မိုးစက္(ဒုတပ္ၾကပ္/ပင္မပစၥည္းထိမ္းတပ္-တပ္မေတာ္ေရ)
ေမာင္ေက်ာင္းသား ေမးျမန္းစာစီ ကူညီတင္ျပေပးပါသည္ ။
(၁)
ဒီလိုဗ်..၊ ကၽြန္ေတာ္က နအဖတပ္မွာ ကေလးစစ္သားလဲျဖစ္ခဲ့ဘူးသလို ၊ ေရတပ္မွာ ( တပ္ၾကပ္ရကာနီး )ဒုတပ္ၾကပ္ဘ၀ထိျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ ၊ တပ္မွာႏွစ္ေက်ာ့ ျပန္စစ္သားျဖစ္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္သားေဟာင္းတစ္ေယာက္ပါ ၊ ကၽြန္ေတာ္ၾကံဳေတြခဲ့ရတဲ့ ဆိုးရြားတဲ့အေတြ႕အၾကံဳေတြ ၊ နာက်ည္းစရာေတြကို အမ်ားျပည္သူကို တင္ျပခ်င္တာေၾကာင့္ ခုလို ေရးသားေဖၚျပလိုက္ရတာပါ ။
ကၽြန္ေတာ့နာမည္ရင္းက ဆန္းမင္းေထြး ပါ ၊ ဇာတိက ရန္ကုန္ ၊ ဒဂံုျမိဳ႕သစ္ေျမာက္ပိုင္း ၊ ၁၃၃ ရပ္ကြက္ကပါ ၊ မိသားစု ဘ၀အေျခအေနေၾကာင့္ ငါးတန္းထိပဲ ေက်ာင္းေနခဲ့ရပါတယ္ ၊ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ေက်ာင္းမွ အသက္ရွင္ရပ္တည္နိုင္မွာျဖစ္တာေၾကာင့္ ၁၂ ႏွစ္သားအရြယ္ ကေလးဘ၀နဲ႔တင္ စားပြဲထိုး ၊ ရပ္ကြက္ထဲ ေရေရာင္း ၊ ဓါတ္ဆီဆိုင္ စာအုပ္ထပ္ေပး ၊ ေစ်းေရာင္း ၊ ေရခဲထုတ္ေရာင္း ၊ ဖရဲသီးစိတ္ေရာင္း ဘ၀စံုအလုပ္စံုမွာ ျဖတ္သန္းက်င္လည္ခဲ့ရပါတယ္ ။
၁၉၉၉ ခုႏွစ္ (အသက္၁၄ႏွစ္) မွာ ၊ ရထားေပၚေစ်းလိုက္ေရာင္းရာကေန ၊ ေရႊေညာင္ဘူတာအေရာက္ ရထားေပၚကအဆင္းမွာ အေျမွာက္တပ္တခုက တပ္ၾကပ္ တစ္ေယာက္က “ ညီေလး ..မင္းဘယ္ကလဲ”လာေမးျပီး ၊ ေစ်းလွည့္ေရာင္းေနသူတေယာက္မွန္း လဲသိေရာ “ခုလိုပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ေနမဲ့အစား တပ္ထဲ၀င္လိုက္ ပါလားကြ ၊ မင္းဘ၀ေျပာင္းလဲသြားမယ္ ” ၊ တပ္မွာ အခြင့္အေရးေတြဘယ္လိုရွိတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာျပီးစည္းရံုးလာပါတယ္၊ မလုပ္ခ်င္ပါဘူးျငင္းလိုက္ေတာ့“မင္းမွာ မွတ္ပံုတင္မပါဘူးမလား ၊ မင္းကိုခုဖမ္းလိုက္လို႔ရတယ္ ၊ ေထာင္ထဲေရာက္သြားမယ္”ဆိုတာမ်ိဳးတစစျခိမ္းေျခက္ပါေတာ့တယ္ ၊ အဲဒိတံုးက ကေလးဆိုေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့ ၊ “အဖမ္းေတာ့မခံပါရေစနဲ႔ ၊ စစ္ထဲ၀င္ဆို၀င္ပါ့မယ္”ဆိုျပီး သူေခၚသြားရာေနာက္လိုက္သြားျဖစ္ပါတယ္ ။
ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ၾကိဳးတံတားနားက စစ္သားစုေဆာင္းေရးေနရာေလးတခုမွာ ကၽြန္ေတာ့ကိုထားသြားပါတယ္ ၊ ေရာင္းစားခဲ့တဲ့ သေဘာမ်ိဳးပါ ၊ စစ္သားစုေပးရင္ ေပးတဲ့ (အဲဒီတံုးက ေငြဘယ္ေလာက္ေပးမွန္း ၊ ဆန္အိတ္ေပးမွန္းမသိေသးပါဘူး) ပိုက္ဆံေတြယူျပီး သူထြက္သြားပါတယ္ ၊ ေထာင္က်သြားသလို ဘယ္မွလဲ မထြက္ရပဲက်န္ေနခဲ့ျပီး တပါတ္ေလာက္ေနမွ က်န္တဲ့ စုေဆာင္းခံထားရသူေတြနဲ႔အတူ (စုစုေပါင္း ၇ ေယာက္)ကို တပ္ၾကပ္ၾကီးတေယာက္ဦးစီးျပီး မႏၱေလးက စစ္သားစုေဆာင္းေရးကို ပို႔လိုက္ပါတယ္ ၊ အမွန္က စုထားတာ ၉ ေယာက္ပါ ၊ ၂ ေယာက္က ၾကားရက္မွာထြက္ေျပးသြားခဲ့တာပါ ။ အဲ့ဒီထဲမွာ အသက္(၁၈)ႏွစ္ မၿပည့္ေသးတဲ့ ကေလးအရြယ္ေတြ က်ြန္ေတာ္အပါ၀င္၆ေယာက္ရွိပါတယ္ ၊ အသက္ၿပည့္ၿပီး္တာ တစ္ေယာက္ထဲပါ ပါတယ္ ။
မႏၱေလးစစ္သားစုေဆာင္းေရးေရာက္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္ပိုျပီး၀မ္းနည္းသြားတယ္ ၊ အရမ္းလဲလန္႔သြားပါတယ္၊ အဲ့ဒိမွာစုထားတဲ့လူ အားလံုး၂၀၀၀ေက်ာ္ေလာက္ ရွိပါတယ္ ၊ အဲ့ဒိထဲမွာအသက္မၿပည့္ပဲစုေဆာင္းခံရတဲ့လူက ပိုမ်ားပါတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ္တို ့ေရာက္သြားေတာ့ အဲ့ဒိကတာ၀န္ခံအေဆာင္မုဳးက စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ေၿပာပါတယ္ ၊ အဓိက က ထြက္မေျပးဘို႔ပါ ၊ ၿပီးေတာ့ ထမင္းသြားစားခိုင္းပါတယ္ ၊ ထၼင္းစားေဆာင္ေရာက္ေတာ့ အန္္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းမ်ိဳသိပ္ ထားရတယ္ ၊ က်ြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အရွင္လပ္လပ္ ငရဲခန္းထဲေရာက္ေနသလိုပါပဲ၊ ထၼင္းက လံုးတီးဆန္၊ ၀က္စာလို နီရဲေပ်ာ့ၿပဲၿပီး တူးေစာ္ကလဲနံ ၊ မနပ္တဲ့ ဟာကမနပ္ဘူး၊ ဟင္းက်ေတာ့လဲ မံုညင္းရြက္ေရလံုၿပဳပ္မွာ တီေကာင္ကပါလာေသးတယ္ ၊ ငါးေၿခာက္ေလး၂ေကာင္န႔ဲေက်ြးတယ္ ၊ အဲ့ဒိထက္ဆိုးတာက အိပ္ေဆာင္ၿပန္ေရာက္ ေတာ့ ဂ်ပိုးေမြ႔ရာ ၿခင္ပန္ကာနဲ႔အိပ္ရမယ္လိုေၿပာၾကတယ္ ၊ ဘာကိုဆိုလိုမွန္းမသိဘူး ၊ ညက်မွ အေၿဖေပၚတယ္ ၊ ၾကမ္းၿပင္ကဂ်ပိုးကကိုက္ အေပၚက ၿခင္ကကိုက္နဲ႔ တညလံုးေကာင္းေကာင္း အိပ္မရပဲမိုးစင္စင္လင္းခဲ့ရတယ္ ၊ ပိုဆိုးတာက အေပါ့အပါးသြားခ်င္ရင္ေတာင္ေန႔ဘက္ဆို အေပၚအက်ီခၽြတ္ျပီး ေဘာင္းဘီတိုေလးနဲ႔ဲ သြားရတယ္ ၊ ညဘက္ဆိုရင္ တကိုယ္လံုးခ်ြတ္ၿပီး္ သြားရတယ္ ၊ ထြက္ေျပးမွာစိုးလို႔ အခ်ဳပ္သားေတြလိုလုပ္ထားတာပါ ၊ အရင္ေရာက္ႏွင့္တဲ့ အရြယ္ခပ္ၾကီးၾကီးေတြ ကို ၀ါးရင္းတုတ္နဲ႔ကင္းေစာင့္ခိုင္းထားျပီး အိမ္သာသြားရင္ေနာက္ကလိုက္ခိုင္း ထားသလို ရိုက္ခြင့္လဲေပးထားပါတယ္ ။
စုေဆာင္းေရးမွာႏွစ္ရက္ေနျပီးေတာ့ ပထမဆံုးစလုပ္ရတာက ပုဇြန္ကန္တူးရတာပါ ၊ လူတေယာက္ကိုတက်င္း(ဆယ္ေပပတ္လည္တစ္ေပအနက္)တူးရပါတယ္ ၊ မျပီးရင္မျပန္ရပါဘူး ၊ ျပီးမွကိုျပန္ရတာပါ ၊ ၁၃ႏွစ္၁၄ႏွစ္ကေလးေတြကို အရြယ္နဲ႔မမွ်တဲ့အလုပ္ေတြခိုင္းတာမ်ား ၊ ရုပ္ရွင္ေတြထဲက ဖက္စစ္ေတြေခၽြးတပ္ဆြဲခိုင္း တာက်ေနတာပါပဲ ၊ အရြယ္နဲနဲၾကီးတဲ့သူေတြကလုပ္နိုင္ျပီး ေစာေစာျပန္ရၾကေတာ့ ျပန္သြားျပီးစားေသာက္ထားႏွင့္တာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုမလုပ္နိုင္မကိုင္နိုင္လို႔ ညေနေျခာက္နာရီေက်ာ္မွျပီးတဲ့သူေတြ ျပန္ေရာက္ေတာ့ စားစရာဟင္းမရွိေတာ့ပါဘူး ၊ ထမင္းနဲ႔ ငါးပိေရၾကဲကိုပဲစားရပါေတာ့တယ္ ။
အဲဒီလို ပုဇြန္ကန္တူး ၊ အေဆာက္အဦးေဆာက္ ၊ ေရေျမာင္းေဖၚ ၊ သစ္ပင္ခုတ္ ၊ ျခံဳရွင္း အလုပ္မ်ိဳးစံုတလေလာက္ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ျပီးမွ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းက တိုင္းဗိုလ္(၈)ေလ့က်င့္ေရးတပ္ ၊ နမ့္စံေရက် ဆိုတာကို သင္တန္းတသုတ္စာလူ၂၄၀ ပို႔တာမွာ ပါသြားပါေတာ့တယ္ ၊ ေရာက္တာနဲ႔ စစ္တပ္လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ ေတြအတိုင္း အရပ္တိုင္း ေပါင္ခ်ိန္လုပ္ပါတယ္ ၊ ေထာက္၂၅ ပစၥည္းေခၚတဲ့ စစ္၀တ္တန္စာထုတ္ေပးပါတယ္ ၊ ေနာက္ေန႔မွာ သင္တန္းဖြင့္ပြဲလုပ္ျပီး စစ္သင္တန္း ေတြ စတက္ရပါေတာ့တယ္ ၊ မနက္ဆိုေလးနာရီခြဲထရျပီး ငါးနာရီထိုးမွာတန္းစီရပါတယ္ ၊ တန္းစီခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုးတန္းစီသူ ၉ ေယာက္က အျပစ္တခုခုပံုမွန္ေပး ခံရပါတယ္ ၊ တေနကုန္မွာ ထမင္းစားခ်ိန္ေတြမွာ တစ္နာရီေလာက္ပဲနားရျပီး အခ်ိန္ျပည့္သင္တန္းတက္ေနရတာပါ ၊ သင္ေနစဥ္ မိနစ္၄၀ ေလာက္မွာတခါ ၅မိနစ္ ေပးနားတာမ်ိဳးေတာ့ရွိပါတယ္ ၊ ညေန ၄နာရီမွာ သင္တန္းျပီးျပီး ၅နာရီထိလုပ္အားေပးဆိုျပီး ေျမာင္းေပါက္ ၊ ထင္းခြဲ ၊ စိုက္ခင္းေရေလာင္းအလုပ္ေတြ လုပ္ ရပါတယ္ ၊ စေနတနဂၤေႏြသင္တန္းပိတ္ရက္ေတြမွာေတာ့ တေနကုန္လို လုပ္အားေပးရပါေတာ့တယ္ ၊ ေတာင္ေပၚေျပာင္းခင္းေတြကေန ေျပာင္းဖူးအိတ္ေတြကို ထမ္းခ်ရပါတယ္ ၊ ႏြားလွည္းမွာ ေျပာင္းဖူးအိတ္ေတြတင္ျပီး ႏြားမဟုတ္ပဲ သင္တန္းသားရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ၀ိုင္းဆြဲခိုင္းတာမ်ိဳးေတြလဲရွိပါတယ္ ၊ ညေနစာစားျပီးလို႔လဲ အနားမရပါဘူး ၊ ညပိုင္း ၇ နာရီကေန ၁၀နာရီထိုးတဲ့အထိ ေျပာင္းဖူးေတြကိုအခြံခြာရပါတယ္ ၊ တပ္မေတာ္သားလို႔မျဖစ္ခင္ သင္တန္းသားဘ၀မွာထဲက နိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ိဳးအတြက္မဟုတ္ပဲ တပ္ကအရာရွိေတြရဲ႕အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အဲဒီလို မတရားခိုင္းေစခံရမွဳေတြရွိခဲ့တာပါ ။
ေက်ာက္ခဲေရညွစ္ဆိုသလို အတင္းအၾကပ္ခိုင္းေစမွဳေတြေၾကာင့္ ဒါဏ္မခံနိုင္သူေတြ ထြက္ေျပးၾကပါတယ္ ၊ ျပန္မိလာတဲ့အခါ သင္တန္းမွဳးအရာရွိကေနစျပီး သင္တန္းအရာခံဗိုလ္ ၊ သင္တန္းဆရာေတြအဆင့္ဆင့္က ေသေလာက္ေအာင္ ပံုေနေအာင္ရိုက္ပါတယ္ ၊ ျပီးရင္ တန္းစီကြင္းမွာ သင္တန္းသားအားလံုးကို တန္းစီ ခိုင္းျပီး ထြက္ေျပးတဲ့သူကို အားေကာင္းေမာင္းသန္၂ေယာက္ကို လက္ေတြေျခေတြကိုကိုင္ ေမွာက္ေပးခိုင္းထားျပီး သင္တန္းသားေတြအလွည့္က် တေယာက္ တခ်က္စီရိုက္ရပါတယ္ ၊ ရဲေဘာ္ခ်င္းမို႔ညွာတာစိတ္နဲ႔ အားမပါပဲရီုက္မိတဲ့သူကို ျပန္ေမွာက္ခိုင္းျပီး ဒီလိုနာေအာင္ရိုက္ရတယ္ကြလို႔ ရိုက္ျပပါတယ္ ၊ ျပီးရင္ ထမင္း စားေဆာင္နားကေျမျပင္မွာ ထိပ္တံုးခတ္ျပီး တပါတ္ဆယ္ရက္ထားပါတယ္ ၊ အရိုက္ခံရတယ္ဆိုတာမွာ ေျပးသူရဲ႕တပ္စိတ္တပ္စုကရဲေဘာ္ေတြပါ အရိုက္ခံ ၾကရတာပါ ၊ အဲဒီလို ေၾကာက္ေနေအာင္ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မွဳေတြနဲ႔လည္း ထြက္မေျပးရဲေအာင္လုပ္ထားပါတယ္ ။ အိမ္ေတြကိုခိုးဆက္သြယ္လို႔ မိဘေတြလိုက္လာ တဲ့အခါ ေငြေတာင္းသေလာက္ေပးနိုင္တဲ့သူေတြကေတာ့ မိဘေတြနဲ႔ေတြ႔ခြင့္ရသလို တခ်ိဳ႕ျပန္ေတာင္ပါသြားၾကပါတယ္ ၊ ေငြမေပးနိုင္ရင္ေတာ့ ေတြ႔ခြင့္ေတာင္ မေပးပါဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔သင္တန္းက ၄/၂၀၀၀ ပါ ၊ သင္တန္းမဆင္းခင္တလေလာက္အလိုမွာ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္က်ပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္က တ/၁၄၇၈၃၇ ပါ ။ သင္တန္းကာလ စုစုေပါင္းေလးလခြဲအျပီးမွာေတာ့ သင္တန္းဆင္းရပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ ခမရ (၅၀၆)သီေပါ-နမ့္မလိုင္အပိုင္ကိုပို႔လိုက္ပါတယ္ ၊ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တပ္ရင္းမွာ လုပ္အားေပးလိုက္ ၊ ကင္းေစာင့္လိုက္ေနရျပီး ႏွစ္လေလာက္ေနေတာ့ ေက်ာက္မဲကို ဒုတပ္ၾကပ္တစ္ေယာက္ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲေဘာ္သံုးေယာက္ ၊ တိုက္/စည္းသင္တန္း တစ္လသြားတက္ရပါတယ္ ၊ သင္တန္းကျပန္ေရာက္ျပီး တပါတ္မွာပဲေရွ႕တန္းပါသြားပါေတာ့တယ္ ။
ေရွ႕တန္းပါသြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့အသက္က ၁၅ ႏွစ္ပဲရွိေသးပါတယ္ ၊ ရြက္ဆစ္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔တိုက္ရပါတယ္ ၊ MA1ေသနတ္တစ္လက္၊က်ည္၂၄၀ ၊ ေခါက္ေပါက္တူး တစ္လက္ ၊ ဓါးမတစ္ေခ်ာင္း နဲ႔ ရိကၡာတစ္ပါတ္စာကိုသယ္ပိုးရပါတယ္ ၊ တစ္ေတာ၀င္တစ္ေတာင္တက္ မနိုင္၀န္ထမ္းျပီးသြားေနရလို႔ ပင္ပန္းလာလြန္းေတာ့ သတ္ခ်င္လဲသတ္လိုက္ပါေတာ့ဆိုျပီး ပစ္လွဲေနတာမွာ စစ္ေၾကာင္းမွဳး ဗိုလ္ၾကီးရဲ႕ထိုးၾကိတ္ကန္ေက်ာက္တာခံရပါတယ္ ၊ တပ္စိတ္တစ္စိတ္ထဲက အၾကီးေတြက ၀ိုင္းကူသယ္ တြဲေခၚလုပ္ၾကပါတယ္ ၊ ေရွ႕တန္းမွာသံုးလေလာက္ေနျပီး ငွက္ဖ်ားျဖစ္လာေတာ့ တပ္ကိုျပန္ပို႔လိုက္ပါတယ္ ။ ေနာက္တန္းတပ္ရင္းျပန္ေရာက္ျပီး ေဆးကုရင္း ႏွစ္လေလာက္အၾကာမွာ ပထမအၾကိမ္ထြက္ေျပးခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။
(၂)
တပ္ကေနသီေပါ ၊ သီေပါကကေနမႏၱေလး ရထားစီးျပီးထြက္ေျပးခဲ့ပါတယ္ ၊ မႏၱေလးဘူတာမွာ ေတာင္းစားေနတဲ့အဖိုးအဖြားႏွစ္ေယာက္က သနားလို႔ေကၽြးတဲ့ ထမင္းေတာင္စားခဲ့ရပါေသးတယ္ ၊ ျပီးေတာ့ ရန္ကုန္ရထားစီးျပန္ခဲ့တာမွာ ေတာင္ငူဘူတာနားေရာက္ေတာ့ လက္မွတ္စစ္ခံရပါတယ္ ၊ လက္မွတ္မရွိေတာ့ ဖမ္းထားျပီး ေတာင္ငူဘူတာေရာက္တဲ့အခါ ရံုပိုင္ၾကီးရံုးခန္းကိုေခၚသြားပါတယ္ ၊ ရံုပိုင္ၾကီးက ဘူတာထဲမွာသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ခိုင္းပါတယ္ ၊ ျပီးေတာ့ ဆံုးမစကား ေျပာျပီးျပန္လႊတ္လိုက္ပါတယ္ ။
ဘူတာထဲမွာ ရထားေစာင့္ေနတုန္း လူၾကိးတေယာက္ေရာက္လာျပီး ေကာင္ေလးမင္းအလုပ္လုပ္မလားလာေမးပါတယ္ ၊ ဘာအလုပ္လဲဆိုေတာ့ ကြမ္းသီးေကာက္ ရမွာ တျခင္း၂၀၀ ရမယ္တဲ့ ၊ ဆယ္ရက္ေလာက္လုပ္ျပီး ပိုက္ဆံစုျပီးမွျပန္ရင္ေကာင္းမယ္ဆိုျပီး လိုက္သြားပါတယ္ ၊ ေတာင္ငူျမိဳ႕တေနရာေရာက္ေတာ့ အိမ္တအိမ္ မွာ၀င္ျပီး ဒီမွာတေယာက္ေခၚလာျပီဆိုျပီးေျပာပါတယ္ ၊ အဲဒီကမိန္းမၾကီးတေယာက္က ကၽြန္ေတာ့ကိုၾကည့္ျပီး ျဖစ္ပါ့မလားေျပာပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ကြမ္း သီးေကာက္တာကိုေျပာတာမွတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္လုပ္နိုင္ပါတယ္လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ၀ိုင္းရီၾကပါတယ္ ၊ ေအး မင္းလုပ္နိုင္ဘို႔အဓိကပဲ ၊ ခုေတာ့သြားနားေနလိုက္ဦး ဆိုျပီး အခန္းတခုထဲကိုေခၚသြားပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ့ကိုေခၚလာတဲ့သူကို ေငြတခ်ိဳ႕ေပးျပီး ေနာက္လဲဒီလိုအခ်ဥ္ေလးေတြမ်ားမ်ားေခၚခဲ့ဘို႔မွာတာၾကားရေတာ့ ကၽြန္ေတာ့စိတ္ထဲဘ၀င္မက်ျဖစ္သြားပါတယ္ ၊ အခန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ရြယ္တူေလးေတြကေန အသက္၃၅/၄၀ေလာက္ထိ အရြယ္စံု လူ၂၀ေလာက္ရွိေနပါတယ္ ၊ အဲဒီထဲကတေယာက္က ကၽြန္ေတာ့ကိုေနရာေပးပါတယ္ ၊ အေပါ့ပါးသြားဘို႔ေနရာျပေပးပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔ကို အကိုတို႔ကြမ္းသီးေကာက္တာ တေန႔ ဘယ္ေလာက္ဘိုးေကာက္ရလဲဗ် ၊ ေမးၾကည့္ေတာ့ ငါတို႔ကကြမ္းသီးေကာက္ရတာမဟုတ္ဘူး၊ေပၚတာမိထားတာတဲ့ ၊ မင္းျပီးေတာ့သိမွာပါတဲ့ ၊ ဟာ .. ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသသြားတယ္ ၊ ထမင္းစားခ်ိန္အျပင္ထြက္လာဘို႔ေခၚေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္တယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ေတာ့ဘူး ၊ ျပန္ ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ဗလေကာင္းေကာင္းအိမ္ရွင္ေယာက္က်ားတေယာက္က ကၽြန္ေတာ့မ်က္ႏွာကိုလက္သီးနဲ႔ထိုးျပီး ေအး မင္းအခုဒါဘာလဲသိျပီမဟုတ္လား ၊ ဒီမွာ အ၀င္ပဲရွိတယ္ ၊ အထြက္မရွိဘူးကြ ၊ မင္းတို႔ထက္မိ္ုက္လို႔ဒီအလုပ္ လုပ္စားေနတာ ၊ ထြက္ေျပးရင္ေသဘို႔သာျပင္ထားဆိုျပီး အခန္းထဲျပန္ထည့္ပိတ္ထားပါတယ္ ၊ ထမင္းလဲမေၾကြးေတာ့ပါဘူး ၊ ကၽြန္ေတာ္လဲေၾကာက္ေတာ့ ဘာမွမေျပာရဲဘူး ၊ က်န္တဲ့အၾကီးေတြေတာင္ ျငိမ္ေနၾကတာကိုး ၊ ဘာလဲဗ်ာ .. ဗမာျပည္မွာ ဥပေဒမရွိေတာ့ဘူးလား ၊ အတင္းအဓမၼစစ္သားစုေဆာင္းတာလဲခံရ ၊ ေပၚတာဆြဲတာလဲခံရနဲ႔ ၊ လြတ္လပ္ေရးရျပီးတဲ့နိုင္ငံမွ ဟုတ္ရဲ႕ လားဗ်ာ ။
အဲဒီလိုနဲ႔ ညေနသံုးနာရီေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဟိုင္းလတ္ကားတစီးေပၚတင္ျပီး ကရင္ျပည္နယ္ ေဘာကလိဆိုတဲ့ေနရာကိုေခၚသြားပါတယ္ ၊ အဲဒီမွာစစ္တပ္ လဲရွိေနျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို စစ္တပ္စခန္းခ်တဲ့ေစတီၾကီးတစ္ဆူေဘးက အိမ္ၾကီးမွာထားပါတယ္ ၊ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အရင္ အရြယ္စံုလူေလးဆယ္ေလာက္ ေရာက္ႏွင့္ေနပါတယ္ ၊ အဲဒီမွာ အိပ္ရင္လဲေျမၾကီးေပၚကိုယ့္ပုဆိုးကိုယ္ျခံဳအိပ္ ၊ စားေတာ့လဲဖက္ေပၚပံုစားပါပဲ ၊ အေပါ့အေလးေတာင္ စဥ့္အိုးၾကီးႏွစ္လံုးထားေပး ထားပါတယ္ ၊ အငယ္ေတြထဲက အလွည့္က်သြန္ရပါတယ္ ၊ တရက္က်ေတာ့ တေယာက္ကိုဆန္ႏွစ္ျပည္စီသယ္ျပီး စစ္တပ္စခန္းခ်တဲ့ဆီသြားရပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ကိုထား ထားတဲ့အိမ္ရွင္နဲ႔ ဗိုလ္ၾကီးတေယာက္နဲ႔ အျပန္လွန္စကားေျပာၾကျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔က စစ္တပ္ထဲမွာေနခဲ့ၾကရပါေတာ့တယ္။
ညသန္းေခါင္က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုႏွစ္ေယာက္စီတြဲခိုင္းျပီး လက္တဘက္စီတြဲလ်က္ၾကိဳးတုပ္ပါတယ္ ၊ ထြက္ေျပးရင္ပစ္သတ္မယ္ေျပာပါတယ္ ၊ ဗိုလ္ၾကီးကိုယ္ တိုင္က သူ႔ရဲေဘာ္ေတြကိုထြက္ေျပးတဲ့ေကာင္ပစ္သတ္လို႔ တခါထဲအမိန္႔ေပးလိုက္တာပါ ၊ ျပီးေတာ့သယ္ရမဲ့ လက္နက္ၾကီးက်ည္ေတြ ၊ က်ည္ဆံေတြ ၊ ရိကၡာထုတ္ ေတြ ၊ ေ၀ေပးပါတယ္ ၊ ျပီးေတာ့ စစ္ေၾကာင္းနဲ႔အတူ ညဖက္ၾကီးပဲ ခရီးထြက္ရပါေတာ့တယ္ ။
ငွက္ဖ်ားေပ်ာက္ကာစမွာတပ္ကထြက္ေျပးလာခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္ တပ္သားတုန္းကထက္ပိုတဲ့ အေလးအပင္ေတြထမ္းပိုးျပီး တေတာင္ဆင္းတေတာင္တက္မွာ သံုးရက္ ေျမာက္လဲက်ေရာ ခနခနလဲေတာ့တာပါပဲ ၊ ေခ်ာ္လဲလို႔မထနိုင္ရတဲ့အထဲ ငါကိုင္တုပ္ဆဲျပီး ေသနတ္ဒင္နဲ႔ထုတာ စစ္ဖိနပ္နဲ႔ကန္တာကိုပါထပ္ခံရပါတယ္ ၊ ေတာင္း ပန္လို႔လဲမရပါဘူး ၊ ငါ- ိုးမသား ေတြ , မင္းတို႔ကိုေခၚခိုင္းထားတာ ပိုက္ဆံေပးထားရတယ္ကြ ၊ အလကားေခၚတာမဟုတ္ဘူး ၊ မင္းတို႔တန္ရာတန္ေၾကးျပန္ေပး ရမယ္တဲ့ ၊ အလိုလိုေနရင္း ေငြ၀ယ္ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ဘ၀ ျပန္ေတြးလိုက္တိုင္းစိတ္နာစရာပါဗ်ာ ။
ဆယ္ရက္ေလာက္သြားေနရျပီးမွ ေတာထဲမွာထိုင္ထားတဲ့ ဗ်ဴဟာစခန္းတခုကိုေရာက္ပါတယ္ ၊ အဲဒီမွာတညအိပ္ရျပီး ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ေနာက္တန္းျပန္မဲ့ စစ္ ေၾကာင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုျပန္ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္ ၊ အျပန္လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ငွက္ဖ်ားျပန္ထလာျပီး လမ္းဆက္မေလွ်ာက္နိုင္ျဖစ္ပါတယ္ ၊ စစ္သား တေယာက္ က ခရီးၾကာတယ္ ၊ မသြားနိုင္ရင္ပစ္သတ္လိုက္လို႔ေျပာပါတယ္ ၊ စစ္သားတေယာက္ကမ်က္ႏွာကို ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ျပီး အေသခံေနခဲ့မလား ၊ ဆက္လိုက္မလား ေမးပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္တကယ္မေလွ်ာက္နိုင္တာပါဆရာရယ္ေျပာတာကို ရင္၀ေဆာင့္ကန္လိုက္ပါတယ္ ၊ အတူပါတဲ့ ဘ၀တူနွစ္ေယာက္က “သူတကယ္ဖ်ားေန တာပါဆရာ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔တြဲေခၚပါ့မယ္ ”ဆိုမွ ေအး ၊ ဒါဆိုလဲ ခရီးမဖင့္ေစနဲ႔ ၊ မဟုတ္ရင္ဒီေကာင့္ကိုသတ္မိလိမ့္မယ္ ဆိုျပီးထြက္သြားပါတယ္ ။
လမ္းမွာတစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ ေတာင္တစ္ေတာင္ျပီးတစ္ေတာင္ျဖတ္သန္္းျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္းသတိရတစ္ခ်က္မရတစ္ခ်က္နဲ႔ စစ္တပ္စခန္းခ်ရာ ေဗာကလိကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အရင္ေနခဲ့ရတဲ့ ဂိုေထာင္လိုအိမ္ၾကီးထဲမွာပဲျပန္ေနရပါတယ္ ၊ အဲဒီအိမ္မွာ စစ္တပ္မွာသံုးတဲ့ ပယ္ဒီဇင္းေခၚတဲ့ ငွက္ဖ်ား ေဆးေတြတိုက္ပါတယ္၊သံုးရက္ေလာက္ေနျပီး ကၽြန္ေတာ္နဲနဲသက္သာလာေတာ့ ဒီေကာင္ ဒီခႏၶာကိုယ္ဒီက်န္းမာေရးနဲ႔အလုပ္မျဖစ္ပါဘူး၊ ျပန္သာလႊတ္လိုက္ပါလို႔ စစ္ဗိုလ္တေယာက္ကေျပာတာေၾကာင့္ အိမ္ရွင္ကသူ႔သားႏွစ္ေယာက္ကို ေတာင္ငူဘူတာလိုက္ပို႔ခိုင္းျပီး ပိုက္ဆံငါးရာေပးရထားေပၚတင္လႊတ္လိုက္ပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ ရထားေပၚေရာက္တာနဲ႔ စိတ္ဒံုးဒံုးခ်အိပ္လိုက္တာ ရန္ကုန္ေရာက္လို႔သူမ်ားႏွိဳးမွပဲ နိုးပါေတာ့တယ္ ၊ ဒီလိုနဲ႔ ေသအံ့မူးမူးအေျခေနဆိုးေတြကေန လြတ္ေျမာက္ အိမ္တေခါက္ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။
(၃)
အိမ္ျပန္ေရာက္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ့မိသားစုမဟုတ္သူေတြေန ေနၾကတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ့မိသားစုက ေျပာင္းသြားျပီေလ ၊ ဘယ္ေျပာင္းသြားလဲ မသိၾကဘူးတဲ့ ၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ အေဖဖြင့္ထားတဲ့ ေတာင္ဥကၠလာက လမ္းေဘးကြမ္းယာဆိုင္ေလးကို သြားလိုက္တယ္ ၊ အေဖ့ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကိုၾကည့္ ျပိး အေဖမမွတ္မိဘူး ၊ အိမ္နဲ႔ေ၀းကြာသြားခဲ့ရတဲ့ တႏွစ္ဆိုတဲ့ကာလမွာ ကၽြန္ေတာ့ရုပ္ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းသြားခဲ့တာကိုး ၊ “အေဖ” လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေခၚလိုက္မွ ေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္ျပီးမွတ္မိသြားတယ္ထင္တယ္ ၊ ဆိုင္ျပင္ထြက္လာျပိး “ ဟာ..သားၾကီး ၊ မင္းဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ ၊ အေဖတို႔စိတ္ပူေနတာကြ ၊ မင္းေစ်းေရာင္းသြားျပီးျပန္မလာတာ ၊ သတင္းလဲမၾကား ဘယ္စံုစမ္းရမွန္းလဲမသိနဲ႔ မင္းအေမဆို ေန႔ရွိသေရြ႕မင္းအတြက္မ်က္ရည္က်ေနတာ ၊ ညညလဲမအိပ္ဘူး၊ မင္းပံုစံကလူနဲ႔ေတာင္မတူဘူး ၊ မင္းဘယ္ေတြသြားျပီးဘာေတြျဖစ္လာတာလဲ၊အေဖ့ကိုေျပာစမ္း” ဆိ္ုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲျဖစ္ခဲ့တာအလံုးစံု အေဖ့ကိုေျပာျပပါတယ္။
အေဖက ေတာက္ေခါက္ျပီး “လူမဆန္လိုက္တာကြာ ၊ ေအးေလ ..ျပီးခဲ့တာျပီးျပီေပါ့ ၊ သူတို႔အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာပဲ ၊ ဥပေဒရွိတာမွမဟုတ္တာ ၊ ဘယ္မွလဲတိုင္ရတာမွ မဟုတ္ပဲ ၊ ငါ့သားေနျပန္ေကာင္းလာေအာင္သာၾကိဳးစား ၊ မင္းပံုကအားမရွိဘူး ၊ အစားတခုခုစားလိုက္ဦး”ဆိုျပီး လၻက္ရည္နဲ႔မုန္႔မွာေကၽြးပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့၀မ္းက အစာလက္မခံပါဘူး ၊ စားတာေတြအကုန္ျပန္အံပါတယ္ ၊ အေဖက သားဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ၊ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းကုန္ေအာင္စားလိုက္ေလတဲ့ ၊ ့ သားဘယ္လိုမွမစားနိုင္ပါဘူးအေဖရယ္ဆိုေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး ၊ ေဆးခန္းျပမွပါဆိုျပိး ဆိုင္ပိတ္ ဆိုကၠားငွားျပီးကၽြန္ေတာ့ကို အိမ္ေခၚသြားပါတယ္ ၊ အေဖက အိမ္ေရွ႕ကေန အေမ့ကို ေဟ့ဒီမွာ ဘယ္သူျပန္ပါလာလဲလာၾကည့္ပါဦးကြ ၊ ဒီမွာလာၾကိဳပါဦးဆိုေတာ့ အေမေျပးထြက္လာျပီး အၾကာၾကီးေၾကာင္ၾကည့္ေနပါတယ္ ၊ ျပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ့ကိုဖက္ျပိး ခ်ဳန္းပြဲခ်ငိုေတာ့တာပါပဲ ၊ အေဖက ကဲပါကြာ..မင္းသားျပန္ေရာက္လာျပီပဲ ၊ငိုမေနပါနဲ႔ေတာ့ ၊ ကေလးလဲဖ်ားလာတာ နားပါေစဦး ၊ ငါအျပင္သြားလိုက္ဦးမယ္ တဲ့ ၊ အေမက အရိုးေပၚအေရတင္ျဖစ္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ကို ေရေအးနဲ႔ေရေႏြးစပ္ျပီး ေရပါတ္တိုက္ေပးအ၀တ္လဲေပးလုပ္ေပးျပီး နားေနခိုင္းပါတယ္ ၊ ညေနအေဖျပန္လာေတာ့ ပိုက္ဆံနဲနဲပါလာျပီး အေမ့ကို ေရာ့ ကေလးကိုေဆးခန္းသြားျပေပးလိုက္တဲ့ ၊ ငါဆိုင္ျပန္ထြက္မွပါဆိုျပိး ျပန္ထြက္သြားပါတယ္ ။
အေမကဆိုကၠားတစ္စီးငွားျပီး ကၽြန္ေတာ့ကိုေဆးခန္းလိုက္ပို႔ေပးပါတယ္ ၊ ဆရာ၀န္ကိုျဖစ္ေၾကာင္းရယ္ကုန္စင္ေျပာျပျပီးတဲ့အခါ ၊ ဆရာ၀န္ကလဲစမ္းသပ္ျပီးတဲ့အခါ အေမ့မွာပါတဲ့ပိုက္ဆံေလးနဲ႔မေလာက္ေအာင္ ကုန္က်မွာျဖစ္ေနပါတယ္ ၊ သနားတတ္တဲ့ဆရာ၀န္မို႔ ပါသေလာက္ပဲယူျပီး ေဆးထိုးေပး ေသာက္ေဆးေတြေပး လုပ္ပါတယ္ ၊ ဒီလိုနဲ႔ ေဆးခန္းေတြေျပာင္း ဆရာ၀န္အမ်ားၾကီးကိုအသနားခံလုပ္ျပီး သံုးေလးလေနေတာ့မွ ျပန္က်န္းမာပါတယ္ ၊ နဲနဲေလးျပန္ေကာင္းလာတာနဲ႔ ေဆးကုဘို႔တင္ခဲ့တဲ့ေၾကြးေတြအတြက္ ၊ မိသားစုအတြက္ အလုပ္ျပန္လုပ္ရပါေတာ့တယ္ ။
ပထမေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲကမုန္႔လုပ္တဲ့အိမ္မွာ လခစား၀င္လုပ္ရင္း ညဘက္ကိုဆိုကၠားနင္းပါတယ္ ၊ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ဆိုကၠားပဲတေနကုန္နင္းပါေတာ့တယ္ ၊ ကိုယ္ဘာသာ ဆိုကၠားေလးရိုးသားစြာနင္းစားေနေတာ့လဲ သူတို႔နဲ႔မလြတ္ပါဘူး ၊ ရဲက သတင္းေပးလုပ္ေပးရမယ္ လုပ္လာပါတယ္ ၊ ဆိုကၠားနင္းရင္း ေျပးေလးေျပး သတင္း ၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးသတင္း ၊ နိုင္ငံေရးလုပ္သူမ်ားသတင္း ၊ ႏွလံုးထီဒိုင္ ၊ ေဘာလံုးပြဲေလာင္းကစားဒိုင္သတင္း ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆိုကၠားနင္းရင္း ရတဲ့သတင္းစု ေပးဘို႔ခိုင္းတာပါပဲ ၊ တေန႔ ရ၀တဥကၠဌကလွမ္းေခၚျပီး ရပ္ကြက္အရံမီးသတ္လုပ္ဘို႔ေျပာပါတယ္ ၊ “မလုပ္ခ်င္ပါဘူးဥကၠဌရယ္” ေျပာတာမရပါဘူး ၊ “မင္းအတြက္ လဲအဆင္ေျပေစရမွာပါကြ”ဆိုျပီးအတင္းေျပာေနတာနဲ႔ မလုပ္လဲရမွာမဟုတ္တာေၾကာင့္ ရပ္ကြက္အရံမီးသတ္ျဖစ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္ ။
အဲဒီမွာ ဒုကၡေရာက္ရျပန္တာပါပဲ ၊ ကိုယ့္မိသားစုအလုပ္ကိုယ္မလုပ္ရေတာ့ပဲ မီးစစ္ ၊ ဧည့္စာရင္းစစ္ ၊ ဘာလံုျခံဳေရးတာ၀န္မွန္းမသိတာေတြလုပ္ ၊ ရဲေတြနဲ႔ လွည့္ကင္းလိုက္ ၊ သန္႔ရွင္းေရး ၊ လုပ္အားေပးဆိုတာေတြလဲပါေသး ၊ ေန႔တိုင္း ရဲကင္းမွဳးတပ္ၾကပ္ၾကီးခိုင္းတဲ့ အရက္ဆိုင္ ၊ ဓါတ္ဆီေမွာင္ခိုဆိုင္ ၊ ႏွလံုးထီဒိုင္ ၊ ေဘာလံုးပြဲေလာင္းတဲ့ဒိုင္ ၊ တည္းခိုခန္းေတြဆီက ဆက္ေၾကး(လိုင္းေၾကး)လဲ သြားေတာင္းေပးရဆိုေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ ဘယ္အခ်ိန္သြားလုပ္ေတာ့မလဲ ၊ တေန႔ တေန႔ ခြဲတမ္းလိုလို မုန္႔ဖိုးလိုလိုရတဲ့ ေလးငါးရာနဲ႔ ဘာမွလုပ္မရဘူး ၊ သူတို႔က်ေတာ့ ရသမွ်အကုန္ မယားၾကီးမယားငယ္ခြဲေပးေနတာ ၊ရဲျမိဳ႕နယ္မွဳးကို တစ္သိန္းခြဲ ၊ စခန္းမွဳးကိုတစ္သိန္း ၊ အပိုင္ဒုရဲအုပ္နယ္ထိန္းကို တစ္သိန္း ၊ ရဲကင္းမွဳးေနရာခ်ထားေပးတဲ့အတြက္ တပ္ၾကပ္ၾကီးက လစဥ္ေပးေနရပါတယ္တဲ့ ၊ ရ၀တ ဥကၠဌေတြကိုလဲ ခြဲတမ္းေပး ဘီယာတိုက္ရေသးသလို ေအာက္ကရဲ ၊ မီးသတ္ေတြကိုလဲ မွ်ေကၽြးေနရတာမို႔ နားလည္ေပးၾကပါဆိုျပီး တေန႔၀င္ေငြ ေလးငါးေသာင္း ထဲက ေလးငါးရာေလးပဲေပးျပီး ခိုင္းပဲခိုင္းတတ္ၾကတာပါ ။
ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြက မ်က္ေစ့ေနာက္လာျပီး မေခၚခ်င္မေျပာခ်င္ျဖစ္လာတာကလြဲရင္ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ ဘာမွအက်ိဳးမရွိတာေၾကာင့္ မီးသတ္ထဲကျပန္ထြက္ ဘို႔စိတ္ကူးျပီး ဥကၠဌကိုေျပာလိုက္ပါတယ္ ၊ ဥကၠဌက “ မင္းက ရပ္ကြက္အတြက္ ဒီေလာက္ေလးမွမလုပ္ခ်င္ဘူးလား ၊ ဒီေလာက္မွမလုပ္ခ်င္ရင္ ဒီရပ္ကြက္ထဲ မေနနဲ႕ ၊ မင္းကိုလဲ ေပးေကၽြးေနတာပဲတဲ့” တဲ့ ၊ “ဘာမွေပးေကၽြးေနတာမဟုတ္ဘူး ၊ ဘာရပ္ကြက္အတြက္မွလဲမဟုတ္ဘူး ၊ ဘာခံစားခြင့္မွမရွိပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပဲ ငတ္ေနတာ” ေျပာေတာ့ စကားေတြမ်ားၾကေရာ ၊ မင္းငါ့အေၾကာင္းသိမယ္တဲ့ ၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ ထျပန္လာတာေပါ့ ၊ ည(၇)နာရီေလာက္က်ေတာ့ ရ၀တရံုးက တေယာက္ေရာက္လာျပီး ရံုးကို ခုလိုက္ခဲ့ပါတဲ့ ၊ ဘာကိစၥလဲဆိုေတာ့ ရံုးေရာက္ရင္သိမွာေပါ့တဲ့ ၊ ရံုးလဲေရာက္ေရာ ရဲႏွစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့ကို လက္ထိပ္ခတ္ တာခံလိုက္ရေရာ ၊ ဘာျဖစ္လို႔ခတ္တာလဲဆိုေတာ့ “မင္းက စစ္ေျပးဆိုတာ ငါတို႔သိတယ္ ၊ ငါတို႔အတြက္မလုပ္ေပးခ်င္မွေတာ့ မင္းေထာင္ထဲမွာသာေနေပါ့ကြာ”တဲ့၊ ဘယ္လိုမွေတာင္းပန္လို႔မရပဲ ကၽြန္ေတာ့ကိုအခ်ဳပ္ထဲ ထည့္လိုက္ပါတယ္ ။
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ လသာအခ်ဳပ္ကိုပို႔ပါတယ္ ၊ လသာအခ်ဳပ္မွာ တစ္ပါတ္ေနျပီးေတာ့ ေလတပ္ကတပ္ထိမ္းကားတစ္စီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ကိုလာေခၚပါတယ္ ၊ ကား ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္လိုစစ္ေျပး ၃ေယာက္ပါ ပါေသးတယ္ ၊ ျပီးေတာ့ ရဲစခန္းေတြ၀င္ျပီးေခၚတာ စစ္ေျပး ၉ေယာက္ ျဖစ္သြားပါတယ္ ၊ ျပီးေတာ့ သမိုင္းက အမွတ္-၃ တပ္မေတာ္တပ္ထိမ္းကိုပို႔လိုက္ပါတယ္ ၊ အဲဒိမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို နာမည္ေမး ၊ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ေမး ၊ တပ္ရင္းေမးျပီး ေမွာက္ခိုင္းျပီးဆယ္ခ်က္စီရိုက္ပါတယ္ ၊ အ၀င္ ဆယ္ခ်က္အထြက္ဆယ္ခ်က္ ထံုးစံလုပ္ထားပါသတဲ့ ၊ အဲဒီမွာ အခ်ဳပ္ခန္း၇ွစ္ခန္းရွိျပီး အခန္းတိုင္းမွာ အမွဳမ်ိုးစံုနဲ႔ရဲေဘာ္ေတြ ရွစ္ေယာက္ကိုးေယာက္စီ ရွိေန ပါတယ္ ၊ အဲဒီအခ်ဳပ္မွာ ေန႔တိုင္းမနက္၇နာရီကေန ညေန၅နာရီထိ ထမင္းစားခ်ိန္ကလြဲရင္မနားတမ္းအလုပ္ လုပ္ရပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္က စိုက္ခင္းေတြ ေရ ေလာင္းရပါတယ္ ၊ တစ္လထားျပီးေတာ့မွ အမွတ္(၁)စစ္ေၾကာေရးတပ္ကိုပို႔လိုက္ပါတယ္ ၊ ျပန္ထြက္ေတာ့လဲ ေမွာက္ျပီးဆယ္ခ်က္ရိုက္ခံျပီးမွ ကားေပၚတက္ ရပါတယ္ ။
အမွတ္(၁)စစ္ေၾကာေရးေရာက္ေတာ့လဲ ဒီလိုပဲ အရိုက္ခံရျပန္တာပါပဲ ၊ အလုပ္ေတြလုပ္ရျပန္တာပါပဲ ၊ အဲမွာက ညဘက္ပါ အလွည့္က်ကင္းေစာင့္ရပါေသးတယ္၊ ပံုစံေပးထားတာတဲ့ ၊ ကင္းအမွတ္စဥ္ေအာ္လို႔ တိုးရင္လဲအရိုက္ခံရပါတယ္ ၊ စကားသံက်ယ္တယ္ဆိုျပီးလဲ အရိုက္ခံရပါတယ္ ၊ ရွိသမွ် အေမႏွမအမေတြ ကိုင္တုတ္ ျပီးလဲ အဆဲခံရပါတယ္ ၊ ဆိုးတဲ့ကင္းမွဳးက တမ်ိဳးမဟုတ္တမ်ိဳးအျပစ္ရွာျပီးရိုက္သလို မူးတဲ့ကင္းမွဳးကလဲ တမ်ိဳးမဟုတ္တမ်ိဳးရစ္ပါတယ္ ၊ တစ္လခြဲေလာက္ အခ်ဳပ္ ခံထားရျပီးမွ ကၽြန္ေတာ့ကိုအမွဳစစစ္ပါတယ္ ၊ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းအံ့ၾသသြားရပါတယ္ ၊ အမွဳစစ္တဲ့တပ္ရင္းမွဳး (ဒုဗိုလ္မွဳးၾကီး)ေျပာတာၾကည့္ေလ ၊ မင္းက ခြင့္မဲ့ျဖစ္တာမၾကာေသးဘူးဆိုေတာ့ ျပန္လုပ္လိုက္ ၊ ဒါဆိုတပ္အခ်ဳပ္ေလာက္ပဲက်မယ္ ၊ ျပန္လုပ္မလားတဲ့ ၊ ဟာမဟုတ္ဘူးအဘ ၊ ကၽြန္ေတာ္ ခုအခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္တာေတာင္ သံုးလရွိေတာ့မယ္ ၊ ေျပးခဲ့တာလဲ တႏွစ္ေလာက္ရွိပါျပီခင္ဗ်ာလို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ အဲဒါေတြေျပာမေနနဲ႔ ၊ ဒီမွာ မင္းမွတ္တမ္းမွာ ခြင့္မဲ့ပ်က္ ေၾကျငာထားတာ တစ္လေက်ာ္ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္ ၊ အေရးၾကီးတာက မင္းျပန္လုပ္မလုပ္စဥ္းစားဘို႔ပဲ ၊ မင္းအရင္တပ္မွာမလုပ္ခ်င္ရင္ ငါတပ္ေျပာင္းေပးမယ္ ၊ ခုတပ္မေတာ္မွာ လစာေတြလဲတိုးေနပါျပီကြ ၊ မင္းျပန္လုပ္သင့္တယ္ ၊ စဥ္းစားထားကြာ ဆိုျပီးေနာက္တပါတ္မွ အမွဳျပန္စစ္ဘို႔ ျပန္ခ်ိန္းလိုက္ပါတယ္ ။
အခ်ဳပ္ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ အတူေနသူေတြက အေျခအေန၀ိုင္းေမးၾကပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာျပေတာ့ အားလံုးက “အဲဒါေပါ့ကြ ၊ နိုင္ငံေတာ္ကို ခ်စ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ျပီးခိုးေနၾကတယ္ဆိုတာ ၊ ငါတို႔တပ္ကထြက္ေျပးတယ္ ၊ ျပႆနာတက္မွာစိုးေတာ့ ဘယ္သူမွေျပးျပီစာရင္းမျပပဲ ငါတို႔လစာေတြ ၊ ရိကၡာေတြ ၊ ခံစားခြင့္ေတြ ကို ႏွစ္နဲ႔ခ်ီထုတ္စားေနတာ ၊ ခုမိလာျပီ ျပႆနာေပၚျပီဆိုမွ တစ္လဘက္ဒိတ္ေလးျပျပီး ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္လုပ္တာ ၊ ဒါ အရာရွိေတြတတ္တဲ့ ငါတို႔ကိုနင္းျပီးခိုးစားတဲ့ နည္းေတြအမ်ားၾကီးထဲက တနည္းပဲရွိေသးတယ္ ၊ ေရွ႕တန္းမွာ ေသစရာရွိငါတို႔ပဲေသတာ ၊ ခ်မ္းသာေတာ့ သူတို႔အရာရွိေတြပဲခ်မ္းသာေနတာ ၊ ဘယ္ရဲေဘာ္မွ ေျပာင္ေျပာင္ေယာင္ေယာင္မရွိဘူး ၊ အရာရွိေတြခ်မ္းသာဘို႔ ငါတို႔ကေလွကားထစ္လုပ္ေပးမေနေတာ့ဘူးကြာ” ေျပာၾကပါတယ္ ၊ ေထာင္က်မွာစိုးလို႔ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္ ရဲေဘာ္ၾကီးေတြေျပာတာစဥ္းစားျပီး ျပတ္ျပတ္သားသားပဲဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္ ၊ “ေထာင္ပဲအက်ခံေတာ့မယ္ ၊ အေသမခံေတာ့ဘူး” ။
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္တပါတ္ျပန္စစ္တဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္မလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုတာေျပာပါတယ္ ၊ ဗိုလ္မွဳးကလဲ ျပန္စဥ္းစားပါဦး အၾကိမ္ၾကိမ္ေျပာပါတယ္ ၊ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွျပန္စည္းရံုးလို႔မရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ အသက္(၁၆)ႏွစ္၀န္းက်င္သာရွိတဲ့ကၽြန္ေတာ့ကို ေထာင္(၁)ႏွစ္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္ ၊ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဘ၀ဒါဏ္ရာေတြအမ်ားၾကီးရခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့အသိမွာ စစ္တပ္ဆိုတာ ဥပေဒကို လိုတမ်ိဳးမလိုတမ်ိဳးလုပ္တတ္တယ္ဆိုတာ စြဲစြဲျမဲျမဲမွတ္သားမိလိုက္ပါတယ္ ။
အင္းစိန္ေထာင္ေရာက္ေတာ့ ပထမေတာ့ (၄)ေဆာင္ပံုစံခန္းမွာေနရပါတယ္ ၊ တပါတ္ေလာက္ေနျပီးေတာ့ ေထာင္ေဆးရံုမွာေဆးစစ္ျပီးေတာ့ အသက္မျပည့္ဘူး ၊ ကေလးဆိုျပီး (၃)ေဆာင္ခေလးခန္းကို ပို႔လိုက္ပါတယ္ ၊ ကေလးေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က လူေကာင္ၾကီးအသက္ၾကိးျဖစ္တာေၾကာင့္ေရာ စစ္သားျဖစ္တာေၾကာင့္ ေရာ ဗာရာ(တန္းစီး ၊ ပံုစံျပ၊ ေတာင္ယာ ၊ မလႅာ ၊ ေရကန္ ၊ ဖိုၾကိး ဘုတ္ကိုင္စတဲ့ ေထာင္၀ါဒါကို အုပ္ခ်ဳပ္မွဳပိုင္းကူရတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြထဲက အငယ္ဆံုးရာထူး) လုပ္ရပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္က ညေစာင့္ဗာရာပါ ၊ အင္းစိန္ေထာင္မွာ ခြန္ႏွစ္လေနျပီးေတာ့ မိတၳီလာေထာင္ကို တျခားအက်ဥ္းသား၂၀၀ေလာက္နဲ႔အတူ ေျပာင္းရပါ တယ္ ၊ မတၳီလာေထာင္မွာ သံုးလေလာက္ေနျပီး ေထာင္ေလွ်ာ့ရက္၂လေလာက္ရတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လြတ္ခဲ့ပါတယ္ ။ ေထာင္ကျပန္လြတ္လြတ္ခ်င္း ေတာင္ မိတၳီလာမွာ စစ္သားတေယာက္က ညီေလးစစ္ထဲ၀င္မလား လာလုပ္ေနပါေသးတယ္ ၊ ေထာင္လႊတ္လက္မွတ္ျပျပီး ခုပဲစစ္ေျပးမွဳနဲ႕ေထာင္ကထြက္ လာတာဆိုမွ ျပန္လွည့္ထြက္သြားပါတယ္ ၊ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ အဓမၼစစ္သားစုခ်င္ေနရတာလဲဗ်ာ…။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမက ကၽြန္ေတာ့စိတ္နဲ႔ အိပ္ယာထဲလဲေနပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ့ကိုေတြ႕ေတာ့အေမ ထံုးစံအတိုင္းငိုပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္က အေမမငိုနဲ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ္ေယာက္က်ားပဲ ၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူးအေမ့ကိုေျပာေတာ့ အေမက ငါ့သားေလးငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ကံဆိုးရွာလိုက္တာေနာ္တဲ့ ၊ အဲဒီတံုးက အေမ့ကို ဘာမွျပန္မ ေျပာျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ခုေနအသိမ်ိဳးသာရွိခဲ့ရင္ ျပန္ေျပာမိခဲ့မွာ “အေမရယ္ ..ကၽြန္ေတာ္ ကံဆိုးတာမဟုတ္ပါဘူး ၊ စနစ္ဆိုးထဲက သားေကာင္တေယာက္ျဖစ္ရတာပါ ၊ ဘာရာဇ၀တ္မွဳမွလဲမက်ဴးလြန္ ဘယ္သူ႔အေပၚမွလဲမေကာင္းမလုပ္ရပဲ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀ဒီလိုေတြေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတာ ၀ဋ္မဟုတ္ဘူးအေမ ၊ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကိုယ္က်ိဳး ရွာဘို႔ ခ်နင္းခံရတဲ့ အျပစ္မဲ့ျပည္သူေျမာက္မ်ားစြာထဲ ကၽြန္ေတာ္လဲအပါ၀င္ျဖစ္ခဲ့တာပါအေမရယ္ ”…လို႔ ။
ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေရာက္တဲ့ေန႔ကစျပီး အေမထူထူေထာင္ေထာင္ျပန္ျဖစ္လာပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္လဲဘ၀ရပ္တည္ေရးအတြက္ ဆိုကၠားနင္းရျပန္ပါတယ္ ၊ လူေတြ ကလဲ စစ္ထြက္ ေထာင္ထြက္ဆိုျပီးမေခၚခ်င္မေျပာခ်င္ၾကဘူး ၊ ဘ၀ၾကီးစိတ္ပ်က္စရာပါဗ်ာ ၊ ကိုယ္က်ဴးလြန္ရတာလဲမဟုတ္ပဲ စစ္ထဲေထာင္ထဲေတြေရာက္ခဲ့ရတာ၊ လူေတြက နားလည္မေပးနိုင္ၾကပါဘူး၊ အျဖစ္မွန္ေသခ်ာသိၾကရရင္ေတာ့ ဘယ္လိုေနမလဲပဲ ။
ကံဆိုးမသြားရာမိုးလိုက္လို႔ရြာတဲ့ ၊ ကၽြန္ေတာ့ဘ၀ကလဲ ျပႆနာနဲ႔ကင္းကင္းကိုမေနရပါဘူး ၊ တေန႕ဆိုကၠားနင္းေနရင္းလွည့္ကင္းပတ္လာတဲ့ ရဲစက္ဘီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဆိုကၠားမေတာ္တဆျငိေရာ ၊ ကၽြန္ေတာ္ဆင္းေတာင္းပန္တာကိုမရပဲ ဆဲဆိုျပီးလွိမ့္ထိုးလာေရာ ၊ အသားနာလာေတာ့ကၽြန္ေတာ္လဲ ဘယ္လိုမွသီးမခံနိုင္ ေတာ့ပဲ ဆိုကၠားမွာညေရးညတာေဆာင္ထားတဲ့တုတ္နဲ႔ရိုက္ပလိုက္ေရာ ၊ ျပီးတာနဲ႔ အံုနာအိမ္နင္းေျပးဆိုကၠားအပ္ျပီး ညတြင္းခ်င္းေျပးတာပဲ။ ဗိုလ္တေထာင္ဘုရား မွာ ညအိပ္ျပီးမနက္က် ဘုရားေရွ႕ကထြက္လာေတာ့ ေရတပ္ကအသိတေယာက္နဲ႔ေတြ႔လို႔ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ သူက “ဒီလိုဆိုညီေလး တပ္ထဲသာ ျပန္၀င္လိုက္ေတာ့ ၊ မဟုတ္ရင္မင္းကြိဳင္တက္မယ္ ၊ ဒို႔တပ္မွာေတာ့လူသတ္ျပီးေျပးလာတဲ့သူေတာင္ေအးေဆးပဲ ၊ မင္းစစ္တပ္ယူနီေဖါင္းသာ၀တ္ထား ၊ ရဲေလာက္ ကိုပါးေခၚရိုက္လို႔ရတယ္”တဲ့ ၊ကၽြန္ေတာ္လဲ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္လတ္တေလာေဘးကင္းျပီးေရာဆိုျပီး “အဖမ္းမခံရရင္၀င္မယ္ဗ်ာ”ဆိုေတာ့ ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ဆိုျပီးေခၚသြားတာ သံလွ်က္စြန္းေရတပ္၀န္းအျပင္ကလဘက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုေရာက္သြားပါေရာ ၊ အဲဒီမွာ သူကကၽြန္ေတာ့ကိုအသက္ေတြ ၊ အတန္းေတြ ေမးပါတယ္ ၊ စာတရြက္ နဲ႔လိုက္မွတ္ပါတယ္ ၊ အဲဒီအခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့အသက္က ၁၈ႏွစ္ျပည့္ဘို႔လိုေနပါေသးတယ္ ၊ သူကအသက္ကို ၁၈ ျပည့္ျပီးျပီေျပာ ၊ ပညာအရည္အခ်င္းကို ခုႏွစ္တန္း လို႔ေျပာသင္ေပးပါတယ္၊ ျပီးေတာ့သူေရးထားတဲ့စာရြက္ေပၚလက္မွတ္ထိုးခိုင္းျပီး ေရတပ္စုေဆာင္းေရးကအရာရွိတေယာက္(ဗိုလ္ၾကီးထင္ေက်ာ္)နဲ႔ ၀င္ေတြ႔ပါတယ္၊
အဲဒီဗိုလ္ၾကီးဆီက လက္မွတ္တေစာင္သူ႕ဘာသာလုပ္လာျပီး ေရတပ္ေဆးရံုမွာ ကၽြန္ေတာ့ကိုေဆးသြားစစ္ပါတယ္ ၊ ေပါင္မျပည့္ဘူး ၊ ျပီးေတာ့ေဆးက်ပါတယ္ ၊ သူကဘာမွမပူနဲ႔ေျပာျပီး ပိုက္ဆံ၀င္ေပးေတာ့ ေဆးေအာင္သြားပါတယ္ ၊ ျပီးေတာ့တပ္တြင္းသက္သာဆိုင္ကိုေခၚသြားျပိး ကၽြန္ေတာ့ကိုဆံပင္ညွပ္ခိုင္းထားပါတယ္ ၊ ျပီးရင္လဘက္ရည္ဆိုင္ကိုလိုက္လာခဲ့ေျပာျပီးထြက္သြားပါတယ္ ။
အမွန္က ကၽြန္ေတာ္ေနာက္တစ္ၾကိမ္ထပ္ေရာင္းစားခံရတာပါ ၊ သူကကၽြန္ေတာ့အရင္သြားျပီး ေစ်းသြားဖြင့္ေနတာပါ ၊ ေဆးေအာင္ျပီးသား ၊ အသက္လဲ ျပည့္တယ္၊ခုနွစ္တန္းတတ္တယ္ ၊ စီဂရုထားလို႔ရတယ္ဆိုျပီးေစ်းဖြင့္ေနတာပါ ၊ ကၽြန္ေတာ့ကိုတပ္ထဲသြင္းဘို႔ သူကေလးေသာင္းခြဲေတာင္းတာ ေလးေသာင္းနဲ႔ေစ်း တည့္သြားပါတယ္ ၊ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ သူနဲ႔စကားေျပာတဲ့သူေတြ(ေရတပ္စုေဆာင္းေရးတာ၀န္ယူထားသူေတြပဲ)နဲ႔ ျပိးရင္လိုက္သြားလိုက္ေတာ့ဆိုျပီး သူထြက္ သြားပါတယ္ ၊ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာထိုင္ေနတုန္းပဲ တပ္ၾကပ္ၾကီးတေယာက္ထပ္၀င္လာပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူရွိေနသူေတြက “ဆရာၾကီး ၊ ဒီမွာတေယာက္ရွိ တယ္ ၊ ယူမလား ”ေမးလိုက္ပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ့အခ်က္အလက္ေတြကိုၾကည့္ျပီး တပ္ၾကပ္ၾကီးက “မင္းတို႔ဘယ္ေလာက္နဲ႔ယူလိုက္တာလဲ”ေမးပါတယ္ ၊ “ကၽြန္ေတာ္တို႔ေလးခြဲနဲ႔ေခၚထားတာ ၊ ဆရာၾကီးယူမယ္ဆို ငါးေသာင္းေတာ့ေပး”ဆိုျပီးျပန္ေျပာရာက တည့္သြားေတာ့ အဲဒီဆရာၾကီးနဲ႔လိုက္သြားလိုက္ေတာ့ဆိုျပီး လႊဲလိုက္ပါတယ္ ၊ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ျပည့္တန္ဆာမကို ေခါင္းေတြ အငွားထည့္ခ်ိန္ေစ်းစကားေျပာေနသလိုပါပဲ၊မတတ္နိူင္ဘူေလ ၊ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ကိုယ္ ဆိုေတာ့လဲ ျငိမ္ေနျပီး ေခၚရာလိုက္ခဲ့ရတာပါပဲ ။
ဆရာၾကီးနဲ႔လိုက္သြားျပိး သံလွ်က္စြန္းေရတပ္စစ္သားစုေဆာင္းေရးမွာ တစ္လေလာက္ေနရပါတယ္ ၊အဲဒီမွာ စုေဆာင္းခံထားရသူ ၁၁ေယာက္ရွိပါတယ္ ၊ အသက္
မျပည့္ေသးတဲ့သူ ၃ေယာက္ရွိပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ၁၂ ေယာက္ အဲဒီမွာရွိတဲ့တပ္ရံပံုေငြဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔လုပ္ေနတဲ့ အုန္းဆီစက္မွာအလုပ္လုပ္ရပါတယ္ ၊ ၀င္းသူဇာဆိုင္ေတြကိုလိုက္ျဖန္႔တဲ့ အုန္းဆိဗူးေတြကို ပါကင္လုပ္ေပးရပါတယ္ ၊ စုေဆာင္းေရးမွာရွိေနထဲက ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္က်ျပီး ယာယီေရးတစ္ရာကဒ္ (အျဖဴ) ထုတ္ေပးထားပါတယ္ ၊ ကိုယ္ပိုင္အမွတ္ ေရ/၃၅၈၈၁(ပည၉၄)ပါ ၊ ျပီးေတာ့ ဟိုကဒီကစုလာတဲ့ရဲေဘာ္သစ္ ၂၄၀ နဲ႔ အမွတ္ ၁ ေလ့က်င့္ေရးသင္တန္းေက်ာင္း (ေဖါင္ၾကီး) ကိုပို႔လိုက္ပါတယ္ ၊ အဲဒီမွာေရာက္ေရာက္ခ်င္းတန္းစီိေတာ့ ရဲေျပးစစ္ေျပးပါရင္လက္ေထာင္ ၊ ဘာမွမလုပ္ဘူး ၊ တာ၀န္ေပးဘို႔သက္သက္ပဲ ၊ ခုမေျပာပဲ ေနာက္မွ သိရင္ေတာ့အေရးယူခံရမယ္ေျပာပါတယ္ ၊ လူ၃၀ေလာက္လက္ေထာင္ၾကပါတယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ကမေထာင္ပဲ ျငိမ္ေနလိုက္ပါတယ္ ၊ လက္ေထာင္တဲ့ စစ္ေျပးေတြရဲေျပးေတြကို တကယ္လဲအေရးမယူပါဘူး ၊ စစ္သင္တန္းေတာင္မတက္ခိုင္းေတာ့ပဲ စားဖိုေဆာင္ပို႔တာ ၀ါးခုတ္ခိုင္းတာလုပ္ပါတယ္(ရတဲ့၀ါးကို သင္တန္းဆရာေတြနဲ႔သင္တန္းမွဳးေရာင္းစားတာပါ) ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔သင္တန္းက အပါတ္စဥ္ ၅/၂၀၀၄ ပါ ၊ ကၽြန္ေတာ္က ခြဲ၂ ၊ တပ္စု၃ ၊ ဒုတပ္စုမွဳးပါ ၊ ပထမသင္တန္းေက်ာင္းကလိုပါပဲ ၊ အလုပ္လုပ္လိုက္ ၊ စစ္ပညာသင္လိုက္ ၊ ေျပးတဲ့ေကာင္ကိုရိုက္လိုက္ပါပဲ ၊ အရင္ တိုင္းဗိုလ္ ၈ ထက္ေတာင္ရက္စက္တယ္ထင္ ရပါေသးတယ္ ။ ေလးလခြဲသင္တန္းျပီးေတာ့ ပညလာခြဲျပီး ေအဂရုဘီဂရုစီဂရု လာခြဲပါတယ္ ၊ ပည ကအဲဒီေတာ့မွရတာပါ ၊ ကၽြန္ေတာ္က ပည၉၄ ယာဥ္ေမာင္း သင္တန္းရတာပါ ၊ အဲဒီကေန သီလ၀ါဆိပ္ၾကီးက ေရတပ္သင္တန္းေက်ာင္းမွာ ေရကၽြမ္းသင္တန္းတစ္လတက္ရပါတယ္ ၊ ျပိးေတာ့ အဲဒိကေန ေရႊဘို တထပ(၂) ကို အေယာက္ ၃၀ ယာဥ္ေမာင္းသင္တန္း သံုးလခြဲသြားတက္ရပါတယ္ ။ သင္တန္းဆင္းေတာ့ ဧရာ၀တီေရတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္ ၊ ေရတပ္ပင္မပစၥည္းထိမ္းတပ္ (ရပပ)ကိုျပန္ေရာက္လာပါတယ္ ။
သင္တန္းမတက္ခင္က သင္တန္းဆင္းရင္ ခြင့္တစ္လဆီရမယ္ေျပာေပမဲ့ တကယ္တန္းက်ေတာ့ တနသာၤရီေရတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္(တရခ)ကို တိုင္းေျပာင္းပါတယ္ ဆိုျပီး ခြင့္တပါတ္ပဲေပးလိုက္ပါတယ္ ၊ ခြင့္ကေနျပန္ေရာက္ေတာ့ လမ္းတင္ FiveStar ဂိတ္ကိုေခၚသြားျပီး လကုန္ရက္ထုတ္ရမဲ့လစာကိုထုတ္မေပးပဲ ပို႔ေပးလိုက္ မယ္ပဲေျပာပါတယ္ ၊ လမ္းမွာတာ၀န္ခံေခၚသြားတဲ့တပ္ၾကပ္ၾကီးက မင္းတို႔မွာလစာေတြပါတာပဲဆိုျပီး လမ္းစရိတ္အတြက္ေပးလိုက္တဲ့ေငြကိုလဲထုတ္မေပးပဲ၀ိုက္ ထားလိုက္ေတာ့ လစာထုတ္ခဲ့တဲ့သူေတြက၀ယ္စားရေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေနာက္တေယာက္(လွမင္းစိန္)ကေတာ့ ၂ရက္နဲ႔တနပ္ထမင္းငတ္ခဲ့ပါတယ္ ။ တပ္သားဘ၀ ကေတာ့ ေနရာတိုင္းအနိုင္က်င့္ခံဘ၀ေတြပါပဲ ။
တနသာၤရီေရတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္ေရာက္ေတာ့ ေလ့က်င့္ေရးမွာစုေငြဆိုျပီးတစ္လႏွစ္ေထာင္ျဖတ္ထားတဲ့ေငြေရာ ၊ မထုတ္ခဲ့ရတဲ့လစာေရာ ပန္ၾကားလႊာေရးျပီး ေတာင္းပါတယ္ ၊ လွမင္းစိန္က လစာပါလာေပမဲ့စုေငြမပါလာပါဘူး ၊ ကၽြန္ေတာ္ကဘာမွမပါလာပါဘူး ၊ ထပ္ျပီးပန္ၾကားလႊာတင္ေတာ့ ဘယ္လိုလြဲလဲမသိဘူးဆိုတဲ့ မေရမရာအေျဖပဲရျပီး ႏွစ္လေနေတာ့ အမွတ္(၅၉)ေရတပ္ေရွ႕တန္းစခန္း ၊ ျပင္စဘုကၽြန္း ကိုေရာက္သြားပါေတာ့တယ္ ။ အဲဒီမွာ ပည(၁၄)လံုျခံဳေရးတာ၀န္ယူ ထားသူေတြက ေနာက္မွေရာက္လာသူေတြကို ပညခြဲျခားျပီးႏွိမ္ပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္ကၽြန္းစခန္းမွဳးက ဗိုလ္မွဳးစိုးလင္းေအးပါ ၊ ဗိုလ္ၾကီးက ေနာက္ပိုင္းမႏၱေလးစည္ ပင္ေျပာင္းသြားတဲ့ ေအာင္ဆန္းထြန္းပါ ၊ စခန္းတာ၀န္ခံကဒုအရာခံဗိုလ္ ဆရာၾကီးခင္ေမာင္ျမင့္(လက္ရွိေမာရ၀တိေရတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္/ေမာ္လျမဳိင္မွာ)၊ ျဖစ္ပါတယ္ ၊ အဲဒီမွာ တပ္စုေလးစုခြဲထားပါတယ္ ၊ ရန္နိုင္(ပင္လယ္ျပင္ထြက္တဲ့စစ္သေဘာၤ) ၊ တပ္ရင္ကင္း ၊ဖက္ထိပ္ ၊ ေရတပ္အေခၚ၀ပ္ကင္းဗာရီ ၊ အလွည့္က် လုပ္ရပါတယ္ ။
ေရတပ္မွာေနတာကေတာ့ စားသာပါတယ္ ၊ ကၽြန္းေတြမွာသစ္ခိုးထုတ္တဲ့ သစ္စင္ေတြလိုက္ဖမ္းျပီး ရတဲ့သစ္ေတြေ၇ာင္းစားပါတယ္ ၊ ခိုးေလွေတြဖမ္းတယ္ ၊ ပိုက္ဆံေကာက္တာလဲရွိတယ္ ၊ မရရင္ေျပးရင္ပစ္ျမွဳတ္တယ္ ၊ ေလွဖမ္းမိရင္ ေရတပ္စခန္းဌာနခ်ုဳပ္ကိုမအပ္ပဲ စခန္းကလူတင္ေျဖာင္လိုက္တာလဲရွိတယ္ ၊ နိုင္ငံ ေတာ္ကိုအအပ္ျပရင္လဲ အကုန္ျဖဳတ္ယူထားျပီး အပ္တယ္အမည္ခံယံုအခြံပဲအပ္ပါတယ္ ၊ ဘယ္လိုရွာရွာ၀င္ေငြခ်ည္းပါပဲ ၊ အရာရွိအဆင့္က တစ္လကို သိန္း၃၀ ေက်ာ္၀င္ေငြရွိျပီး ရဲေဘာ္ေတြကေတာ့ ငါးေသာင္းကေန တစ္သိန္းနိးပါးေလာက္ အလ်င္းသင့္သလိုအပိုေငြ ရပါတယ္ ။ ၀င္ေငြရွိတဲ့ေနရာမို႔ ရဲေဘာ္ေတြကေရရွည္ ေနခ်င္ရင္ ဌာနခ်ဳပ္(ေရးရံုး)ကို ပိုက္ဆံေပးရပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ကသီိးသန္႔လာဒ္မထိုးေတာ့ အဲဒီစခန္းမွာ ၁ ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ ဌာနခ်ဳပ္မွဳးအဲဒီအခ်ိန္ဗိုလ္မွဳးခ်ဳပ္ (အခု ဧရာ၀တိေရတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္မွဳး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ) ၀င္းရွိန္ လာစစ္ေတာ့ ၊ ယာဥ္ေမာင္းေတြမ်ားေနတယ္ဆိုျပီး ဌာနခ်ဳပ္ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ကို အေျပာင္းပါသြားပါတယ္ ၊ အဲဒိမွာ ယာဥ္စက္ျပင္အကူလုပ္ရျပီး ဒုဗိုလ္မွဳးၾကိးတင္ဦး (AQ1)ကားကို တြဲဘက္ေမာင္းေပးရပါတယ္ ၊ တစ္လကို စာရင္းမွာ ဆီကိုယ္တာ ၆ ဂါလံရေပမဲ့ တကယ္တမ္း ၂ ဂါလံပဲရျပီး G2က ျဖတ္အုပ္ တာခံရပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကားသမားေတြကလဲ ကုန္းတက္ကနိုင္ငံေတာ္အတြက္ ကုန္းဆင္းကကိုယ့္အတြက္ဆိုျပီး Free ပဲလွိမ့္ရိုက္ျပီး ရသေလာက္ခိုးတာပါပဲ၊
အဲဒီမွာလဲ ၁ ႏွစ္ေနရျပိး မိခင္တပ္ျဖစ္တဲ့ အမွတ္ (၅၂)ေရတပ္ပစၥည္းထိမ္းတပ္ ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္ ၊ အဲဒီမွာ ယာဥ္ေနာက္လိုက္နဲ႔ပဲေနရပါတယ္ ၊ တပ္မွဳးကပဲ ျဖတ္အုပ္ထားေတာ့ အဲမွာေတာ့ ဘာခြဲတမ္းမွမရပါဘူး၊ အဲဒီကေန ၁ ႏွစ္ေလာက္ေနျပန္ေတာ့ မလိကၽြန္းကိုအေျပာင္းပါသြားျပန္ပါတယ္ ၊ ပထမေတာ့ ကၽြန္းပါတ္ လမ္းေဖါက္ေနတဲ့လုပ္ငန္းခြင္အတြက္ ကြန္ေဒါင္းေလးေမာင္းရပါတယ္ ၊ အဲမွာလဲ ရြာသားေတြကိုအတင္းအဓမၼလုပ္အားေပးေခၚခိုင္းတာပါပဲ ၊ ေရာက္ျပီး ၃ လ ေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဒုတပ္ၾကပ္ျဖစ္ပါတယ္ ။
အဲဒိကေန ၆၃ ၾကိမ္ေျမာက္ တပ္မေတာ္ေန႔စစ္ေရးျပအခန္းအနားအတြက္ဆိုျပီး ေတာ္လွန္ေရးပလိပ္ေလွ်ာက္ဘို႔ တနသာၤရီေရတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္ကေနတဆင့္ ရန္ကုန္ကိုပို႔လိုက္ပါတယ္ ၊ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ေရတပ္သေဘာၤက်င္းကအေဆာင္မွာေနျပီးေလ့က်င့္ရပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့လူမ်ားေနလို႔ဆိုျပိးအင္အားေလွ်ာ့တဲ့အထဲ မွာကၽြန္ေတာ္ပါသြားျပီး ဌာနခ်ဳပ္ကိုျပန္ရပါတယ္ ၊ အဲဒီကေန မလိကၽြန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ရန္ကုန္ကိုအေျပာင္းထြက္ထားတယ္လုပ္ျပန္ပါတယ္ ၊ မင္းလိုက္လာတဲ့ သေဘာၤနဲ႔ျပန္လိုက္သြားဆိုျပီးျပန္ထည့္ပါတယ္ ၊ အဲဒီအခ်ိ္န္လကုန္ဘို႔၂ ရက္အလိုဆိုေတာ့ လစာထုတ္သြားမယ္ေျပာတာမေပးလိုက္ပါဘူး ၊ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ တကၠစီငွားျပီးအိမ္အရင္ျပန္သြားျပိး အေဖ့ဆိကပိုက္ဆံေတာင္ေပးရပါတယ္ ၊ ေနာက္ေန႔မွ တပ္သြားသတင္းပို႔ပါတယ္ ။
ပင္မေရတပ္ပစၥည္းထိန္းတပ္(ရပပ)မွာ .ယဥ္ေနာက္လိုက္လုပ္ရပါတယ္ ၊ ခံျပင္းတာက ကိုယ့္ထက္အမ်ားၾကီး Junior က်တဲ့ ၄၀(ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္အစ)က ကားတက္ေမာင္းေနရျပီး ကိုယ္ကေနာက္လိုက္ပဲလုပ္ေနရတာပါ ။ ဒါေတာင္ တပ္ၾကပ္အတြက္ စာရင္းပါေနျပီလို႔ျဖစ္ေနျပိးသားပါ ၊ တရား၀င္ေၾကးနန္း မ၀င္ေသး တာပဲရွိပါတယ္ ၊ နာဂစ္မုန္တိုင္းျဖစ္ေတာ့ အရာရွိနဲ႔အရာခံေတြကိုက်ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ျပင္ဘို႔အိမ္ျပန္ခြင့္ေပးျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုက်ေတာ့ တပ္ျပန္လည္တည္ ေဆာက္ေရးလုပ္ရမယ္ဆိုျပိး အိမ္ျပန္ခြင့္မေပးပါဘူး ၊ ကၽြန္ေတာ့မွာ မိသားစုအေျခအေနေလးသိခ်င္တာေတာင္ သိခြင့္မရပါဘူး ၊ ဒိၾကားထဲ ေမလ(၆)ရက္ေန႔မွာ တပ္တြင္းမိသားစုအကုန္လံုးခန္းမ၀င္ရမယ္ဆိုျပီး အဲဒီမွာလူၾကီးေတြေကာင္းမယ္စီစဥ္ထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒကိုေထာက္ခံရမယ္ ၊ ေထာက္ခံမဲမေပးမေနရပဲလို႔ တပ္မွဳးကေျပာပါတယ္ ၊ (၇)ရက္ေန႔က်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔(၅) ေယာက္ကို ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္အင္ခ်ပ္ထားျပီး အလုပ္ လုပ္ဖို႔လြတ္လိုက္ပါတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ (၅)ေယာက္ထဲက(၂)ေယာက္ကေနခဲ့တယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ့တို႔(၃)ေယာက္က ပူပန္စိတ္ေတြနဲ႔ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ခိုးၿပန္ၾကတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ့အိမ္ေရာက္သြားေတာ့ အိမ္က အေနာက္ဖက္တစ္ၿခမ္းကၿပိဳက်ေနတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ့္လည္းအိမ္မွာ၀ိုင္းကူရင္းနဲ႔တပ္ကိုမၿပန္ၿဖစ္ဘူး ၊ ၁၁ရက္ေန႔က်မွတပ္ကိုၿပန္ၿဖစ္တယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္ တပ္ကိုၿပန္ေရာက္ေတာ့ တပ္ေရးဗိုလ္ၾကီးက ရံုးခန္းထဲေခၚဆူပါတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း သတိဆြဲၿပီးျငိမ္ေနပါတယ္ ၊ ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့တို႔ကို တာ၀န္ ခံတဲ့ဆရာၾကီးကို ဒီေကာင္ေတြၿပန္သြားတာခင္ဗ်ားၾကီးမသိဘူးလား ၊ ခင္ဗ်ားေတာ္ေတာ္ေစာက္သံုးမက်တဲ့လူပဲ ၊ တပ္ကလစာလိမ္ယူၿပီး တပ္မွာဘာလုပ္ဖို႔ေန ေနလည္းလို႔ေၿပာေတာ ့ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္းသီးမခံႏိူင္ၿဖစ္လာတာနဲ႔ “ ဗိုလ္ၾကီးအၿပစ္ရွိတာကြ်န္ေတာ္တို႔ပါ ၊ ေၿပာခ်င္ရင္ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုပဲေၿပာပါ ၊ ဆရာၾကီး ကိုေတာ့အဲဒီလိုမေၿပာပါနဲ႔”လို႔ေၿပာေတာ့ “မင္းတို႔ကဘာေကာင္ေတြလဲ ၊ မေန႔ကမဲေပးရမယ္ဆိုတာမင္းတို႔မသိဘူးလား၊ ဒါစစ္စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္တာပဲ၊ မင္းတို႔က အာဏာဖီဆန္တာလား ၊ စစ္တပ္မွာအမိန္႔ပဲရွိတယ္ မင္းတို႔နားမလည္ဘူးလား” ဆိုၿပီး စ ထိုးပါတယ္ ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္းအၿပစ္လုပ္မိထားေတာ့ ျငိမ္ခံေနပါေသးတယ္ ၊ ေနာက္ေတာ့ တရားလြန္လာေတာ့ သီးမခံႏိူင္ၿဖစ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔သံုးေယာက္လဲ ၿပန္ျပီး၀ိုင္းထိုးလိုက္တယ္ ၊ အရင္က မေက်နပ္တာေတြ ပါေပါင္းၿပီး ၀ိုင္းရိုက္ၾကတာဘာၿဖစ္ၿပီးက်န္ခဲ့လည္းေတာ့မသိဘူး ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔သံုးေယာက္လည္း ရိုက္ၿပီးတစ္ေယာက္တေနရာဆီထြက္ေၿပးခဲ့ပါတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ ကေလးစစ္သားႏွစ္ေက်ာ့ျပန္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕နအဖတပ္သားဘ၀ ျပီးဆံုးခဲ့ပါတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ကိုယ္က်ိဳးရွာမွဳေတြေၾကာင့္ စစ္သားဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ဆိုးၾကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့လို မိတကြဲဖတကြဲဘ၀ပ်က္ခဲ့ ရသူေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနတယ္ဆိုတာ ျပည္သူလူထုၾကီးသိေအာင္ ဆရာေမာင္ေက်ာင္းသားကေနတဆင့္ ေျပာျပတင္ျပလိုက္ရပါတယ္ ။
မိုးစက္
(ဒုတပ္ၾကပ္/ပင္မပစၥည္းထိမ္းတပ္-တပ္မေတာ္ေရ)
မွ်ေ၀ေသာ ကိုဒီမိုေ၀ယံအားေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။
2 years ago
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္