0 ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ မစၥတာ အိုဘားမားေတြ႕ဆံုျခင္း( အပိုင္း-၁)

ေနရာကား ဆူးေလဘုရားအနီးရွိ ပလက္ေဖာင္းေဘးတြင္ ပလတ္စတစ္ခံုေလးမ်ားျဖင့္ ခ်ေရာင္းေသာ လမ္းေဘး လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလး တစ္ဆိုင္တြင္ ျဖစ္သည္။ တီရွပ္အျဖဴႏြမ္းႏြမ္းႏွင့္ ေဘာင္းဘီတို အညိဳေရာင္ကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ ကတံုးဆံပင္ေပါက္ေကႏွင့္ ကုလားတစ္ဦးသည္ ရွပ္လက္တိုအကြက္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းႏွင့္ လံုခ်ည္အေဟာင္းေလး တစ္ထည္ကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္၊ အသားျဖဴျဖဴ၊ မ်က္မွန္ဝိုင္းကေလး တပ္ထားေသာ အဘိုးႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ စကားလက္ဆံုက်လ်က္ရွိသည္။ ကုလားမွာ ဆူးေလအနီးတဝိုက္တြင္ နာရီ ဓာတ္ခဲ၊ ခါးပတ္၊ ပိုက္ဆံအိတ္ ေရာင္းေသာ ပ်ံက်တစ္ဦးျဖစ္ပံုရၿပီး အဘိုးႀကီး၏ေဘးတြင္ တကၠစီအစုတ္ကေလး တစ္စင္း ရပ္ထားေသာေၾကာင့္ တကၠစီဒရိုင္ဘာတစ္ဦး ျဖစ္ပံုရသည္။ စင္စစ္တြင္ကား အနွီကုလားမွာ စၾကာဝေတးမင္းရာထူးႏွင့္ ညီမွ်ေသာ ရာထူးရွိသူ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ သမၼတ မစၥတာအိုဘားမားျဖစ္ၿပီး တကၠစီဒရိုင္ဘာ အဘိုးႀကီးမွာ မၾကာေသးမီကမွ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတအျဖစ္မွ ျပည္သူ႔သမၼတအျဖစ္သို႔ အရွင္လတ္လတ္ ေျပာင္းလဲေရာက္ရွိသြားသူ ျမန္မာသမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားက ၎တို႔ႏွစ္ဦးကို ေစ်းသည္ႏွင့္ တကၠစီဒရိုင္ဘာဟုပင္ ထင္ေနၾကၿပီး မည္သူကမွ်လည္း အေရးတစ္စိုက္ မရွိလွေပ။ ယခုကဲ့သို႔ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ေတြ႕ဆံု ေနရျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ အေၾကာင္းအရင္းမ်ားစြာ ရွိေနေလသည္။

အိုဘားမားသည္ ၎၏ မ်ားျပားလွေသာ တာဝန္မ်ားေၾကာင့္ အလြန္အမင္းစိတ္ညစ္ကာ အိမ္ျဖဴေတာ္မွ မည္သူမွ်မသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ ထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဦးသိန္းစိန္ကမူ ေရွးျမန္မာရာဇဝင္ထဲက ဘုရင္မ်ား ရုပ္ဖ်က္၍ ျပည္သူအတြင္းအတြင္း ဆင္းကာ စနည္းနာသည္ကို အားက်၍ တစ္ေၾကာင္း၊ ယခုတေလာ ျပည္သူေတြက ဦးသိန္းစိန္ ျပည္သူ႔သမၼတႀကီးဟု တဖြဖြ ႏႈတ္ကမခ်တမ္း တသသ လုပ္ေနၾကသည္ကို ကိုယ္တိုင္ နားႏွင့္ ဆတ္ဆတ္ၾကားလို၍ တစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ မထင္မရွားရုပ္ဖ်က္၍ တကၠစီအစုတ္တစ္စင္းကိုေမာင္းကာ အထက္ပါ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္သို႔ ေရာက္ရွိ လာျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုဆိုင္သို႔ လာရျခင္းမွာလည္း အိုဘားမားက သူအလြန္အမင္း စိတ္ညစ္ေနေၾကာင္း၊ ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တစ္ရက္တန္သည္ ႏွစ္ရက္တန္သည္ လာေရာက္လည္ပတ္လိုေၾကာင္း ဦးသိန္းစိန္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ေျပာၾကားရာမွ ဦးသိန္းစိန္မွလည္း ကြ်ႏ္ုပ္လည္း သာမန္အရပ္သားအသြင္ျဖင့္ အျပင္ထြက္၍ စနည္းနာရန္ စဥ္းစားေနေၾကာင္း အကယ္၍ အေဆြေတာ္ အိုဘားမားအေနျဖင့္ ကြ်ႏ္ုပ္ႏွင့္အတူ စနည္းနာထြက္၍ ျပည္သူၾကားထဲဆင္းပါက အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္သည့္ အေတြ႕အႀကံဳကိုရလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အဆြယ္ေကာင္း၍ အိုဘားမားကလည္း လာခဲ့ပါမည္ဟု ကတိခံကာ မထင္မရွားေရာက္ရွိလာၿပီး ထိုလဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ ခ်ိန္းဆိုေသာေၾကာင့္ ဦးသိန္းစိန္လည္း တကၠစီအစုတ္ေမာင္းကာေရာက္လာရျခင္း ျဖစ္သည္။ အိမ္ျဖဴေတာ္ႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္ရွိ သမၼတအိမ္ေတာ္မွ ရံုးအဖြဲ႕ အသီးသီးမွာမူ သူတို႔၏ သမၼတမ်ား ရုတ္တရက္ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြား၍ ေခါင္းမီး ေတာက္လွ်က္ ရွိကာ မီဒီယာမ်ားႏွင့္ လူထုကို အသိမေပးဘဲ အပူတျပင္း ႀကိတ္၍ ရွာေဖြေနၾကေလသည္။

“ခင္ဗ်ား လာမွ လာပါ့မလားလို႔ဗ်ာ၊ မလာရင္ေတာ့ ကြိဳင္ပဲ၊ က်ဳပ္လည္း ဗမာစကားဆိုလို႔ ခ်ိဳဆိမ့္တစ္ခြက္၊ ဘူးသီးေၾကာ္တစ္ပဲြ၊ ဘယ္ေလာက္လဲ ဆိုတာေလာက္ပဲ အျမန္သင္ၿပီး လာခဲ့ရတာ” ဟု အိုဘားမားက ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာလိုက္သည္။

“လာမွာပါအေဆြေတာ္ရ၊ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားထက္ ထြက္ရတာခက္တယ္၊ က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံ လူႀကီးဆို အသားကုန္လႊတ္ဖားတာဆိုေတာ့ က်ဳပ္မွာ အိမ္သာတက္တာေတာင္ သမၼတႀကီး ဘာလုပ္ေပးရမလဲဆိုၿပီး လိုက္လိုက္ေမးေနလို႔ လစ္ထြက္ရတာ ခက္ေနတာ၊ ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ ရန္ကုန္လမ္း တေလွ်ာက္က စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြကလည္းမ်ားေတာ့ က်ဳပ္မွန္းမသိေအာင္ ေတာ္ေတာ္ကို စြန္႔စားၿပီးထြက္လာရတာေလ၊ ဒါေၾကာင့္ နဲနဲေလး ေနာက္က် ေနတာ” ဟု ဦးသိန္းစိန္က ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ တဆက္တည္းမွာပင္

“ကဲ…လင္းစမ္းပါဦး အေဆြေတာ္ရ၊ ဒီေလာက္ဒိတ္ဒိတ္က်ဲ ႏိုင္ငံႀကီးရဲ႕ သမၼတလုပ္ေနၿပီး ဘာေတြညစ္စရာ ရွိေနလို႔တုန္း၊ ခင္ဗ်ား တို႔ဆီမွာ လူသား အရင္းအျမစ္ကလည္းေပါေတာ့ အလုပ္ပိတယ္ဆိုတာ မျဖစ္္ႏိုင္ပါဘူးေလ၊ က်ဳပ္မွာသာ ငတံုးတသိုက္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနရတာ ဖင္ေဆာင့္ငိုခ်င္စိတ္ ေပါက္တာပဲ” ဟု တဆက္တည္း အိုဘားမားကို ေမးလိုက္သည္။

“မထင္ပါနဲ႔ဗ်ာ၊ က်ဳပ္တို႔ဆီကအျဖဴေကာင္ေတြလည္း ေတာ္လြန္းလို႔ ခက္ေနတာဗ်၊ အခုက်ဳပ္မွာ ႏိုင္ငံျခားေရး၊ စီးပြားေရး အဲ့ဒါေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ခက္ခဲေနတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ အခုေလာေလာဆယ္ ပါလက္စတိုင္းက လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာမယ့္ ကိစၥဗ်ာ၊ အမွန္ကေတာ့ ေပးသင့္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တို႔မွာ အစဥ္အလာအရကိုက ဂ်ဴးေတြအတြက္ ၾကည့္ေပးရမယ့္ ဝတၱရားကရွိေလေတာ့ ထံုးစံအရ အစၥေရးဘက္ကေန ကာကြယ္ ေပးရတာေပါ့ဗ်ာ၊ တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္က ႏိုဗယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရေလ ဒီလိုျပႆနာေတြ၊ မတရားတာေတြ ဘယ္ျဖစ္ခ်င္ပါ့မလဲ၊ ဒါေပမယ့္ အစဥ္အလာဆိုတာႀကီးက ေဖာက္ထြက္ဖို႔ ခက္ေနတယ္၊ ဒါက ေလာေလာဆယ္ျဖစ္ေနတာ တစ္ခ်က္ဗ်”

“ေအးဗ်ာ၊ က်ဳပ္တို႔ကေတာ့ သူမ်ားၾကားဝင္ၿပီး ရွင္းေပးဖို႔မေျပာနဲ႔၊ ကိုယ့္ျပည္တြင္းေရးနဲ႔ကိုယ္ေတာင္ တိုင္ပတ္ေနတာ၊ အစဥ္အလာဆိုတာႀကီး ေဖာက္ထြက္ဖို႔ခက္တယ္ဆိုတာေတာ့ က်ဳပ္လဲလက္ခံတယ္၊ က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာစကားပံုမွာ ရွိတယ္၊ ထိုင္ေနရင္းအေကာင္းသား ထသြားမွက်ိဳးမွန္းသိ ဆိုသလို ေခတ္ေဟာင္းမွာ က်န္ခဲ့ခ်င္သူေတြက အမ်ားသားဗ်၊ ဒါကလဲ စနစ္ေျပာင္းရင္ အရင္က အေခ်ာင္ရေနတဲ့ေကာင္ေတြက က်ိဳးမွာ ေၾကာက္ေနလို႔ပါ၊ က်ဳပ္လဲ က်ဳပ္ႏိုင္ငံကို ေျပာင္းလဲခ်င္သေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္ မေျပာင္းခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြေၾကာင့္ ခက္ေနတယ္၊ အတူတူပါပဲ”

“မွန္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္ အစိုးရအဖဲြ႕ထဲမွာကို ရွိေနတယ္၊ ေျပာရရင္ ဗ်ဴရိုကရက္ဆန္တဲ့ ေကာင္ေတြေၾကာင့္ေပါ့၊ တခါတေလ အေျပာင္းအလဲ ေကာင္းကို ေဆာင္ၾကဥ္းဖို႔ထက္ သူတို႔ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ သံမိႈစဲြေနတဲ့ ကိစၥေတြေၾကာင့္ ခက္ေနတာဗ်၊ ဥပမာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းကိစၥဆိုရင္ သူတို႔ေၾကာင့္ ခက္ေနတယ္၊ သူတို႔ကပဲ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာေအာင္ လုပ္ေနတာဗ်၊ ခ်မယ္ဆိုတဲ့ေကာင္းဘြိဳင္ေတြခ်ည္းပဲ၊ က်ဳပ္မွာက အရင္သမၼတ ေပးသြားတဲ့ ဆိုးေမြႀကီးကို ပိုက္ထားရသလို ျဖစ္ေနတယ္”

“ျဖတ္ေျပာလိုက္ဦးမယ္၊ က်ဳပ္လဲဘာထူးသလဲ ဦးေနဝင္းကထားပါေတာ့၊ ဦးသန္းေရႊ ၂၃ႏွစ္ေလာက္ ႐ႈပ္သြားတဲ့ အ႐ႈပ္ထုပ္ႀကီးကို ျဖည္ဖို႔ ေခါင္းႀကိမ္းေနရတယ္၊ ႀကိဳးစားၿပီးျဖည္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေႏွာင့္ယွက္ခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြက အမ်ားသား၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကမွ သမၼတနဲ႔ အတိုက္အခံက တစ္ပါတီစီကဲြေနလို႔၊ က်ဳပ္မွာက ကိုယ့္ပါတီကေကာင္ေတြေတာင္ ကိုယ္ျပန္မထိန္းႏိုင္ဘူး၊ ျပည္သူအတြက္ တစ္ခုခု ေကာင္းတာလုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒီေကာင္ေတြကပဲ ထထကန္႔ကြက္ ေနေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းကိုမသိဘူး၊ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ငါသမၼတ ငါလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ထကိုင္လိုက္ရင္ ျဖစ္ပါ တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူေတြက လႊတ္ေတာ္ကို အယံုအၾကည္မဲ့သြားမွာစိုးလို႔ပါ၊ ကိုေရႊမန္းကလည္း လႊတ္ေတာ္ကို အေတာ္တည္ေဆာက္ယူ ထားရတာေလ၊ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေသးတယ္ ျပည္သူကေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထက္ က်ဳပ္တို႔ ကိုေရႊမန္းတို႔ကို နားလည္မႈ ေပးလာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ လႊတ္ေတာ္ထဲက ေကာင္ေတြ၊ အစိုးရအဖဲြ႕ထဲက ရွစ္လံုးတို႔၊ ေက်ာ္ ဆန္းတို႔လိုေကာင္ေတြ ကန္႔လန္႔တိုက္ေနေသးတယ္”

“အင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေမရိကားမွေတာ့ ႏိုင္ငံျခားေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဂိုဏ္းေလးဂိုဏ္းေပါ့ဗ်ာ၊ ဂ်က္ဆင္ဂိုဏ္း၊ ဟာမီတန္ဂိုဏ္း၊ ဂ်က္ဖာဆင္ ဂိုဏ္းနဲ႔ ဝီလ္ဆင္ဂိုဏ္းေပါ့၊ က်ဳပ္ကေတာ့ ဂ်က္ဖာဆင္ဂိုဏ္းသားဆိုပါေတာ့ဗ်ာ၊ ဘယ္သူနဲ႔မွ သိပ္ျပႆနာမတက္ခ်င္သလို ယူအက္စ္ကို ကမာၻ႕ေရးရာ ေတြမွာ ဝန္နည္းနည္းပဲ ထမ္းေစခ်င္တယ္၊ ငပြႀကီး မျဖစ္ခ်င္ဘူး၊ အစၥေရး-ပါလက္စတိုင္းကိစၥကိုလည္း အရွိအတိုင္းလက္ခံဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္၊ ရုရွားနဲ႔ တရုတ္ကလည္း ျပႆနာမဟုတ္ပါဘူး၊ စစ္ပဲြေတြလည္း ရပ္ပစ္ခ်င္တယ္၊ လစ္ဗ်ားကိစၥဆိုၾကည့္ေလ က်ဳပ္ တာဝန္အမ်ားႀကီးယူမထားဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံနဲ႔လည္း ထိေတြ႕ဆက္ဆံခ်င္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္က အားလံုး သက္ေတာင့္ သကသာနဲ႔ ေက်နပ္ႏိုင္မယ့္ ပံုစံကို ေရြး ခ်ယ္ခ်င္တယ္”

“ကြ်န္ေတာ္လဲ အားလံုးသက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္မယ့္ပံုစံကို လိုခ်င္ပါတယ္၊ ကိုယ္က အေကာင္ပဲဆိုၿပီး သြားေထာင္လို႔ မရဘူးဗ်၊ အခု ကြ်န္ေတာ္ ျပည္တြင္းစစ္ေတြ ရပ္ခ်င္တယ္၊ ႀကိဳးစားေပမယ့္ အရင္အစိုးရေဟာင္းလက္ထက္က တရုတ္ကို သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ ပို႔ဖို႔လုပ္ထားတဲ့ စီမံကိန္းေၾကာင့္ ပိုက္လိုင္းတေလွ်ာက္မွာရွိေနတဲ့ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြကို ဖိတိုက္ေနရတယ္၊ တရုတ္အားကိုးနဲ႔ လူပါးဝေနတဲ့ ဝေတြက်ေတာ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖဲြ႕ခိုင္းလို႔ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္၊ အခု ျမစ္ဆံုကိစၥေတာင္ တိုင္းရင္းသားျပည္သူအားလံုးအတြက္ စြန္႔စြန္႔စားစား ရပ္လိုက္ရတာပဲ၊ ဒါေတာင္ ေနာက္အစိုးရ လက္ထက္ ဘယ္လိုလာဦးမလဲမသိဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ အားေပးမႈလည္း လိုပါတယ္ဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ တရုတ္ကို တန္ျပန္ဖို႔ လက္သီးထိုးေကာင္းမယ့္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေတာ့ လိုတယ္ေလ၊ မစုၾကည္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ရန္သူမျဖစ္ခ်င္ဘူး၊ သူ႕မွာ ၾသဇာ ရွိတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ပါဝါရွိတယ္၊ တကယ္ႏိုင္ငံ ေကာင္းမယ့္ အလုပ္ႀကီးဗ်ာ၊ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္က မစုၾကည္နဲ႔ ရင္းႏွီးမႈရွိေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္၊ ဒါကို မႀကိဳက္တဲ့သူကလည္း မႀကိဳက္ဘူးဗ်”

“ဝီလ္ဆင္ဝါဒအရဆိုရင္ေတာ့ ကမာၻမွာ ဒီမိုကေရစီ ျပန္႔ပြားေရးဆိုတာမ်ိဳးကို ကြ်န္ေတာ္အားေပးပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အီရတ္ကိစၥမွာလို အင္အားသံုး ေျဖရွင္းတာမ်ိဳးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ တယ္မႀကိဳက္လွဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ ရာထူးယူၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အီရတ္နဲ႔ အာဖဂန္ကို စစ္တပ္ေတြ ထပ္ပို႔ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ျပန္ဆုတ္ရမယ့္ ရက္အကန္႔အသတ္ကိုလည္း တစ္ခါတည္းသတ္မွတ္ေပးလိုက္တယ္၊ တစ္ခ်က္က အေမရိကန္ျပည္သူေတြရဲ႕ အခြန္အခေတြကို စစ္တိုက္ၿပီး မျဖဳန္းခ်င္တာရယ္၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းနဲ႔ အစၥလာမ္ဟာ အေမရိကားရဲ႕ ရန္သူမဟုတ္ဘူး ဆိုတာကိုျပဖို႔ ရည္ရြယ္တာေၾကာင့္ပါ၊ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔လည္း ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ဆံဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ဆိုတာ ဒီသေဘာပါပဲ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြႏိုင္ငံဟာ ဒီမိုကေရစီ မျဖစ္မေန ျဖစ္ရမယ္လို႔ေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္မွာလည္း အေမရိကားရဲ႕ စံႏႈန္းေတြအရ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥေတြမွာ သံတမန္နည္းအရ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဖိအားေပးရတာ ရွိပါတယ္။ ဒါကလည္း မပူပါနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာင္းလဲလာမႈ တိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ် ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္က အဆင္သင့္ပါ၊ အခု ခင္ဗ်ားတို႔ကို ပိတ္ဆို႔မႈ သက္တမ္း တစ္ႏွစ္တိုးတာဟာ ျပႆနာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီတစ္ႏွစ္အတြင္း ၂၀၁၅ AFTA မတိုင္မီအတြင္း ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ တိုက္ရိုက္ထိေတြ႕ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္၊ တရုတ္ရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈကေန ကာကြယ္ေပးဖို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ တာဝန္ရွိပါတယ္”

“အင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အေနအထားအရ တရုတ္ကိုပဲ လံုးလံုးမွီခိုခဲ့ရတာဆိုေတာ့ အခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ မေထြးႏိုင္မအံႏိုင္ ျဖစ္ေနတာေတြလည္း ရွိပါတယ္၊ က်ဳပ္ကေတာ့ရွင္းတယ္၊ ဘာမွ စားမထားေတာ့ ဒီလိုျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး၊ တရုတ္ကို ကြ်န္ေတာ္ရန္လိုတဲ့ ကိစၥရပ္မ်ိဳး မရွိပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္း လႊမ္းမိုးလာတာကိုေတာ့ power balance လုပ္ႏိုင္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္၊ စီးပြားေရးအရ သူတို႔ကို အားကိုးရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ လံုၿခံဳေရးအရ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္မယ့္ ခင္ဗ်ားလိုမိတ္ေဆြမ်ိဳးလည္း လိုအပ္ပါတယ္၊ အာဆီယံဥကၠ႒ ရာထူးယူတယ္ဆိုတာကလည္း ဒီအေၾကာင္းအရင္း တစ္ခ်က္ ပါဦးမယ္၊ တရုတ္ကို တန္ျပန္ဖို႔ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြ စုၿပီးတန္ျပန္ရမယ္ဗ်”

“ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ကလည္း တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔ ထိပ္တိုင္ရင္ဆိုင္ဖို႔ စိတ္ကူးမရွိပါဘူး၊ ႐ု႐ွားႀကီးနဲ႔လည္း ဒီလိုပါပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ကပၸလီ ပင္လယ္္ျပင္မွာ က်ဳပ္တို႔ဆီက ေလယာဥ္တင္သေဘၤာထားမယ္ဆိုရင္ တ႐ုတ္ျပည္က မ်က္စိေနာက္မွာကေတာ့ အေသခ်ာပါပဲ၊ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးမွာ Realist approach ကေနၾကည့္ရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း တ႐ုတ္ကို တန္ျပန္အင္အားညိႇဖို႔ ႀကိဳးစားရမွာပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ စစ္ေအးေခတ္ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စစ္ေရးအရ ျပန္လည္ဆက္ဆံတာမ်ိဳးဟာ တရုတ္ကို ၿခိမ္းေျခာက္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး သြားလုပ္လို႔မျဖစ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အေမရိကားအေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကို တ႐ုတ္ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈကေန ကာကြယ္ေပးႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္”

“ ဆိုစမ္းပါဦးဗ်၊ ဘယ္လိုကိစၥမ်ိဳးေတြလဲ”

အိုဘားမားက ေရေႏြးတႀကိဳက္ ႀကိဳက္လိုက္သည္။ ဦးသိန္းစိန္က ေနာက္ထပ္ေရေႏြးတစ္အိုးႏွင့္ အေၾကာ္တစ္ပဲြ ထပ္မွာလိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ အျခားစားပဲြဝိုင္းမ်ားႏွင့္ေဝးေသာ သစ္ပင္ေအာက္ရွိ စားပဲြတစ္လံုးတြင္ ထိုင္ေနၾကျခင္းျဖစ္၍ မည္သူကမွ် သူတို႔ေျပာစကားကို မၾကားေပ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ ညေနခင္းသည္ အံု႕ပ်ပ်ရွိေနေသာ ေကာင္းကင္ေအာက္တြင္ ဘတ္စ္ကားမွ စပါယ္ယာမ်ား၏ ေခၚသံမ်ား၊ ပုရြက္ဆိတ္အံုလို လူေတြ က်ပ္က်ပ္ ညပ္ညပ္ တိုးေဝွ႔ေနျခင္းမ်ား ျဖင့္ ပံုမွန္အတိုင္း အသက္ဝင္လ်က္ရွိသည္။

“Soft Power ဗ်” အိုဘားမားက ေရေႏြးခြက္ကို စားပဲြေပၚျပန္ခ်ရင္း ဦးသိန္းစိန္ကို တည့္တည့္ၾကည့္၍ ေျပာလိုက္သည္။

“ Soft Power” “ Soft Power” ဦးသိန္းစိန္က အိုဘားမားေျပာသည့္အတိုင္း တစ္လံုးခ်င္း ေရရြတ္လိုက္သည္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
Yangon Chronicle