တစ္ခါတုန္းက ခေမာက္ေရာင္းသမားတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕အိမ္ကထြက္ၿပီး ေစ်းကိုသြားေရာင္းတယ္….။
ခေမာက္ေတြကို ျခင္းႀကီးႏွစ္လံုးထဲမွာထည့္ၿပီး အလယ္က၀ါးလံုးနဲ႕လွ်ိဳၿပီးထမ္းလာတယ္…။
ေနပူလို႕ ခေမာက္တစ္လံုးကို သူေဆာင္းထားတယ္…။လမ္းတစ္၀တ္မွာေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ေအာက္သူေရာက္
လာတယ္…။
ျခင္းေတာင္းႀကီးႏွစ္ေတာင္းကို ေနပူထဲမွာ ထမ္းလာရေတာ့ သူအလြန္ေမာေနၿပီး…။
ေညာင္ပင္ႀကီးရဲ႕ အရိပ္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေအးျမသြားတယ္..ေခတၱထိုင္နားခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္…။ ျခင္းေတာင္းႀကီးကို ပစ္ခ်ၿပီးေညာင္ပင္ႀကီးကို မွီနားလိုက္တယ္…။ ေျခပစ္လက္ပစ္ အနားယူရင္းသူအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္…။ အိပ္ယာက ႏိုးလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့..သူ႕ျခင္းေတာင္းထဲမွာခေမာက္ေတြ တစ္လံုးမွမရွိေတာ့ဘူး..။
သူ႕ရင္ဘတ္မွာကပ္္ထားတဲ့သူ႕ခေမာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္…။ခေမာက္္ေတြဘယ္ေပ်ာက္သြားသလဲလိုက္ရွာေတာ့ ေညာင္ပင္ေပၚကေမ်ာက္တစ္အုပ္ရဲ႕ေခါင္းေတြေပၚေရာက္ကုန္တယ္…။ အဲဒီခေမာက္ေတြ သူျပန္ရေအာင္
ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲဆိုၿပီး အႀကံထုတ္တယ္…။ သူက အားတဲ့အခ်ိန္မွာအၿမဲစာဖတ္တဲ့အက်င့္ရွိေတာ့ ျပႆနာတစ္ခုကို ေခါင္းေအးေအးထားၿပီးစဥ္းစားေျဖရွင္းတတ္တယ္…။ နာရီ၀က္ေလာက္စဥ္းစားၿပီး သူအႀကံရသြားတယ္…။
သူ႕လက္ထဲက ခေမာက္ကို ေခါင္းေပၚမွာ ျပန္ေဆာင္းၿပီးေမ်ာက္ေတြျမင္သာတဲ့ေနရာကို ထြက္လိုက္တယ္…။
ေမ်ာက္ေတြျမင္ေလာက္ၿပီထင္ေတာ့မွ ခေမာက္ကိုခၽြတ္ၿပီး ေခါင္းကုတ္ျပတယ္…။ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူ႕ကို အတုခိုးၿပီး ဦးထုပ္ခၽြတ္ေခါင္းကုတ္ၾကတယ္…။ဒါနဲ႕ပူလြန္းလို႕ ခေမာက္ေတာင္မကိုင္ခ်င္တဲ့ပံုစံနဲ႕ သူက ခေမာက္ကိုေျမႀကီးေပၚကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္…။ ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူလုပ္တာျမင္ၿပီးသူတို႕လက္ထဲက ခေမာက္ေတြကို ပစ္ခ်လိုက္ၾကတယ္…။ ဒီေတာ့မွ သူဟာေမ်ာက္ေတြပစ္ခ်တဲ့ခေမာက္ေတြ အလ်င္အျမန္ေကာက္ၿပီးျခင္းထဲထည့္လိုက္ေတာ့တယ္…။
ဒီနည္းနဲ႕ ေမ်ာက္ေတြလက္ထဲက ခေမာက္အားလံုးကို သူျပန္ရလိုက္သတဲ့…။
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း (၂၀)ၾကာတဲ့အခါေစာေစာကဦးထုပ္သည္ႀကီးရဲ႕ေျမးကေလးကခေမာက္အေရာင္းထြက္သတဲ့…။
သူ႕အဘိုးအိပ္စက္နားခဲ့တဲ့ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္ေရာက္ေတာ့ခေမာက္ေတာင္းကိုခ်ၿပီး အနားယူျပန္သတဲ့….။ ေျခပစ္လက္ပစ္နားရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္…။
အိပ္ရာက ႏိုးေတာ့ျခင္းထဲက ခေမာက္ေတြမရွိေတာ့ဘူး…။ ေညာင္ပင္ေပၚကေမ်ာက္ေတြေခါင္းေပၚေရာက္ေနတယ္…။ ဒီေတာ့ သူ႕အဘိုးေျပာခဲ့ဖူးတာ အမွတ္ရၿပီးသူ႕အဘိုးနည္းအတိုင္း ခေမာက္ေတြျပန္ရေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္…။ သူက
ခေမာက္ကိုခၽြတ္ၿပီး ေခါင္းကုတ္တယ္..။ ေမ်ာက္ေတြကလည္းသူ႕လိုလိုက္လုပ္တယ္..။ သူက ခေမာက္ေတြနဲ႕ ယပ္ခတ္ျပျပန္တယ္…။ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူတို႕ခေမာက္ေတြနဲ႕ ယပ္ခတ္ၾကျပန္တယ္…။
ေနာက္ဆံုးမွာ သူကလက္ထဲက ခေမာက္ကိုလႊင့္ပစ္လိုက္တယ္…။ ၿပီးေတာ့သူ႕လိုခေမာက္ေတြ ပစ္ခ်မလားဆိုၿပီး ေမ်ာက္ေတြကို ေမာ့ၾကည့္တယ္…။ဘယ္ေမ်ာက္မွ ခေမာက္ကို ပစ္မခ်ၾကေတာ့ဘူး…။ လက္ထဲမွာအေသဆုပ္ကိုင္ထားၾကတယ္…။သူလည္းအံံ့ၾသေငးေမာၾကည့္ေနတုန္း ေမ်ာက္တစ္ေကာင္က
သူပစ္ခ်လိုက္တဲ့ခေမာက္ကို ေကာက္ၿပီး သစ္ပင္ေပၚတက္သြားသတဲ့…။
သစ္ပင္ေပၚ ေျပးမတက္ခင္ အဲဒီေမ်ာက္က သူ႕ကိုစကားတစ္ခြန္းေျပာသြားတယ္…။
´´မင္းမွာ အဘိုးရွိသလို တို႕မွာလည္း အဘိုးရွိတယ္ဆိုတာ မေမ့နဲ႕ေလ´´ တဲ့…..။
အခက္အခဲတစ္ခုခု ေတြ႕ႀကံဳလို႕ လုပ္ေနက် နည္းေဟာင္းအတိုင္း ေျဖရွင္းဖို႕ေတြးမိတဲ့အခါ ဒီပံုျပင္ေလးကို အမွတ္ရပါေစ…။
ဒီပံုျပင္ေလးလိုဘဲ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း(၂၀)က မဆလ ေမ်ာက္ဘိုးေအႀကီး ဦးေန၀င္း ဦးေစာေမာင္က (၁၉၉၀)ပါတီစံုဒီမိုကေရစီေရြးေကာက္ပြဲျပဳလုပ္ေပးခဲ့တုန္းက ျပႆနာတစ္ခုကို ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး အေမွ်ာ္အျမင္ရွိလွတဲ့ ျမန္မာဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ ေခါင္းေဆာင္ေတြဦးေဆာင္မႈေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုအျပည့္အ၀ေထာက္ခံခဲ့တဲ့ ခေမာက္ေဆာင္းတဲ့ Nld (အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္)ဟာ အျပတ္အသတ္အႏိုင္ရခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ နအဖဟာ ဂတိခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး ျပည္သူလူထုက တရား၀င္ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ကိုအာဏာလႊဲေျပာင္းမေပးဘဲ လုပ္ခ်င္သလိုဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ လုပ္ေနခဲ့ပါတယ္။
အခု ႏွစ္ေပါင္း(၂၀)လြန္ေျမာက္ၿပီး တဖတ္သတ္ေရးဆြဲထားတဲ့အေျခခံဥပေဒနဲ႕တရားမွ်တမႈမရွိတဲ့(၂၀၁၀) ေရြးေကာက္ပြဲကိုလုပ္ပါေတာ့မယ္။အရင္တခါ(၁၉၉၀)ကလို(ခေမာက္)ေတြျပန္လည္အႏိုင္ရယူခဲ့တာကုိ အျဖစ္မခံႏိုင္တဲ့ သစ္ပင္ေပၚကဆင္းလာတဲ့ ေမ်ာက္သန္းေရႊ က" မင္းတို႕လူေတြမွာလည္းအဘိုးရွိသလို ငါတို႕ေမ်ာက္ေတြမွာလည္း ေမ်ာက္အဖိုးရွိတယ္ကြ"လို႕ေျပာၿပီး နအဖအာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ (ခေမာက္)ကို မတရားလုယူပါေတာ့တယ္.......
thanhtut88
2 years ago
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္