ဗိုလ္ခင္ညြန္႕ရဲ႕ဗီဒီယိုၾကည့္ျပီးေတာ့ က်ေနာ္ဟာ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ (၃၀) ကာလက ေမာ္လျမိဳင္ေကာလိပ္မွာ က်ေနာ္တို႕ကို စာသင္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာသမားေတြကို သတိရမိလိုက္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ ကတည္းက ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္ဆရာေဟာင္း ကထိကေဟာင္း “ေဒါက္တာ--” ရဲ႕ အျမဲတမ္း ျပံဳးေနတဲ့ မ်က္ႏွာဟာ က်ေနာ့္ရဲ႕စိတ္အာရံုမွာ ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။
ဗိုလ္ခင္ညြန္႕ရဲ႕ သားေကာင္ ျဖစ္ခဲ့ရလို႕ အလြန္ျမတ္ႏိုးလွတဲ့ တကၠသိုလ္ဆရာဘဝကို စြန္႕လႊတ္လိုက္ရျပီး ခရစ္ယာန္ ဘုန္းၾကီးအျဖစ္နဲ႕ အသက္ (၅၀) မွာ လူေလာကမွ အျပီးတိုင္ထြက္သြားရတဲ့ ဆရာရယ္ …. ဗိုလ္ခင္ညြန္႕တို႕ လင္မယားရဲ႕ အျဖစ္ကို ထၾကည့္ပါဦးလားဆရာရယ္။ ဆရာတို႕မိသားစုအတြက္ သူတို႕တေတြလူသိရွင္ၾကား ဝဋ္လည္တယ္ ဆရာေရ။ က်ေနာ္ဒီကိုမလာခင္ ဆရာရဲ႕သားအငယ္ကလည္း ဆရာ့လိုပဲ ခရစ္ယာန္ဘုန္းၾကီးဘဝနဲ႕ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႕ပဲ ခရစ္ေတာ္မွာအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ သိလိုက္ရလို႕စိတ္မေကာင္းပါ။ ဆရာတို႕သားအဖကို ဘုရားသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးေတာ္မူ ပါ။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ေလာက္ကလို႕ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္က သင္ၾကားေရးဌာနမဟုတ္တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၏ ----- ဌာနမွာ။ ဆရာက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ----- ဌာနမွာ ကထိက။ တေန႕မွာ ဆရာတို႕မိသားစု ေလးေယာက္စလံုးကို ေထာက္လွမ္းေရးကဆြဲသြားျပီ ဆိုတဲ့သတင္းၾကားရတယ္။ စိတ္မေကာင္းတာကလြဲလို႕ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလည္း။ တစ္ပတ္ လြန္ေျမာက္ျပီးေတာ့ ဆရာ့ဇနီး ႏွင့္ သားအငယ္ (လြန္ခဲ့ေသာ စက္တင္ဘာလက ကြယ္လြန္) တို႕ကို ျပန္လႊတ္ေပး လိုက္ျပီတဲ့။ တစ္လလြန္ေျမာက္ေတာ့ ဆရာ ႏွင့္ သားအၾကီး တို႕ကို ေထာက္လွမ္းေရးက ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္လို႕ အိမ္ျပန္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ တခါ ပညာေရးဝန္ၾကီးဌာန၊ အဆင့္ျမင့္ပညာဦးစီးဌာနက ဆရာ့ကို ပုသိမ္တကၠသိုလ္ကိုေျပာင္းေရႊ႕ အမိန္႕ထုတ္ျပန္လိုက္တယ္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ခရစ္မတ္အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့မယ္။ က်ေနာ္လည္း ဆရာတို႕မိသားစု ေနထိုင္ရာ အင္းယားလမ္းရွိ ဆရာရဲ႕ေယာက္ခမၾကီးဖြင့္ထားတဲ့ ခရစ္ယန္အသင္းေနရာကိုသြားျပီး ဆရာ့ကိုဂါရဝသြားျပဳခဲ့ပါတယ္။ ထိုေန႕က ဆရာ့ထံေရာက္ျပီး က်ေနာ္တို႕စကားေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေျပာျပတဲ့ဇတ္လမ္းက ဒီလို ………….
ထိုအခ်ိန္ကာလက အိႏိၵယအသံလႊင့္ဌာန (All India Radio) ရဲ႕ ထုတ္လႊင့္ခ်က္ေတြကစျပီး နဝတ ႏွင့္ အိႏိၵယအစိုးရတို႕ ဆက္ဆံေရးမေကာင္းတဲ့အေျခအေနပါ။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ဆရာရဲ႕ေဆြမ်ိဳးတေယာက္ဟာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိအိႏိၵယႏိုင္ငံသံရံုးကို သံမႈး အျဖစ္နဲ႕ေရာက္ရွိလာပါတယ္။
ဆရာဟာ အိႏိၵယ ႏွင့္ ျမန္မာနယ္စပ္မွာေနထိုင္ၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသား လူရိႈင္းလူမ်ိဳး (အိႏိၵယဘက္အျခမ္းမွာေတာ့ မီဇိုလူမ်ိဳးလို႕ ေခၚၾကတယ္)။ သူ႕ေဆြမ်ိဳးက အိႏိၵယျပည္ဖက္မွာေမြးဖြားၾကီးျပင္းျပီး အိႏိၵယႏိုင္ငံကဘြဲ႕ရျပီး ႏိုင္ငံျခားေရးဌာန မွာ ဝင္ေရာက္အမႈထမ္းတာ ရန္ကုန္ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။
တစ္ည ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ဆရာတို႕မိသားစုထံ ညသန္းေကာင္ယံအခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ မိသားစု ၄ ေယာက္စလံုးကို ေခါင္းအဝတ္စြပ္ျပီး ေခၚသြားခဲ့တယ္။ ဘယ္ေနရာကိုေရာက္မွန္းေတာင္မသိပါတဲ့။ ေထာက္လွမ္းေရးစခန္း ကို ေရာက္ေတာ့ ဓါတ္ပံုေတြကိုျပတယ္။ ဆရာ့အိမ္ေရွ႕မွာ အိႏိၵယႏိုင္ငံအလံတပ္ထားတဲ့ သံရံုးကားရပ္ထားပံု၊ ဆရာ့ရဲ႕ကား အိႏိၵယသံရံုး သံမႈးအိမ္ေရွ႕မွာရပ္ထားပံု။ ဆရာ ႏွင့္ အိႏိၵယသံရံုး မည္ကဲ့သို႕ အဆက္အသြယ္ရွိသလဲ။ အိႏိၵယသံရံုးကို မည္သည့္သတင္းေတြကိုေပးေနသလဲ။ စသည္ျဖင့္ စြပ္စြဲခ်က္ေတြျဖင့္ စစ္ေဆးေမးျမန္းပါေတာ့တယ္။
ဆရာကေတာ့ သူတို႕တေတြဟာ ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ ဒါေၾကာင့္ တဦးအိမ္တဦးလည္ပတ္ၾကတယ္။ စားေသာက္ၾကတယ္၊ စကားေတြေျပာၾကတယ္၊ သူတို႕ရိုးရာသီခ်င္းေတြဆိုၾကတယ္။ မည္သည့္ႏိုင္ငံေရးကိစၥမွ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိေၾကာင္း၊ သူဟာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ကထိကတဦး ဒါေၾကာင့္စာသင္မယ္၊ သုေတသနျပဳမယ္။ ႏိုင္ငံေရးကိစၥကင္းရွင္းေၾကာင္း ေထာက္လွမ္းေရးေတြကို ရွင္းျပတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ေတြ လက္မခံပါ။ မိသားစုကို တကြဲတျပားစီထားျပီး ထပ္တလဲလဲ စစ္ေဆးတယ္။ တစ္ပတ္ေျမာက္မွာေတာ့ ႏွလံုးေရာဂါအခံရွိတဲ့ ဆရာ့ဇနီး ႏွင့္ သားအငယ္တို႕ကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဆရာ ႏွင့္ သားအၾကီး (မဟာသိပၸံအတန္း ေက်ာင္းသား) တို႕ကိုထပ္တလဲလဲ စစ္ေဆးေမးျမန္းျပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုး ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီးမၾကာမွီမွာ ဆရာ့ကို ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မွ ပုသိမ္တကၠသိုလ္ သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ လိုက္ေၾကာင္းအမိန္႕စာထြက္လာပါတယ္။
ဆရာဟာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥေတြအတြက္ အေတာ္ကို မေက်နပ္ျဖစ္ခဲ့ရတင္မက ယခုလို ေျပာင္းေရႊ႕အမိန္႕ဆိုတာကိုပါ အလြန္ နာက်ည္းသြားခဲ့တယ္။ ဆရာက သူ႕ခံစားခ်က္ကို က်ေနာ့္အားေျပာျပပါတယ္။ တကၠသိုလ္ဆရာစျဖစ္ကတည္းက ေတာင္ၾကီးေကာလိပ္၊ ေမာ္လျမိဳင္ေကာလိပ္။ နယ္ျမိဳ႕ေတြမွာပဲ ေနလာခဲ့ရာက ယခု ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ကိုေရာက္လာရ လို႕ သူေပ်ာ္ရႊင္မိတယ္၊ ဘြဲ႕လြန္အတန္းေတြကို စာသင္ရသလို၊ သုေတသနလည္းလုပ္ဖို႕ အခြင့္အေရး ရခဲ့တယ္။ ယခုနယ္ျမိဳ႕ကို ေျပာင္းခိုင္းျပန္ျပီ။ ဘာျဖစ္လို႕ ပုသိမ္ကိုမွပို႕ရတာလဲ၊ ေရလမ္းကထြက္ေျပးလို႕မရ ပင္လယ္ကာဆီးထားတဲ့ ေနရာျဖစ္လို႕လား …. ဆရာေပါက္ကြဲခဲ့တယ္။ ဆရာ့ေယာက္ခၾကီးကရွင္းေရာ တကၠသိုလ္ဆရာအလုပ္ကထြက္၊ စင္ကာပူကိုသြား ခရစ္ယန္ဘာသာ ဘုန္းၾကီးဆရာျဖစ္ သင္တန္းသြားတက္၊ ျပန္လာရင္ သူ႕ရဲ႕ ခရစ္ယန္အသင္းသင္တန္း ေက်ာင္းမွာ ဆရာျပန္လုပ္ဖို႕ အမိန္႕ေပးတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ က်ေနာ့္ဆရာဟာ ပုသိမ္တကၠသိုလ္ကိုသြားေရာက္သတင္းပို႕ျပီး ပုသိမ္ကေနပဲ အလုပ္ထြက္စာကို အဆင့္ျမင့္ပညာ ဦးစီးဌာနကိုတင္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံကိုထြက္သြားျပီလို႕သတင္းရတယ္။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ က်ေနာ္ စင္ကာပူႏိုင္ငံကိုေရာက္ေတာ့ တကၠသိုလ္ဆရာမတဦးထံမွ ဆရာ့တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ရလို႕ က်ေနာ္တို႕ ဖုန္းနဲ႕ပဲစကား ေျပာခဲ့ရပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာဟာ ခရစ္ယန္ဘာသာဘုန္းၾကီးဆရာျဖစ္သင္တန္းေအာင္ျပီးျပီ။ သူေရးတဲ့ ဘာသာေရးေဆာင္းပါးတပုဒ္ကို ဂ်ာနယ္မွာေဖၚျပျခင္းခံရလို႕ အလြန္ဝမ္းသာမိတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာမွာ ေရဖ်ဥ္းေရာဂါျဖစ္ေနျပီး ဗိုက္ၾကီးပူေနေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ က်ေနာ္ အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ သူအျပင္မထြက္ႏိုင္လို႕ က်ေနာ့္ကိုေတြ႕ခ်င္ေၾကာင္း၊ သူ႕ထံလာရန္ေခၚေသာ္ျငားလည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ဆရာ့ထံက်ေနာ္မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။
၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလဆန္းပိုင္းမွာ ဆရာဟာ သူ႕မွာစြဲကပ္ေနတဲ့ ေရဖ်ဥ္းေရာဂါေၾကာင့္ ရန္ကုန္ကိုျပန္လာခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ္လည္း ႏိုဝင္ဘာ တတိယအပတ္မွာ ရန္ကုန္ကိုျပန္လာခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာေနတဲ့ မဂၤလာဒံု ပုလဲျမိဳ႕သစ္ ဘယ္ေနရာမွာရွိလို႕ ဘယ္လိုသြားရမွန္းမသိျဖစ္ေနတုန္း ဆရာ ကြယ္လြန္သြားပါတယ္။
က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ က်ေနာ့္ဆရာ၊ ေထာက္လွမ္းေရးေတြေၾကာင့္ သူလြန္ျမတ္ႏိုးတဲ့ တကၠသိုလ္ဆရာဘဝကို စြန္႕လႊတ္လိုက္ ရတယ္။ ေသေတာ့လဲ ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ ခရစ္ယန္ဘာသာဘုန္းၾကီးဘဝနဲ႕ ေယရႈသခင္ထံပါးခစားေရာက္ရွိသြားခဲ့တယ္။ ဩစေၾကလ်ႏိုင္ငံမွ ပါရဂူဘြဲ႕ရရွိလာတဲ့ တကၠသိုလ္ဆရာေကာင္းတေယာက္ကို မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြ ဆံုးရံႈး သြားခဲ့ရျပီေလ။
ဗလာနံ လူမိုက္ ေထာက္လွမ္းေရးတို႕ရဲ႕ အဓိပတိေဟာင္း ဗိုလ္ခင္ညြန္႕ သူႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ဆရာလိုပဲ ဇနီးေရာ သား ၂ ေယာက္စလံုးပါ အထဲေရာက္ကုန္ျပီမဟုတ္လား။ ဆရာရယ္၊ ဆရာ့ဇနီးရယ္၊ သား ၂ ေယာက္ကို မ်က္ႏွာေခါင္းစြပ္ျပီး လာေခၚသြားခဲ့တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးေမာင္ေတြလဲ အခုေတာ့ ေထာင္နန္းစံေနၾကျပီ မဟုတ္ပါလား။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႕ နဲ႕ ေနာက္လိုက္ေတြေရ ဝဋ္မွာအျမဲငရဲမွာအပ တဲ့။ အလွည့္က်ရင္မႏြဲ႕စတမ္းေနာ္။
ခ်စ္ေသာ “ဆရာခြမ္း ႏွင့္ သားအငယ္” ကို ေယရႈသခင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါ။
MMCPမွ ကိုလူေခ်ာ(koluchaw)အားေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။
(kolucho)အျဖစ္မွားယြင္းေဖာ္ျပမိသည့္အတြက္အထူးေတာင္းပန္အပ္ပါသည္..
က်ေနာ္တကယ္ခံစားမိတယ္...ဒီေဆာင္းပါးေလးကို အေမရိကန္ ေရာက္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ (အက်ယ္ခ်ဴပ္) ခင္ညြန္႔ရဲ့ တပည့္စစ္စစ္ ေအာင္လင္းထြဋ္ ကဖတ္ရႈ႔ေစခ်င္တယ္ဗ်ား....
ReplyDelete