ရန္ကုန္၊ ေမ ၂၁၊ ၂၀၁၁ (YPI) -
လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ႏွစ္ေက်ာ္က တရားမ၀င္အသင္းအဖြဲ႕ ဖြဲ႕စည္းမႈ နဲ႔ဖမ္းဆီးထိမ္းသိန္းခံခဲ့ရတဲ့ လူငယ္ ဟစ္ေဟာ့ အဆိုေတာ္ ေဇယ်ာေသာ္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အဂၤါေန႔မွာ သမၼတသစ္ ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ ၁ႏွစ္ ေလ်ာ့ေပါ့ခြင့္နဲ႔အက်ံဳး၀င္ၿပီး လြတ္ေျမာက္လာပါတယ္။ သူဟာ လူငယ္ဟစ္ေဟာ့ အဆိုေတာ္ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း မိမိတုိင္းျပည္အတြက္ အေျပာင္းအလဲတခု ျဖစ္ဖို႔ လူထုရဲ႕ပခံုးေပၚ သက္ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး တာ၀န္တရပ္ကို အႏၱရာယ္မ်ားမွန္းသိလ်က္နဲ႔ ၀င္ၿပီးထမ္းရြက္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
သူ႔နဲ႔ အျမင္တူသူ လူငယ္တစု ဖြဲ႕စည္းခဲ့တဲ့ Generation Wave မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားအစည္းအရံုး ဖြဲ႕စည္းလုပ္ေဆာင္မႈေၾကာင့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ မတ္လမွာဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံရၿပီး ေထာင္ဒဏ္ အျပစ္ေပးျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ေထာင္ဒဏ္ ၄ ႏွစ္ကို ေကာ့ေသာင္းအက်ဥ္းေထာင္မွာ က်ခံေနရစဥ္ ယခု ေမ ၁၇ ရက္ေန႔ သမၼတဦးသိန္းစိန္ လက္မွတ္ေရးထိုး ထုတ္ျပန္တဲ့လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္မွာ ၁ ႏွစ္ျပစ္ဒဏ္ေလ်ာ့ေပါ့မႈနဲ႔ အက်ံဳး၀င္လြတ္ေျမာက္လာ ခဲပါတယ္။ ဟစ္ေဟာ့ ဂီတ အႏုပညာသည္ အျဖစ္လူငယ္ အမ်ားက သိရွိထားတဲ့ ကိုေဇယ်ာေသာ္ တေယာက္ ဘယ္လို ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲ ေရာက္ရွိသြားသလဲ။ ဘယ္လိုခံယူခ်က္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး တက္ႀကြလႈပ္ရွားသူ တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုတာကို ယခုအင္တာဗ်ဴးမွာ ေဖၚျပထားပါတယ္။
ZYT။ ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ စာေတြကို ကေလးထည္းက စဖတ္ျဖစ္တယ္။ ၆တန္း ၇ တန္းေလာက္ကစၿပီး နႏၵာသိန္းဇံတို႔ ဆရာ ဆန္းလြင္ရဲ႕ ဖီေလာ္ေဆာ္ဖီကႀကီးခေခြးတို႔လို၊ ေနာက္ ဆရာေမာင္ၾကည္သစ္ စတဲ့ ဒႆနနဲ႔ ဆိုင္တာေတြကိုဖတ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီကမွ တဆင့္ အသက္အရြယ္အရေတာ ့မေျပာတတ္ဘူး။ အတန္းအားျဖင့္ဆိုရင္ ၆ တန္း၊ ၇ တန္းေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အရြယ္ တျခားကေလးေတြဖတ္တာမ်ိဳးထက္ နည္းနည္းပိုျမင့္တယ္ဆိုလို႔ရတဲ့ စာအုပ္ေတြလွမ္းကိုင္ေနၿပီေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တဖက္မွာ ဖတ္တာကေတာ့ဖတ္တယ္။ တခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြကိုနားလည္လို႔လည္း မဟုတ္ဘူး။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းျငင္းၾကခုန္ၾကတဲ့ အခါ အဲဒီစာအုပ္ထဲက စကားလံုးႀကီးႀကီးနဲ႔ကိုင္ေပါက္ခ်င္လို႔၊ အဲဒီစကားလံုးရဲ႕ မူရင္းအဓိပၸါယ္ေတြကိုေတာ့နားလည္ခ်င္မွ နားလည္မွာပါ။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စာဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းပါ။
အဲလိုမ်ိဳးစာဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္းနဲ႔ မွ အဲဒီစကားလံုးေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရ၊ဆိုလုိရင္းေတြကို ခံစားမိလာတယ္။ အဲလိုနဲ႔ ပိုၿပီးဖတ္ျဖစ္လာတယ္။ စာေပဖတ္တာနည္းနည္းမ်ားလာတဲ့ အခါမွာ အသိဥာဏ္ၾကြယ္၀လာၿပီလို႔ ကၽြန္ေတာ္မဆိုခ်င္ေပမယ့္ အေၾကာင္းအရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေယဘုယ် အၾကမ္းဖ်ဥ္းသေဘာေပါက္လာတယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအ၀ိုင္း ၊ ႏိုင္ငံေရး တက္ႀကြလႈပ္ရွားသူ တို႔ေတြနဲ႔ တြဲမိလာတယ္။
သူတို႔ေတြနဲ႔ တြဲမိေပမယ့္လည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ရဲေသးဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ကၽြန္ေတာ္ေထာင္က်မွာလည္း ေၾကာက္တယ္။ စစ္ေၾကာေရး စခန္းမွာ ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္းမွာလည္း ေၾကာက္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့က ကိုယ့္ရဲ႕ဘ၀ကိုယ့္ရဲ႕ေနထိုင္တဲ့ ပံုသ႑န္ ဆံုးရံႈးသြားမွာလည္းေၾကာက္တယ္။
ဒီလိုေၾကာက္တယ္ ဆိုေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနသူေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေလးလည္း ေလးစားတယ္။ အားလည္းအားက်တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးထဲကိုထဲထဲ၀င္၀င္မပါ၀င္ခဲ့ေသးဘူး။ အဲလိုေနရင္းေနရင္းက တဆင့္ မသိမသာ နဲ႔သူတို႔ေတြရဲ႕ အလုပ္ေလးေတြကို ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္ကပါ၀င္ကူညီခဲ့ဖူးတယ္။
ဥပမာဗ်ာ တစ္ကေန တစ္ရာထိရွိတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က ငါးျပားဖိုးေလာက္ ဆယ္ျပားဖိုးေလာက္လည္း ျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္ ကၽြန္ေတာ္ ကူညီခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ထိႏိုင္ငံေရး လုပ္မယ္လို႔ ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္ထားတာ မရွိေသးဘူး။ အဲဒီကေနမွတဆင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ ၾသဂုတ္လမွ စက္သံုးဆီေစ်းကို ျမွင့္တင္လိုက္တယ္။
ျပည္သူေတြေတာ္ေတာ္ ၾကပ္တည္းသြားတယ္။ အဲဒီဟာကိုျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာမခံႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ အေျပာင္းအလဲတခုခု လိုခ်င္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံဒီအတိုင္း ဆက္သြားလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။အေျပာင္းအလဲဆိုတဲ့ဟာ မျဖစ္လာဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ ဘ၀ စုန္းစုန္းျမဳပ္ေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္အဲလိုခံစားလာရတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵ၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ကူး၊ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ပံုစံ ျဖစ္လာရေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆႏၵကိုကၽြန္ေတာ္ထုတ္ေဖၚခဲ့တယ္။ အဲလိုဆႏၵေတြကို ထုတ္ေဖၚတာက တဆင့္ ၀ါသနာတူတဲ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း တစု စုၿပီး Generation Wave မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ား အစည္းအရံုးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ စတင္ဖြဲ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔တၿပိဳင္နက္ထဲ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာလမွာ ေရႊ၀ါေရာင္ သံဃာ့အေရးအခင္း ေပၚလာခဲ့တယ္။
အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈ အစကိုေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးကေန စတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။
YPI။ ။ကုိယ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာေရာ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ကိုင္တာကိုဆန္႔က်င္တာ၊ သေဘာထားမတူတာေတြ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရလား။
ZYT။ ။ ပထမဦးဆံုး အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းက ကၽြန္ေတာ္ႏိုင္ငံေရး တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ အေနနဲ႔ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို မသိေသးပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရိပ္မိသိရွိလာၾကတယ္။ ဥပမာ မိဘေတြဆိုရင္အထိန္းသိမ္းခံျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔ တားတာေတြေတာ့ရွိပါတယ္။သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြထဲ ကေျပာရင္ေတာ့ ရန္ရန္ခ်န္းဟာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းလည္း ျဖစ္သလို ရဲေဘာ္ရဲဘက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ႏိုင္ငံေရးကို သူကိုယ္တိုင္မပါ၀င္ေပမယ့္ ကန္႔ကြက္ျခင္းလည္း မရွိပါဘူး။
YPI။ ။အခုျဖစ္ပ်က္တဲ့ အျဖစ္ကို နည္းနည္းေျပာျပေပးပါလား။
ZYT။ ။ ၂၀၀၈ ခုမတ္လထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း ၆ ေယာက္ စုဖြဲ႕ၿပီး ဆိုင္တဆိုင္မွာ စကားေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္ စရဖ(စစ္ဖက္ေရးရာလံုျခံဳေရးအဖြဲ႕) ကလာၿပီးဖမ္းသြားတာပါ။သူတို႔လာဖမ္းသြားၿပီး ဗဟန္းစခန္းမွာထားတယ္။ အဲဒီမွာ ထားၿပီးညည့္နက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္ႏွာအ၀တ္စည္းၿပီး စစ္ေၾကာေရး စခန္းထဲကိုေခၚသြားလိုက္တာေပါ့။ေနာက္ အဲဒီစစ္ေၾကာေရး စခန္းမွာ စစ္ေဆးၿပီး ရက္အပိုင္းအျခားတခုၾကာသြားၿပီးေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ပို႔ အဲဒီေနာက္မွ အျပင္တရားရံုးထုတ္တာ။
YPI။ ။အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုခံစားရသလဲ။ ကိုယ္ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ လမ္း၊သြားခ်င္တဲ့လမ္းကို အမ်ားႀကီး မသြားရေသးခင္ ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ခံစားရသလား။
ZYT။ ။ ကၽြန္ေတာ္ အေၾကာင္းအရာတခုကို ျပန္ေကာက္ပါရေစ။ ေစာေစာပိုင္းကကၽြန္ေတာ္ေျပာဖူးပါတယ္။ စစ္ေၾကာေရး စခန္းမွာ ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္းမႈေတြအျဖစ္ခံရမွာ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာကိုေရာ ၊ ေထာင္က်မွာ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာကိုေရာလက္ရွိဘ၀ အေျခပ်က္မွာ ကိုေၾကာက္တယ္ဆိုတာကိုေရာ ေျပာဖူးတယ္။ အဲဒီကမွတဆင့္ႏိုင္ငံေရးတက္ႀကြလႈပ္ရွားသူ အေနနဲ႔ ထဲထဲ၀င္၀င္ လုပ္ေဆာင္လာတဲ့အခါမွာဘယ္အရာကေနၿပီး လႈံ႕ေဆာ္လိုက္မွန္း ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ေတာင္ မသိဘူး။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေၾကာက္တရား ဆိုတဲ့ လစ္မစ္ေလးတခုကိုကၽြန္ေတာ္ေက်ာ္သြားတယ္ဗ်၊ အဲဒီအေၾကာက္တရားလစ္မစ္ကိုေက်ာ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဖမ္းဆီးခံရမယ္၊ ထိန္းသိမ္းခံရမယ္ဆိုတဲ့အရာေတြ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ မရွိေတာ့ဘူးဗ်။ သူကလည္းသူ႔အလုပ္သူလုပ္မယ္။ မိမိက မိမိလုပ္စရာရွိတာကို လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာသူတို႔ဟာ သူတို႔လုပ္စရာရွိတာကို လုပ္ေနမယ္။ ဒါဟာ ႀကံဳေတြ႕ရမယ့္အရာတခုလို႔ပဲ သတ္မွတ္ထားလိုက္ေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စရဖကစၿပီးထိန္းသိမ္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပထမဦးဆံုး ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတာကကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္စြမ္း ဥာဏ္စြမ္းရွိသေရြ႕ မလုပ္ျဖစ္ရေသးပဲနဲ႔ထိန္းသိမ္းခံရတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း ႏွေျမာမိတယ္။
ေနာက္တခု ေျပာခ်င္တာက စစ္ေၾကာေရး စခန္းထဲမွာေတာ့ ေသြးထြက္သံယိုျဖစ္တဲ့အထိ စစ္ေဆးခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဒီလို စကားေျပာတယ္ဆိုတာလူတဦးတေယာက္ကို အာဃာတတရားနဲ႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။
အခုလိုမ်ိဳးႏွိပ္စက္ညွင္းပန္းခံခဲ့ရေပမယ့္ ပုဂၢိဳလ္တဦးခ်င္းစီေပၚ အာဃာတ မထားပါဘူး။သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ မုန္းတာတခုရွိပါတယ္။ မွားယြင္းေနတဲ့ စနစ္ဆိုးႀကီးပါ။ဒီစနစ္ဆိုးႀကီးရွိေနတဲ့ အတြက္သာ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ ဆိုၿပီး ဘက္ေတြကြဲသြားတာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာက ဒီစနစ္ဆိုးႀကီးကို ေတာ္လွန္မယ္ ၊ပုန္ကန္မယ္၊ ေျပာင္းလဲမယ္ဆိုတဲ့ ဘက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ရွိေနသလိုဒီစနစ္ဆိုးႀကီးကို ကာကြယ္မယ္၊ ရပ္တည္ေပးရမယ္ဆိုတဲ့ဘက္မွာအျခားသူေတြရွိေနၾကတာ။ အကယ္၍သာ ဒီစနစ္ဆိုးႀကီးမရွိဘူးဆိုရင္ဘက္ဆိုတာလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘက္ဆိုတာလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။
ဘက္ဆိုတာမရွိေတာ့ရင္ အာဃာတလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔လူပုဂၢိဳလ္ တဦးတေယာက္ကို အာဃာတမထားပဲ ဒီစနစ္ဆိုးႀကီးကိုသာတိုက္ဖ်က္ခ်င္ပါတယ္။
YPI။ ။ ရံုးထြက္တဲ့ ကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေျပာျပေပးပါဦး။
ZYT။ ။ ကၽြန္ေတာ္ရံုးခ်ိန္းထြက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေျပာစရာေတြထဲက တခုကိုေျပာျပရရင္ ကၽြန္ေတာ္ ရံုးခ်ိန္းထြက္စဥ္က အခ်ဳပ္သားတရားခံေတြဖိနပ္စီးခြင့္မရဘူးဗ်၊ ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုတာ အေျဖကို ေရေရရာရာ မေပးဘူး။
ကၽြန္ေတာ္က ေျပာရာမွာ အခ်ဳပ္သားတရားခံဆိုတာ တရားခံအစစ္မဟုတ္ေသးပါဘူး။တရားလို တဦးဦးက ျပစ္မႈ တစံုတရာ က်ဴးလြန္တယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆတဲ့အတြက္တရားရံုးမွာ စြဲတင္ၿပီး တရားစြဲဆိုေနတာပါ။ အဲဒီအရာကို မိမိက်ဴးလြန္သည္၊ မက်ဴးလြန္သည္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို တရားၿပိဳင္အျဖစ္ ျငင္းဆိုေနတုန္းပဲရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ အခ်ဳပ္တရားခံတဦးဆိုတာ လြတ္လပ္တဲ့လူသားတဦးပဲရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အခ်ဳပ္တရားခံတဦးကို သူ႔ဂုဏ္သိကၡာ ညွိဳးႏြမ္းေစမယ့္ အျပဳအမူ မျပဳသင့္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဖိနပ္စီးမယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆို ေစာေစာကေျပာတဲ့အခ်က္ေတြေၾကာင့္ ၊ အဲဒီမွာ ဖိနပ္စီးခြင့္ မျပဳဘူး ျပဳမယ္ဆိုတာနဲ႔ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဖိနပ္စီးခြင့္မရရင္ ရံုးမထြက္ႏိုင္ဘူးလို႔ေျပာလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရံုးခ်ိန္း ၂ ပတ္ေလာက္မထြက္လိုက္ရဘူး။ေနာက္အပတ္ေတြက်ေတာ့ ဖိနပ္စီးခြင့္ေပးလိုက္တယ္။
YPI။ ။ ဖိနပ္စီးခြင့္ မေပးတာ ဘယ္ေနရာကေန ဘယ္ေနရာထိလဲ။
ZYT။ ။ အင္းစိန္ေထာင္ကေန ထြက္ကတည္းက ျပန္လာတဲ့အထိပါ။ သူတို႔အေၾကာင္းျပတာကဖိနပ္ထဲမွာ သံျဖတ္လႊပါလာမလားဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပတာေပါ့။ အဲဒီကိစၥမွာကၽြန္ေတာ္၊ ကုိဥာဏ္လင္းေအာင္၊ ကိုေက်ာ္သူထိုက္တို႔ တိုက္ၾကတာပါ။
အျခားအျခားေသာေနရာမွာလည္း တိုက္တဲ့သူေတြ ရွိရင္ရွိႏိုင္ပါတယ္။
YPI။ ။ အက်ဥ္းေထာင္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လို ခံစားရပါသလဲ။
ZYT။ ။ အက်ဥ္းေထာင္က လူေတြကို အေၾကာင္းအရာအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲေစပါတယ္။ ေကာင္းတာေတြ ေျပာင္းလဲေစတာ ရွိသလို မေကာင္းတာေတြလည္းေျပာင္းလဲေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေကာင္းေျပာင္းလဲမႈကို လက္ခံၿပီးအဆိုးေျပာင္းလဲမႈကို ျပစ္ပယ္လိုက္ရမွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ပထမဦးဆံုး ႏိုင္ငံေရး တက္ႀကြလႈပ္ရွားသူျဖစ္လာတာဟာ အမွန္တရားကိုျမတ္ႏိုးတဲ့ စိတ္၊ မဟုတ္မမွန္တာကို ေခါင္းငံု႔မခံခ်င္တဲ့စိတ္အဲဒီစိတ္မ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္လာတာ၊ ကၽြန္ေတာ္ကို ႏွစ္အပိုင္းအျခား တခုေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြအားလံုးကို အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္သံုးသပ္ဖို႔ အခ်ိန္ရသြားပါတယ္။အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ သံုးသပ္ႏိုင္တဲ့ အခါက်ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံအတြက္လိုအပ္ေနတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံအတြက္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲသင့္တဲ့ အရာေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ အဲဒါေတြကို ေျခေျချမစ္ျဖစ္ သေဘာေပါက္လာေတာ့ ႏို္င္ငံေရး တက္ႀကြလႈပ္ရွားသူ အျဖစ္ကေန ႏိုင္ငံေရးကိုေဇာက္ခ်လုပ္မယ့္သူ တေယာက္ျဖစ္လာတာေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္အေျပာင္းအလဲဆိုရင္ အဲဒီအခ်က္အလက္ပါပဲ။
YPI။ ။ အတြင္းမွာ စာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ျဖစ္လား။
ZYT။ ။ အရင္တုန္းကေတာ့ စာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္တဖက္မွာ အႏုပညာ လည္းလုပ္ေနေတာ့ သီခ်င္းနားေထာင္ ေရး၊တီးခတ္ဖို႔လုပ္ေနရေတာ့ အျပင္တုန္းက စာဖတ္ဖို႔ အခ်ိန္နည္းခဲ့ပါတယ္။
အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာေတာ့ အျပင္တုန္းက ဖတ္မယ္ဆိုၿပီး၀ယ္ထားေပမယ့္အၿပီးမသတ္ေသးတဲ့ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
YPI။ ။ ႏိုင္ငံေရး ေဇာက္ခ်လုပ္မယ့္သူ တေယာက္ျဖစ္လာေတာ့ အႏုပညာကိုေရာ ဘယ္လို သေဘာထားပါသလဲ။
ZYT။ ။ အႏုပညာအေနနဲ႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲ ထိခိုက္မႈ ၊ ခံစားမႈဒီအရာေတြအကုန္လံုးကို ဂီတနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ကဗ်ာနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ေဆာင္းပါးတပုဒ္နဲ႔ျဖစ္ေစ ေဖၚထုတ္ႏိုင္သေရြ႕ကေတာ့ ေဖၚထုတ္ေနမွာပဲ။ ဒါကိုပရိတ္သတ္ေရွ႕ခ်ျပခြင့္ ရမရကေတာ့ ကြာျခားသြားမွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရင္တုန္းက သီခ်င္းဆိုခဲ့တာမွာ ဟစ္ေဟာ့ဂီတကိုျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ခ်ျပခ်င္တဲ့စိတ္က အရင္းခံတာပါ။ အဲဒီကေနမွ တဆင့္ကၽြန္ေတာ္အဆိုေတာ္ျဖစ္လာတာ။ အဲဒီေတာ့ ဂီတနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး၊ အႏုပညာနဲ႔ႏိုင္ငံေရး ဒီႏွစ္ခုယွဥ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပထမအဆင့္ ဒုတိယအဆင့္ရယ္လို႔မဟုတ္ပဲ ႏွစ္ခုစလံုးက ၿပိဳင္ၿပီးသြားေနမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
YPI။ ။ အႏုပညာသည္ဘ၀နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ကိုဘယ္လိုစည္းျခားထားလဲ။ အဲဒီနယ္ပယ္ ၂ခုကိုဘယ္လိုကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းလဲ။
ZYT။ ။ အႏုပညာအသိုင္းအ၀ိုင္းကလူေတြကေတာ့ အႏုပညာကို ျပန္လုပ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအ၀ုိင္း ကေတာ့ အႏုပညာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကိုတြဲၿပီးျပန္လုပ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ဖို႔အတြက္က ဘယ္သူမွ အတင္းအၾကပ္ေစခိုင္းလို႔ မရပါဘူး။ မိမိရဲ႕စိတ္ဆႏၵအရသာ လုပ္ၾကတာကိုး ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ ဒီႏိုင္ငံတိုးတက္ဖို႔ ဒီႏိုင္ငံအက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္မယ့္သူေတြ အင္မတန္နည္းေနပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ႏိုင္ငံေရးတက္ႀကြလႈပ္ရွားသူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေစခ်င္တာပါ။
ဒီႏွစ္ခုၾကားထဲမွာ ဘယ္လို ညီမွ်ေအာင္ လုပ္သလဲဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရး ဟာအႏုပညာနဲ႔ မသက္ဆိုင္ဘူးဆိုေပမယ့္ အႏုပညာနဲ႔ ႏွီးႏြယ္ေနတဲ့အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာေျပာရမယ္ဆိုရင္ စာေပအႏုပညာရွင္ေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ႏိုင္ငံေရး သမားေဟာင္းေတြမ်ားပါတယ္။ အႏုပညာရွင္ေတြထဲကလည္း ႏိုင္ငံေရးသမားေတြထြက္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဂီတအႏုပညာကိုလုပ္ရင္းနဲလည္းႏိုင္ငံေရးကိုလုပ္လို႔ ရတယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိမိရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ မိမိရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ကိုေတာ့ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏုိင္ထိမ္းသိန္းကိုင္တြယ္သြားဖို႔ေတာ့လုိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ဗ်။
YPI။ ။ လက္ရွိ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လို အေျခအေနရွိလဲ။
ZYT။ ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အစာအိမ္ အနာရွိတယ္ဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္အထိန္းသိမ္းမခံရခင္ကတည္းက အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္လာလို႔ရွိရင္နည္းနည္းဆင္ျခင္ရပါတယ္။ အဲလို လူမ်ိဳးက အက်ဥ္းေထာင္ထဲေရာက္သြားေတာ့အစားအေသာက္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ဂရုစိုက္ရတယ္ဗ်၊ အထိန္းသိမ္းခံေနရစဥ္မွာအသဲအသန္ မဟုတ္ေပမယ့္လည္း အျပင္းအထန္ ဆိုတာမ်ိဳး ၂ ေခါက္ေလာက္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုေတာ့ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးေနတုန္းပါပဲ။ ေယဘုယ်ေျပာရရင္က်န္းမာေရး အသင့္အတင့္ရွိတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမွာပါ။
YPI။ ။ မိသားစုနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ခံစားမႈ ေျပာျပေပးပါလား။
ZYT။ ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရး လုပ္မယ္ဆိုရင္ရာခုိင္ႏႈန္းအေတာ္မ်ားမ်ားက ေတာ့ ေထာင္ထဲေရာက္ႏိုင္တယ္။အက်ဥ္းက်ႏိုင္တယ္ဆိုတာ နားလည္ပီးသားပါ။ နားလည္ၿပီး စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၿပီးအက်ဥ္းက်ခံေနရတာ အထူးအေထြစဥ္းစားေနစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ နယ္ေ၀းေထာင္ေတြကို ပို႔တယ္။ မိမိတင္မကပဲ မိမိရဲ႕ မိသားစုေတြကိုပါအခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႕ေအာင္ လုပ္လုိက္တာမ်ိဳးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သေဘာလည္းမက်ဘူး။ ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးဟာ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ အခုဆိုလို႔ရွိရင္အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ မိသားစု၀င္ေတြမွဆိုလို႔ရွိရင္ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္အက်ဥ္းက်ခံေနရသူက တအိမ္ထဲမွာ တေယာက္မကတဲ့ မိသားစုေတြရွိပါတယ္။
ဥပမာ-
မိမိရဲ႕ ေယာက်ၤားက တေနရာကိုေရာက္ေနၿပီး သားက တေနရာကိုေရာက္ေနတာဆိုလို႔ရွိရင္ ဘယ္လို ခံစားရမလဲ ဆိုတာပါ။ အဲဒီလိုပဲ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔လည္းကိုယ္တိုင္ ခံစားရႏိုင္ေပမယ့္လည္း အသက္အရြယ္ႀကီးၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အေမကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ေရာက္ေအာင္ လာဖို႔ၾကိဳးစားရတဲ့ဟာေတြ ျမင္ရတဲ့အခါ၀မ္းသာရမယ့္အစား ရင္နာမိတာမ်ားတယ္ဗ်။
YPI။ ။ အျပင္ေလာကနဲ႔ ကင္းကြာေနတဲ့ ၃ နွစ္ေလာက္ကာလမွာဘာေတြေျပာင္းလဲသြားတယ္လို႔ျမင္လဲ။ ဘာေတြကို သတိထားမိပါသလဲ
ZYT။ ။ အျပင္ပံုသ႑န္အားျဖင့္ေျပာင္းလဲေနတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕တယ္ဗ်ာ၊ဥပမာအားျဖင့္ ေစာေစာက ေျပာတဲ့ မိုဘိုင္းဖုန္းကိစၥလည္းပါတယ္ဗ်ာ။
ငါးသိန္းဖုန္းဆိုတဲ့ဟာေတြကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ လက္ထဲမွာေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဖုန္းတလံုး ငါးသိန္းဆိုတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနေသးတယ္။ဒါေတာင္ ဒိေလာက္လူ အေရအတြက္ မ်ားမ်ားကိုင္လာႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ဒိထက္မ်ားထပ္ေလ်ာ့ေပါ့ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ လူေတြပိုၿပီး ကိုင္လာၾကမွပဲ။ ဒါကေတာ့ပထမျမင္ရတဲ့ အေျခအေနပါ။ ဒုတိယျမင္ရတာကေတာ့ ၀တ္ပံုစားပံုေျပာင္းလဲလာတာေျပာပံုဆိုပံု ေျပာင္းလဲလာတာေတြ ေတြ႕ရတယ္။ အတြင္းအႏွစ္သာရအပိုင္းေျပာင္းလဲသလားဆိုတာ ကေတာ့ နည္းနည္း အခ်ိန္ၾကာၿပီးမွ ေျပာႏိုင္မယ္ ထင္တယ္။
YPI။ ။တျခား အေျပာင္းအလဲေတြ အေနနဲ႔ေရာ။
ZYT။ ။ ပထမဆံုး အႏုပညာအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ အထိိန္းသိမ္းမခံရစဥ္က အေျခအေနနဲ႔အခုအေျခအေနကို ယွဥ္ၾကည့္ရင္ ဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ ဆိုရင္ အရင္တုန္းကခြင့္ျပဳမယ္ မထင္တဲ့ဟာမ်ဳိးေလးေတြ ေတြ႕လာရတယ္။ ေနာက္ၿပီးစာအုပ္စာတမ္းထဲကဆိုရင္ အရင္ က်ဖို႔ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ ၊အရင္တုန္းက ျပန္လည္ ရိုက္ခြင့္ျပဳမယ္ မထင္တဲ့စာအုပ္ေတြ ေတြ႕ရတယ္။
ေနာက္စာနယ္ဇင္းထဲမွာ အေကာင္းဘက္ေျပာင္းလဲမႈေပါ့။ အဆိုးဘက္ေျပာင္းလဲမႈလို႔ဆိုရင္ေတာ့ စာနယ္ဇင္းထဲမွာ တိက်မႈ ေလ်ာ့လ်ဲတဲ့ ၊ တာ၀န္ခံမႈ ေလ်ာ့နည္းတဲ့စာနယ္ဇင္း ဂ်ာနယ္မ်ိဳးေတြ ထြက္လာတာလည္းေတြ႕ရတယ္ဗ်၊ ေနာက္ၿပီးေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေရာင္းကုန္ျဖစ္ေအာင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြလည္းေတြ႕ရတယ္ဗ်၊ ဒါကလည္း ကာလတခုၾကာလာတဲ့ အခါ ပရိသတ္က စိစစ္သြားမယ္ထင္ပါတယ္။
ဂီတအေနနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္တာကာလအတြင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က တိုက္ခန္းနဲ႔ေနရတာျဖစ္လို႔ တီဗီေတြ သီခ်င္းေတြ နားမေထာင္ရလို႔ (အက်ဥ္းေထာင္အတြင္းတိုက္ပိတ္ ခံရသည့္အျဖစ္ကိုဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္) မေျပာတတ္ပါဘူး။
အျခားသူေတြ ေျပာစကားအရေရာ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ထြက္လာတဲ့ အခါမွာနည္းနည္းၾကားမိသေလာက္ ေျပာရရင္ ဂီတကေတာ့ အေျခအေနသိပ္မေကာင္းဘူး။အလြယ္ေတြကို ပိုၿပီးဖန္တီးေနတယ္။ အႏွစ္သာရ ေပ်ာက္ေန တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဒါကကၽြန္ေတာ့္ တဦးခ်င္းရဲ႕ အျမင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အထိန္းသိမ္းမခံရခင္ကတည္းကကၽြန္ေတာ္ အေျခခံဥပေဒကို ေလ့လာခဲ့ဖူးပါတယ္။ မူၾကမ္းက ၂၀၀၇စက္တင္ဘာေလာက္မွာ အဆံုးသတ္တာပါ။ အဲဒီတုန္းက မူၾကမ္းကိုေၾကေၾကညက္ညက္မဟုတ္ေတာင္မွ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ေတာ့ ေလ့လာခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ဘာသြားေတြ႕သလဲ ဆိုရင္ ဒီအေျခခံဥပေဒ အရသာ အစိုးရတရပ္ဖြဲ႕စည္းၿပီဆိုရင္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အစိုးရဟာ အာဏာရွင္ တဦးတေယာက္ ၊ အဖြဲ႕တဖြဲ႕ရဲ႕ႀကိဳးဆြဲရာကမယ့္ အစိုးရ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ လက္ရွိအခ်ိန္ထိေတာ့အဲဒီတုန္းက ထင္မွတ္ခဲ့တဲ့ အထင္ဟာ အေျပာင္းအလဲမရွိေသးပါဘူး။
YPI။ ။ေရွ႕ဆက္ဘာလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားပါသလဲ။
ZYT။ ။ အႏုပညာပိုင္းအရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဂီတ အႏုပညာကိုကၽြန္ေတာ္ဆက္လက္ဖန္တီး ျဖစ္ေနမွာပါ။ ႏိုင္ငံေရး အရေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္၊ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြအျမန္ဆံုး လြတ္ေျမာက္လာဖို႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားၿပီးေဆာင္ရြက္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိပါတယ္။
YPI။ ။ အေလးစားဆံုး ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ ဘယ္သူလဲသိပါရေစ။
ZYT။ ။ ျပည္တြင္းမွာဆိုရင္ေတာ့ က်ဆံုးသြားၿပီးျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပါ။ ဒုတိယ အေလးစားဆံုး ေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ ခုထိသက္ရွိထင္ရွားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ သမီးျဖစ္တဲ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုအေလးစားဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ပမွာေတာ့တဦးတေယာက္ကို ေရြးထုတ္ဖို႔ခက္ပါတယ္။ တဦးတေယာက္စီက ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြေရြးထုတ္ၿပီး သေဘာက်တယ္ ။
YPI။ ။လူငယ္ေတြကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါသလဲ။
ZYT။ ။ လူငယ္ဆိုတာ အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးပါတယ္။ မဟုတ္တာ မမွန္တာေတြ႕ရင္လည္းမေထာက္ခံပါဘူး။ မတရားတာေတြ႕ရင္လည္း ငံု႔မခံပါဘူး။ ဒါဟာဘယ္လိုေခတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္စနစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္အစိုးရပဲ အုပ္ခ်ဳပ္သည္ျဖစ္ေစမေျပာင္းလဲတဲ့စိတ္ဓါတ္ပါ။ ဒီတန္ဖိုးရွိလွတဲ့ ရဲရင့္တဲ့ လူငယ္ေတြရဲ႕စိတ္ဓါတ္ ကိုလူငယ္တိုင္း လူငယ္တိုင္း ရင္ထဲမွာ ေမြးထုတ္ၾကဖို႔ေမြးယူၾကဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ တိုက္တြန္းပါတယ္။
Yangon PressInternational
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္