ဘူးသီးေထာင္အက်ဥ္းေထာင္
ရခိုင္ၿပည္နယ္
၂၆၊ ဇူလိုင္လ၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္။
သူငယ္ခ်င္းေမာင္ေဌးႀကြယ္
မေန ့ ေန ့လည္ခင္းက ရန္ကုန္ၿမိဳ ့၊ စိမ္းလဲ့ကန္သာဧည့္ရိပ္သာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ ့ အစိုးရရဲ ႕ ့ၿပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ႀကည္တို ့ ေတြ ့ဆံုစကားေၿပာႀကတယ္သူငယ္ခ်င္း။ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ လူသိ
ရွင္ႀကား ေတြ ့ႀကေတာ့မယ္လို ့ သိရတဲ့အခါ မင္းကို ေၿပးသတိရမိတယ္ကြာ။ မင္း ေယာက္ဖေတာ္ၿဖိဳးမင္းသိန္းနဲ ့ ဘူးသီးေတာင္အက်ဥ္းစခန္းကေန ပါးလိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ ့ သ၀ဏ္လႊာကိုလည္း ဧရာ၀တီသတင္းက တစ္ဆင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ (၆)လ ေက်ာ္ေလာက္တုန္းက ငါတို ့ေတြ သိခြင့္ရခဲ့တာေလးကို ၿပန္ေတြးၿဖစ္မိတယ္ခ်စ္တီးေရ။
“ဆန္စင္ရာ က်ည္ေပြ ့လိုက္ေနလို ့ မၿဖစ္ဘူး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ ့ ေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးမႈကို မလြဲမေသြ
လုပ္ရမယ္၊ ေဒၚစုကို ၀န္းရံႀကရမယ္” လို ့ မင္းေၿပာခဲ့တယ္ေလ။ ၿမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး စိတ္၀မ္းကြဲမႈေတြကို ရိုးသားစြာ
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းလိုတဲ့ ဆႏၵရွိႀကတဲ့သူတိုင္းရဲ ့ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပန္းတိုင္ကေတာ့ မင္းေၿပာတဲ့ စကားေတြပါဘဲ။
သူငယ္ခ်င္းေရ...
ခက္သားကလားကြာ။ တို ့ႏိုင္ငံအႏွံ ့ ဗံုးေတြ ခပ္စိတ္စိတ္ ေပါက္ကြဲႀကတုန္းက မိတ္ေဆြတစ္ဦးရဲ ့ သံုးသပ္
ခ်က္ေလးကို မင္းကို ေၿပာၿပခ်င္ပါတယ္။ “တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ ့အခ်ိဳ ့က သူတို ့လုပ္တာလို ့ ၀န္ခံ
ရင္ေတာင္ ၿပည္သူေတြက ယံုမွ ယံုႀကပါ့မလားတဲ့” ။ ဘယ္လိုလုပ္မလဲခ်စ္တီး။ ၿပည္သူလူထုႀကီးရဲ ့ ယံုႀကည္မႈ၊
မယံုႀကည္မႈကိစၥဆိုတာ ေက်ာသပ္ရင္သပ္ လုပ္လို ့မရသလို၊ ဆူးခက္နဲ ့နာနာရိုက္လို ့လည္း ရတာမွ မဟုတ္
တာကြာ။ ၿဖတ္သန္းမႈဘ၀ေတြနဲ ့ရင္းရတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ထိုက္သင့္သေလာက္ အခ်ိန္ယူရတယ္။ လြယ္လြယ္နဲ ့
စံပယ္ေတြ ပြင့္ရိုးထံုးစံမရွိပါဘူး။
ည အိပ္ခါနီးတိုင္း၊ မနက္ မ်က္စိႏွစ္လံုးဖြင့္လိုက္တိုင္း ေထာင္ထဲေရာက္ေနႀကတဲ့ မင္းတို ့လို ႏိုင္ငံေရး
အက်ဥ္းသမားေတြကို ငါ အၿမဲသတိရတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ မင္းကို အိပ္မက္မက္တယ္။ အဲဒီ အိပ္မက္ဟာ
ဆူးတစ္ေခ်ာင္းဆိုရင္ တို ့ႏိုင္ငံရဲ ့အတြင္းနက္နက္ကို ထိုးစိုက္ေနတဲ့ ဆူးတစ္ေခ်ာင္းဘဲသူငယ္ခ်င္း။ တို ့ႏိုင္ငံဟာ
ဆူးေပါင္းေၿမာက္ၿမားစြာ စူးေနရွာတဲ့ ေ၀ဒနာသည္ႏိုင္ငံႀကီးပါကြာ။ လက္ထိပ္ေၿခထိပ္မွာ ဆူးေသးေသးေလး
စိုက္၀င္ေနရင္ေတာင္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ေနရထိုင္ရပ်က္ေနသလို ခံစားရတယ္မဟုတ္လား။ မင္းတို ့လို
အရြယ္ေကာင္းလူေတာ္ေတြ ၿမန္မာ့လူ ့အဖြဲ ့အစည္းနဲ ့ ေ၀းရာကို အပို ့ခံထားရေလသမွ် တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈနဲ ့
တရားဥပေဒဆိုတာကို ငါတို ့ စိတ္ဒံုးဒံုးခ် မယံုႏိုင္ေသးဘူး။ ဘယ္လိုေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးၿခင္းကိုမွ အၿမင္မႀကည္လင္
ႏိုင္ေသးဘူးဆိုခဲ့ရင္ ငါတို ့ကို အဆိုးၿမင္၀ါဒီလို ့ တံဆိပ္ကပ္လည္း ေသတဖန္သက္တဆံုးသာ ရႈၿမင္လိုက္ႀက
ရံုေပါ့ကြာ။ မင္းတို ့ လြတ္မွ ၿဖစ္မယ္။ အက်ဥ္းေထာင္နဲ ့ မင္းတို ့နဲ ့ ဘာဆိုင္လို ့လဲ။
ခ်စ္တီးေရ...
ရွစ္ေလးလံုး ႏွစ္ပတ္လည္ေန ့လည္း တစ္ေက်ာ့ၿပန္ နီးလာပါၿပီ။ ငါတို ့အုပ္စုကို “ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွ သစၥာ
ေဖာက္ ပုဆိန္ရိုးမ်ား”လို ့ အခု ဖမ္းဆီးခံထားရတဲ့ ေထာက္လွန္းေရးတပ္မွဴးေဟာင္းဦးခင္ညြန္ ့က ပယ္ပယ္နယ္
နယ္ ေ၀ဖန္ခဲ့တာ ဒီကေန ့တိုင္ မေမ့ႏိုင္ေသးဘူး။ ေပၚဦးတို ့အုပ္စုကိုေတာ့ “ဗမာၿပည္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီရဲ ့
ေၿမေပၚေၿမေအာက္လႈပ္ရွားမႈ” ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ သြတ္သြင္းထားတာလည္း ဦးခင္ညြန္ ့ဘဲ။ မင္းတို ့ေရာ
ဦးခင္ညြန္ ့ေရာ အခု ႀကံ့ဖြံ ့အစိုးရရဲ ့ အက်ဥ္းသားေတြအၿဖစ္ ဘ၀တူေနႀကေပမယ့္ တခ်ိန္က်ရင္ “ပုဆိန္ရိုး၊
ကြန္ၿမဴနစ္” ကိစၥေတြလည္း ရွင္းလင္းၿဖည္ထုတ္ဖို ့ မၿဖစ္မေနလုပ္ႀကရဦးမယ္။ ဒါသည္လည္း စူးတစ္ေခ်ာင္း
ဘဲလို ့ ငါတို ့ေတြ ယူဆထားၿပီးသားပါ။
၈၈ လူထုအံုႀကြမႈႀကီးကို “ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူ ့အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုႀကၿခင္း” ဆိုတဲ့ ၿမင့္ၿမတ္တဲ့ အခန္း
က႑ထဲက ဖယ္ရွားေမာင္းထုတ္ခ်င္ေနႀကတဲ့၊ “ပုဆိန္ရိုး ကြန္ၿမဴနစ္” ေခါင္းစဥ္ထဲ ဆြဲသြင္းထားခ်င္ေနႀကတဲ့
လူတစ္စု အခုထိ ရွိေနေသးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဧရာမအမွားဘဲလို ့ ေၿပာလိုက္ပါရေစ။ မေၿပလည္မႈေတြ၊ စိတ္
၀မ္းကြဲမႈေတြဟာ အဲဒီက စီးဆင္းလာတာဘဲသူငယ္ခ်င္း။ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားလို ့လား၊ အဆံုးသတ္ႏိုင္ခဲ့လို ့လား။
“ပုဆိန္ရိုး ကြန္ၿမဴနစ္ ေတြေဟ့၊ ေရွာင္ႀကရွားႀက” လို ့ ဦးခင္ညြန္ ့ရိုက္ႏွိပ္ေပးခဲ့တဲ ့ တံဆိပ္ေတြကို ငါတို ့
ၿပည္သူလူထုႀကီးက ယံုႀကည္လက္ခံခဲ့ႀကလို ့လား။ ေၿပာၿခင္းေၿပာရရင္ ပုဆိန္ရိုး ကြန္ၿမဴနစ္ေတြသာ ပိုတိုးတိုး
လာတယ္လို ့ ဆိုရမလားဘဲေနာ္။ ရွစ္ေလးလံုးလႈပ္ရွားမႈႀကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ႏြံမနစ္ဘူး။ ရာသီေတြေၿပာင္းေပ
မယ့္ ငါတို ့သမိုင္း မႏြမ္းဘူ၊ တည္ေစခန္ ့ေစရမယ္။
ေမာင္ေဌးႀကြယ္ေရ...
ဘီဘီစီသတင္းေထာက္ႀကီးခရစ္တိုဖာဂါးနက္ကို သတိရတယ္ကြာ။ ၆- ၈- ၁၉၈၈ ရက္ေန ့က ဘီဘီစီ
ၿမန္မာပိုင္းရဲ ့ ညဘက္ထုတ္လႊင့္ခ်က္ကို သတိရတယ္ကြာ။ အဲဒီေန ့က အင္တာဗ်ဴးမွာ ပါ၀င္ခဲ့ႀကတဲ့သူေတြ
အားလံုးကို ဒီရက္ပိုင္းေတြ ေရာက္လာရင္ နင့္နင့္သီးသီး လြမ္းဆြတ္မိပါတယ္။ မင္းတစ္ေယာက္ထဲသာ
ႀကံ့ဖြံ ့အစိုးရရဲ ့ အက်ဥ္းစခန္းမွာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံထားရၿပီး အမ်ားစုက ႏိုင္ငံၿခားမွာ၊ က်န္တဲ့ သံုးေယာက္ဘဲ
ၿပည္တြင္းမွာ ရွိပါေတာ့တယ္။ မင္းကၿဖင့္ အလံေတြ လႊင့္တုန္း၊ လူးလြန္ ့နာက်င္တုန္း၊ တကယ့္ သံမဏိ
စိတ္ဓာတ္နဲ ့ ခရီးရွည္ထြက္ေနတုန္း။
ဘယ္လိုေတြ ခံရမယ္၊ ဘာေတြ ေပးဆပ္ရမယ္ဆိုတာ လံုးလံုးမစဥ္းစားဘဲ ငါတို ့ယံုႀကည္ရာကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့
နဲ ့ အရိုးရွင္းဆံုးလုပ္ခဲ့ႀကတဲ့သမိုင္းကို ႏွစ္(၂၀) ႀကာလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေခ်ာင္ထိုးအေရာင္ဆိုးၿပီး ပံုဖ်က္ခ်င္ႀက
တဲ့ သမိုင္းဆရာဆိုး လူ ့အႏၶေတြကိုေတာ့ ငါတို ့အေနနဲ ့ တာ၀န္အရ ဆက္လက္ရင္ဆိုင္သြားဦးမွာဘဲ။
၈၈ သမိုင္းကို ေနရာမွန္ မေရာက္ေသးသေရြ ့ဆက္ၿပီး တြန္းေရႊ ့သြားေနရဦးမွာဘဲ။ ၿမန္မာ့လူ ့ေဘာင္က
ထမ္းတင္ေပးလိုက္တဲ ့ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေတြရဲ ့ မၿပီးၿပတ္ေသးတဲ့ တာ၀န္ေတြပါဘဲ။
လက္ရွိအစိုးရအေနနဲ ့လည္း ၈၈၈၈ သမိုင္းအေပၚ မဟုတ္မမွန္၀ါဒၿဖန္ ့မႈေတြကို ၿပည္ဖံုးကားခ်သင့္ၿပီလို ့ငါေတာ့ ယူဆမိတယ္သူငယ္ခ်င္း။ ငါတို ့ႏိုင္ငံေရွ ့ခရီးအတြက္ ဘယ္လိုအေပါင္းလကၡဏာမွ ထြက္မလာႏိုင္တဲ့
အၿပင္ အညိႈးအေတးေတြသာ ဆင့္ဆင့္ ပံုလာဖို ့ရွိၿပီး ႏိုင္ငံေရးစိတ္၀မ္းကြဲမႈ အက္ေႀကာင္းသာ ႀကီးထြားလာ
လိမ့္မယ္မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ဘက္ကို ႀကည္ႀကည္ပ်ပ်ၿမင္ေစခ်င္ရင္ အဦးဆံုး ကိုယ္ကလည္း သူမ်ားဘက္ကို
စိတ္ေၿဖာင့္အူရွင္း သေဘာထားႏိုင္ဖို ့ လိုအပ္ပါတယ္။
ကုလားေရ...
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နဲ ့ အစိုးရတာ၀န္ရွိ၀န္ႀကီးတစ္ေယာက္နဲ ့ ေတြ ့ဆံုတဲ့အေပၚ မင္းအေနနဲ ့ ဘယ္လို
မွတ္ခ်က္ေပးခ်င္သလဲလို ့ ေမးခြင့္ရရင္ ေမးခ်င္ပါတယ္။ မင္းမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿမန္မာၿပည္က ယံုႀကည္ခ်က္
ေႀကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြအားလံုးရဲ ့ အသံကိုလည္း ႀကားခ်င္ပါေသးတယ္။ ထို ့အတူ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကိုလည္း ဘယ္သူနဲ ့ေတြ ့ေတြ ့၊ ဘာေတြ လုပ္လုပ္၊ ဘာစကား ေၿပာေၿပာ “ေထာင္ထဲက
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေၿမာက္ေရး” ဆိုတဲ့ လက္သီးဆုပ္ကို ၿဖန္ ့မခ် လိုက္ပါေစနဲ ့လို ့ ငါေတာ့
အမွာစကား ပါးလိုက္ခ်င္တယ္ကြာ။
ကိုသန္းတင္ႀကီး ေဆးရံုတင္ထားရတယ္သူငယ္ခ်င္း။
သူငယ္ခ်င္းအာႏိုး
(ေအာင္မ်ိဳးထြန္း)
2 years ago
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္