(The Telegraph မွ 23 September 2011 ရက္စြဲပါ "General's ways" ေဆာင္းပါးကို ဘာသာျပန္ဆိုသည္)
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကို မလိုလားဆံုး အာဏာရွင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားပင္လွ်င္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲသူမ်ားအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ျပရန္ လိုလားေနၾကသည္ဟု ဆိုေသာ္ျငားလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အစိုးရသစ္မွာမူ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ အခ်ိဳ႕ကို ယင္းတို႔ အမွန္တကယ္ ျပဳလုပ္လိုျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ ေဝဖန္ဆန္းစစ္သူမ်ားကို အသိေပးစည္း႐ံုးရန္ စစ္မွန္ေသာ အေၾကာင္းရင္းမ်ား ရွိေနသည္။
အရပ္သား သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔၏ ပထမအႀကိမ္ ေတြ႕ဆံုမႈသည္ အစိုးရက သူကိုယ္တိုင္ႏွင့္ ႏုိင္ငံကို ဇာတ္ဝင္ခန္း အသစ္အျဖစ္ မီးေမာင္းထိုးျပသည့္ မဟာဗ်ဴဟာ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၌ တရားဝင္ ရပ္တည္လႈပ္ရွားႏုိင္သည့္ က႑မရွိသလို သူမ၏ပါတီသည္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေခတ္ကို အဆံုးသတ္ေပးသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ မႏွစ္က မေတာ္မတရား ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ အမွန္စင္စစ္ သူမ၏ NLD ပါတီသည္ ယခင္ စစ္ဖက္အာဏာရွင္မ်ားက ဆႏၵ ခံယူပြဲအတုျဖင့္ ျပည္သူမ်ားကို အဓမၼ ေထာက္ခံခိုင္းခဲ့ေသာ အေျခခံဥပေဒကိုပင္ အသိအမွတ္ မျပဳခဲ့ပါ။
ယခုအခါ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဖိတ္ၾကား ေတြ႔ဆံု႐ံုမွ်သာမကပဲ သူမ၏ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈအေပၚ ကန္႔သတ္ထားမႈ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုပင္ ေျဖေလွ်ာ့ေပးလိုက္ေလသည္။
သမၼတႀကီးက ျပည္ပေရာက္ ႏုိင္ငံေရး အတိုက္အခံမ်ား ျပည္ေတာ္ျပန္လာၾကရန္ ေမတၱာရပ္ခံလိုက္သည့္အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာေရာက္ကာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးလိုၾကေသာ ႏုိင္ငံျခားအစိုးရမ်ား၊ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအေပၚတြင္လည္း ပိုမိုလိုက္ေလ်ာ ပြင့္လင္းမႈကို ျပသခဲ့ျပန္သည္။
အေနာက္ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ေသာ အကဲခတ္ ေစာင့္ၾကည့္သူမ်ား၏ တူတူတန္တန္ အဖတ္လုပ္ျခင္းကို မခံသည့္ ျမန္မာအစိုးရက ယင္းတို႔၏ ဒီမိုကေရစီ "႐ိႈး" ကို အသိအမွတ္ ျပဳခံရေစရန္ ရည္ရြယ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အထက္ပါ အခ်က္အားလံုးက ညႊန္ျပေနသည္။
ေနာက္ပိတ္ဆံုးတြင္မူ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရသစ္ဆိုသည္မွာ အရပ္ဝတ္ ဆင္ျမန္းထားေသာ စစ္သားေဟာင္း မ်ားသာ ျဖစ္ၾကေပသည္။
ယခုအခါ ျမန္မာအစိုးရသစ္အေပၚ အဆုိးျမင္သည့္ အယူအဆမွာ ေခတ္မစားေတာ့ဘဲ နည္းလမ္းသစ္မ်ား ထြက္ေပၚလာမည့္ အလားအလာမ်ား ရွိေနသည္။ ယင္းသို႔ ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အစိုးရသစ္ႏွင့္ ဒိုင္ယာေလာ့ ေဆြးေႏြးပြဲတံခါးကို သူမကိုယ္တိုင္ မပိတ္ခ်င္ရသလဲဟူေသာ ေမးခြန္းကို အရင္ဆံုးေတြးရမည္။ သူမသည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ဆႏၵခံယူပြဲအတုကို ကန္႔ကြက္ကာ မႏွစ္က ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားႏွင့္ ေဝးေဝးေနခဲ့သည့္တိုင္ေအာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ျခင္းကို လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ျခင္း မရွိေပ။
သမၼတႀကီးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္ သေဘာတူျခင္းျဖင့္လည္း သူမသည္ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ရျခင္းထက္ ေစ့စပ္ညႇိႏိႈင္းျခင္းကို ပိုမို ႏွစ္သက္ေၾကာင္း ျပသခဲ့သည္။ တပ္မေတာ္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားအၾကား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ၾကားဝင္ေစ့စပ္ေပးရန္ကိုပင္ သူမက သေဘာတူဖြယ္ရွိသည္။
သို႔ေသာ္လည္း သမၼတ ဦးသိန္းစိန္သည္ သူမဖက္က အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အခ်က္ျပမႈမ်ားကို ျပန္လည္တံု႔ျပန္ရန္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္သူ မ်ားကို စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီ အရသာေပးရန္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွာလားဟူေသာ အဓိက ေမးခြန္းႀကီး ထြက္ေပၚလာသည္။
လက္ရွိ ျမန္မာအစိုးရသည္ သူ႔ပံုရိပ္သူ ေၾကာ္ျငာထိုးရန္ အလြန္တရာပင္ စိတ္ဝင္စားေနသည္။ အသိအမွတ္ျပဳ ခံခ်င္သည္ဆိုေသာ္လည္း ပို၍ အေရးႀကီးသည့္ အေနာက္ႏိုင္ငံ အေရးယူဒဏ္ခတ္မႈမ်ားကို ဖယ္ရွားေပးေစလိုျခင္း ျဖစ္သည္။
စစ္သားတစ္ျဖစ္လဲ အရပ္သား သမၼတႀကီးအေနျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထံမွသာမက ကမၻာကပါ စိတ္ခ်ယံုၾကည္မႈ ရရွိေအာင္ မ်ားစြာ ႀကိဳးစား ရေပလိမ့္ဦးမည္။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ကို တကယ့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမား စစ္စစ္ျဖစ္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳ လက္ခံရန္ အခ်ိန္ ေစာလြန္း ေနေသးသည္။
yangonchronicle
2 years ago
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္