အဲဒီေန႔က ဒီဇို္င္းဆရာဆီက ျပန္ခ႔ဲတယ္။ စာအုပ္အဖံုးအတြက္ ဒီဇိုင္းအပ္ထားပါတယ္။ တစ္လၾကာခဲ႔ျပီ။ သူ႔ဆီ သြားရတာလည္း အၾကိမ္ေပါင္း မနည္းေတာ႔ဘူး။ “ မနက္ျဖန္ လာၾကည္႕ပါ “ ဆိုတဲ႔စကား သြားတိုင္းၾကားေနရတယ္။
အဲဒီစကားဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျမဲ သံုးေနက်စကားပါ။ အလုပ္တစ္ခု သြားအပ္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရစရာရွိလို႔ သြားေတာင္းရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေတြ႔စရာရွိလို႔ခ်ိန္းရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ‘ နက္ျဖန္ ‘ ဆိုတဲ႔စကား အလြယ္တကူ သံုးတတ္ၾကတယ္။ ‘ မနက္ျဖန္ ‘ ဆိုတဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႔ဟာ သိပ္မၾကာခင္ ေရာက္လာမွာျဖစ္လို႔ သည္းခံပါ။ “ မနက္ျဖန္ “ ဆိုတာ နီးနီးေလးပါ ။ ဘာၾကာတာမွတ္လို႔။ ခဏေလးေစာင္႔ရတာပဲ။ ဒီေလာက္မွ စိတ္မရွည္ဘူးလား။ “ မနက္ျဖန္ “ ဆိုတာ ဒီလို အဓိပၸာယ္ေတြ ရွိေနတယ္။
‘ မနက္ျဖန္ ‘ ဆိုတဲ႔အခ်ိန္ဆိုင္းမွဳဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြရဲ႕ အေလ႔အထလိုျဖစ္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြရဲ႕ အခ်ိန္အေပၚတန္ဖိုးထားမွဳအားနည္းေၾကာင္း ဝန္ခံေနတဲ႔ စကားလံုးဆိုတာ သတိမျပဳမိၾကဘူး။ “ မနက္ျဖန္ “ ဆိိုတဲ႔စကားဟာ ကတိမတည္ျခင္းရဲ႕ သေကၤတတစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ မစဥ္းစားမိၾကဘူး။ ဒါေပမဲ႔ ‘ မနက္ျဖန္ ‘ ဆိုတာ ေနာက္တစ္ေန႕ အိပ္ရာထရင္ ေရာက္သြားတတ္တာပဲ။ ဒီေလာက္ေတာ႔ ေစာင္႔ႏိုင္ရမွာေပါ႕ဆိုတဲ႕ အျပန္အလွန္နားလည္မွဳေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္သည္းခံရင္း အျပန္အလွန္ ခြင္႔လႊတ္မွဳေတြနဲ႔ ေနလာခဲ႔ၾကတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳတစ္ရပ္လုိ ျဖစ္ေနပါျပီ။
“ မနက္ျဖန္မွ လုပ္မယ္ “
“ မနက္ျဖန္မွ ေတြ႕မယ္ “
“ မနက္ျဖန္မွ သြားမယ္ “
ဆိုတဲ႔ ‘ မနက္ျဖန္ ‘ မ်ားစြာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပါးစပ္ထဲမွာ၊ စိတ္ထဲမွာ အက်င္႔ျဖစ္ေနတဲ႔ သာမန္စကားတစ္လံုးပါ။ “ See you tomorrow “ ဆိုျပီး ခြဲကာနီးမွာ ႏွဳတ္ဆက္စကား ေျပာၾကတာ စာဖတ္သူေတြ ၾကားဖူးမွာပါ။ လူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ မနက္ျဖန္ဆိုတာ ေသခ်ာတဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔လို႔ ယံုမွတ္ျပီး အလြယ္တကူ ႏွဳတ္ဆက္ၾကတဲ႔သေဘာပါ။
ဒီဇိုင္းဆရာဆီကအျပန္ ဆိုင္ကယ္စီးလာရင္း ‘ မနက္ျဖန္ ‘ ဆိုတဲ႔အခ်ိန္အေၾကာင္းကို ေတြးေနမိပါတယ္။ အဲဒီေန႔က ( ၆၂ ) လမ္းအတိုင္း ျပန္လာခဲ႔ပါတယ္။ ေန႔ခင္းဖက္ဆိုေတာ႔ လူရွင္း၊ ကားရွင္းျဖစ္ေနလို႔ ဆိုင္ကယ္ကို ျဖည္းျဖည္းစီးလာခဲ႔တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ ( ၆၂ ) လမ္းနဲ႔ ခိုင္ေရႊဝါလမ္းေဒါင္႔မွာ သဲကားနဲ႕ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ခ်ိတ္မိျပီး ဆိုင္ကယ္စီးလာတဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ ကားရဲ႕ ေနာက္ဘီးကားေအာက္မွာ ျပားျပားေမွာက္လုိ႔ ေသေနရွာတယ္။ လူေတြကလည္း ဝိုင္းအံုလုိ႔၊ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ထင္ျမင္ခ်က္ေတြေျပာျပီး ၾကည္႔ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ နီရဲေနတဲ႔ေသြးေတြကိုမၾကည္႔ရဲတာနဲ႔ တုန္ုတုန္ယင္ယင္ျဖစ္ျပီး အိမ္ကို ျပန္လာခဲ႔တယ္။
ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာေလး ေရးျပပါရေစ။
ဒီလူႏွစ္ေယာက္ေတာ႔ ေသသြားရွာျပီ။ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္မသိပါဘူး။ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ ေနာက္ထပ္ ဘဝတစ္ခုကို ေျပာင္းသြားၾကျပီ။ ဒီလူႏွစ္ေယာက္အတြက္ မနက္ျဖန္ဆိုတာ မရွိေတာ႔ဘူး။ မနက္ျဖန္ဆိုတဲ႔စကား သူတို႔မေျပာႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ မနက္ျဖန္ဆိုျပီး အခ်ိန္ကို ေရႊ႕လို႔မရေတာ႔ပါဘူး။ မနက္ျဖန္ဆိုတာ သူတို႔နဲ႕ မသက္ဆိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ မနက္ျဖန္မ်ားစြာဟာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘ၀မွာ ျပီးဆံုးသြားခဲ႔ပါျပီ။
ေမးပါရေစ။
ဒါဆိုရင္ ‘ မနက္ျဖန္ ‘ နဲ႔ ‘ ေနာက္ဘဝ ‘ ဘယ္သူက နီးျပီး၊ ဘယ္သူကပိုေဝးသလဲ။
ဥာဏ္ႏုနယ္တဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုသာေမးရင္ေတာ႔ မနက္ျဖန္ဆိုတာ နီးနီးေလး၊ ေနာက္ဘဝဆိုတာ အေဝးၾကီးလို႔ ေျဖမွာပဲ။
ဥာဏ္ၾကီးတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ေမးရင္ေတာ႔ မနက္ျဖန္ဆိုတာ အေဝးၾကီး၊ ေနာက္ဘဝဆိုတာ နီးနီးေလးလို႔ ေျဖမွာပါပဲ။ ေသခ်ာေတြးၾကည္႔ရင္ မနက္ျဖန္ဆိုတာေရာက္လာဖို႔ ေနာက္ထပ္ ( ၂၄ ) နာရီေလာက္ လိုေသးတယ္။ ေနာက္ဘဝဆိုတာ ခ်က္ခ်င္း ျဖစ္သြားႏိုင္တာပဲ။
ဒါဆိုရင္ မေသခ်ာတဲ႔ မနက္ျဖန္ေတြကို ကိုယ္တကယ္ မပိုင္ဆုိင္တဲ႔ မနက္ျဖန္ေတြကို ဘာျဖစ္မယ္မသိတဲ႔ မနက္ျဖန္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာလုိ႔ တန္ဖိုးထားေနမိၾကတာလဲ။ ေနာက္ဘဝဆိုတာ မနက္ျဖန္ထက္စာရင္ အမ်ားၾကီးနီးတယ္ဆိုတာ သိရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလုိ႔မ်ား အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးမထားမိၾကတာလဲ။
ေနာက္ဘဝ ဆိုတာ နီးနီးေလးမွန္းသိရင္ အလုပ္ေတြကို ျပီးေအာင္ လုပ္သင္႔တယ္။ အခ်ိန္မဆြဲသင္႔ဘူး။ အမုန္းတရားေတြေနရာမွာ ေမတၱာတရားနဲ႔ အစားထိုးသင္႔တယ္။ မနာလို၊ ဝန္တိုမွဳေတြေနရာမွာ အျပန္အလွန္ ေလးစားမွဳေတြနဲ႔ ဆက္ဆံသင္႔တယ္။ ယံုၾကည္မွဳေတြနဲ႔ လက္တြဲသင္႔တယ္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ လွည္႔ပတ္လိမ္ညာမွဳေတြေနရာမွာ ပြင္႔လင္းရိုးသားမွဳေတြနဲ႕ ရင္ဘတ္ကိုဖြင္႔ျပီး ဆက္ဆံသင္႔တယ္။ အတၱစိတ္ေတြေနရာမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ အစားထိုးသင္႔တယ္။ ကိုယ္ယူထားတဲ႔ တာဝန္ကိုေက်သင္႔တယ္။ ကိုယ္ေပးထားတဲ႔ ကတိကိုတည္သင္႔တယ္။ ကိုယ္ေျပာထားတဲ႔စကားကို ကိုယ္ နားေထာင္သင္႔တယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ ‘ မနက္ျဖန္ ‘ ဆိုတာ မေသခ်ာလုိ႔ပါပဲ။
မေသခ်ာတဲ႔ မနက္ျဖန္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာလို႔မ်ား ေမွ်ာ္လင္႔ေနၾကတာလဲ။ မနက္ျဖန္္ဆိုတဲ႔ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ မေသခ်ာတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ အျပန္အလွန္ေပးျပီး ဘာလို႔ လွည္႔စားခ်င္ေနၾကတာလဲ။ မနက္ျဖန္ဆိုတာ လက္ရွိအခ်ိန္ေလာက္ မေသခ်ာပါဘူး။ ေနာက္ဘဝဆိုတာ ေသခ်ာေတြးၾကည္႔ရင္ လူတိုင္းအတြက္ အဆင္သင္႔ရွိေနတဲ႔ အနီးဆံုးအရာပါ။
ဒါေၾကာင္႔…
ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ေတြ ျပင္သင္႔တယ္။ မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးေတြ ရွိသင္႔တယ္။ လက္မွာ အလုပ္ေတြ ရွိသင္႔တယ္။ ပါးစပ္မွာ မုသားေတြ မပါသင္႔ဘူး။ ႏွလံုးသားမွာ စာနာစိတ္ေတြ ရွိသင္႔တယ္။ လုပ္သင္႔တဲ႔ အလုပ္ေတြကို အခ်ိန္မီျပီးေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ လိုတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လည္း ဒီလိုမ်ိဳး တစ္ခါမွ မေတြးမိဘူး။ ဒီဇိုင္းဆရာရဲ႕ ပါးစပ္ကေျပာတဲ႔ ‘ မနက္ျဖန္ လာၾကည္႔ပါ ‘ ဆိုတဲ႔ စကားနဲ႕ ကားလမ္းေပၚက လူႏွစ္ေယာက္ ေသဆံုးမွဳျဖစ္ရပ္၊ ဒီႏွစ္ခုကို ႏွိဳင္းယွဥ္ျပီးသိလာရတဲ႕ ခံစားသိပါ။
ဒါေၾကာင္႔… သတိဆိုတဲ႕ ခံစားသိေလးနဲ႔ ဒီစာကို ေရးမိတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္႔မွာ မျပီးမျပတ္ေသးတဲ႔အလုပ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီး၊ တာဝန္ယူျပီး တာဝန္မေက်ေသးတဲ႔ အလုပ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီး ၊ ကတိေတြေပးျပီး ေမ႔ေနတဲ႔ ၊ ေမ႔ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ႔ အလုပ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိေနေသးတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေရာက္လာႏုိင္တဲ႔ ေနာက္ဘဝ ကၽြန္ေတာ္ေမ႔ေနတယ္။ မနက္ျဖန္ကို ေသခ်ာတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ေနတယ္။ မနက္ျဖန္ကို ပိုင္ဆုိင္တယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အခ်ိန္ေတြဆြဲတယ္ ၊ ပ်င္းရိစိတ္ေတြေမြးတယ္။ ေမ႔ေမ႔ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔နဲ႔ ေပ်ာ္ခ်င္တိုင္း ေပ်ာ္ေနတယ္။
အလုပ္ဆိုတာ သူ႔အရြယ္န႔ဲသူ ရွိတယ္။ ေနာက္ဘဝဆိုတဲ႔အသိ ဝင္လာတာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အရြယ္မွာ လုပ္ရမယ္႔အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ တာဝန္မေက်ဘဲ အနီးဆံုးျဖစ္တဲ႔ ေနာက္ဘဝကူးသြားခဲ႔ရင္ မေတြးရဲစရာပါပဲ။
အရင္တုန္းက ေနာက္ဘဝဆိုတာ အေဝးၾကီး၊ မနက္ျဖန္ဆိုတာ နီးနီးေလးလို႔ထင္ထားတာ။
အခုမွေတြးမိတယ္။ မနက္ျဖန္ဆိုတာက အေဝးၾကီး၊ ေနာက္ဘဝဆိုတာက နီးနီးေလး။
ဒါေၾကာင္႔ “ မနက္ျဖန္ “ ဆိုျပီး အခ်ိန္မဆြဲေၾကး။
စာဖတ္သူေတြးၾကည္႔ဖို႔ပါ။
ဆရာ ဦးဘုန္း(ဓာတု) ၏ နီးနီးေ၀းေ၀း အေတြး လက္ေဆာင္ စာအုပ္မွ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။
ေပးပို႕ေသာ namnamအားေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။
2 years ago
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္