0 ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရးဟူသည့္အစဲြမ်ား ပေပ်ာက္ေရးသာျဖစ္သည္- ေရးသူ- ထြန္းေအာင္ေက်ာ္

နိဒါန္း

ကြ်န္ေတာ္ေရးသားခဲ့ေသာ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး ေဆာင္းပါး၏ ဦးတည္ခ်က္သည္ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စု ျဖစ္ေပၚလာေရးအတြက္ အခက္အခဲမ်ားကို မည္သုိ႔မည္ပုံ ေျဖရွင္းရမည္ (Solution) ကို မိမိအေတြ႕အႀကဳံအရလည္းေကာင္း၊ ေလ့လာခ်က္မ်ားအရလည္းေကာင္း တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္ႏွင့္ တင္ျပျခင္းသာျဖစ္သည္။ ၎အေပၚ ကိုေက်ာ္သန္းက သူ႔အျမင္ကို တင္ျပလာျခင္းအေပၚ ျပန္လည္ရွင္းလင္းရန္ လိုသည္ဟု ယူဆသျဖင့္ ဤေဆာင္းပါးကို ေရးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကိုေက်ာ္သန္းကိုလည္း ကြ်န္ေတာ့ အျမင္ကို ပိုမိုရွင္းလင္းရန္အတြက္ လမ္းဖြင့္ေပးသျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ယေန႔ ITေခတ္တြင္စာဖတ္သူမ်ားမွီၿငမ္းခ်က္မ်ားကိုတိုက္ရိုက္ေလ့လာနိဳင္ရန္အတြက္ေအာက္ေၿခမွတ္စု (Foot Notes) မ်ားကိုေဖၚၿပရာ၌အင္တာနက္လင့္မ်ားကိုစာဖတ္သူမ်ားတိုက္ရိုက္ယွဥ္တြဲ၍ ဖတ္ရွုဳ႔နိဳင္ ရန္ေဖၚၿပထားခဲ့ပါသည္။ထို႔အၿပင္အင္တာနက္မွတိုက္ရိုက္မၾကည့္နိဳင္ေသာအေထာက္အထားမ်ားကို က်မ္းကိုးစာရင္းတြင္ေဖၚၿပထားခဲ့ပါသည္ ။

တိုင္းသူၿပည္သားမ်ားကိုသတင္းေမွာင္ခ်၍တပါတီအာဏာရွင္စံနစ္ကိုက်င့္သံုးၿပီး၀ါဒၿဖန္႔စာေပမ်ားၿဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာေခတ္သည္ကုန္ဆံုးခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ ။
ထို႔ေၾကာင့္ထိုအခြင့္အေရးကိုအသံုးခ်၍က်ေနာ္တို႔အားလံုးၿပည္သူမ်ားကိုသတင္းမွန္အေထာက္အထားမွန္တို႔ၿဖင့္မ်က္စိနားဖြင့္ေပးဖို႔တာ၀န္ရိွပါသည္ စာဖတ္သူမ်ား မွေအာက္ေၿခမွတ္စုမ်ားရိွလင့္မ်ားကို
တိုက္ရိုက္ၾကည့္ရွဳ႕ေလ့လာၿခင္းအားၿဖင့္အမွားအမွန္ကိုကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ၿဖင့္ထိုးထြင္းသိၿမင္နိဳင္ၾကပါေစ။


ႏုိင္ငံအမည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သေဘာထား
ႏိုင္ငံအမည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယခင္က တင္ျပထားသည့္အတိုင္း
(၁) ညီၫြတ္ေရးသည္ အဓိကျဖစ္သည္။
(၂) အမည္သည္ ပညတ္မွ်သာျဖစ္သည္ဟု သုံးသပ္ပါသည္။
နံမည္တခုေၾကာင့္ ညီၫြတ္ေရး ပ်က္ျပားမည္ဆိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ့အေနႏွင့္ အမည္ကို အမ်ားသေဘာ က်၊ ဘ၀င္က်သည့္ နံမည္ ေ႐ြးခ်င္းကို ေထာက္ခံမည္ျဖစ္ပါသည္။ ဗမာဘဲေခၚေခၚ ျမန္မာဘဲေခၚေခၚ သု၀ဏၰဘုမၼိလို႔ ေခၚေခၚ ႀကိဳက္ရာေခၚ ညီၫြတ္ၾကလွ်င္ ျငင္းစရာ မရွိပါ။
ဥပမာ- ကေမၻာဒီယားႏိုင္ငံကို ကြန္ျမဴနစ္တို႔က ကမ္ပူးျခားဟု ေျပာင္းလဲလိုက္သည္။ သန္းေ႐ႊတုိ႔က Burma ကို Myanmar ဟု ေျပာင္းလဲလိုက္သည္။ အဂၤလိပ္လို ေျပာင္းလိုက္ေသာ္လည္း ဗမာလိုေရးလွ်င္မူ အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ တိုင္းျပည္နံမည္ ေျပာင္းလိုက္ေသာ္လည္း စစ္အုပ္စုက ဆက္လက္စိုးမိုးေနသျဖင့္ ထူးမျခားနားပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ နံမည္ကိစၥကို အျငင္းမပြါးလိုပါ။ တိုင္းရင္းသား အားလုံးႏွင့္ ညီၫြတ္ေရး ယူႏိုင္သည့္ နံမည္ျဖစ္ေရးသည္ အဓိက အေရးႀကီးေသာ အခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ ဗမာလူမ်ဳိးေတြ ႀကီးစုိးတဲ့ ႏိုင္ငံဟူေသာအစြဲ ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီး ျပည္တြင္းရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ား အားလုံးက “ငါတို႔ ႏုိင္ငံ” ဟူ၍ ၀င့္ႂကြားစြာ ေျပာဆိုႏိုင္ေသာ နံမည္ျဖစ္လွ်င္ ရည္္မွန္းခ်က္ၿပီးျပည့္စုံပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့တြင္ နံမည္စြဲ မရွိပါ။ ညီၫြတ္ေရးသာ လိုလားပါသည္။

အေရးႀကီးဆုံး အခ်က္မွာ တကယ္စစ္မွန္သည့္ ျပည္ေထာင္စု စံနစ္ကို အမ်ားဆႏၵႏွင့္ ညီၫြတ္္ေရးတည္ေဆာက္ျခင္းႏွင့္ လက္ေတြ႕က်က် က်င့္သုံးႏုိင္ေရးပင္ျဖစ္သည္။ စာ႐ြက္ေပၚတြင္ ရွိသည့္ ညီၫြတ္ေရးမ်ဳိး၊ စာ႐ြက္ေပၚတြင္ ေရးသားထားသည့္ စိတ္ကူးယဥ္ (Utopia) ေလာက နိဗၺာန္မ်ဳိးထက္ တကယ့္ လက္ေတြ႕တြင္ ျပည္သူျပည္သားမ်ား၏ လူ႔အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ ေပးႏုိင္ေသာ စံနစ္မ်ား ျဖစ္ဖုိ႔သာ လိုပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ပင္လုံစာခ်ဳပ္
ကိုေက်ာ္သန္း ေျပာသလို အဲဒီေခတ္ကို သူေရာ ကြ်န္ေတာ္ေရာ မမွီပါဘူး။ မေမြးေသးလို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ကိုေက်ာ္သန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ခြဲထြက္ခြင့္ကို သေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထိုးလိုက္ျခင္းဟာ လက္၀ဲအယူအဆကို သက္၀င္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ လီနင္ရဲ႕ ခြဲထြက္ခြင့္နဲ႔ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ ျပ႒ာန္းခြင့္ျပဳတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာတရားအရ လက္ခံခဲ့၍ ျဖစ္မယ္လို႔ ဆိုျခင္းဟာ ဘာအေထာက္အထားမွ မရွိဘဲ ကိုယ္လိုရာကို ဆြဲေရးတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့စာထဲမွာ တခ်ဳိ႕လက္၀ဲသမားေတြကလို႔ ဆိုခဲ့ရာမွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကလို႔ တိတိက်က် မရည္ၫြန္းခဲ့ပါဘူး။ ဒါဟာလဲ စစ္အာဏာရွင္ကို အင္အားစု အားလုံးနဲ႔ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ တိုက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၾကည္ညိဳသူေတြနဲ႔ လက္၀ဲကြန္ျမဴနစ္ေတြနဲ႔ တုိက္ေပးတယ္ ဆိုရေအာင္လဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ျဗိတိသ်ွအစုိးရအဖြဲ႔ထဲမွာ အာဏာလႊဲေျပာင္းယူဖုိ႕အတြက္ ပထမအဆင့္အေနနဲ႔ ပါ၀င္ခ့ဲတ့ဲ အတြက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နဲ႔ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကုိ ျဗိတိသ်ွ အစုိးရခ်ေပးတ့ဲ ေဖာက္ျပန္ေရးလမ္းစဥ္ကုိ လုိက္တယ္ဆုိျပီး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေ၀ဖန္ျပီး တုိက္ခုိက္ခ့ဲတ့ဲ အတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကုိ ဖ.ဆ.ပ.လ ထဲက ထုတ္ပစ္လုိက္တာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကို ႏိုင္ငံေရးသမၻာ ရွိလာတဲ့အခါ လက္မခံႏိုင္ဘူးဆိုတာ ထင္ရွားပါသည္။[1] ရန္တုိက္ေပးစရာ မလိုပါဘူး။ ထိုေခတ္က ကိုလိုနီစံနစ္ကို တုိက္ဖ်က္သူတိုင္း လက္၀ဲ၀ါဒကို ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာလဲ လက္ဝဲဝါဒက ကိုလိုနီစံနစ္ကို တုိက္ႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကို စံနစ္တက် တင္ျပႏိုင္ခဲ့လို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ကြန္ျမဴနစ္အေတြးအေခၚမွာ လူေတြကို ခံစားမႈမရွိတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြလို သေဘာထားခဲ့တာေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ဒီကြန္ျမဴနစ္စံနစ္ကို အေကာင္အထည္ေဖၚတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကို ဘုရား ရဟႏၱာေတြလို ကိုးကြယ္ခဲ့တာေတြဟာ အဓိက မွားယြင္းမႈႀကီးလို႔ ျမင္ပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္စံနစ္ကို ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူေတြဟာ လူထဲက လူေတြဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရား ရဟႏၱာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလူေတြမွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြရွိတယ္ဆိုတာ ကြန္ျမဴနစ္ႀကီးစိုးတဲ့ ႏုိင္ငံေတြကို ၾကည့္ရင္ အထင္းသား ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လီနင္ရဲ႕ စာတမ္းအရ “ခြဲထြက္ခြင့္ႏွင့္တကြ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ ျပ႒ာန္းခြင့္ထက္ နိမ့္က်တဲ့ မည္သည့္မူ၀ါဒကမွ် လူမ်ဳိးစု ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏုိင္ပါ” လို႔ ေရးထားခဲ့တာကို ကိုေက်ာ္သန္းက ကိုးကားေျပာခဲ့လို႔ ဒီလိုေရးသားခ်က္အရ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က မ်က္စိမွိတ္ ေထာက္ခံဘို႔ ဆိုတာထက္ စာေတြ႕သီအိုရီ (Theory) နဲ႔ လက္ေတြ႕ (Practical) က်င့္သုံးမႈကို ေလ့လာမွသာ အေျဖမွန္ကို ေတြ႕ရွိႏုိင္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါသည္။

ဒါေၾကာင့္ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒနဲ႔ ၎ဝါဒကို က်င့္သုံးခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံႀကီး (၂) ႏုိင္ငံကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ စာထဲမွာပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာ သီအိုရီနဲ႔ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးပုံဟာ မိုးနဲ႔ေျမပမာ ကြာျခားေနတာကို သြားေတြ႕ရပါတယ္။ ႐ုရွားႏိုင္ငံႀကီးမွာ ကြန္ျမဴနစ္စံနစ္ က်င့္သုံးခဲ့စဥ္က မိမိျပည္တြင္းရွိ လူမ်ဳိးစုမ်ားကို ဆိုက္ေဗးရီးယားကိုပို႔ၿပီး ဂူးလပ္(Gulags) ေခၚ ျပဳျပင္ေရးစခန္းေတြမွာ မ်ဳိးတုံးသတ္ျဖတ္မႈေတြ၊ ႐ုရွားျပည္တြင္းရွိ ပိုလစ္လူမ်ဳိးေတြ၊ ဂ်ာမန္လူမ်ဳိးေတြကို သူတို႔ေဒသေတြက အတင္းအၾကပ္ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းၿပီၚ အလြန္ေအးျမတဲ့ ဆိုက္ေဗးရီးယားကို အသုတ္လိုက္ သန္းခ်ီပိုခဲ့တာေတြ၊ Red Terror လို႔ ေခၚတဲ့ အနီေရာင္အႏၱရယ္အေၾကာင္း စာအုပ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ႐ုရွားကိုလိုနီဘဝေရာက္ခဲ့တဲ့ အေရွ႕ဥေရာပ ႏုိင္ငံေတြ လြတ္လပ္တဲ့အခါ ျပည့္စုံစြာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားအျဖစ္ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။[2]

ထုိအေၾကာင္းမ်ား ေရးျပေနလွ်င္ ေဆာင္းပါးရဲ႕ မူလ အာေဘာ္ေပ်ာက္သြားမည္ စိုးသျဖင့္ အက်ယ္မေရးလိုေတာ့ပါ။ အဓိက ေျပာလိုသည္မွာ “ခြဲထြက္ခြင့္ႏွင့္ ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ ဖန္တီးႏိုင္ျခင္း”ဆိုတဲ့ သီအိုရီဟာ လက္ေတြ႕မွာ မမွန္ပါဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာ ႐ုရွားႏိုင္ငံအတြင္းရွိ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားကို ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး Russianization ႐ုရွားအျဖစ္ အတင္းအၾကပ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဘို႔ ႀကိဳးစားခဲ့သလို အေရွ႕ဥေရာပကိုလည္း ၎ရဲ႕ သံကြန္ျခာေအာက္မွာ ႐ုံးမထြက္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားခဲ့ၿပီး အေရွ႕ဥေရာပကေန ဝါေဆာစာခ်ဳပ္အဖြဲ႕အဝင္ ႏုိင္ငံအျဖစ္မွ ခြဲထြက္ဖုိ႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ ခ်က္ကိုစလိုဗက္ကီးယား(Czechoslovakia )[3] ဟန္ေဂရီ (Hungary)[4], ၊ လတ္ဗ္ဗီယား (Latvia), လစ္သူနီယား (Lithuania) ၊ အက္စ္တိုနီယား (Estonia),[5] ႏုိင္ငံေတြက ျပည္သူ႔ေတာင္းဆိုမႈေတြကို ႐ုရွားတင့္ကား တပ္ႀကီးေတြ ေစလႊတ္ၿပီး က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ သိမ္းပိုက္ခဲ့တာ အမ်ားအသိ ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္ေတာ့ ကိုလိုနီစံနစ္ကို တိုက္ရင္း၊ ဖက္ဆစ္ကို တြန္းလွန္ရင္း ႐ုရွားႏုိင္ငံဟာ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒေအာက္မွာ ေခတ္သစ္ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ ႏုိင္ငံအျဖစ္ ေပၚထြက္လာခဲ့တာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

သခင္သန္းထြန္း၏ “စစ္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး” ေဆာင္းပါးသည္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ႐ုရွားျပည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ “႐ုရွားျပည္မွ အကူအညီကိုလည္း စိတ္ခ်လက္ခ်ႏွင့္ ယူႏုိင္ေပ၏။ အေၾကာင္းကား နယ္ခ်ဲ႕မႈသည္ ဓနရွင္စနစ္္ေၾကာင့္ျဖစ္၏ ႐ုရွားျပည္၌ကား ဓနရွင္စနစ္ ၿဖိဳဖ်က္ၿပီးဆင္းရဲသားအစိုးရတည္ေထာင္ေပးၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ ရန္လည္းမလိုေတာ့။ဆင္းရဲသားအစိုးရတည္ေထာင္ၿပီးစကပင္ ႐ုရွားလက္ေအာက္ခံႏုိင္အားလုံးကို လြတ္လပ္ ခြင့္ေပးခဲ့၏” [6]ဟု ေရးသားခဲ့ျခင္းကို ၾကည့္လွ်င္ သခင္သန္းထြန္း၏ အျမင္ေတြ မွား၍ လမ္းမွားလိုက္ခဲ့ျခင္းကို သိႏုိင္ေပသည္။
ဦးႏုရဲ႕ တာေတစေနသားမွာ ဦးႏုက သူ႔ခံစားခ်က္ကို သည္လို ေရးခဲ့ပါသည္။ “စတာလင္ဟာ ဗမာေတြကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လီးၿဖဲေနတာေလာက္ေတာင္ မရွိဘူး။ ဒီမေအလိုး ရပ္ရွင္းေတြက ေတြ႕ကရာ အမိန္႔ေတြ ေပးတိုင္း ဒို႔ကြန္ျမဴနစ္ေတြ အဟုတ္ႀကီးထင္ၿပီး နားေထာင္ေနတာ အံ့ၾသပါရဲ႕ကြာ” ဟု ေရးသားထားပါသည္။[7]

ထို႔အတူ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဟာလဲ အလုပ္သမားလူတန္းစားလို႔ မယ္မယ္ရရမျပႏုိင္ေပမဲ့ လယ္သမား လူတန္းစားကို အေျချပဳၿပီး ပစၥည္းမဲ့ လူတန္းစား ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ အာဏာရလာတဲ့အခါ ပထမဦးဆုံး တိဗက္ကို သိမ္းပိုက္လိုက္ပါတယ္။[8] ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္ကိုလည္း တ႐ုတ္က သူ႔ရဲ႕ၾသဇာခံ နယ္ေျမအျဖစ္ လူမ်ဳိးနဲ႔ ၿမိဳမယ့္ ႏွစ္ရွည္စီမံကိန္း ရွိသည္ဟု တထစ္ခ်ယုံၾကည္ပါသည္။

ယူနန္ျပည္နယ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ကူမင္းၿမိဳ႕မွာ တုိင္းရင္းသားမ်ားေက်း႐ြာ ဆိုၿပီး ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြ ၾကည့္႐ႈဘို႔ ဖြင့္ထားခဲ့လို႔ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈ ေလ့လာခဲ့ဘူးပါသည္။ ၎ေက်း႐ြာတြင္ ဝလူမ်ဳိး၊ ဂ်ိမ္းေဖာလူမ်ဳိး၊ ပေလာင္လူမ်ဳိး၊ စသည္ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္လည္း ယူနန္ျပည္နယ္ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အတူတူျဖစ္ေၾကာင္းေတြရွိခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယူနန္ျပည္နယ္ႏွင့္ တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ လူမ်ဳိးဘာသာတူေနေသာ ဝမ်ား၊ ကခ်င္ ဂ်ိမ္းေဖာမ်ား၊ ရဝမ္မ်ား ေပါင္းစည္းသြားႏုိင္သည္။

ယေန႔တ႐ုတ္ျပည္မွာ လူမ်ဳိးစု ၅၅ မ်ဳိးရွိေၾကာင္း တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ထားမႈ ရွိပါသည္။ တ႐ုတ္ရဲ႕ ၉၂ % ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ဟန္လူမ်ဳိးေတြျဖစ္ၿပီး လူမ်ဳိးစုထဲက လြတ္လပ္ေရးေတာင္းေနတာက တိဗက္နဲ႔ ဇင္းဂ်န္ (Xinjiang) ျပည္နယ္တို႔ ျဖစ္ပါသည္။ ကင္တုံနီး (Cantonese) ႏွင့္ Hakka လူမ်ဳိးေတြကိုမူ ယခုအခါမွာ ဟန္လူမ်ဳိးအျဖစ္ သြတ္သြင္းလိုက္ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ Cantonese ေတြနဲ႔ Hakka ေတြဟာ ဟန္လူမ်ဳိးစုႀကီးမွ ႐ုန္းထြက္ၿပီး သူတို႔ဟာ ဟန္လူမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာလာႏိုင္ေၾကာင္း Drug Gladnay က ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။[9]

တိဗက္ေခါင္းေဆာင္ ဒလိုင္းလားမားက တ႐ုတ္အစိုးရထံ လြတ္လပ္ေရးေတာင္းဆိုမႈကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ကို ေျပာင္းလဲ ေတာင္းခံျခင္းအေပၚ တ႐ုတ္အစိုးရက ျငင္းဆိုလိုက္ပါသည္[10]။ တ႐ုတ္ျပည္ Xinjiang (ဇင္းဂ်န္) နယ္ရွိ မူဆလင္ Uighirs အူဂါ လူမ်ဳိးစုတို႔ကလည္း တန္းတူညီမွ်ခြင့္၊ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္တုိ႔ကို ေတာင္းဆိုေနၿပီး အဓိက႐ုဏ္းမ်ား ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဂ်ဴလိုင္လတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ ျပည္မမွ တပ္အင္အား ၂၀,၀၀၀ ေစလႊတ္ၿပီး ႏွိမ္နင္းခဲ့ရပါသည္။[11]

ထုိအေၾကာင္းအရာမ်ားက တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ အစိုးရသည္ သူကိုလိုနီျပဳထားသည့္ လူမ်ဳိးစုမ်ား ခြဲထြက္ခြင့္ကိုေပးသည့္ အရိပ္အေယာင္ပင္မျပခဲ့ေၾကာင္း သမိုင္းအေထာက္အထားမ်ားအရ သိႏိုင္ပါသည္။ ကိုေက်ာ္သန္းက ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့သည့္ NDF က ခြဲထြက္ခြင့္ကို စြန္႔လႊတ္လိုက္တာ တခုတည္းကို မူတည္ၿပီး ခြဲထြက္ခြင့္ႏွင့္ ဖယ္ဒရယ္ဆိုတာ မဟာလူမ်ဳိးႀကီးဝါဒီေတြရဲ႕ ေသြးထိုးလႈံ႕ေဆာ္မႈသက္သက္ (Non Issue) ဘဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုခဲ့ပါတယ္။

မက္သေရာထ ေၾကျငာစာတမ္းကို ဖတ္႐ႈၿပီးေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အျပည့္အ၀ ေထာက္ ခံသြားခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ မက္သေရာထညီလာခံသို႔ ကိုယ္တိုင္တက္ေရာက္ခဲ့ေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္တဦးျဖစ္သူ ဆရာဂ်က္ေကာ့ (ေခၚ) ဆရာဂ်က္က ”က်ေနာ္တို႔ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ (CPB) မွာ လူမ်ိဳးစုႏွင့္ပတ္သက္၍ သေဘာထား သတ္မွတ္ထားခ်က္ မရိွေသးသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ လက္မွတ္မထိုးႏိုင္ပါ” ဟု အေၾကာင္းျပ၍ ျငင္းဆိုသြားခဲ့သည္။ ညီလာခံတြင္ တက္ေရာက္လာၾကေသာ အဖဲြ႕အစည္းအားလံုးမွ မက္သေရာထ ေၾကျငာစာတမ္းကို သေဘာတူ လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကေသာ္လည္း ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ တဖဲြ႕တည္းကသာ လက္မွတ္မထိုးဘဲ ျငင္းဆန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မက္သေရာထ ေၾကျငာစာတမ္းသည္ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အေျခခံ သေဘာတူညီခ်က္ တရပ္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ထို္အေျခခံ သေဘာတရားကို ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက လက္မွတ္ မထိုးခဲ့ျခင္းကို၊ ကိုေက်ာ္သန္းႏွင့္တကြ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား သိထားသင့္သည္ဟု ယူဆ၍ အျဖစ္မွန္ကို ေရးသားတင္ျပ လိုက္ရပါသည္။

ထိုေၾကာင့္ စစ္အစိုးရ၏ ဝါဒျဖန္႔မႈသာ ျဖစ္သည္ဆိုပါက ထိုအခ်က္သည္ မမွန္ေၾကာင္းကို တုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားက သက္ေသျပဘုိ႔လိုပါသည္။ အေကာင္းဆုံး သက္ေသျပခ်က္မ်ားမွာ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ တိုင္းရင္းသား အင္အားစုမ်ားႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားက မိမိတို႔သည္ ေအးအတူ ပူအမွ် ျပည္ေထာင္စု ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေဆက္ၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္း တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲေရး ျပဳလုပ္မည့္သူဟူသမွ်ကို ၎တို႔အေနႏွင့္ ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း လာမည့္ ဒုတိယပင္လုံညီလာခံတြင္ ထုတ္ေဖၚ၍ အတိအလင္း ေျပာၾကားရန္ လိုအပ္ေပသည္။

ထိုကဲ့သို႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွ စ၍ ယေန႔ ၂၀၁၀ အထိ စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းဆင္းစစ္ဗိုလ္မ်ား ေခါင္းထဲသို႔ ႐ိုက္သြင္းထားခဲ့ေသာ တုိင္းျပည္ၿပိဳကြဲႏုိင္သည္ဆိုသည့္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ သံသယကို ကင္းစင္သြားေစႏုိင္ၿပီး၊ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ရွိေသာ တပ္မႈး၊ တိုင္းမႈးမ်ား ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားဖက္သုိ႔ ကူးေျပာင္းေရာက္ရွိလာႏုိင္သည္။ အဓိက ျပႆနာမွာ ဘက္ေျပာင္း ေထာက္ခံလာေရးျဖစ္သည္။ ထိုခြဲထြက္လိုမႈ ဆိုသည့္ သံသယကို ေဖ်ာက္ရန္မွာ ဒီမိုကေရစီအင္အားတုိ႔ႏွင့္ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား အေပၚတြင္ အဓိက တည္မွီလွ်က္ရွိသည္။ တပ္မွ ကူးေျပာင္းေထာက္ခံလာရန္ တပ္အတြင္းရွိ မ်ဳိးခ်စ္တပ္မႈးမ်ား အျမင္ၾကည္လင္လာေစရန္ ႀကိဳးစားဘို႔အတြက္ “ခြဲထြက္လိုက ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္” ကို ပယ္လိုက္ေၾကာင္းကို NDF မွ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ္လည္း ျပည္တြင္းရွိ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း ခြဲထြက္ခြင့္ရွိသည္ကို မေတာင္းဆိုေၾကာင္း စစ္မွန္သည့္ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကိုသာ တည္ေဆာက္ၾကရန္ သႏၵိ႒ာန္ ခ်ထားေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ေသာ္ တပ္တြင္းရွိ မ်ဳိးခ်စ္တပ္မႈးတို႔ႏွင့္ သေဘာတူညီမႈ ရယူႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံကဲ့သုိ႔ သတင္းေမွာင္ခ်၍ တဖက္သတ္ ၎တို႔ လိုလားသည့္ ဝါဒ သေဘာတရားမ်ားကိုသာ အစဥ္တစိုက္ ႐ိုက္သြင္းေနေသာ ႏုိင္ငံတြင္ ျပည္သူမ်ား ဦးေႏွာက္ေဆးခံေနရသည္မွာ ဓမၼတာျဖစ္သည္။ ဝါဒျဖန္႔မႈကို ေခ်ဖ်က္ရန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တာဝန္ ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမင္သလို ျပည္သူမ်ား၊ တပ္မေတာ္သားမ်ား ျမင္ရန္လိုပါသည္။

ကြ်န္ေတာ့့္ကို နအဖသူလွ်ဳိ တင္ေမာင္ဆန္းက မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေျခာင္းေျမာင္း၍ တုိက္ခိုက္ျခင္းကို နအဖသတင္းစာမ်ားက တင္ေမာင္ဆန္းအား တကယ့္မ်ဳိးခ်စ္အျဖစ္ ေရးသားၿပီး တင္ေမာင္ဆန္းမွ ကြ်န္ေတာ့အား ဓါးျဖင့္ထိုးလိုက္သည့္အတြက္ ေတာထဲတြင္ရွိ ကရင္ေဆး႐ုံတြင္ ေခြးေသဝက္ေသ ေသေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖၚျပခဲ့ျခင္းအေပၚ ေမြးသမိခင္ ေမေမက ဖတ္႐ႈရေသာအခါ “ငါ့သားကို ေခြးေသဝက္ေသ အျဖစ္မခံဘူး ငါကိုယ္တိုင္ သၿဂိဳလ္မယ္ဟူ၍ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာခဲ့သည္၊ မထင္မွတ္ဘဲ သားအမိႏွစ္ေယာက္ လမ္းေပၚတြင္ ခ်ိန္းမထားဘဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေတြ႕သည့္ အခါမွ အစိုးရသတင္းစာမွ လိမ္ညာေရးသားေၾကာင္း အေမ့ချမာ သိခြင့္ရခဲ့သည္။ အဓိကမွာ လိမ္ညာေရးသား ဝါဒျဖန္႔ခ်က္မ်ားကို ကာယကံရွင္ ကိုယ္တုိင္ႏွင့္ ေတြ႕ၿပီး ေျဖရွင္းမွ နအဖ လိမ္ညာေၾကာင္း ရွင္းလင္း သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ယခုတိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲသြားမည္ဆိုသည့္ အဓိကအေၾကာင္းတရားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကာယကံရွင္ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားက မဟုတ္ေၾကာင္း ေျဗာင္ရွင္းလင္းခ်က္ ထုတ္ရန္ အထူးလိုသည္ဟု ေလးနက္စြာ တင္ျပလိုက္ပါသည္။

ထိုအေၾကာင္းအရာသည္ (Non issue) ျပႆနာမဟုတ္ ဆုိသည္ကို လုံးဝလက္မခံပါ။ ဤအေၾကာင္း အရာသည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလုံး ေျဖရွင္းရမည့္ (Main issue) အဓိက အေၾကာင္းအရာျဖစ္သည္ဟု ထပ္ေလာင္း ေျပာပါရေစ။
“ငါတို႔ တိုင္းရင္းသားေတြကို မင္းတို႔ဗမာေတြက ကြ်န္ျပဳထားတာ၊ မင္းတို႔ဗမာေတြဟာ လိုလိုနီ နယ္ခ်ဲ႕ေတြ၊ ငါတို႔ ခြဲထြက္ေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္လဲကြ၊ ငါတို႔ လူမ်ဳိးဟာ ကိုယ့္ထီးကိုယ္နန္းနဲ႔ ေနလာခဲ့တာ၊ ငါတို႔ကိုယ္ပိုင္ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုယ္ပိုင္စကားေတြ မင္းတို႔ထက္ေစာတယ္” ဆိုတဲ့ စကားေတြ စာေတြ ကြ်န္ေတာ့့္ ေဆာင္းပါးထြက္ၿပီးေနာက္ ေဝဖန္မႈမ်ားအျဖစ္ ပါလာခဲ့သည္။
ကြ်န္ေတာ္သည္ စိတ္ကူးယဥ္သမားမဟုတ္၊ အတိတ္က ေ႐ႊထီးေဆာင္းခဲ့သည္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္မမွီပါ။ သိေတာ့ သိပါသည္။ ထိုေ႐ႊထီးေဆာင္းခဲ့သည့္ အခ်ိန္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပန္မသြားႏိုင္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လုပ္ႏုိင္သည္က ယခု ပစၥဳပၸန္ႏွင့္ လာမည့္ အနာဂါတ္ကာလကို ဘယ္လို ျဖတ္သန္းၾကမည္ကိုသာ ျဖစ္ပါသည္။ ပဲခူးတြင္ ရွင္ေစာပု နန္းစိုက္သည့္အတြက္ ပဲခူးသည္ မြန္လူမ်ဳိးမ်ား ေနျပည္ေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ ယေန႔ ပဲခူး၏ အေျခအေနသည္ မတူေတာ့ပါ။ ဘုရင္စံနစ္လည္း မရွိေတာ့ပါ။

ႏွစ္ေတြ ေခတ္ေတြက ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့ပါၿပီ။ ေျပာင္းလဲေသာ ေခတ္ႏွင့္အညီ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မိမိျပည္သူေတြ ဘဝ သာယာေရး၊ ေခတ္မွီေရး၊ စာေပယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္ေရး၊ တန္းတူ အခြင့္အေရး အညီအမွ် ရရွိေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး အျပည့္အဝရရွိေရး၊ ျပည္နယ္မ်ား ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရရွိေရးတို႔သည္သာ အဓိကက်သည္ဟု ျမင္ပါသည္။

ဗမာျပည္က ခြဲထြက္ၿပီး ငါတို႔ႏိုင္ငံ ငါတို႔တည္ေထာင္ေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္လဲကြ ဆိုသူတို႔ကို တခုေတာ့ ေျပာခ်င္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၃၊ ၄ ႏွစ္ခန္႔က ဟန္ေညာင္ေ႐ႊ၏ အစ္ကိုႀကီးျဖစ္သူ တိုက္ဂါးေညာင္ေ႐ႊမွ သူ႔ကို ေထာက္ခံသူ ၁၀ ဦးႏွင့္ ရွမ္း သမၼတ ႏိုင္ငံကို ထူေထာင္လုိက္ေၾကာင္း၊ သူသည္ ရွမ္း သမၼတ ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာလိုက္သည္။[12] တကယ့္လက္ေတြ႕တြင္ ရွမ္းႏိုင္ငံမေပၚေပါက္လာခဲ့ဘဲ ရွမ္းျပည္နယ္ရွိ ႐ြာမ်ားကို နအဖ ထိုးစစ္ဆင္လာသျဖင့္ ႐ြာသူ႐ြာသား ၆၀၀ ေက်ာ္ ယိုးဒယားျပည္ထဲ ထြက္ေျပးလာရသည္က အျမတ္ထြက္ သြားသည္။ တိုက္ဂါးကေတာ့ ကေနဒါႏိုင္ငံ ျပန္သြား႐ုံဘဲရွိသည္။ သမၼတ ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေၾကျငာလုိက္ရ၍ အာသာေျပသြားပုံရသည္။ ရွမ္းျပည္သူမ်ားကေတာ့ ပို၍ ဖိႏွိပ္လာမႈေၾကာင့္ ၿမိဳ႕႐ြာပစ္ေျပးလာခဲ့ရသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ထိုကဲ့သို႔ မစို႔မပို႔ လုပ္ရပ္မ်ားက နအဖ၏ တုိင္းျပည္ႀကီး ၿပိဳကြဲေတာ့မည္ဆိုသည္ကို တိုက္႐ိုက္ ေထာက္ခံေနသည္ကို မိမိကုိယ္ မိမိ သတိျပဳမိ၏ေလာဟု ေမးလိုက္ခ်င္ပါသည္။

တိုင္းရင္းသား သက္သက္မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္လူမ်ဳိးအားလုံးကို ဖိႏွိပ္ကြ်န္ျပဳ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ကို အတူတကြ တြန္းလွန္ဘို႔ စိတ္မကူးဘဲ၊ ဗမာမုန္းတီးေရး စိတ္ျဖင့္ “ခြဲထြက္တယ္ကြ” ဟု “နံမည္ဝွက္” ျဖင့္ ေအာ္ေနၾကသူတို႔ကို သူတို႔ေနာက္တြင္ ခြဲထြက္ရန္ မဆိုထားႏွင့္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ ရွိေနၿပီလားဟု ေမးခ်င္ပါသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူမ်ဳိးေရးစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ေျပာေနသူမ်ားတြင္ စစ္အာဏာရွင္ တို႔ကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆန္႔က်င္လာေသာသူသည္ မရွိသေလာက္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုလူတို႔သည္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး မဆင္ႏႊဲဖူး၊၊ ေသနတ္ေတာင္ မကိုင္ဖူးသူက လူမ်ားစုျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ႏုိင္ငံျခား တုိင္းျပည္ေရာက္မွ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး အလြန္ျပတ္သားသည့္ ရဲရဲေတာက္စကားမ်ား ေျပာေနၾက သည္မွာ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းလွပါသည္။

ခ်င္းပညာတတ္တစုႏွင့္ အင္တာနက္တြင္ လြန္ခဲ့ေသာ (၁၀) ေက်ာ္က အျပန္အလွန္ စာေရးျဖစ္သည္။ ၎တို႔ထဲတြင္ ဆလိုင္းကစ္ဆိုသူတေယာက္ေတာ့ မွတ္မိေနပါသည္။ ၎တို႔ အုပ္စုမွ ကြ်န္ေတာ့အား “မင္းတို႔ ဗမာလူမ်ဳိးႀကီး စိတ္ဓာတ္ရွိလို႔ NDF ထဲကို ABSDF က မဝင္တာ မဟုတ္လား” ဟု စြပ္စြဲခဲ့ပါသည္။ ထုိစာရေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာခဲ့ရဖူးပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့ကို စြတ္စြဲေသာ ထိုခ်င္းပညာတတ္မ်ားသည္ မည္သို႔မည္ ပံု ဂ်ာမဏီသုိ႔ ေရာက္လာသည္ မသိေသာ္လည္း ၎တို႔ ေျပာစကားမ်ားအရ ၎တို႔သည္ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမထဲမွ လာသူမ်ားမဟုတ္ေၾကာင္းေတာ့ ေသခ်ာသြားခဲ့ ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္က NDF သည္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား သတ္သတ္ ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဗမာလူမ်ဳိးသည္ လူမ်ဳိးႀကီးျဖစ္သျဖင့္ ပါဝင္ခြင့္ မရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ABSDF ေပၚလာသည့္အခါ NDF ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ABSDF ကို ပါဝင္ေစခ်င္သျဖင့္ DAB ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ထုိ႔ေၾကာင့္ ၎တို႔ စြတ္စြဲခ်က္မွာ မမွန္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းေရးသားလိုက္သည့္အခါ ၎တို႔အသံ တိတ္သြားခဲ့ပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္က ဆက္လက္၍ ကိုတင္ေမာင္ဦးသည္ ခ်င္းလူမ်ဳိးျဖစ္သည္။ သူသည္ ဗမာျပည္တခုလုံးကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္လည္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ကိုတင္ေမာင္ဦးကဲ့သုိ႔ တျပည္လုံး၏ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ မျဖစ္ႏုိင္ဟု ေျပာသည့္အေပၚ ၎တို႔ထဲမွာ တဦးက ဘာေၾကာင့္ သူတို႔အေနႏွင့္ မျဖစ္ႏုိင္သနည္းဟု ျပန္လွန္ေမးခဲ့သည့္အခါ ကြ်န္ေတာ္က ကိုတင္ေမာင္ဦးသည္ တျပည္လုံးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့၍ တျပည္လုံးက သူ႔ကို ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ဟု အသိအမွတ္ျပဳျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၎တို႔မွာမူ မိမိလူမ်ဳိးစု တခုတည္းကိုသာ ေျပာဆိုေနသည့္အတြက္ လူမ်ဳိးစုေခါင္းေဆာင္ထက္ပို၍ ျဖစ္လာစရာမရွိေၾကာင္း ရွင္းလင္းခဲ့ရဘူးပါသည္။

နိဂုံးအားျဖင့္ ခြဲထြက္လိုက ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ကို လီနင္က စာေရးသားထားခဲ့ေသာ္လည္း လီနင္ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ခြဲထြက္လိုသူ မွန္သမွ်ကို သတ္၊ အစုလိုက္ အၿပဳံလိုက္ အက်ဥ္းစခန္းမ်ားဆီသုိ႔ပို႔ႏွင့္ ရက္ရက္စက္စက္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့သည္မွာ ဓာတ္ပုံမွတ္တမ္းမ်ားႏွင့္ ရွိပါသည္။ တ႐ုတ္အားေပးမႈႏွင့္ သီဟာႏုအစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး တက္လာေသာ ခမာနီ ပိုေပါ့ အစိုးရ၏ Killing Field လူသတ္ကြင္းသည္ ကိုယ့္လူမ်ဳိး အခ်င္းခ်င္း လူတသန္းေက်ာ္ သုတ္သင္မႈကို က်ဴးလြန္ေစခဲ့ပါသည္။[13] ဖက္ဆစ္ဂ်ာမဏီဟစ္တလာ၊ ကြန္ျမဴနစ္စတာလင္ အစိုးရ၊ ေမာ္စီတုံး၏ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရး[14]သည္ ကမၻာက ၾကက္သီးထေလာက္ေအာင္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ားျဖင့္ သမိုင္းတင္ထားခဲ့ရပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုသားအားလုံး စစ္အာဏာရွင္ေအာက္မွ ႐ုန္းထြက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ တပါတီ အာဏာရွင္စံနစ္ဆီ သို႔ မေရာက္ေရးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလုံးမွာ တာဝန္ရွိပါသည္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ တ႐ုတ္ေနာက္ လိုက္လုံးလုံးျဖစ္ခဲ့ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္မွ ေမာ္စီတုံး တတိယမိန္းမ ခ်န္ခ်င္းႏွင့္ ဝမ္ဟုတ္ဝင္းတို႔ ဦးေဆာင္သည့္ ေလးဦးဂုိဏ္းမွ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္သည့္အခါ ေတာထဲတြင္ပင္ ကိုယ့္ရဲေဘာ္ကိုယ္ သတ္ျဖတ္ခဲ့သည့္ သာဓက ရွိခဲ့ပါသည္။
၁၉၄၈ မတ္လ (၂၇) ရက္ ေတာ္လွန္ေရးေန႔မွာ သခင္သန္းထြန္းက ဗႏၶဳလပန္းၿခံမွာ ေဟာေျပာပြဲလုပ္၊ သခင္ႏုက အာဇာနည္ကုန္းမွာ ေဟာေျပာပြဲ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အခါ ဦးႏုက ေသြးထြက္သံယို ျဖစ္မဲ့ လမ္းစဥ္ကို မလိုက္ၾကပါနဲ႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းစဥ္ကို လိုက္ၾကပါ။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ၊ ဆိုရွယ္လစ္ေတြ၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ေတြ အစရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ညီၫြတ္ၾကရင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးေရာ ဖ.ဆ.ပ.လ ဥကၠ႒ ရာထူးကိုပါ ထြက္ေပးၿပီး အမ်ားလက္ခံသူကို တင္ေျမွာက္ပါ့မယ္လို႔ ေျပာခဲ့သည္။ သခင္သန္းထြန္းက ဖဆပလ အစိုးရကို လက္နက္နဲ႔ ျဖဳတ္ခ်ရမယ္။ ဗားကရာေခ်ာက္ႀကီးထဲမွာ ဖဆပလ အေလာင္းေကာင္ေတြဟာ ေတာင္လို ပုံသြားေစရမယ္လုိ႔ ဆိုခဲ့သည္ဟု တာတာစေနသားမွာ ဖတ္ရွဳ႕ မွတ္သားရပါသည္။[15]
တခ်ဳိ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အကယ္၍မ်ား ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အာဏာ အဲဒီအခ်ိန္က ရခဲ့ရင္ ပိုေပါ့တို႔ထက္ ေစာၿပီး ဗမာျပည္သူေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြ သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး အသတ္ခံရမွာဘဲလို႔ ေျပာဘူးပါသည္။
သို႔ရာတြင္ ကြ်န္ေတာ့အေနႏွင့္ ကိုေက်ာ္သန္း ေျပာသလို ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ပါတီစုံ စနစ္ကို လက္ခံက်င့္သုံးမည္ ဆိုသည္ကို အေထာက္အထားလိုပါသည္။ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ပါတီစုံကို တကယ္ယုံၾကည္ပါ၏ေလာ။ ပါတီစုံ ဒီမိုကေရစီကို လက္ခံၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲဝင္သည့္အခါ အႏိုင္ရပါက၊ ပါတီစုံကို တကယ္က်င့္သုံးပါမည္ေလာဟု ေမးစရာရွိပါသည္။ ပါတီစုံစံနစ္ေအာက္မွာ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး အႏိုင္ရသည့္အခါ အတိုက္အခံပါတီမ်ား ရွင္သန္ခြင့္ကို ဖ်က္သိမ္း၍ တပါတီစံနစ္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား ရွိ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနာက္တခါထပ္၍ေတာခိုမေတာ္လွန္နိဳင္ေတာ့ပါ ။

ေလးစားစြာျဖင့္

ထြန္းေအာင္ေက်ာ္

ဒီဇဘၤာလ၂၁ရက္၂၀၁၀ခုႏွစ္
ေန႔လည္၁၂နာရီတိတိ



က်မ္းကိုးစာရင္း

(၁) ဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၱိေပါင္းခ်ဳပ္၊ ဆိုင္စုမွသည္ မန္ဟိုင္းဆီသို႔ ၊ Duwun Publishing, 2007 1st Edition
(၂) ဦးႏု၊ တာေတစေနသား (Satunday’s Son) ၁၉၉၈၊ 1st Edition Irrawaddy Publishing, New Delhi
(၃) ဦးႏု၊ ငါးႏွစ္ရာသီ ဗမာျပည္ (၁၉၄၁- ၄၅)
(၄) ပင္လုံညီလာခံသမိုင္းစဥ္အက်ဥ္း၊ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီ႒ာနခ်ဳပ္၊
(၅) သိန္းေဖျမင့့္္ေရး ေက်ာ္ျငိမ္း ေရႊျပည္တန္စာအုုပ္တုိက္ ဧျပီလ ၁၉၆၁နွစ္ ဒုတိယအၾကိမ္။
(၆) ဗမာ့အေရး (စာေရးဆရာၫြန္႔ေပါင္းေရးသည္) ထပ္မံတည္္းျဖစ္သူ ေမာသီရိ, 1st Edition 2003, Irrawaddy Publishing, New Delhi.
(၇) သိန္းေဖၿမင့္၏ ေတာ္လွန္ေရးကာလနိဳင္ငံေရးအေတြ႔အၾကံဳမ်ား (တတိယအၾကိမ္ ) ယမံုနာစာေပ ၁၉၇၆ခု နွစ္
(၈) Moying Li, Snow Falling in Spring, Coming of age in China during the Cultural Revolution. Melanie Kroupa Books,1st Edition 2008.
(၉) Vladimir V. Kusin, Political Groups in the Czechoslovak Reform Movement, Columbia University Press, New York 1972.
(၁၀) Noel Barber, Seven Days of Freedom The Hungarian Uprising 1956, Stein and Day Publishers, New York 1st Edition 1974.
(၁၁) The Secret Speeches of Chairman Mao, Edited by Roderick MacFarquhar, Timonthy Cheek, and Eugene Wu, Havard Contemporary China Series 6, Harvard University Press 1989.
(၁၂) Richard Evans, Deng Xiaoping and the making of Modern China, Penguin Books 1997
(၁၃) China Since the ‘Gang of Four’, Edited by Bill Brugger, St. Martin’s Press, New York 1980.
(၁၄) Timothy Cheek, Mao Zedong and China’s Revolutions, A Brief History with Documents
(၁၅) The Czech Black Book, Edited by Robert Littell, Frederick A. Praeger Publishers, New York, 1969.
(၁၆) What Happened in Czechoslovakia, An account of the Government crisis in February 1948, 1st Edition, Published in April 1948 by Orbis, Prague..
(၁၇) Czechoslovakia’s Blueprint for “Freedom”, Dubcek’s Statements- The Original and official Documents Leading to the Conflict of August, 1968, Introduction & Analysis by Paul Ello, Ph.D, Georgetown University School of Foreign Service, Published by Acropolis Books, Washington D.C 20009, Second Printing, October 1068. Colortone Creative Printing.
(၁၈) John F. Cady, A History of Modern Burma, Cornell University Press, Ithaca, New York, First Published 1958
(၁၉) Frank N.Trager, Bulilding a Warfare State in Burma 1978-1986




Foot Notes
[1]ဦးႏု၊ “တာေတစေနသာ း” ၊ စာမ်က္နွာ ၁၀၅, 1st Edition 1998 Irrawaddy Publishing, New Delhi
ဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ, “ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၱိေပါင္းခ်ဳပ္၊ ဆိုင္စုမွသည္ မန္ဟိုင္းဆီသို႔” ၊ Duwun Publishing, 2007 1st Edition, page 114.

[2] http://www.facebook.com/pages/Mass-killings-under-Communist-regimes/142863745728259
The Black book of Communism, Crimes, Terror, Repression; published in 1997 in France under the title of “Le Livre noir du communisme: crime, terreur, re’pression by Editions Robert Laffont. In the United States it is publish by Harvard University press, 1999 in English translation By RJ Rummel. : Also read on line at:
www.hup.haveard.edu/catalog.php?isbn=9780674076082
www.mega.nu/ampp/rummel/com.art.htm


[3] Eastern Europe After the Soviet Invasion of Czechoslovakia, William E Griffith, Rand Publication, 1968, Document number P-3983, pages :45, series: paper.
www.rand.org/pubs/papers/P3983.html


[4] http://www.globalsecurity.org/military/world/war/hungary.htm


[5] Estonia: The singing Revolution, desire for Freedom
http://www.youtube.com/watch?v=DA9PmZo-2jo
http://www.youtube.com/watch?v=gyujmx-6ypU&NR=1


[6] ဗမာ့အေရး (စာေရးဆရာၫြန္႔ေပါင္းေရးသည္) ထပ္မံတည္ျဖစ္သူ ေမာသီရိ, ပထမအၾကိမ္ပံုႏွိပ္ၿခင္း၂၀၀၃ ခုႏွစ္ စာမ်က္နွာ ၇၆

[7] ဦးႏု၊ တာေတစေနသား, ။ စာမ်က္နွာ ၁၂၄

[8] http://www/globalsecurity.org/military/world/war/tibet.htm
http://www.dailymotion.com/video/xcnguu_totalitarian-china-un-modelstate-fo_news

[9]Dru Glodney သည္ Pamona Collage ရွိ Pacific Basin Institute ၏ ဥကၠ႒ျဖစ္ပါသည္။

[10] http://en.wikipedia.org/wiki/Tibetan_sovereignty_debate
http://www.cbsnews.com/video/watch/?id=3378612n


[11] Washington Post July, 2009.
http://www.usatoday.com/news/world/2010-07-05-xinjiang_N.htm
http://online.wsj.com/article/SB124701252209109027.html



[12] http://burmadigest.wordpress.com/2006/02/12/shan-people-shan-state-shan-government/
http://www.taipeitimes.com/News/front/archives/2005/04/29/2003252392
http://www.shanland.org/oldversion/index-770.htm


[13] http://www.time.com/time/world/article/0,8599,1879785,00.html
http://www.yale.edu/cgp/
http://www.google.com/images?oe=utf-8&rls=org.mozilla%3Aen-US%3Aofficial&client=firefox-a&q=Khmer+rouge&um=1&ie=UTF-8&source=univ&ei=xicQTYCuNcL58Ab16PyaDg&sa=X&oi=image_result_group&ct=title&resnum=4&ved=0CEkQsAQwAw&biw=1280&bih=588


[14] China’s Cultural Revolution, 1966- 1969, Not a Dinner Party, Michael Schoenhals,(Editor)
Mao Zedong and China’s Revolutions: A Brief History with Documents ( The Bedford Series in History and Culture) Timothy Cheek (Author)
http://www.enotes.com/genocide-encyclopedia/mao-zedong
http://en.wikipedia.org/wiki/Cultural_Revolution
http://library.thinkquest.org/26469/cultural-revolution/


[15]ဦးႏု၊ “တာေတစေနသား” ၊ စာမ်က္နွာ ၁၂၉