သူခိုး
လေရာင္
စက္တင္ဘာ ၄၊ ၂၀၀၉ | မိုးမခ Blog
က်ေနာ့္မွာ က်ီးကန္းေတြနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ ႏွလံုးသားမွာ ဒါဏ္ရာတခု ရခဲ့ဖူးပါတယ္။ က်ီးကန္းေတြကိုေတြ႔တိုင္း အဲဒီက်ီးကန္းေတြ ႀကားေအာင္ နာမည္တခု ေအာ္ေအာ္ေခၚမိပါတယ္ အဲဒီနာမည္က သူခိုး … တဲ့။
(၁)
အင္းစိန္သီးသန္႔ အက်ဥ္းေထာင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သီးသန္႔ေထာင္မွာ ႏိုင္ငံေရးမွဳနဲ႔ ေထာင္က်လာတဲ့ ၅(ည) ေတြအပါအဝင္ ငါးခိုးဖမ္းမွဳနဲ႔ ေထာင္က်လာတဲ့ ထိုင္းလူမ်ဳိးေတြ အျပင္ဘုတ္လို႔ေခၚတဲ့ ေထာင္က်ႏွစ္နည္းနည္းေလးေတြသာရွိတဲ့ ေထာင္အျပင္ကို ထြက္ျပီး အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ေထာင္က်အက်ဥ္းသားေတြ ရွိႀကပါတယ္။
(၂)
က်ီးကန္းေလးကို က်ေနာ့္တိုက္ခန္းရဲ့ေဒါင့္မွာ ထုတ္တန္းေလးတခုလုပ္ေပးျပီး တင္ထားပါတယ္။ က်ီးကန္းေလးဟာ မနက္မိုးမလင္းခင္ သူ႔ရဲ့ က်ီးအာသံမေပါက္ေသးတဲ့အသံေလးနဲ႔ တစာစာ စတင္ေအာ္ပါေတာ့တယ္၊ အဲဒီလိုေအာ္ေနတာဟာ က်ေနာ္ မႏိုးမျခင္းပါပဲ၊ ထုတ္တန္းက က်ေနာ့္အရပ္ေလာက္ျမင့္ေတာ့ ေအာက္ကိုလည္း သူ ခုန္မဆင္းရဲရွာပါဘူး။ က်ေနာ္ႏိုးသြားေတာ့မွ ေျမပဲ ဒါမွမဟုတ္ ဟင္းဖတ္တဖတ္ကိုဝါးျပီး သူ႔ကိုခြ႔ံေပးတဲ့အခါ တကယ္ကို ငွက္မိခင္ခြ႔ံတာကိုစားတဲ့ ငွက္သားေပါက္ေလးေတြလို အသံတစာစာေအာ္ရင္း အစာကိုအငမ္းမရ စားပါေတာ့တယ္၊ စားျပီးသြားတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ျပန္အိပ္သလို သူလည္း ထုတ္တန္းေပၚမွာ ခဏျပန္အိပ္ပါတယ္။ မနက္၇နာရီေလာက္မွာ က်ေနာ္လည္း အိပ္ယာႏိုးလာသလုိ သူလည္း ႏိုးလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ သူ႔ကိုထုတ္တန္းေအာက္ကိုခ်ေပးျပီး အခန္းထဲမွာ ဒီအတိုင္း လႊတ္ေပးထားလိုက္ပါတယ္။ ထူးျခားတာက အဲဒီက်ီးကန္းေလးဟာ အခန္းထဲကေန အခန္းျပင္ကို လံုးဝမထြက္ပဲ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို တခ်ိန္လံုး လိုက္ျပီး ေစာင့္ႀကည့္ေနတာပါပဲ၊ ေနာက္ျပီး တခ်က္တခ်က္မွာ သူ႔ရဲ့မပီတဲ့ က်ီးအာသံေတြကိုလည္း အာတတ္ပါေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်ီးကန္းေလးဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်ီးရာဝင္လာခဲ့ပါတယ္။
(၃)
က်ေနာ္နဲ႔ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အဲဒီလို ၃လေလာက္ေနအျပီးမွာေတာ့ သူ႔ရဲ့ အေမြးအေတာင္ေတြ စံုလင္စျပဳလာပါျပီ၊ အခန္းထဲမွာ ေန႔စဥ္ ေနေနတဲ့က်ီးကန္းေလးဟာ တစတစ အခန္းျပင္ကိုထြက္တတ္လာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ တိုက္ခန္းေရွ႔က ေရကန္မွာေရသြားခ်ဳိးတတ္လာတယ္ ေနာက္ဆံုး တေထာင္လံုးကို ေလ်ာက္လည္သြားတတ္ခဲ့ပါျပီ။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ပဲသြားသြား က်ေနာ္ထမင္းစားေလ့ရွိတဲ့ ေန႔လည္ ၁၂နာရီေလာက္မွာေတာ့ က်ေနာ့္အခန္းကို ေရာက္ေအာင္ျပန္လာျပီး အစာေတာင္းစားပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ က်ီးေကာင္ဝင္သြားခဲ့ေပမယ့္ သူဟာ အစားကို သူ႔ဖါသာသူ ဘယ္ေတာ့မွမစားပဲ က်ေနာ္ေကြ်းမွသာ စားပါတယ္။ က်ေနာ္ သူ႔ကို ခြ႔ံမေကၽြးပဲ စမ္းႀကည့္ျပီး ႀကမ္းေပၚကို ဒီအတိုင္းခ်ထားႀကည့္ပါတယ္။ လံုးဝမတို႔မထိပါဘူး၊ က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚကို ခံုတက္လာျပီး တစာစာေအာ္ပါေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္ပဲလက္ေလွ်ာ့ျပီး သူ႔ကို ခြ႔ံေကၽြးရေတာ့တာပါပဲ။
ေန႔လည္စာစားျပီးတာနဲ႔ အျပင္ျပန္ထြက္သြားျပီး ညေန ေနဝင္ခါနီးအခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ့္အခန္းကို ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီမွာ သနားဖို႔ေကာင္းတာက အျပင္က ေညာင္ပင္ႀကီးမွာ အိပ္တန္းဝင္ႀကတဲ့ က်ီးကန္းအုပ္က တအာအာနဲ႔ အိပ္တန္းဝင္ေနခ်ိန္မွာ သီးသန္႔ေထာင္တိုက္ထဲက က်ီးကန္းေလးကလည္း တအာအာနဲ႔ လိုက္ေအာ္ေနတာပါပဲ ၊ ဒါေပမယ့္ သူေအာ္ရံုပဲတတ္ႏိုင္တာပါ က်ီးဆိုေပမယ့္ က်ီးတို႔တတ္အပ္တဲ့ အတတ္ပညာကို သူ လံုးဝမွ မတတ္ေျမာက္ခဲ့တာပဲ။
ေနာက္ရက္ေတြမွာေတာ့ က်ီးကန္းေလးဟာ အိပ္တန္းဝင္ခါနီး က်ေနာ္တို႔ ေရခ်ဳိးကန္မွာ ေရကစားေနတဲ့က်ီးကန္းေတြႀကားထဲကို မေယာင္မလည္နဲ႔ ေရာက္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဘာျဖစ္မလဲ ေစာင့္ႀကည့္ေနတုန္းမွာပဲ က်ီးကန္းအုပ္ဟာ သူ႔ကိုဝုိင္းျပီး ထုိးဆိတ္ႀကပါေတာ့တယ္။ က်ီးအုပ္က လူနဲ႔ေနတဲ ့က်ီးကန္းကို လက္မခံဘူးထင္ပါရဲ့။ က်ေနာ့္က်ီးကန္းေလးဟာ နာလြန္းလို႔ တစာစာေအာ္ျပီး က်ေနာ့္အခန္းကို ပ်ံေျပးလာပါတယ္။ သူ႔ခႏၵာကိုယ္မွာာလည္း ဒါဏ္ရာတခ်ဳိ႔ရသြားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္သြားျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ က်ေနာ့္က်ီးကန္းေလးဟာ က်ီးကန္းအုပ္ဆီမသြားေတာ့ပဲ က်ေနာ့္တိုက္ခန္းထဲကေနပဲ က်ီးကန္းေတြနဲ႔ျပိဳင္တူ လိုက္အာေနရွာပါတယ္။
(၄)
အဲဒီအခ်ိန္အထိ က်ေနာ့္က်ီးကန္းေလးမွာ ကိုယ္ပိုင္နာမည္မရွိေသးပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ သူနာမည္ရေတာ့မယ့္ကိစၥကို က်ေနာ့္က်ီးကန္းေလးဟာ စတင္ လုပ္ေဆာင္လာပါေတာ့တယ္။ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ ထြက္သြားတဲ့က်ီးကန္းေလးဟာ အရင္ကလုိ ထမင္းစားခ်ိန္မွ ျပန္ေရာက္လာတာမဟုတ္ေတာ့ပဲ တိုက္ခန္းကိုျပန္လာတဲ့အႀကိမ္က စိပ္လာပါတယ္။
သူျပန္လာတိုင္းလည္း ႏွဳတ္သီးမွာ ဇြန္း၊ ဒါမွမဟုတ္ မီးခ်စ္ ဆပ္ျပာ ေဆးေပါ့လိပ္ တခုမဟုတ္ တခု ပါလာတတ္စျမဲပါပဲ ဒါကို က်ေနာ္လည္း ပထမေတာ့ သတိမထားမိဘူး တရက္မွာေတာ့ ဟင္းဘူးေတြထားတဲ့အေနာက္ကို ႀကည့္မိတဲ့အခါမွာေတာ့ ဇြန္းေတြ၊ မီးခ်စ္ေတြ၊ ေဆးေပါ့လိပ္ေတြ အမ်ားႀကီးကိုေတြ႔ေတာ့မွ က်ေနာ့္က်ီးကန္းေလး ခ်ီခ်ီလာတယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီေန႔ကစျပီး ပစၥည္းတခုခ်ီလာတိုင္း အုန္းလက္ေသးေသးေလးနဲ႔ သူ႔ေပါင္ကို ရိုက္ျပီး အျပစ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီလိုရိုက္ရင္လည္း သူ႔ခင္ဗ်ာေအာ္လိုက္တာဆိုတာ ငယ္သံေတာင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အက်င့္ကေပ်ာက္သလားဆိုေတာ့ မေပ်ာက္ဘူး ခ်ီျမဲတိုင္း ခ်ီလာတုန္းပါပဲ၊ ေနာက္ဆံုး ရိုက္တဲ့အလုပ္ကို လက္ေလ်ာ့လိုက္ျပ္ီး က်ေနာ္လုပ္ရတဲ့အလုပ္ကေတာ့ က်န္တဲ့တိုက္ခန္းေတြကို ဇြန္းေတြ မီးခ်စ္ေတြေပ်ာက္ရင္ က်ေနာ့္အခန္းမွာ လာေမးႀကပါဆိုျပီး လိုက္ေျပာရတဲ့အလုပ္ပါပဲ၊
က်ေနာ္ကလည္းေန႔စဥ္ေျပာ၊ က်ီးကန္းေလးကလည္း ေန႔စဥ္ခ်ီလာ၊ အဲဒီလိုနဲ႔ သံသရာလည္ေနတုန္း က်ေနာ္တို႔တိုက္ထဲက ဘယ္သူက ခင္ပြန္းတပ္လိုက္တယ္မသိဘူး က်ေနာ့္က်ီးကန္းေလးကို သူခိုးလို႔ နာမည္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီနာမည္ကို တိုက္တတိုက္လံုးကလည္း ကန္႔ကြက္သူမရွိ အားလံုးေထာက္ခံႀကပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ က်ေနာ့္ရဲ့က်ီးကန္းေလးမွာ သူခိုး ဆိုတဲ့ နာမည္တလံုးရသြားခဲ့ပါျပီ၊ အရင္တုန္းက သားေရလုိ႔ေခၚမွသိတဲ့ က်ီးကန္းေလးဟာ သူခိုးေရ လို႔ေခၚရင္ သူ႔နာမည္ကို သူသိေနခဲ့ပါျပီ၊ ထူးျခားတဲ့တခ်က္က သူဘယ္ေနရာေရာက္ေနေရာက္ေန က်ေနာ္က တိုက္ထဲကေန အက်ယ္ႀကီး သူခိုးေရလို႔ ေအာ္လိုက္တာနဲ႔ က်ေနာ့္တိုက္ခန္းေရွ႔ကို ပ်ံဝဲလာျပီး က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚကို တက္နားေတာ့တာပါပဲ ျပီးရင္း သူ႔ႏွဳတ္သီးနဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ့ဦးေခါင္းကို မနာေအာင္ ထုိးဆိတ္တတ္ပါတယ္။ က်ီးကန္းေလးနဲ႔က်ေနာ္ရဲ့ မျမင္ရတဲ့သံေယာဇဥ္ႀကိဳးဟာ တင္းသထက္ တင္းလို႔ ေနခဲ့ပါျပီ။
(၅)
အဲဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔က်ီးကန္းေလး ခြဲခြာရမယ့္ေနတေန႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါတယ္၊ တိုက္ထဲကို ေထာင္မွဴးတေယာက္ေရာက္လာျပီး က်ေနာ္တို႔နာမည္ေတြေခၚပါတယ္။
အားလံုးအိပ္ယာလိပ္ျပင္ထားဖို႔နဲ႔ မႀကာခင္ေထာင္ေျပာင္းေတာ့မယ့္အေႀကာင္း လာေျပာပါတယ္။ သူမ်ားေတြအိပ္ယာလိပ္ သိမ္းေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က်ီးကန္းေလးကို သူခုိးေရ သူခိုးေရ လို႔ ေအာ္ေအာ္ေခၚေနပါတယ္။ ထူးျခားတာက အရင္တုန္းက ဘယ္အခိ်န္ပဲေခၚေခၚ ေရာက္လာတတ္တဲ့ က်ီးကန္းေလးဟာ အဲဒီေန႔ကက်မွ ဘယ္လိုမွေခၚလို႔မရဘူးျဖစ္ေနပါတယ္၊ က်ေနာ္ မနားတမ္းေခၚေနေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ ေရာက္မလာခဲ့ပါဘူး၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေထာင္ေျပာင္းမယ့္ကားေပၚကို က်ေနာ္တက္လိုက္ရပါေတာ့တယ္၊
က်ေနာ့္ရဲ့မ်က္ရည္ေတြဟာလည္း ေခါင္းမွာစြပ္ထားတဲ့ ေခါင္းစြပ္ႀကားထဲကေန တျဖည္းျဖည္းက်လာပါေတာ့တယ္။ က်ီးကန္းေလးရဲ့သတင္းကိုေတာ့ က်ေနာ္အျမဲ နားစြင့္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ီးကန္းေလးနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့ ဘယ္လိုသတင္းမ်ဳိးကမွ က်ေနာ့္ဆီကို ေရာက္ရွိမလာခဲ့ပါဘူး၊
ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္လြတ္ရက္ေစ့လို႔ ေထာင္ကလြတ္ခဲ့ျပီး က်ီးကန္းေလးရဲ့သတင္းကို စံုစမ္းဖို႔အတြက္ က်ေနာ္ေထာင္ေျပာင္းစဥ္က တခန္းထဲေနခဲ့တဲ့ ကိုဖုန္း (ယၡဳ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ) အိမ္ကို သြားစံုစမ္းႀကည့္ပါတယ္။
ကိုဖုန္းအမ အေျပာအရေတာ့ က်ေနာ္ေထာင္ေျပာင္းသြားျပီးတဲ့ညေနမွာ က်ီးကန္းေလးဟာ က်ေနာ့္အခန္းကိုျပန္လာျပီး က်ေနာ့္ကိုမေတြ႔ရလို႔ ပ်ာယာခတ္ျပီး တခန္းဝင္ တခန္းထြက္နဲ႔ လိုက္ရွာေနတဲ့အေႀကာင္း ေနာက္ေန႔မွာေတာ့ ကိုဖုန္းက ဝန္ထမ္းတေယာက္နဲ႔ အျပင္ကိုထုတ္လိုက္တဲ့အေႀကာင္းနဲ႔ အိမ္ကိုေရာက္ျပီး ခဏအႀကာမွာေတာ့ အျပင္ကို ပ်ံသန္းသြားေႀကာင္းေျပာျပတဲ့အခါ---။
(၆) နိဂံုး
က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့က်ီးကန္းေလးဟာ အခုခ်ိန္ထိ အသက္ရွင္ေနဆဲျဖစ္တယ္လို႔ ယံုႀကည္ေနတုန္းပါပဲ၊ က်ီးကန္းေတြေတြ႔ရင္ အျမဲတန္းလိုက္ႀကည့္ေနမိသလို ၊ ႀကည့္ရင္းနဲ႔လည္း သူခိုးေရ လို႔ ေအာ္ေခၚမိတုန္းပါပဲ က်ေနာ့္ရဲ့ သူခိုးသာမွန္ရင္ က်ေနာ့္ပုခံုးေပၚကို လာနားမွာပါပဲ။
က်ေနာ့္ရဲ့မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ာ … က်ီးကန္းေတြထဲမွာ သူခိုးလုိ႔ေအာ္လိုက္လို႔ လွမ္းႀကည့္တဲ့က်ီးကန္းေလးတေကာင္ေတြ႔ရင္ အဲဒီက်ီးကန္းေလးဟာ က်ေနာ့္က်ီးကန္းေလးသာ ျဖစ္ေႀကာင္းပါခင္ဗ်ာ။
(သရုပ္ေဖာ္ - အင္တာနက္ - http://www.siestalane.com )
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္