0 အလုပ္သမားေတာ္လွန္ေရးမွသည္ လူထုအေရးေတာ္ပံုသို႔ ...ေရးသူ- ရဲေဘာ္ ဗိုလ္သူ

တေရြ႕ေရြ႕ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားစုစည္းရာမွ တဟုန္ထိုးေျပာင္းလဲျခင္းျဖစ္ေစ၏…။ ဒါဆိုရင္ တေနရာၿပီးတေနရာ ဆက္တိုက္ျဖစ္လာေနတဲ့ အလုပ္သမားဆႏၵျပပြဲေတြကေန ရန္ကုန္တၿမိဳ႕လံုးေနရာစံု လုပ္ငန္းစံုက အလုပ္သ မားေတြရဲ႕ဆႏၵျပပြဲေတြ ဆက္ျဖစ္မလာႏုိင္ဘူးလား။ တႏိုင္ငံလံုးက အလုပ္သမားေတြရဲ႕ဆႏၵျပပြဲေတြ ဆက္ျဖစ္ မလာႏုိင္ဘူးလား။ အလုပ္သမားေတြသာမက လယ္သမားေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြ၊ ငတ္မြတ္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ရဟန္းသံဃာေတြ၊ ရဲေတြ၊ တပ္မေတာ္သားေတြပါ၀င္တဲ့ အလႊာစံု လူထုအံုႂကြမႈအေရးေတာ္ ပံုႀကီး ဆက္ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးလား။

က်ေနာ္တို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ရွစ္ေလးလံုးလူထုအေရးေတာ္ပံုႀကီးနဲ႔ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာအေရးေတာ္ပံုေတြဟာ လည္း ဒီလိုဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္ေတြ ေပါင္းစည္းၿပီး ျဖစ္ခဲ့တာပါ ။ ၁၉၇၄-၇၅ အလုပ္သမားသပိတ္အပါအ၀င္ စစ္အာ ဏာရွင္စနစ္ စတင္ခဲ့တဲ့ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကေန (၂၆) ႏွစ္လံုးလံုးျဖစ္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲေတြေပါင္းစည္းၿပီး ရွစ္ေလးလံုးလူထုအေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္လာခဲ့သလို ၁၉၈၈ ေနာက္တႀကိမ္အာဏာသိမ္းအၿပီးကေန တ ေရြ႕ေရြ႕ျဖစ္လာတဲ့ အေျခအေနေတြက သံဃာေတာ္ေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္ေစခဲ့တာပါပဲ ။

ခု ၂၀၁၀ ထဲမွာတင္ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္က အိုပယ္အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံ၊ က်ားမင္းအထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ တုိင္ယီ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ ျမဖက္ရွင္အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ ပုဇြန္အေအးခန္းစက္႐ံု၊ ဖိနပ္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ Weng Hong Hung အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္က Sky အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ Lion City အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု ၊ ေတာင္ဒဂံုစက္ မႈဇုန္က ျပံဳးပန္းတစ္ရာ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္က Super Garment စက္႐ံု ၊ Grand Royal ၀ီ စကီစက္႐ံု၊ Yes2 စက္႐ံု၊ Good Family စက္႐ံုံု၊ UIB အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ အာရွသမာဓိ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု ၊ မဂၤ လာဒံုၿမိဳ႕နယ္က ဖာမိုတို အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ံု၊ စုစုေပါင္းစက္႐ံု (၂၀) ခန္႔က အလုပ္သမားေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕မ ေလာက္ငွမႈေတြအတြက္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကပါၿပီ။

“စစ္အစိုးရကေတာ့ အခု အလုပ္သမားေတြရဲ႕ဆႏၵျပမွဳေတြဟာ လစာနည္းလို႔ အလုပ္ရွင္ကို ဆႏၵျပေနၾကတယ္ဆိုတာထက္ သူတို႔ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအလြဲေတြေၾကာင့္၊ စီပြားေရးမတည္ၿငိမ္မႈေတြကေန တစစႀကီးျမင့္လာတဲ့ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြေၾကာင့္ ေပါက္ကဲြဖို႔ တာစူေနၾကတာျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိေနပါတယ္။ ဆႏၵျပအလုပ္သမားေတြ စက္႐ံု၀န္းေတြြထဲကေန လမ္းမေတြေပၚကို ထြက္လာမွာ၊ အလုပ္ရွင္ေတြကို ဆႏၵျပေနရာကေန တကယ့္တရားခံအစစ္ျဖစ္တဲ့ သူတို႔ဆီ ဦးလွည့္လာမွာကို စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္ေနတာ ေသခ်ာပါတယ္”

စစ္အစိုးရကေတာ့ အခု အလုပ္သမားေတြရဲ႕ဆႏၵျပမွဳေတြဟာ လစာနည္းလို႔ အလုပ္ရွင္ကို ဆႏၵျပေနၾကတယ္ ဆိုတာထက္ သူတို႔ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မႈအလြဲေတြေၾကာင့္ စီပြားေရးမတည္ၿငိမ္မႈေတြကေန တစစႀကီးျမင့္လာတဲ့ ကုန္ ေစ်းႏႈန္းေတြေၾကာင့္ ေပါက္ကဲြဖို႔ တာစူေနၾကတာျဖစ္တယ္ဆိုတာသိေနပါတယ္။ ဆႏၵျပအလုပ္သမားေတြ စက္ ႐ံု၀န္းေတြြထဲကေန လမ္းမေတြေပၚကို ထြက္လာမွာ၊ အလုပ္ရွင္ေတြကို ဆႏၵျပေနရာကေန တကယ့္တရားခံအ စစ္ျဖစ္တဲ့ သူတို႔ဆီ ဦးလွည့္လာမွာကို စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္ေနတာ ေသခ်ာပါတယ္။ စစ္ကားလံုထိန္းကားေတြ အစီ အရီနဲ႔ ဆႏၵျပစက္႐ံုေတြ၀န္းက်င္မွာ အင္အားျပ ၿခိမ္းေျခာက္ထားပံုဟာ အလုပ္သမားထုေတာ္လွန္ေရးအျဖစ္ ကူးေျပာင္းသြားမွာ စိုးရိမ္ေနေၾကာင္း၊ လူထုအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕အစ ျဖစ္လာမွာစိုးရိမ္ေနေၾကာင္း ျပေနတာပါ။

စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ တဖက္သတ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ အာဏာကို အသက္ဆက္ဖို႔ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္တခုကို ဖန္တီးခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီေခါင္းစဥ္အတိုင္းေတာင္ သူ႔ဇာတ္ သူႏိုင္ေအာင္မကႏုိင္ပါဘူး။ အေျခခံႏုိင္ငံေရး႐ိုးသားမႈမရွိတာေၾကာင့္ ဗမာျပည္ရဲ႕ အဓိကျဖစ္တဲ့ တိုင္းရင္းသား ကိစၥမွာ တိုင္းရင္းသားအားလံုးကိုမဆိုထားနဲ႔ အပစ္ရပ္ (ၿငိမ္း) အဖြဲ႔ေတြကိုေတာင္ ရေအာင္မစည္း႐ံုးႏိုင္ပါဘူး။ မက္လံုးေတြေပးလိုက္ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္နဲ႔ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္တေယာက္ခ်င္း လိုက္ေတြ႔၊ တိုင္းရင္း သားေဒသေတြမွာ တပ္ေတြခ်၊ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးေတြကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ တပ္ထဲသြင္း စစ္္သားစု လုပ္ေနရပါတယ္။ အခ်ိန္မေရြး တိုက္ပြဲေတြ ျပန္ျဖစ္လာႏုိင္တယ္လို႔ စိုးရိမ္မကင္း ျဖစ္ေနရမႈဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေတြ ေခါင္းမေအးရတဲ့ ျပႆနာႀကီးတခုပါ။

ေနာက္တခုက NLD, ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုေတြပါ။ NLD က ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ႏိုင္ ေသးပါဘူးဆိုေပမယ့္ ကမၻာသိ ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ဲ့ ပါတီဆိုတာကိုက စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအတြက္ ျပႆ နာႀကီးတခုပါ။၊ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ဆႏၵျပဳခဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြ ေမ့ေပ်ာက္ေအာင္ တကယ္တမ္း မစြမ္း ေဆာင္နိုင္ေသးပါဘူး။ ၂၀၀၈ ေမလ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒဆႏၵခံယူပြဲဟာ ျပည္သူ႔ဆႏၵအမွန္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္သိေနတာပါ။ NLD က သူတို႔ခင္းတဲ့လမ္းကို မေလ်ွာက္ခဲ့ရင္ ဘာလုပ္မလဲ၊ ႏိုင္ငံတကာဖိအားေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိစၥ ဘယ္္လိုကိုင္တြယ္မလဲ၊ ေခါင္းခဲေနရတဲ့ အေျခအေနပါ (ခု ဦးတင္ဦး၊ ဦး၀င္းတင္ တို႔ကိုေတာင္ လႊတ္မေပးခ်င္ပဲ လႊတ္ေပးလာရပါၿပီ)။

သူတို႔ အဓိကျပင္ေနတာက ေရြးေကာက္ပဲြဆိုတဲ့ ျပယုဂ္တခုတည္းမဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အာဏာ ျဖန္႔က်က္ႏိုင္ေရး ပါ။ စစ္ဗိိုလ္တမတ္သားလႊတ္ေတာ္ထဲပါေရး သူတို႔စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ စစ္တပ္က အားလံုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားႏိုင္ေရး ပဲ စဥ္းစားတာပါ။ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ပို႔ေဆာင္ေရး၊ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား စတဲ့ စစ္တပ္န႔ဲ ဘာမွ မဆိုင္တဲ့ ဌာနတိုင္းမွာ၊ ေအာက္ေျခအဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူကအစ ဗိုလ္ႀကီးေတြ၊ ဗိုလ္မွဴးေတြကို ယူနီေဖာင္းခြၽတ္ ေနရာခ်ထားတာၾကည့္ရင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ဆိုတာထက္ပိုတဲ့ လႊမ္းမိုးမႈရဖို႔ ျပင္ေနတာသိနိုင္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘယ္သူ႔တပည့္ေတြကို ဘယ္ဌာနေတြမွာထားမလဲ၊ ဘယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ယူနီေဖာင္းခြၽတ္မလဲ၊ ေနရာခြဲ ေ၀မႈျပႆနာ ရွိလာျပန္ပါတယ္။ အထက္ေအာက္္ကြာဟမႈႀကီးမားၿပီး အုပ္စုလိုက္ေရာ၊ တဦးခ်င္းပါ အက်ိဳးစီး ပြား အားၿပိဳင္ေနၾကတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ဒီျပႆနာ ညိႇမၿပီးေသးပါဘူး။ ႏုိင္ႏုိင္နင္းနင္း (ကိုယ့္ကုလားဖန္ကိုယ္ ထိုးကိုယ့္ဖဲကိုယ္ခ်ိဳး) လုပ္ႏိုင္မယ္ထင္ခဲ့လို႔ ၂၀၀၈ မတိုင္ခင္ထဲက ေၾကညာထားခဲ့တဲ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆို တာကို ခုထိ ဘယ္ေန႔ဘယ္လိုလုပ္မယ္ မေၾကညာႏုိင္ေသးပါဘူး။

စစ္အုပ္စု အဆိုးဆံုးရင္ဆိုင္ရမယ့္၊ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့၊ ျပႆနာက လူထုစား၀တ္ေနေရး ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္း မေပးႏုိင္တဲ့ကိစၥပါ။ တပ္တြင္းကပဲ ပုန္ကန္မလား၊ ၀န္ထမ္းေတြပဲ ထႂကြမလား ပူပန္ရင္း လစာတိုးေပးတဲ့ နည္း လမ္းနဲ႔ ေျဖရွင္းခဲ့တာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ အာဏာလက္၀ယ္ရွိသူမို႔ (၅၀၀၀) တန္လို ေငြစကၠဴေတြ ႐ိုက္ ထုတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္နဲ႔ နိုင္ငံ့ဘ႑ာကို ထင္တိုင္းၾကဲ သံုးႏိုင္တာေၾကာင့္ ၀န္ထမ္းေတြကို လစာတိုးေပးႏိုင္ေပ မယ့္ ကုမၸဏီေတြ၊ လုပ္ငန္းရွင္ေတြက လိုက္မတိုးေပးႏုိင္ပါဘူး။ ကုမၸဏီအလုပ္သမားေတြနဲ႔ တေန႔လုပ္ တေန႔ စား လုပ္သားေတြဟာ ၀င္ေငြတိုးမရၾကပါဘူး။ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ေျဖရွင္းမႈအမွားေနာက္က ကပ္ပါလာတဲ့ ကုန္ေစ်း ႏႈန္းႀကီးျမင့္မႈဒဏ္ကိုေတာ့ အလူးအလဲခံၾကရပါတယ္။

၀န္ထမ္းေတြကေရာ လစာတိုးရလို႔ အဆင္ေျပေခ်ာင္လည္သြားပါၿပီတဲ့လား။ တေန႔လုပ္တေန႔စားေတြေလာက္ စက္႐ံုလုပ္သားေတြေလာက္ မဆိုးတာပဲရွိပါတယ္။ ႏွစ္သိမ့္ခံလိုက္ရတာ သက္သက္ပါပဲ ။ တလ သံုးေလး ေသာင္းဆိုတဲ့၀င္ေငြဟာ လူတေယာက္ စားဖို႔ေတာင္ ေလာက္တယ္ဆို႐ံုပါ၊ အ၀တ္အစားနဲ႔ ဗာဟီရ လူ႔အသံုး အေဆာင္ေတြ မ၀ယ္ႏုိင္ပါဘူး။ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့ရင္ ေဆးကုဖို႔ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ လူတဦးခ်င္းအတြက္ေတာင္ ေလာက္ငွမႈမရွိတာ မိသားစုဘ၀ေတြ ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ၾကပါ့မလဲ။

ေခါင္းေဆာင္မႈခ်ိဳ႕တဲ့၊ ႏိႈးေဆာ္သူခ်ိဳ႕တဲ့နဲ႔ မခ်ိတင္ကဲခံေနခဲ့ရတဲ့ လူထုႀကီးထဲက အငတ္မြတ္ဆံုး အလုပ္သမား ေတြရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ လႈပ္ရွားမႈ၊ ဆႏၵျပမႈေတြကေတာ့ တစစ ႀကီးထြားလာေနပါၿပီ။ လစာနည္း တာလား၊ မေလာက္ငွတာလား ကြဲျပားၿပီး၊ စက္႐ံုတ႐ံုခ်င္းကေန စက္႐ံုေတြ အားလံုးေပါင္းစည္းၿပီး၊ အလုပ္သ မားေတြ ေပါင္းစည္းၿပီး လမ္းေပၚထြက္လာဖို႔ တာစူေနပါၿပီ။ အလုပ္ရွင္ေတြဆီကေန အလုပ္သမားအခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုမႈထက္ အာဏာရွင္ေတြဆီက လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ေတာင္းဆိုဖို႔ လူထုတရပ္လံုး အံုႂကြပါ၀င္ဖို႔ လမ္း စျဖစ္လာပါၿပီ။

ေရွးက နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးေခတ္မွာ “အဂၤလိပ္အခက္ ဗမာ့အခ်က္” ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္ တြန္းလွန ခဲ့ၾကတယ္။ ခုလည္း “စစ္အုပ္စုအခက္ လူထုအခ်က္” လို႔ ေႂကြးေၾကာ္တိုက္ပြဲ၀င္ရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုအလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဆႏၵျပပြဲမွာ အားျဖည့္ပါ၀င္ရင္း အလုပ္သမားေတာ္လွန္ေရးမွသည္ လူထု အေရးေတာ္ပံုသို႔ ဦးတည္ခ်ီတက္ၾကပါစို႔ ...။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ မုခ်က်ဆံုးရမည္။
ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ရမည္။

ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ ...
ရဲေဘာ္ ဗိုလ္သူ