“ကာတြန္းဆိုတာ ရယ္စရာတခုတည္း မဟုတ္ဘူး…”

Sunday, August 30, 2009

0 “ကာတြန္းဆိုတာ ရယ္စရာတခုတည္း မဟုတ္ဘူး…”

ဧရာဝတီ
ကုိယ္ခ်စ္ခင္တဲ့ အႏုပညာရွင္ တေယာက္ရဲ႕ ဘဝ အစိတ္အပိုင္း အခ်ိဳ႕ကို သိရတဲ့ အတြက္ ေမးျမန္းတဲ့ သတင္းေထာက္ ေအးခ်မ္းေျမ့ကိုေရာ ဧရာဝတီကိုေရာ ေက်းဇူး တင္မိပါတယ္။

ကာတြန္းဟန္ေလးသည္ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ဖခင္ထံမွ အႏုပညာအေမြအႏွစ္ လက္ဆင့္ကမ္း ရယူခဲ့သူျဖစ္သည္။ ပန္းခ်ီပညာကို ၁၉၈၂ ခုႏွစ္က ရန္ကုန္ ပန္းခ်ီ ပန္းပု အႏုပညာေက်ာင္းတြင္ တက္ေရာက္ သင္ၾကားခဲ့ၿပီး လက္ဦးဆရာမ်ားျဖစ္ေသာ ပန္းခ်ီ ဦးသုခ၊ ဦးဘလံုေလး၊ ဦးဘၾကည္ႏွင့္ ဦးတင္ေအးတို႔ထံမွ ပန္းခ်ီ ပညာမ်ား ဆည္းပူးခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ပန္းပုပညာကိုလည္း သင္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း ျပည္ပ၌ ႏုိင္ငံေရးကာတြန္းမ်ားကို စိုက္လိုက္မတ္တတ္ ေရးဆြဲခဲ့ရာ ဧရာဝတီမဂၢဇင္းတြင္ ပင္တုိင္ ကာတြန္း ဆရာအျဖစ္ အမ်ားအသိအမွတ္ျပဳရသည့္ ႏုိင္ငံေရး ကာတြန္းမ်ား၊ သရုပ္ေဖာ္ပံုမ်ားကို ၆ ႏွစ္ၾကာ ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ၎ ေရးဆြဲခဲ့ေသာ ဧရာဝတီ မဂၢဇင္းကာတြန္းမ်ားထဲမွ ေရြးခ်ယ္၍ ကာတြန္းေပါင္းခ်ဳပ္ ၁ ကို ၂၀၀၆ တြင္ ထုတ္ေဝခဲ့ၿပီး ယခု မၾကာေသးခင္က ကာတြန္း ေပါင္းခ်ဳပ္ အမွတ္ ၂ ထုတ္ေဝခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ဇနီးသည္၊ သမီးငယ္ႏွင့္အတူ ထုိင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕တြင္ ပန္းခ်ီႏွင့္ ကာတြန္းမ်ားစြာ ေရးဆြဲရင္း ေအးခ်မ္းစြာေနထုိင္လ်က္ရွိေသာ ကာတြန္းဟန္ေလး၏ ကာတြန္းအေပၚအျမင္၊ ႏိုင္ငံေရးအေပၚသေဘာထား၊ ႏိုင္ငံေရး ကာတြန္းဆရာ တဦး၏ ဘဝ အစရွိသည္ျဖင့္ ဧရာဝတီ သတင္းေထာက္ေအးခ်မ္းေျမ့က ေတြ႕ဆံု ေမးျမန္းထားပါသည္။

ေမး။ ။ မၾကာေသးခင္က ထြက္ခဲ့တဲ့ ကာတြန္းစာအုပ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကိုဟန္ေလး ဘယ္လိုခံစားရလဲ။

ေျဖ။ ။ ဒီလို စာအုပ္ေလးေတြ လုပ္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ေက်နပ္ပါတယ္၊ ဂုဏ္လည္းယူပါတယ္။ က်ေနာ္ ဧရာဝတီမဂၢဇင္းမွာ ႏိုင္ငံေရး ကာတြန္းေတြ ေရးလာတာၾကာပါၿပီ။ တပတ္ကို ၂ ပံုေလာက္ အနည္းဆံုး ေရးျဖစ္တယ္။ တလကို ၈ ပံုေပါ့။ အဲဒီထဲက ေကာင္းႏုိးရာရာေတြ ေရြးထုတ္ၿပီး ၂၀၀၆ တုန္းက ကာတြန္း ေပါင္းခ်ဳပ္ အမွတ္ ၁ ထြက္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒီစာအုပ္က အမွတ္ ၂ ေပါ့။ ပံု ၂၀၀ ေလာက္ထဲက အေကာင္းဆံုး လို႔ယူဆတဲ့ ပံု ၅၀ ကိုေရြးထုတ္ထားတာပါ။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ က်ေနာ္ သိပ္အားမရ ေသးပါဘူး။ ေနာက္ ထပ္ အမွတ္ ၃ ထြက္ဖို႔လည္း စီစဥ္ေနပါတယ္။ ေနာက္တအုပ္ထြက္ရင္ ဒီ့ထက္ ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။

ေမး။ ။ ႏုိင္ငံေရး ကာတြန္းေတြကိုပဲ စိုက္လိုက္မတ္တတ္ ဆြဲေနတဲ့အေပၚ ကိုဟန္ေလးရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ေျပာျပေပးပါ။

ေျဖ။ ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနကို အားမရတဲ့အတြက္ ကာတြန္းကိုပဲ တစိုက္မတ္မတ္ ဆြဲေနရတယ္။ က်ေနာ္ ကာတြန္းစဆြဲတဲ့အခ်ိန္ကေနစၿပီး ခုခ်ိန္ထိတခုတည္းကိုပဲ ေလွာင္ေျပာင္ေနရတာ စိတ္ထဲမွာ အားမရ ဘူး။ မေပ်ာ္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီရတဲ့ႏိုင္ငံဆိုရင္ ၄ ႏွစ္ကို တခါေလာက္ ေျပာင္းၿပီး သေရာ္လို႔ရတယ္ေလ။

အခုက်ေတာ့ ဒီနအဖ တခုတည္းကိုပဲ သေရာ္ေနရတယ္။ သူတို႔ တခုလုပ္မယ္ဆို ႀကိဳၿပီးဆြဲထားလို႔ ရတယ္။ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိေနတယ္။ ဒါက က်ေနာ္တေယာက္တည္း သိတာမဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူအားလံုး သိေနၾကတာ။

ေမး။ ။ ႏိုင္ငံေရး ကာတြန္းေတြကို ေရးေနတဲ့ ကာတြန္းဆရာ တေယာက္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကို ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ ကာတြန္းနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ လင္မယားလိုပဲ။ သတင္းသမားလိုပဲေပါ့။ သတင္းသမား မရွိလို႔ မရသလို၊ ကာတြန္းမရွိလို႔လည္းမရဘူး။ ႏုိင္ငံေရးသမားက ကာတြန္းဆရာကို မုန္းလည္း မုန္းႏုိင္တယ္၊ မရွိလို႔လည္းမရဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ႏုိင္ငံေရးသမားမရွိရင္ ကာတြန္းဆရာဆိုတာလည္း မရွိႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကာတြန္းေတြက ျပည္သူေတြကို ထင္ဟပ္တယ္၊ အစိုးရဘက္က မရပ္တည္ဘူး။ ကာတြန္းဆိုတာ ရယ္စရာ တခုတည္း မဟုတ္ဘူး။ မီဒီယာတခုလိုလည္း သံုးႏုိင္တယ္၊ လူေတြကို ပညာေပးတာကအစ ဓာတ္ပံုနဲ႔ ျပ လို႔မေကာင္းတာေတြကို ကာတြန္းနဲ႔ သရုပ္ေဖာ္ရင္ ႐ိုင္းမသြားဘူး၊ အသံုးတည့္တယ္။ ေနာက္တခုက ပညာ ေပး အဆင့္မဟုတ္ရင္ေတာင္ အေထာက္အကူတခုေတာ့ ျဖစ္တယ္။ အသက္ႀကီးတဲ့ အထိ အဲဒီအေၾကာင္း အရာကို ကာတြန္းေၾကာင့္ မွတ္မိေနႏုိင္တယ္။ ဥပမာ - က်ေနာ္ဆို ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ဦးဘၾကည္ရဲ႕ ရုပ္ျပေပါ့။ က်န္စစ္သားနဲ႔ ငရန္မန္ကန္း အေၾကာင္းေလ ..။ အႏွစ္ ၃၀ ေလာက္ ရွိေနၿပီ မ်က္စိထဲက မထြက္ ေသးဘူး။

ေမး။ ။ ဒီလို ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚသြားေနတဲ့ မီဒီယာတခုမွာ ကာတြန္းဆရာတေယာက္အေနနဲ႔ ပါဝင္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ဘယ္လိုခံစားရပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ ဂုဏ္ယူပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အတုိင္းအတာတခုထိေတာ့ အားမရေသးဘူး။ ျပည္တြင္းက ကာတြန္း ဆရာေတြက အခ်ဳပ္အေႏွာင္ၾကားမွာ ေရးရတဲ့အတြက္ ဒါက အရည္အခ်င္းတခုလို ျဖစ္လာတယ္။ အားမရဘူးဆိုတာ ဒီထက္ ပိုလုပ္သင့္တယ္လို႔ ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အႀကံလည္း မထုတ္တတ္ေတာ့ဘူး။ မခ်င့္မရဲျဖစ္တယ္။ အယားေျဖေပးသေလာက္ပဲ လုပ္ႏုိင္တာကိုး။ အဲဒီထက္ ပိုေပးခ်င္တယ္။

ဒါေပမယ့္ တခုရွိတာက ကာတြန္းဆရာတိုင္း အစိုးရတခု ေျပာင္းလဲေလာက္ေအာင္ေတာ့ မစြမ္းေဆာင္ ႏုိ္င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သမိုင္းကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း မွတ္တမ္းတင္ေပးႏုိင္ပါတယ္။

ေမး။ ။ ကုိဟန္ေလး ေလးစားခဲ့တဲ့၊ အတုယူခဲ့ရတဲ့ ကာတြန္းဆရာ၊ သရုပ္ေဖာ္ဆရာေတြက ဘယ္သူ ေတြလဲ။

ေျဖ။ ။ သရုပ္ေဖာ္တာဆိုရင္ေတာ့ ဦးဘၾကည္ကို အႀကိဳက္ဆံုးပဲ၊ သြက္တာဆိုရင္ေတာ့ ကာတြန္း ဝင္းေမာင္၊ လူေတြကိုထိသြားေအာင္ ေျပာခ်င္တာကို ထိထိမိမိေျပာတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ကာတြန္း ေအာ္ပီက်ယ္ ေပါ့။

ေမး။ ။ ကိုဟန္ေလးက ကာတြန္းေကာ၊ ပန္းခ်ီပါဆြဲတာဆိုေတာ့ အဲဒီႏွစ္ခုအေပၚ ကိုဟန္ေလးရဲ႕ ျခားနားတဲ့ အျမင္ကို ေျပာျပပါဦး။

ေျဖ။ ။ ကာတြန္းနဲ႔ ပန္းခ်ီတမ်ိဳးစီ စြဲလမ္းတယ္။ ပန္းခ်ီကို ခံစားခ်က္နဲ႔ ေရးမယ္၊ တိုက္ဆိုင္လို႔ တျခား တေယာက္က ႀကိဳက္ခ်င္လည္း ႀကိဳက္မယ္၊ မႀကိဳက္ခ်င္လည္း မႀကိဳက္ဘူး။ ဒါက ကိုယ့္ရဲ႕ခံစားခ်က္ အတိုင္း ေပါ့။ ကာတြန္းက်ေတာ့ သူမ်ားရဲ႕ခံစားခ်က္ကို မွ်ေဝခံစားၿပီးေဖာ္ျပေပးတာ၊ ဥပမာ - ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘဝ ဘယ္လိုဆိုးတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ခံစားၿပီးေတာ့ ေရးေပးတာေပါ့။ ကာတြန္းက အေပး၊ ပန္းခ်ီက်ေတာ့ အယူေပါ့။

ေမး။ ။ ကာတြန္းဆိုတာကုိ ကုိဟန္ေလးဘယ္လို အဓိပၸာယ္ဖြင့္မလဲ။

ေျဖ။ ။ ကာတြန္းဆိုတာ သတင္းသမားလိုပဲ လက္ခုပ္တီးတာလည္းရွိတယ္၊ အဆဲခံရတာလည္း ရွိ မယ္။ ဒီႏွစ္မ်ိဳးလံုး ကိုလက္ခံပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ့္ ကာတြန္းေပါင္းခ်ဳပ္မွာေျပာထားသလိုပဲ ကာတြန္း ဆိုတာ ကေလးလိုပဲ။ အျပစ္ကင္းတယ္။ သူျမင္တာကို ျမင္တဲ့အတုိင္း မႁခြင္းမခ်န္ေျပာမယ္၊ ဘယ္သူ႔ဘက္မွ မလုိက္ဘူး။

ေမး။ ။ ကိုဟန္ေလးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊရဲ႕ ပံုကိုဆြဲတာ ေတာ္ေတာ္ပီျပင္တာပဲေနာ္။

ေျဖ။ ။ ဒါကေတာ့ သူ႔ပံုကိုပဲ ဆြဲလာရတာ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ရွိ္ၿပီကိုး။

ေမး။ ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးကို အခုခ်ိန္ ရုတ္တရက္ေတြ႕မယ္ဆိုရင္ ဘာေျပာမိမယ္ထင္လဲ။

ေျဖ။ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးက ဒီေလာက္စြမ္းတဲ့ အာဏာေတြ ပါဝါေတြကို ခါးမွာပဲခ်ိတ္ထားတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ျပည္သူေတြအတြက္ အဲဒါကို ေခါင္းထဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႏွလံုးသားထဲကိုျဖစ္ျဖစ္ သြင္းလိုက္ရင္ အရမ္းေကာင္းသြားမွာပဲလို႔ ေျပာခ်င္တယ္။