ပါတီမွတ္ပုံတင္ေရး ဥပေဒမွာ “ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္” အစား “ေလးစားလိုက္နာ” လို႔ ျပင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ “ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္” နဲ႔ “ေလးစားလိုက္နာ” ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ သိပ္မကြာလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ “ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္” ရမယ့္အစား “ေလးစားလိုက္နာ” ရုံက ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လိုက္နာတာကေတာ့ ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒတရပ္ကို ႏိုင္ငံသားတိုင္း လိုက္နာရမွာပဲလို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူ သေဘာမတူတဲ့ မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာ ဟူသမွ် တာဝန္အရ ဖီဆန္ၾက ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ အခုစကားဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကြာျခားလွပါသလဲ။ ႏိုင္ငံသားေကာင္း ပီသစြာ ဥပေဒ မွန္သမွ်ကို တရားသည္ ျဖစ္ေစ မတရားသည္ျဖစ္ေစ အျမဲတန္း လိုက္နာမယ္လို႔ တရားေသ ဆုံးျဖတ္လိုက္ျပီ ဆိုရင္ေတာ့ ဥပေဒေဘာင္တြင္းက NLD ပါတီၾကီးကို အစိုးရက ဥပေဒ တမ်ဳိးျပီး တမ်ဳိးထုတ္ အရူးလုပ္ေနပါလိမ့္မယ္။” (ကိုေဇာ္ဝင္း)
“ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္” နဲ႔ “ေလးစားလုိက္နာ” ဆိုတာ စကားလံုး၊ ေဝါဟာရမွာ ကြာျခားသလို အဓိပၸာယ္နဲ႔ အဲဒီ အဓိပၸာယ္ရဲ႕ အက်ဳိးသက္ေရာက္ပံု၊ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ယူရပံုေတြမွာလည္း ကြာျခားပါတယ္။
ေလးစားလိုက္နာ
ဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာရတဲ့ တာဝန္ဟာ လူတိုင္းမွာ ရွိပါတယ္။ အျခားႏိုင္ငံတခုကို ေခတၱ အလည္အပတ္ သြားရင္ေတာင္ အဲဒီႏိုင္ငံရဲ႕ ဥပေဒမွန္သမွ် ေလးစားလုိက္နာရပါတယ္။ လူတိုင္းက ဥပေဒကို ေလးစားလိုက္နာ ရသလို ဥပေဒကို ထုတ္ျပန္သူ (သို႔) အဖြဲ႔အစည္းကိုယ္တိုင္ကလည္း ေလးစားလိုက္နာရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ဥပေဒအထက္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိရ” လို႔ ေျပာေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
လမ္းဆံုက ယာဥ္သြားလာမႈ ထိန္းေက်ာင္းတဲ့ အခ်က္ျပမီးတိုင္မွာ ညႊန္ျပတာကို ယာဥ္တိုင္းက ေလးစား လိုက္နာရပါတယ္။ ဒါဟာ ယာဥ္စည္းကမ္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္း၊ အမိန္႔၊ ေၾကညာခ်က္၊ လမ္းညႊန္ခ်က္၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း အစရွိတာေတြဟာ အဆင့္နဲ႔ ေနရာေဒသ ဘယ္လုိပဲ ကြာျခားေပမယ့္လည္း လိုက္နာေပးရတဲ့ သေဘာကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းစည္းကမ္း ရွိလို႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြဟာ သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူ ေက်ာင္းကိုလာ စာသင္ယူၿပီး အိမ္ျပန္ၾကရပါတယ္။ လူေနမႈ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ အမ်ားစုက သေဘာတူညီထားတဲ့ က်င့္ဝတ္၊ စည္းကမ္း စသျဖင့္ သတ္မွတ္ၿပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေလးစားလိုက္နာၾကရပါတယ္။
ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္
ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တယ္ ဆိုတာကေတာ့ ဥပေဒျဖစ္ျဖစ္၊ လူပုဂၢိဳလ္-တိရိစာၦန္ျဖစ္ျဖစ္၊ ပစၥည္းျဖစ္ျဖစ္၊ ဓေလ့ထံုးစံ ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္ျဖစ္၊ သမိုင္းေၾကာင္းျဖစ္ျဖစ္ အစရွိတာေတြဟာ တန္ဖိုးထားအပ္တဲ့အတြက္ မပ်က္စီး မခြၽတ္ယြင္းရေအာင္၊ အခုေရာ ေနာင္ေရာ သံုးလို႔ရေအာင္ တာဝန္ယူသူတို႔က အကာအကြယ္ျပဳထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ယာဥ္အႏၱရာယ္ ကင္းရွင္းေစဖို႔ ယာဥ္စည္းကမ္းေတြ တိက်မွန္ကန္ေအာင္ ယာဥ္ထိန္းရဲေတြက တာဝန္ယူၿပီး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရပါတယ္။ ယာဥ္ေမာင္းသူက ယာဥ္စည္းကမ္းကို လိုက္နာေပးရပါတယ္။ သီးျခားစီ အဓိပၸာယ္ရွိၿပီး လုပ္ေဆာင္ပံုခ်င္းလည္း မတူၾကပါဘူး။
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ သံုးေနသမွ် ကာလပတ္လံုး အက်ဳိးသက္ေရာက္ေနၿပီး မသံုးဘဲထားရင္ စကၠဴစုတ္ပါပဲ။ သံုးတာဟာလည္း လူတစုေကာင္းက်ဳိးအတြက္ သံုးတာလား၊ လူထုတရပ္လံုးရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ သံုးတာလား ခြဲျခားႏုိင္ရပါမယ္။ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒဟာ အာဏာရွင္ ဦးေနဝင္းအတြက္၊ တခုတည္းေသာ သူ႔ရဲ႕ မဆလ ႏိုင္ငံေရးပါတီအတြက္ သံုးတာျဖစ္လို႔ ဦးေနဝင္းနဲ႔ အေပါင္းပါေတြကေတာ့ တန္ဖိုးထား ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေပမယ့္ လူထုေကာင္းက်ဳိး မပါတဲ့အတြက္ လူထုက အဲဒါကို တန္ဖိုးမထားတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရွိခဲ့ပါတယ္။
တန္ဖိုးထားအပ္စရာ မရွိရင္ တာဝန္ယူ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ မလိုပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ “ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္တယ္” ဆိုတဲ့စကားရပ္ကို “ေလးစားလိုက္နာတယ္” ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ျပန္ျပင္ယူရတာဟာ တနည္းအားျဖင့္ နက္ရွိဳင္းက်ယ္ျပန္႔တဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေျမာ္အျမင္တခုရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ထားတယ္လို႔ က်ေနာ္ ယူဆပါတယ္။
ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတနဲ႔ ဒုသမၼတေတြကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္သိ လိုက္နာရိုေသရပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ကေတာ့ ၂ မ်ဳိးစလံုး ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ကိုလည္း ဥပေဒေအာက္မွာ ရွိေနရမယ္လို႔ အေျခခံဥပေဒက အာဏာကန္႔သတ္ထားရပါတယ္။
တရားတဲ့ ဥပေဒ၊ မတရားတဲ့ ဥပေဒ
“အမ်ားျပည္သူ သေဘာမတူတဲ့ မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာ ဟူသမွ် တာဝန္အရ ဖီဆန္ၾက” ဆိုတာ ထာဝရ အမွန္တရားပါ။ အခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာလည္း ဒီအတိုင္း ျပဳမူႏိုင္ပါတယ္။ ေနာင္ဘယ္အခ်ိန္မဆို အမ်ားျပည္သူ သေဘာမတူတဲ့ အမိန္႔အာဏာေတြ ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ႏိုင္ငံသားေကာင္း ပီသစြာ ဆန္႔က်င္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံသားေကာင္း ဆိုတာ တရားတဲ့ ဥပေဒကို လိုက္နာရံုသာမကဘဲ မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြကိုပါ ရွိလာခဲ့ရင္ ဆန္႔က်င္ တိုက္ဖ်က္ ဖယ္ရွားႏိုင္မွလည္း ႏိုင္ငံသားေကာင္း ပီသပါတယ္။
မတရားတဲ့ ဥပေဒကို ဆန္႔က်င္ရာမွာ ဥပမာအားျဖင့္ ေခတ္စနစ္နဲ႔ ေလ်ာ္ညီတဲ့ ဥပေဒေတြကို ထည့္သံုးဖို႔၊ မေလ်ာ္ညီတာေတြကို ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ ျဖည့္စြက္ ႏႈတ္ပယ္ ဖယ္ရွားဖို႔ ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္အတြင္းကေန လုပ္ေနၾကတာ ရွိပါတယ္။၊ မတရားတဲ့ တည္ဆဲဥပေဒေတြ ရွိေနသမွ် လုထုကိုသာ ဒုကၡေရာက္ေစတာျဖစ္လို႔ ျပန္လည္ ျပင္ဆင္/ဖ်က္သိမ္းဖို႔ကို ႀကိဳးပမ္းၾကရပါတယ္။ ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္အတြင္းကေန ဒီလုိနည္းလမ္းရွိသလို လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး၊ အၾကမ္းမဖက္ လူထုလႈပ္ရွားမႈ စတဲ့ အျခားဗ်ဴဟာေတြနဲ႔လည္း လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ သင့္ေတာ္ရာ အေျခအေနမွာ သင့္ေတာ္ရာနည္းလမ္းနဲ႔ လုပ္ရတာပါပဲ။ အေရးႀကီးတာက လက္ေတြ႔က်က် လုပ္ေနဖို႔ပါ။
အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္သည့္ အခြင့္အလမ္း
အခုဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အာဏာရွင္စနစ္ကေန ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္ဘက္ကို ကူးေျပာင္းလာေနပါတယ္။ ဒါဟာ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလ (Transitional period) ပါ။ အမွန္ေတာ့ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလလို႔ အတိအလင္း ေၾကညာၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး (Reforms) ေတြကို တဆင့္ခ်င္း လုပ္ေဆာင္သြားရင္ အေတာ္အတန္ ရွင္းမယ့္သေဘာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မတတ္သာတဲ့ အေနအထားကေန ရႏိုင္သေလာက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ၿပီး အသြင္ကူးေျပာင္းေနရတာကို ေတြ႔မိပါတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္ခြင့္ ရေနတာကိုက အင္မတန္ ေကာင္းေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနျဖစ္ၿပီး ရွားရွားပါးပါး ရေနတဲ့ အခြင့္အလမ္းလို႔လည္း က်ေနာ္ ျမင္မိပါတယ္။
ဒီအခြင့္အလမ္းကို ထိေရာက္တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ တညီတညြတ္တည္း လုပ္ႏိုင္ရင္ အသြင္ကူးေျပာင္းတာ ပိုျမန္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နည္းလမ္းက မမွန္ကန္၊ မွန္ကန္သည့္တိုင္ေအာင္ မထိေရာက္၊ လုပ္တဲ့သူေတြမွာလည္း မညီမညြတ္၊ ညီညြတ္သည့္တိုင္ေအာင္မွ အာဏာရွင္အရိပ္ေအာက္က မလြတ္ေသးဘဲ ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အသြင္ကူးေျပာင္းဖို႔ေတာင္ ျပန္ပ်က္သြားႏိုင္ပါတယ္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြမွာ အေရးႀကီးဆံုးက ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါဝင္ေနတာနဲ႔ အမွ် ျပည္သူေတြ ပိုမို အက်ဳိးခံစားရဖို႔ ရွိလာႏိုင္တဲ့ကိစၥပါ။ တတ္ႏိုင္သမွ် ထဲထဲဝင္ဝင္ ရွိေနေလ ပိုေကာင္းေလ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔အသံကို အမွန္တကယ္ နားေထာင္ေပးတာ၊ ျပည္သူ႔အက်ဳိးစီးပြားကို အမွန္တကယ္ ဦးတည္ေပးတာဟာ တကယ္ေတာ့ လုပ္ရပ္ေကာင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းရင္လည္း ေကာင္းလာေအာင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ စတုတၴမ႑ိဳင္ မီဒီယာနဲ႔ ျပည္သူေတြကပဲ ထိန္းမတ္ေပးေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဥပေဒ ျပင္ဆင္ / ဖ်က္သိမ္း
ဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာတည္ေသာ အမိန္႔ေတြကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စစ္အာဏာသိမ္း နဝတနဲ႔ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္တို႔က တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနာက္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း၊ နည္းဥပေဒ၊ ဥပေဒေတြကို အဆင့္ဆင့္တက္ၿပီး ထုတ္ျပန္တဲ့အထိ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီ ဥပေဒ၊ အမိန္႔ေတြဟာ မတရားမွန္း သိၾကေပမယ့္ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ လည္စင္းေခါင္းခံေပးရံုကလြဲလို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
သမၼတရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္အခ်ဳိ႕နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဥပမာျပပါမယ္။ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၁၂(က) အရ အေျခအေန ၃ ရပ္ကို အေျခခံၿပီး ဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာတည္ေသာအမိန္႔ကို သမၼတက ထုတ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္ လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ပုဒ္မ ၄၁၂(ခ) အရ အမ်ဳိးသားကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီနဲ႔ ညွိႏိႈင္းၿပီး ထုတ္ျပန္တဲ့ ဥပေဒကဲ့သို႔ အာဏာတည္ေသာအမိန္႔အရ အေရးေပၚအေျခအေန ေၾကညာႏိုင္တာလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္လည္း ရွိပါေသးတယ္။
တကယ္လို႔ ဒီလုိမ်ဳိး သမၼတရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြဟာ ႏိုင္ငံနဲ႔ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကို မျဖစ္ေစဘူး (သို႔) ျပည္သူလူထုကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတယ္ (သို႔) ႏွစ္ခုစလံုး (သို႔) အျခားတခုခု ရွိေနတယ္ဆိုရင္ ဒါကို ဥပေဒျပဳ လႊတ္ေတာ္ထဲကေန ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ ျဖည့္ဆင္ ပယ္ဖ်က္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းရပါမယ္။ ႏိုင္ငံသားတိုင္းမွာ အဲဒီလို ႀကိဳးပမ္းပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ ေစာေစာက ေျပာတဲ့အတိုင္း ထိေရာက္တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ တညီတညြတ္တည္း လုပ္ႏိုင္ရင္ ေအာင္ျမင္မွာပါပဲ။ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ လိုအပ္မယ့္ ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းေတြကို ႀကိဳတင္ဖန္တီး ယူႏိုင္ရပါမယ္။ ဒီလိုပဲ အျခားဥပေဒဆိုင္ရာကိစၥေတြကိုလည္း လူထုအလိုက် ဖန္တီးယူရဖို႔ ရွိပါဦးမယ္။
အစိုးရက ဥပေဒကို ထုတ္ခ်င္တိုင္း ထုတ္လို႔ ရႏိုင္မလား
အစိုးရဟာ အေျခခံဥပေဒေဘာင္နဲ႔ ကင္းလြတ္တဲ့ (သို႔) အေျခခံဥပေဒေဘာင္အတြင္းကေန ႏိုင္ငံနဲ႔ လူထု အက်ဳိးစီးပြားကို မေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ဥပေဒ တရပ္ရပ္ကို ထုတ္ျပန္လာၿပီဆိုရင္ ဝိုင္းဝန္းတားဆီးရပါမယ္။ ဒါက မျဖစ္မေန လုပ္ရမယ့္ ကိစၥပါ။
ဒါေပမယ့္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အာဏာရပါတီနဲ႔ ၂၅% တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ လႊမ္းမိုးထားလို႔ တားဆီးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေစာဒကတက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ အားလံုးဟာ အရင္က စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ၊ စစ္အစိုးရရဲ႕ ဝန္ထမ္းေတြ ျဖစ္ၾကလုိ႔ ဥပေဒျပဳေရးဟာ သူတို႔လက္ထဲမွာ ရွိေနတာပဲ လို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအေနအထားအရ အစိုးရဟာ ဥပေဒကို ထုတ္ခ်င္တိုင္း ထုတ္လို႔ ရေနႏိုင္ပါတယ္။
အဲဒါမ်ဳိး မျဖစ္ေစခ်င္ရင္ က်ေနာ္တို႔ အေနနဲ႔ တခုခုေတာ့ လုပ္ကိုလုပ္ရပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္လိုနည္းလမ္းနဲ႔ လုပ္ၾကမလဲလို႔ အရင္စဥ္းစားရပါမယ္။ ဒီေနရာမွာ Concept တခုကို က်ေနာ္ ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံအတြက္ အေရးတႀကီး လိုအပ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံသားတိုင္းဟာ အမ်ဳိးသားေရးဘက္ကို ေရွ႕ရွဳၾကပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ဟာ ႏိုင္ငံအတြက္ အေရးႀကီးလာတဲ့ အခ်ိန္၊ ဘာအတြက္ အေရးႀကီးလာရတယ္ ဆိုတာကို မွန္မွန္ကန္ကန္ သတ္မွတ္ႏိုင္ရပါမယ္။ အေရးႀကီးလာတာကို အစိုးရေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြေရာ၊ ျပည္သူေတြကပါ သေဘာေပါက္ လက္ခံလာတာနဲ႔အမွ် အားလံုးဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ခံယူခ်က္အစြဲ၊ ပုဂၢိဳလ္စြဲ၊ အသင္းအဖြဲ႔စြဲေတြကို ေခတၱခန ေဘးခ်ိတ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္းကူညီ လုပ္ေဆာင္ၾကတာဟာ အမ်ဳိးသားေရးဘက္ကို ေရွ႕ရွဳ လုပ္ေဆာင္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိး မျဖစ္လာဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ ႀကိဳမေျပာႏိုင္ပါဘူး။ လိုအပ္ရင္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူၾကရမွာပါ။ လုပ္ရတာ လြယ္ရင္လည္း လြယ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ခက္ရင္လည္း ခက္ႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္ပ်က္စရာ မလိုပါဘူး။ ဘာမွမလုပ္ဘဲ လက္မိႈင္ခ်ၿပီး စိတ္ညစ္ခံေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးတေန႔ လုပ္ယူႏိုင္တဲ့အေျခအေနမွာ ဘယ္အစိုးရမွ သူႀကိဳက္တဲ့ ဥပေဒကို ထုတ္ခ်င္တိုင္း ထုတ္လို႔ မရႏိုင္သလို ထုတ္လိုက္တဲ့ ဥပေဒတိုင္းဟာလည္း ျပည္သူေတြအတြက္ အက်ဳိးျပဳတဲ့ ဥပေဒေတြပဲ ျဖစ္လာရပါလိမ့္မယ္။
က်ေနာ့္အျမင္မွာေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ Team work ရွိစျပဳလာေနပါၿပီ။ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကာလမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြကို အရင္ထက္ပိုၿပီး အရည္အခ်င္းရွိရွိ ထက္ထက္ျမက္ျမက္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီလိုမ်ဳိး ျဖစ္လာေအာင္ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ နစ္နာဆံုးရွံဳးမႈေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းဘယ္ေလာက္ ၾကာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနခဲ့ၾကရပါသလဲ။ ေတြးၾကည့္ၾကပါ။ အခုဆိုရင္ ရွိလာတဲ့ Team work ကို ပိုမိုအားေကာင္းေအာင္ တဦးခ်င္းက တတ္ႏိုင္သမွ် အားျဖည့္ေပးၾကဖို႔သာ လိုအပ္ေနပါေတာ့တယ္။
လြင္ေအာင္စိုး
၁၂-၁၁-၂ဝ၁၁
ေကာင္းတယ္ကြာ အဲလုိျဖစ္ရမွာ မရတာကုိ ဇြတ္ေတာင္းေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဖုိလ္လမင္းေရ ထမင္းဆီစမ္း ေရႊလင္ပန္းျဖစ္ေတာ့မယ္ အဲဒီေတာ့ ေရွ႔ကလုပ္ေနတဲ႔သူေတြကုိ ေနာက္ကေန ေျခမထုိးမိၾကပါေစနဲ႔လုိ႔ အထူးေျပာခ်င္ပါတယ္ အခုအခ်ိန္မွာ မွတ္ပုံတင္ဘုိ႔ မတင္ဘုိ႔က ေဒၚစုေလာက္ဘယ္သူမွ သိလိမ္႔မယ္မထင္ဘူး ေဒၚစုသာအသိဆုံးလုိ႔ယုံၾကည္တယ္ေလ အဲဒီေတာ့ ေဒၚစု ဆုံးျဖတ္တာကုိ ေလးစားရမယ္ ေဒၚစုကုိ ၀ုိင္း၀န္းပန္႔ပုိ႔ေပးရမယ္ အဲဒါက အားလုံးရဲ႔တာ၀န္ပဲ မွတ္ပုံတင္မယ္ဆုိတာကုိ ကန္႔ကြက္စာေတြ႔ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ တင္ေစခ်င္လုိ႔လဲမဟုတ္ပါ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သမတကအစ အားလုံးနဲ႔ေတြ႔ထိဆက္ဆံေနရတာ ေဒၚစုပါ အဲဒီအတြက္ ေဒၚစုဘာကုိဆုံးျဖတတ္သင္႔သလဲဆုိတာလဲ ေဒၚစု အသိဆုံးပါ အဲဒီေတာ့ အျပင္ကေန ငါ့စကားႏြားရ ေျပာေနတဲ႔သူေတြ ဒီေစာင္းပါးေလးကုိဖတ္ၾကေစခ်င္ပါတယ္ဆုိတာေလး ေျပာရင္းနဲ႔ စာေရးသူ လြင္ေအာင္စုိး ကုိ အထူးေက်းဇူးတင္မိေၾကာင္းပါ............
ReplyDelete