေနတုန္း။ တင္လဲ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ဦးဇင္းတို႔က အစိုးရေက်ာင္းသြားမတက္ႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြကို ဒီအတိုင္းၾကည့္မွ မၾကည့္ႏိုင္ဘဲ´´ ဟု ဦးဇင္းဦးေကာ၀ိဒက လယ္ကြင္းေပၚမွာ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ သူ၏ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ ၀ါးထရံကာ၊ သက္ကယ္မိုး စာသင္ေက်ာင္းေဆာင္ထဲမွာ ခပ္ေခြေခြေလးထိုင္ရင္းေျပာျပသည္။
ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ေပါင္ ၁၄၀-၁၅၀ ေလာက္ေလးလံသည့္ လူတစ္ေယာက္လမ္းေလွ်ာက္လ်င္ အခ်ိန္မေရြးကၽြံက် သြားႏိုင္သည့္ အဆိုပါစာသင္ေဆာင္၏ ၀ါးၾကမ္းခင္းမွာ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲျဖစ္ၿပီး ၾကမ္းခင္းေအာက္ လက္တစ္ထြာ ေလာက္အကြာမွာ ေပါင္းပင္ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ႏွင့္ ေရျပင္ရွိသည္။
ဦးဇင္းဦးေကာ၀ိဒက သူ၏စာသင္ေက်ာင္း ဆက္လက္လည္ပတ္ႏိုင္ဖို႔ သူ႔အေနႏွင့္ မည္မွ် ရုန္းကန္ရပံုကို ရွင္းျပေနခ်ိန္မွာ သူထိုင္ေနေသာ ၾကမ္းေအာက္က ေရျပင္ထဲမွာ ေလးလက္မအရြယ္ ငါးေလးသံုးေကာင္က ဟိုဟိုဒီဒီကူးခတ္ေနၾကသည္။
မည္မွ်ပင္ အေၾကြးတင္၊ အခက္အခဲျဖစ္ေနေသာ္လည္း ဦးဇင္းေကာ၀ိဒက သူ႔မူလတန္းေက်ာင္းကို မူလြန္ (မူလတန္းအလြန္)အထိ အဆင့္တိုးျမွင့္ရန္ ႀကံရြယ္ေနသည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမ ်ား ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားအေနႏွင့္ ၄င္းတို႔၏ ေက်ာင္းမ်ား ေရရွည္တည္တံ့ေစေရး ရုန္းကန္ေနရသည့္တခ်ိန္တည္းတြင္ ၄င္းတို႔မွာ ေနာက္ထပ္စိုးရိမ္ပူပန္စရာတစ္ခုက သူတို႔ႏွင့္ အၿမဲလိုလိုရွိေနသည္။
ယင္းမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားရွိ ဆရာ၊ ဆရာမအမ်ားစုမွာ ဆရာျဖစ္သင္တန္း၊ စာသင္နည္း သင္တန္းမ်ား တက္ေရာက္ထားသူမ်ားမဟုတ္ၾကသျဖင့္ စာသင္ၾကားရာတြင္ ထိေရာက္မႈရွိသင့္သေလာက္မရွိမည္ ကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက စိုးရိမ္ၾကသည္။
အစိုးရေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာမမ်ားႏွင့္ မတူသည္က ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရး ေက်ာင္းမ်ားရွိ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားမွာ အစိုးရဆီမွ မည္သည့္ ဆရာျဖစ္သင္တန္းမွ ရရွိျခင္းမရွိဟု ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက ဆိုသည္။
Save the Children မွ အရာရွိကေတာ့ လိုအပ္မႈမ်ားစြာရွိေနေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားကို အားလံုး ၀ိုင္း၀န္းကူညီၾကဖို႔လိုအပ္ေၾကာင္း အႀကံျပဳေျပာဆိုသည္။
အေၾကာင္းမူ ``ဘ/က ေတြကို ကူညီတယ္ဆိုတာက အစိုးရေက်ာင္းကို မသြားႏုိင္တဲ့၊ သြားခြင့္မႀကံဳတဲ့ ကံမေကာင္းၾကတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြ စာတတ္ေျမာက္ဖို႔ ကူညီေပးရာေရာက္လို႔ပါပဲ´´ဟု ဆိုသည္။
[By Yangon PressInternational]
