ဖိုးလွႀကီးေရ..
ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းစာမွာဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္..။
ဆယ္ေပပတ္လည္အခန္းက်ဥ္းထဲ.. အိမ္ေထာင္စုတစ္စုလံုးေနၾကတယ္တဲ့..
ခင္ဗ်ားကို...လိုက္ျပခ်င္ပါတယ္..
... စက္မႈဇံုေတြအနီးက မီးမလာတဲ့စုေပါင္းတုိက္ခန္းေလးေတြ.. အဖိခ်တဲေလးေတြကိုေလ.....။
အိုတီတဲ့ . တအိုတီထဲ တီေနလို႔... အိုတီေၾကး ၂၅၀ အတြက္...ေခါင္းအမူးခံက်ီးေပါင္းတက္ခံ၊ မ်က္လံုးအပ်က္ခံအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ဘ၀ေတြ....
စီးလာတဲ့ဖယ္ရီကားၿပိဳင္ေမာင္းလို႔ မနက္အတြက္ ေစ်းဖိုးတြက္ရင္း... မရဏလမ္း မွာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြ..။
မ်က္စိသူငယ္ . နားသူငယ္နဲ႔ ေနပူထဲရပ္ၿပီး ၂၅၀ အတြက္ ရက္ဆက္မတ္တတ္ရပ္တဲ့ဘ၀ေတြ..။
ဆြဲေဆာင္မႈမ်ဳိးစံုဖ်ားေယာင္း...ကုမဏီပိုင္ရွင္ရဲ႕စပြန္ဆာရန္ မတြန္းလွန္ႏိုင္လို႔ အလွအတြက္.. ဓန .. အတြက္ ဘ၀ပ်က္သူေတြ..။
လမ္းမအလယ္မွာ ...ေပါက္တူးကိုင္လို႔ အိမ္အျပန္မ်က္ႏွာပန္းလွေအာင္ ကၽြဲပုခံုးထ ႏွဖူးကေခၽြးေျခမက်ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း.. ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္သြားသူေတြ...။
ဘ၀ေတြ .. ဘ၀ေတြ..... စုတ္ျပတ္ဆင္းရဲေနတဲ့ဘ၀ေတြကို.... ခင္ဗ်ားကိုျပရင္း..........ခင္ဗ်ားတို႔ေခတ္မွာတင္မဟုတ္ဘူး... လို႔ ေရးသားရင္း ............။
ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြ..... ေစးထန္းေနသလိုပဲ ................။
Yan Aung
2 years ago
အရမ္းကို ခံစားရပါတယ္။
ReplyDeleteဒီလို အေျခခံလူတန္းစားဘဝကေန ျမန္မာျပည္သူမ်ား အျမန္ဆံုးကၽြတ္လြတ္နိုင္ၾကပါေစ လို.ဆႏၵျပဳပါတယ္။
အရမ္းကို ခံစားရပါတယ္။
ReplyDeleteဒီလို အေျခခံလူတန္းစားဘဝကေန ျမန္မာျပည္သူမ်ား အျမန္ဆံုးကၽြတ္လြတ္နိုင္ၾကပါေစ လို.ဆႏၵျပဳပါတယ္။
Thanks Yan Aung for sharing the empathy for the poor!!! The Government has the responsibility to ged rid of poverty.
ReplyDelete