၈-၈-၈၈ တြင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္ ရွစ္ေလးလုံးဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံ ကာလတေလွ်ာက္ ျဖစ္ပ်က္ ခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္ ရလဒ္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအျမင္မ်ားကို ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရသည့္ အမ်ဳိးသားဒီမို ကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၀င္တဦးျဖစ္သူ သတင္းစာဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္ႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခ်က္ အထူးအစီအစဥ္
ေမး။ ။ ရွစ္ေလးလုံးဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပုံ လူထုအုံႂကြမႈႀကီးကို ၾကံဳေတြ႔ျဖတ္သန္းလာခဲ့သူတေယာက္အေန နဲ႔ ဒီအေရးေတာ္ပုံႀကီး ဘယ္လိုေပၚေပါက္လာရတယ္ဆိုတာ သိပါရေစ။
ေျဖ။ ။ ရွစ္ေလးလုံးေပၚလာတာ ႐ုတ္တရက္ ထေပၚလာတာမဟုတ္ဘူးေလ၊ ေနာက္ေၾကာင္းေလးကလည္းရိွ တယ္။ ႏွစ္နဲ႔ကိုခ်ီၿပီး ျဖစ္ခဲ့တာ။ ၆၂ ခုႏွစ္ စစ္အစိုးရတက္လာေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက ကန္႔ကြက္ၾကတယ္။ ဆႏၵျပၾကတယ္။ အဲဒီေပၚမွာ တည္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံး တကၠသိုလ္သမဂၢအေဆာက္အအုံ မိုင္းဗုံးအခြဲခံရတဲ့ အ ဆင့္အထိ ေရာက္ခဲ့တယ္ေပါ့။ ဒါက စစခ်င္းျဖစ္တာ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ဆန္စပါးရွားလု႔ိ ျဖစ္တာေတြ၊ တ႐ုတ္-ဗမာအဓိက႐ုဏ္းျဖစ္တာေတြ၊ ေနာက္ေက်ာင္းသားေတြကို ေတာထဲေမာင္းထုတ္တာတို႔၊ ဖမ္းတာဆီး တာ၊ ေထာင္ထဲမွာ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္တာေတြ အထိေပါ့ဗ်ာ။ တေလွ်ာက္လုံးဟာ အဲဒီကိစၥေတြေပၚတည္ၿပီး ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ မ်ဳိးဆက္အသစ္ေတြ အသစ္ေတြက ဆက္လုပ္သြားတယ္ဆိုတာကို ျပတာေပါ့။
ဥပမာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေလာက္က လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုဗေဆြေလးတို႔လို ေခါင္းေဆာင္မႈက ေနၿပီးေတာ့ ေျပာင္းလာလိုက္တာ ၈၈ နားေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ မင္းကိုႏိုင္တို႔၊ ကိုကိုႀကီးတို႔၊ မင္းေဇယ်ာတို႔ စတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြအထိ တက္လာၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံးပိတ္ၾကေတာ့ ရွစ္ေလးလုံး ေပၚလာ တာပဲေပါ့။
“ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မႈ မရိွဘူးဆိုရင္ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္မလာဘူးဗ်။ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈကို ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့အေနအထားမ်ဳိးကို ေပးႏိုင္တဲ့၊ တြန္းအားေပးႏိုင္တဲ့၊ ဦးေဆာင္မႈေပးႏိုင္တဲ့ဟာမ်ဳိးက အန္အယ္လ္ဒီမွာရိွတယ္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြဆီမွာရိွတယ္။ ဒါပဲဗ်။”
ရွစ္ေလးလုံးကာလကို ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါက်လည္း ေစာေစာကေျပာခဲ့သလို ဒီကိစၥဟာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈသက္သက္မဟုတ္ဘူး။ ရဟန္းသံဃာမ်ား၊ စာနယ္ဇင္း စာေပသမားမ်ားအပါအ၀င္ အားလုံးရဲ႕လႈပ္ ရွားမႈျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာက္ဆုံးၾကေတာ့ ဒီအေရးေတာ္ပုံႀကီးေပၚခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကာလ ဆႏၵျပၾကတဲ့အခါ မွာ အလႊာအသီးသီးက အကုန္လုံးပါတယ္။ အိမ္ရွင္မေတာင္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေက်ာင္းသားေတြက ေခါင္းေဆာင္ တယ္ဆိုတာမွန္တယ္၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားက ေရွ႕ေဆာင္တာေပါ့။ သို႔ေသာ္ ရွစ္ေလးလုံးဟာ ႐ုတ္တရက္ ေပၚလာျခင္းမဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္ ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရ စတက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး လူထုရဲ႕ဆႏၵ ေတြနဲ႔ ႐ုန္းကန္မႈေတြနဲ႔ ေပၚထြက္လာတာလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေမး။ ။ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံမွာ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္က ဘာပါလဲဆရာ။
ေျဖ။ ။ အဓိက ေတာင္းဆိုခ်က္ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီေတာင္းဆိုခ်က္ပဲဗ်။ သို႔ေသာ္ ပထမရက္ပိုင္းေလးမွာ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကေတာ့ မတရားဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္တာတို႔ကို ကန္႔ကြက္တဲ့ဟာ၊ ေနာက္ေက်ာင္းသားေတြ ကလည္း သူတို႔ရဲ႕ တကသအေဆာက္အအုံျဖစ္တာေတြ ဘာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီတုန္းက အျပစ္ရိွတဲ့ သူေတြကို အေရးယူဖို႔ ေတာင္းဆိုတာမ်ဳိးေတြ ပါလာတယ္။ စာနယ္ဇင္းသမဂၢက က်ေနာ္တို႔ေတြဆိုလို႔ရိွရင္ လည္း စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကို ေတာင္းဆိုတာေတြ ပါတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္တခါ ကြန္ျမဴနစ္အင္အားစုေတြ အေနက်ေတာ့လည္း အေျခခံဥပေဒကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ စသည္ေပါ့ဗ်ာ ဒီလိုေတာင္းဆိုခ်က္ေတြပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ မတရားဖိႏွပ္မႈေတြေၾကာင့္ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ လူထုေတြအားလုံးက အုံႂကြလာတဲ့ သေဘာေပါ့။ အေရးေတာ္ပုံကာလမွာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္က တိုင္းျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီ ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ဖို႔ စစ္အစိုးရ ထြက္ေပး၊ စစ္အစိုးရကို ဖယ္ရွားၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ထူေထာင္ဖို႔ ဆိုတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္က အဓိကအက်ဆုံးျဖစ္လာတယ္။
ေမး။ ။ ဒီလိုအေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ႕ရလဒ္ ေကာင္းက်ဳိးဆိုးက်ဳိးေတြက ဘာေတြပါလဲဆရာ။
ေျဖ။ ။ အဲဒီကာလအတြင္းမွာ အထင္ရွားဆုံးနဲ႔ အႀကီးဆုံးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုေသာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္း ေဆာင္တဦး ျပည္သူၾကားက၊ လႈပ္ရွားမႈၾကားက ေပၚထြက္လာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ႔ ဟာသူ နဂိုကတည္းက ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလႈပ္ရွားမႈက ေမြးထုတ္လိုက္တာ။ အေရးေတာ္ ပုံက ေမြးထုတ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္။ ေနာက္အေရးေတာ္ပုံအတြင္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕အင္အားဟာ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားသလဲဆိုတာကို ျပတဲ့ဟာကေတာ့ ေရႊတိဂုံအေနာက္မုခ္မွာ က်င္းပတဲ့ သူရဲ႕ပထမဆုံးလူ ထုအစည္းအေ၀းေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္လည္း စင္ေပၚမွာရိွပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူထုအလႊာအသီး သီးက ပါ၀င္လာၾကတယ္။ လူ (၅) သိန္းေလာက္ရိွမယ္။ အဲဒီထဲကေနၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆို ေသာ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ေပါ့ဗ်ာ၊ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕သမီးအေနနဲ႔ ေနာက္ သူ႔ရဲ႕ ေျပာတာဆိုတာ လုပ္တာကိုင္တာေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈကို အလိုလိုရလာတယ္။ အဲဒီကေနၿပီးေတာ့ တိုင္းရင္း သားေတြဆီ ကလည္း ရလာတယ္။ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ လႈပ္ရွားမႈထဲမွာ တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ ႀကီးႀကီးမားမားကိုပါတယ္။ ရခိုင္ေတြ၊ မြန္ေတြ၊ ရွမ္းေတြ၊ ကခ်င္ေတြ၊ ခ်င္းေတြ စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။
အေရးေတာ္ပုံကာလမွာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အဓိကေတာင္းဆိုခ်က္က တိုင္းျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲေရး လုပ္ဖို႔ စစ္အစိုးရ ထြက္ေပး၊ စစ္အစိုးရကို ဖယ္ရွားၿပီးေတာ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ထူေထာင္ဖို႔ ဆိုတဲ့ေတာင္းဆိုခ်က္ က အဓိကအက်ဆုံးျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီ ဒီမိုကေရစီေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြဟာ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီ လို အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးေပၚလာတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခု။ အေရးေတာ္ပုံကေန ေပါက္ဖြားလာတာ။ ဒီအန္အယ္လ္ဒီနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ မေက်နပ္စရာေတြ ေကာင္းေကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္ပဲအားနည္းတာေတြ ရိွတယ္ ပဲေျပာေျပာ၊ ဒီပါတီဟာ အေရးေတာ္ပုံကေန ေပါက္ဖြားလာတာလို႔ က်ေနာ္တို႔ ေျပာလို႔ရတယ္ဗ်ာ။
“ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈကင္းရင္ လူထုလႈပ္ရွားမႈဆိုတာ ခဏတျဖဳတ္ပဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အမ်ားႀကီးမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အခုဒီေန႔ျဖစ္ေနတဲ့အေနအထားက ဒါပဲ။ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ပါတီမပ်က္ေရးသာရိွၿပီး အဲဒီေခါင္းေဆာင္မႈမွာ ထည့္ထားတဲ့လူေတြရဲ႕ အေနအထားက်ေတာ့လည္း အသက္ႀကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြပဲ ရိွေနတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔အေနနဲ႔ ျပည္သူလူထုနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ထဲထဲ၀င္၀င္ေပါ့ဗ်ာ၊ ျပည္သူ႔ေအာက္ေျခဆင္းၿပီး ျပည္သူနဲ႔အတူ လႈပ္ရွားႏိုင္တဲ့ အေနအထားက မရိွဘူး။”
ဒီအေရးေတာ္ပုံႀကီးလည္း ျဖစ္လိုက္ေရာ ဒီမိုကေရစီေျပာင္းလဲမႈေတြကို အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဟန္႔တားဖို႔ မဆလအစိုးရ ကလည္း လုပ္တယ္။ ေနာက္ဆုံး ေ႐ြးေကာက္ပြဲမ်ား လုပ္ေပးမယ္ဆိုတာမ်ဳိးလုပ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကာလတုန္း က သေဘာထားက ဘာလဲဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ လက္မခံႏိုင္ဘူး။ မဆလအစိုးရကလုပ္ေပးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏုိင္ဘူး။ သန္႔ရွင္းတယ္လို႔ မယူဆႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကိစၥကေန ဘယ္ကိုေျပာင္းလာသလဲဆိုေတာ့ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းဖို႔ဆိုတဲ့ဟာ ေတာင္းလာတယ္။ အဲဒီကာလမွာ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို ထင္ရွားတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေပၚထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ႏိုင္ငံေရးသမားေဟာင္းေတြ ကလည္း လူထုထဲျပန္၀င္လာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဦးႏုလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး။ ဦးႏုက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၾကားျဖတ္အစိုးရတခုကို ဖြဲ႔လိုက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သူ႔အစုိးရကို ဖြဲ႔တယ္ဆိုၿပီး ေၾကညာတယ္။ သို႔ေသာ္ ဦးႏုက ဆႏၵေစာသြားတာ။ ဦးႏုက ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ တျခားလူေတြနဲ႔ ညိႇၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ကေတာ့ က်ဳပ္အစိုးရ အရင္ကရိွခဲ့တယ္။ ခင္ဗ်ား တို႔တာ၀န္ေပးရင္ က်ဳပ္အစိုးရအဖြဲ႔ကို လုပ္မယ္ဆိုတဲ့သေဘာမ်ဳိး မေျပာဘဲဲနဲ႔ သူ႔ဟာသူ တဖက္သတ္ သူ႔အစိုးရ ေတာင္းလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူ႔အစိုးရၿပိဳသြားတယ္။ ၿပိဳသြားတဲ့ဟာကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ လူေတြ က ၾကားျဖတ္အစိုးရေတာင္းျခင္းသည္လည္း တကယ့္ႏိုင္ငံေရးေျဖရွင္းမႈ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ မဟုတ္ရဲ႕လား သံသ ယေတြက ျဖစ္လာတယ္။ တြန္႔ဆုတ္မႈေတြေပၚလာတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့လည္း ေတာင္းမယ္ေပါ့။ သို႔ေသာ္ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ေတာင္းမယ္ဆိုတဲ့ဟာ ခိုင္ခိုင္မာမာေပၚလာတဲ့အခါ မဆလက ၾကားျဖတ္အစိုးရဖြဲ႔စည္းေရး ေတာင္မလုပ္ေတာ့ဘဲဲနဲ႔ စစ္တပ္ကိုေခၚၿပီးေတာ့ လက္အပ္လိုက္တာေပါ့။
ဒီမိုကေရစီအက်ဳိးေတြကို မရလိုက္ေသာ္ျငားလည္း ဒီေန႔ထိ ရွစ္ေလးလုံးစိတ္ဓာတ္က မကြယ္ေပ်ာက္ဘူး ရိွေန တယ္။ နိုင္ငံေရးပါတီၾကား၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ၾကားထဲမွာ ရိွေနတယ္။ ဒီေန႔အန္အယ္လ္ဒီလို ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ ေရးရွင္သန္ေနတာ၊ ရဟန္းသံဃာ၊ ျပည္သူ၊ ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ ရွင္သန္ေနတာေတြအားလုံး ဒီေန႔ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္ေပၚမႈေတြအားလုံးဟာ ရွစ္ေလးလုံးကေနအေျခခံခဲ့တဲ့ ရွစ္ေလးလုံးစိတ္ဓာတ္ရဲ႕ အသီးအပြင့္တခ်ဳိ႕ေပါ့ဗ်ာ။
ေမး။ ။ ႏိုင္ငံေရး အသီးအပြင့္တခ်ဳိ႕ျဖစ္ထြန္းခဲ့ၿပီး ဘာေၾကာင့္ေအာင္ျမင္မႈ မရိွတာပါလဲဆရာ။
ေျဖ။ ။ ျပည္သူလူထုကလည္း ေျခကုန္လက္ပန္းကိုက်ေနၿပီ။ ဒီေန႔ဒီအခါဆိုတာ နည္းနည္းမဟုတ္ဘူး။ စစ္အ စိုးရလက္ေအာက္မွာေနရတာ ဖိႏွိပ္မႈေတြ၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ၊ ကန္႔သတ္မႈေတြ၊ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်မႈေတြ၊ တိုင္းသူျပည္သားေတြ စီးပြားေရးပ်က္လာတာေတြ၊ တိုင္းသူျပည္သားက ေက်ာေကာ့ေနေအာင္ ခံရတဲ့အခါက် ေတာ့ အေတာ့္ကိုအားနည္းေနၿပီ။ ဒါကအေျခခံတခုေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္တခုက ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မႈက်ေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီက ျပည္သူလူထုကို ေခါင္းမေဆာင္ႏိုင္ဘူး။ သုံး သပ္ၾကည့္ရတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ အဓိကက အန္အယ္လ္ဒီက လြန္ခဲ့တဲ့ကာလေတြ တေလွ်ာက္လုံးမွာ ေဒၚစုက ေထာင္က်လိုက္၊ ေဒၚစုက ေထာင္ထဲကထြက္လာတဲ့အခါ ေဒၚစုက ျပန္ၿပီးေတာ့အလုပ္လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းေထာင္ထဲျပန္ေရာက္ စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီကာလမွာ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္မႈကလည္း ဘာအ ဓိကထားေနလဲဆိုေတာ့ ပါတီမပ်က္ေရး၊ ပါတီၿပိဳကြဲမသြားေရး၊ ပါတီကို ထိန္းသိမ္းထားေရးဆိုတဲ့အေနနဲ႔ထား ၿပီး တတ္ႏိုင္သမွ် စစ္အစိုးရအေပၚမွာ ဆက္ဆံေရးက အေတာ္ကို တုံ႔ျပန္မႈက အားနည္းတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာ လည္း စစ္တပ္က ဒါကိုေသခ်ာသိတယ္။ သိတဲ့အတြက္ ထိန္းထားၿပီးေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီကိုလည္း ျပ႐ုပ္အေန နဲ႔ထားတယ္။ ႏိုင္ငံေရးလုိက္ေလ်ာမႈေတြမေပးဘဲနဲ႔ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ လုပ္သထက္လုပ္ေနတယ္။ အဲလိုအ ေျခအေနေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မႈမရိွတာလည္းပါတယ္။ ျပည္သူလူထု ေျခကုန္လက္ပန္းက်သြားတာ လည္းပါတယ္။ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမႈေတြေပါ့ဗ်ာ။ ေတာင္သူလယ္သမားတို႔ ဘာတို႔က်ေတာ့့လည္း စီးပြားေရး က ေတာ္ေတာ့္ကို ႐ုန္းကန္လုပ္ေနရတယ္။
ေနာက္တခုက ျပည္သူလူထုၾကားထဲမွာ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ရတဲ့အေၾကာင္းက ဘယ္လိုလဲဆိုရင္ ဥပမာ - တ ျခားမေျပာနဲ႔ဗ်ာ။ လူထုအမ်ားစုဟာ ဆင္းရဲသားကိုမေျပာနဲ႔ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ လူလတ္တန္းစားအထိေလာက္မွာ ပင္လွ်င္ မိသားစုတစုဟာ အရင္တုန္းက အေဖအလုပ္လုပ္ရင္ မိသားစုတစုလုံးစားႏိုင္တယ္။ သို႔မဟုတ္ အေဖ နဲ႔ အေမပါ အလုပ္လုပ္ၾကမယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီးေတာ့ ခိုင္ခိုင္မာမာေလး ရပ္တည္ႏိုင္တယ္။ အဲလိုဆိုတဲ့အခါမွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ဆိုတဲ႔သူေတြဟာ အသက္ (၂၀) ေလာက္အထိကို စဥ္းစားႏိုင္တယ္၊ လႈပ္ရွားႏိုင္တယ္၊ ႏိုင္ ငံေရးတို႔ ဘာတို႔ စဥ္းစားႏိုင္တယ္။
“လူထုကိုမ်က္နွာမူတဲ့ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ရင္ အန္အယ္လ္ဒီဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေလာက္အတြင္းမွာ ျဖစ္သလိုပဲ၊ လူထုကို မ်က္ႏွာမမူဘူး။ မ်က္ႏွာမူတာ ကုလသမဂၢကို မ်က္ႏွာမူခ်င္တယ္၊ နအဖကို မ်က္ႏွာမူခ်င္တယ္၊ ျပင္ပမွာရိွတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို မ်က္ႏွာမူခ်င္တယ္။ လူထုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မလုပ္၀ံ့ဘူး။ ဆိုလိုတာက လူထုကို ေခါင္းမေဆာင္ႏိုင္ဘူး၊ လူထုေခါင္းေဆာင္မႈ မေပးခ်င္ဘူး၊ မေပးႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့အေနအထားမွာရိွတယ္။”
ဒီေန႔ေခတ္က်ေတာ့ မိသားစုတစုထဲမွာ လူ (၅) ေယာက္ရိွရင္ အငယ္ဆုံး သားသမီးတေယာက္ေလာက္ပဲ အ လုပ္မလုပ္ဘဲ ေနရမယ္။ က်န္တဲ့လူက အလုပ္၀ိုင္းလုပ္မွသာလွ်င္ အိမ္ေထာင္စုတစုကို ရပ္တည္ႏို္င္တဲ့ အေန အထားျဖစ္လာတယ္ဗ်။ စစ္အစိုးရကလည္း ဒါကိုသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အစုိးရက အမ်ားႀကီးစီးပြားေရးကို သူ တို႔စစ္ဘက္မွာပဲ ပိုသုံးတယ္။ ျပည္သူအတြက္ မသုံးဘူး။ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ကလည္း စားေရးေသာက္ေရး တြက္ၿပီး မိသားစုတစုမွာ လူ (၅) ေယာက္ရိွရင္ (၄) ေယာက္ေလာက္က အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ အေနအထားမ်ဳိး ေရာက္တယ္။ ဒီအေျခအေနေတြေပၚတည္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအားျဖင့္ လည္းး ေျခကုန္လက္ပန္းက်လာတယ္။ ႏိုင္ငံ ေရးထဲမွာ ေျခစုံပစ္၀င္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ဳိး၊ ေျခစုံပစ္ၿပီးေတာ့ ေထာက္ခံႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ဳိးက ေလ်ာ့ လာတယ္ေပါ့။
ေမး။ ။ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံက ရရိွခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီအသီးအပြင့္တခ်ဳိ႕ကို ဘယ္လိုဆက္ၿပီး အေကာင္အ ထည္ေဖာ္ႏိုင္မလဲဆရာ။ ဒီလိုအေရးေတာ္ပုံမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ေပၚေပါက္ဖို႔ေရာ အလားအလာရိွပါသလားဆရာ။
ေျဖ။ ။ ဒါကဘယ္လိုေျပာရမလဲဆို က်ေနာ္တို႔ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္၊ က်ေနာ္တို႔အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ဆို ရင္ေတာ့ ေပၚႏိုင္တဲ့အေနအထားက မရိွဘူးဗ်။ သို႔ေသာ္ negative side က ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဒီစစ္အစိုးရရဲ႕ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈက မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈ အားနည္းျခင္း ေၾကာင့္လည္း တဖက္ကေန ေလ်ာ့သြားတယ္။ တဖက္ကလည္း ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈက အျပင္းထန္ဆုံးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ျပည္သူလူထုဆိုတာ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ စိတ္ဆိုးရင္ ထၿပီးဆူပူမယ္၊ ဆႏၵျပမယ္ဆိုတာ တာ ျဖစ္ႏိုင္တာကိုး။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မႈ မရိွဘူးဆိုရင္ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္မလာဘူးဗ်။ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈကို ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့အေနအထားမ်ဳိးကို ေပးႏိုင္တဲ့၊ တြန္းအားေပးႏိုင္တဲ့၊ ဦးေဆာင္မႈေပးႏိုင္တဲ့ဟာမ်ဳိးက အန္အယ္ လ္ဒီမွာရိွတယ္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြဆီမွာရိွတယ္။ ဒါပဲဗ်။
ဗမာျပည္ရဲ႕ဒီေန႔ႏိုင္ငံေရးမွာ အေရးႀကီးဆုံးက တိုင္းရင္းသားေတြ ျဖစ္ေပမယ္လို႔ တိုင္းရင္းသားဆိုတာက လူ နည္းစုကိုး။ ရန္ကုန္လို၊ မႏၲေလးလိုေနရာမ်ဳိး လူထုအုံႂကြမႈေတြျဖစ္ဖို႔က်ေတာ့ တိုင္းရင္းသားေတြက သိပ္ၿပီး ေတာ့ ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမရိွဘူး။ သူတို႔ပါ၀င္ရင္ ပါ၀င္မယ္ေပါ့။
ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈေပးႏိုင္တာက အဓိကအားျဖင့္ (၂) ခုပဲရိွတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီ ႏိုင္ငံေရးအတိုက္အခံ ဒီမို ကေရစီအင္အားစု၊ ေနာက္တခုကေတာ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေပါ့။ အဲဒါကိုၾကည့္တဲ့အခါက်ေတာ့လည္း ျမင္တဲ့ အတိုင္းပဲ။ ေက်ာင္းသားလူငယ္က လည္း အကုန္လုံးလိုလုိ ေထာင္ထဲေရာက္တယ္။ ေထာင္ထဲေရာက္တာ ေတာင္မွ အင္းစိန္လိုဟာမ်ဳိး ေထာင္ထဲေရာက္ရင္ အဆက္အသြယ္ရအုံးမယ္။ ဟိုးတျပည္လုံးျဖန္႔ၿပီးေတာ့ နယ္ စြန္နယ္ဖ်ား ပူတာအိုတို႔၊ ခႏၲီးတို႔၊ က်ဳိင္းတုံတို႔၊ မိုင္းဆတ္တို႔၊ ဒီဘက္ ဘူးသီးေတာင္ေမာင္းေတာတို႔၊ ေကာ့ ေသာင္းတို႔ဆိုတဲ့အထိ ျဖန္႔ခ်ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားအင္အားစုကိုလည္း ၿပိဳကြဲေအာင္ လုပ္ပစ္လိုက္တာကိုဗ်။ အဲေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈေပးမယ့္ အင္အားႏွစ္ခုလို႔ အဓိကေျပာရမယ့္ ေက်ာင္းသားလူငယ္နဲ႔ အန္အယ္ လ္ဒီလိုဟာမ်ဳိးက မလုပ္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ေကာင္းၿပီး အဲလိုဆိုရင္ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈ ပုံသဏၭာန္တခုခုသာ ရလိုက္ရင္ လႈပ္ရွား ႏိုင္တဲ့အင္အားက (၃) ခုရိွတယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေပါ့။ သို႔ေသာ္ ဒီအင္အားစု ေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈနဲ႔ ဆက္ေနတာ၊ ဥပမာ ဆရာစံသူပုန္လိုဟာမ်ဳိးဆိုရင္ လယ္သမားက အုံႂကြလာ တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္လဲ၊ ဂဠဳန္ဆိုတဲ့ ဆရာစံလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈက ရိွခဲ့လို႔ဗ်။ ေက်ာင္း သားအေရးေတာ္ပုံေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္တို႔၊ ဦးဗေဆြတို႔၊ သခင္ဗဟိန္း တို႔ စတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈက အမ်ားႀကီးပါခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈကင္းရင္ လူထုလႈပ္ရွားမႈဆိုတာ ခဏတျဖဳတ္ပဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အမ်ားႀကီးမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အခုဒီေန႔ျဖစ္ေနတဲ့အေနအထားက ဒါပဲ။ အန္အယ္လ္ဒီ ဟာ ပါတီမပ်က္ေရးသာရိွၿပီး အဲဒီေခါင္းေဆာင္မႈမွာ ထည့္ထားတဲ့လူေတြရဲ႕ အေနအထားက်ေတာ့လည္း အ သက္ႀကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြပဲ ရိွေနတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔အေနနဲ႔ ျပည္သူလူထုနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ထဲထဲ၀င္၀င္ေပါ့ ဗ်ာ၊ ျပည္သူ႔ေအာက္ေျခဆင္းၿပီး ျပည္သူနဲ႔အတူ လႈပ္ရွားႏိုင္တဲ့ အေနအထားက မရိွဘူး။
ေမး။ ။ ဒါဆို အန္အယ္လ္ဒီ ဘာလုပ္သင့္ပါသလဲဆရာ။
ေျဖ။ ။ ဒါက အနာဂတ္နဲ႔ခ်ီေျပာမွ ရမယ့္ကိစၥျဖစ္တယ္။ အခုအစိုးရက ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပမယ္။ ဘာလို႔က်င္း ပမလဲဆိုေတာ့ သူတို႔ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမွသာလွ်င္ သူတို႔ ဓားျပတိုက္သလိုလုပ္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔ဆႏၵနဲ႔ (၉၂) ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ ျဖစ္တည္လာတယ္ဆိုတဲဲ့ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳႏိုင္မယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲေတြလုပ္မွ လႊတ္ ေတာ္ေပၚမယ္။ လႊတ္ေတာ္ေပၚမွ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳႏိုင္မယ္။ ဒီအေျခခံဥပေဒသာ အသက္၀င္သြား မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ လာမယ့္ႏွစ္ေပါင္း (၂၀)၊ (၂၅)၊ (၃၀)၊ (၄၀) ေတာင္ လႊမ္းမိုးႏိုင္မယ္လုိ႔ ထင္ေနတာေပါ့။ ျဖစ္တာမျဖစ္တာ တပိုင္းေပါ့။
“ဒါေပမယ့္ လႈပ္ရွားမႈသာေပၚရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေသခ်ာတာတခုက ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတုန္းက အန္အယ္လ္ဒီက က်န္ခဲ့တယ္။ ေဘးမွာထုိင္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အေနအထားမ်ဳိးကေန ဒီေန႔ ေဒၚစုကိစၥမ်ဳိးေပၚလာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီေတြပါ ေရာပါလာလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆတယ္။”
အခုအေရးအႀကီးဆုံးက ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို က်ေနာ္တို႔ အသိအမွတ္မျပဳဖို႔၊ ကမာၻကလည္း အသိအမွတ္မျပဳဖို႔ သို႔မဟုတ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေရႊ႕ဆိုင္းပစ္ဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ ဖ်က္သိမ္းထားဖို႔ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာ အဓိကေသာ့ခ်က္ ကဘာလဲဆုိရင္ ဒီအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ေပးပါဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ တိုင္းရင္း သားလူမ်ဳိးစုေတြကလည္း ဒီအေျခခံဥပေဒ ျပင္ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကမာၻက ပါမလာ ဘူး။ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ဟာမို႔ သူတို႔က သံေရးတမန္ေရးအရ ေျပာႏိုင္ပုံမေပၚဘူးနဲ႔တူတယ္။ သူ တို႔က ဘာေျပာေနလဲဆိုေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲသန္႔ရွင္းဖို႔ လြတ္လပ္ဖို႔ကိုေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ေ႐ြးေကာက္ ပြဲကို ထည့္မစဥ္းစားဘူး။ အေျခခံဥပေဒျပင္ေပးပါ၊ အေျခခံဥပေဒ မျပင္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဗမာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးျပႆ နာကို ေျဖရွင္းႏိုင္မယ္လို႔မထင္ဘူး။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ လူထုဘက္ကိုတြန္းဖို႔ပဲ။ က်ေနာ္ေရႊဂုံတိုင္အစည္းအေ၀းမွာ မိန္႔ခြန္းေျပာတယ္ဗ်။ အဲဒီမွာ သုံးခ်က္ပါတယ္။ တခ်က္က ဘာလည္းဆိုရင္ မူလဘူတ မူ၀ါဒေတြ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြျဖစ္တဲ့ ဥပမာ အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရးလိုဟာမ်ဳိး၊ လႊတ္ေတာ္ေခၚယူေပးေရးဆိုတဲ့ မူလေတာင္းဆိုခ်က္ ဒါေတြကို မစြန္႔ ဘူးလို႔ က်ေနာ္တို႔ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ပါတီ၀င္ထုကိုလည္း မက္ေဆ့ေပးတဲ့သေဘာပဲ။ စစ္တပ္ကိုလည္း က် ေနာ္တု႔ိေျပာတာပဲ။ ဒါေတြ က်ေနာ္တို႔ မစြန္႔ဘူးလို႔။ ေနာက္တခုက ညီၫြတ္ေရးကို က်ေနာ္တို႔ေျပာတယ္။
ေနာက္တခုကေတာ့ လူထုကို မ်က္ႏွာမူတဲ့ႏိုင္ငံေရး လုပ္ၾကမယ္ဆုိၿပီးေတာ့ေျပာတယ္။ အဲဒါဘာလို႔ေျပာလဲဆို ေတာ့ လူထုကိုမ်က္နွာမူတဲ့ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ရင္ အန္အယ္လ္ဒီဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေလာက္အတြင္းမွာ ျဖစ္သလိုပဲ၊ လူထုကို မ်က္ႏွာမမူဘူး။ မ်က္ႏွာမူတာ ကုလသမဂၢကို မ်က္ႏွာမူခ်င္တယ္၊ နအဖကို မ်က္ႏွာမူခ်င္ တယ္၊ ျပင္ပမွာရိွတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို မ်က္ႏွာမူခ်င္တယ္။ လူထုနဲ႔ပတ္သက္လို႔ မလုပ္၀ံ့ဘူး။ ဆိုလိုတာက လူ ထုကို ေခါင္းမေဆာင္ႏိုင္ဘူး၊ လူထုေခါင္းေဆာင္မႈ မေပးခ်င္ဘူး၊ မေပးႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့အေနအထားမွာရိွတယ္။
အခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာင္ခ်လိုက္ရင္ လူထုလႈပ္ရွားမႈမ်ား ေပၚႏိုင္တယ္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ ယူ ဆတယ္။ လူထုကလည္း မေက်နပ္မႈေတြက မ်ားသထက္မ်ားေနတာေလ။ တႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္အတြင္းမွာ စီးပြားေရး က်ဆင္းတာေတြေရာ၊ နအဖဘက္က မတရားဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြကေရာ ဟုိးေက်းလက္အထိ ေရာက္ေနတယ္ေနာ္။ ဒီအေတာတြင္းမွာ ထပ္ၿပီးဘာေတြေပၚလာလည္းဆိုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဆြဲၿပီးေထာင္ထဲသြင္းဖို႔လုပ္လည္း လုပ္ေရာ ကမာၻတခုလုံးကလည္း ဖိနင္းလာလိုက္တာဟာ ေနာက္ဆုံးပိတ္ သူတို႔ရဲ႕အနီးကပ္မိတ္ေဆြလို႔ေျပာရမယ့္ တ႐ုတ္လိုဟာကေတာင္မွ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ လုပ္ဖို႔ေျပာလာတယ္။ အာဆီယံလိုဟာမ်ဳိးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးဖို႔ေျပာလာတယ္။ ကုလလုံ ျခံဳေရးေကာင္စီလိုဟာမ်ဳိးက ေဒၚစုကို လႊတ္ဖို႔ေျပာလာတယ္။ အဲေတာ့ ႏိုင္ငံတကာဖိအားေတြ ႀကီးမားတာနဲ႔အ တူ ျပည္တြင္းမွာလည္း လူထုလႈပ္ရွားမႈ သေဘာမ်ဳိးေဆာင္တဲ့ အေနအထားမ်ဳိး ေပၚလာႏိုင္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ေတာ့္ထင္တယ္။
အဲေတာ့ အဲလိုလႈပ္ရွားမႈ ေပၚလာမယ္ဆိုရင္ ဘာအေရးႀကီးလည္းဆိုရင္ ႐ုိး႐ိုးတန္းတန္းထေအာ္လို႔ကေတာ့ စစ္တပ္က ေသနတ္နဲ႔ ပစ္မွာပဲဗ်ာ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ေထာင္ထဲဆြဲသြင္းမွာပဲ။ ႏွစ္မ်ဳိးပဲလုပ္မွာပဲ။ တျခားနည္းနဲ႔ လုပ္ေပးဖို႔ ဘာမွ ရည္ရြယ္ခ်က္မရိွဘူး။
လူထုအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈလိုမွာပဲ။ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈေပးႏိုင္တဲ့အေနအထားက ေစာေစာကေျပာ သလို ေက်ာင္းသားလူငယ္ရိွမယ္၊ အန္အယ္လ္ဒီရိွမယ္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္က အားလုံးလိုလို ေထာင္ထဲပို႔ ထားတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္အတြက္ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈ ေပးလာႏိုင္တဲ့အေနအထားက နည္းမယ္။ အလားတူပဲ အန္အယ္လ္ဒီကေရာ အေရးေပၚလာရင္ ႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈေပးႏိုင္မွာလားဆိုတာကေတာ့ ေျပာ ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္။ အန္အယ္လ္ဒီတဖြဲ႔လုံးရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရသာျဖစ္လာမွာကိုုး။
က်ေနာ္တို႔အခုလုပ္ေနတဲ့ လူထုကို မ်က္ႏွာမူတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအရဆိုရင္ေတာ့ လူထုနဲ႔အတူ ခံစားပါ။ လူထုေဒါသ ျဖစ္ရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ျဖစ္ရမွာပဲ။ လူထုငိုေႂကြးရင္လည္း က်ေနာ္တို႔ငိုရမွာပဲ။ လူထုက စိတ္ညစ္ေနတယ္၊ ေဒါသျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔လည္း စိတ္ညစ္ေဒါသျဖစ္ရမွာပဲ။ ဒါတခုေပါ့။
ေနာက္တခုက လူထုကို ေျပာပါ၊ ၾကားပါ၊ လူထုကို ေဆြးေႏြးရမယ္၊ ညိႇႏႈိင္းႏိုင္ရမယ္။ လူထုရဲ႕အသံေတြကို လည္းနားေထာင္ႏိုင္ရမယ္၊ ၾကားႏိုင္ရမယ္။ ေနာက္တခုကေတာ့ လူထုနဲ႔အတူ လႈပ္ရွားႏိုင္ရမယ္ဆိုတာ ပါၿပီး သားပါ။ အနည္းဆုံး လူထုကို ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈက႑ မေပးႏိုင္ရင္ေတာင္မွ လူထုနဲ႔အတူပါဖို႔ဆိုတာကိုေတာ့ လုပ္သင့့္တယ္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ယူဆတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္တေယာက္တည္းနဲ႔ ေတာ့ ေျပာလို႔မရဘူး။
ဒါေပမယ့္ လႈပ္ရွားမႈသာေပၚရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေသခ်ာတာတခုက ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတုန္းက အန္ အယ္လ္ဒီက က်န္ခဲ့တယ္။ ေဘးမွာထုိင္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အေနအထားမ်ဳိးကေန ဒီေန႔ ေဒၚစုကိစၥမ်ဳိးေပၚ လာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီေတြပါ ေရာပါလာလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆတယ္။
၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ က်ေနာ္ေထာင္ထဲမွာ ၂၀၀၈ မွ လႊတ္တာ။ အေသးစိတ္ သိပ္မသိေသာ္ ျငားလည္း အန္အယ္လ္ဒီက ၀င္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္မႈမေပးႏိုင္ခဲ့ဘူးဆိုတာေတာ့ ထင္ရွားတယ္ဗ်ာ။ ေရႊ၀ါေရာင္နဲ႔ မတူတာက ဒီေန႔လႈပ္ရွားမႈျဖစ္လာရင္ ျဖစ္လာမယ့္ကိစၥက ေဒၚစုဗ်။ ေဒၚစုဆိုတာ က်ေနာ္တို႔အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္၊ ေနာက္တခုက ေဒၚစုဟာ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈႀကီးတခုလုံးရဲ႕ေခါင္းေဆာင္၊ ေနာက္တခါ တိုင္း ရင္းသားေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ယုံၾကည္မႈ အားကိုးမႈကို အမ်ားဆုံးရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္။ အဲေတာ့ ေဒၚစုကိစၥျဖစ္ လာတဲ့အခါက်ရင္ အန္အယ္လ္ဒီႏိုင္ငံေရးပါတီ၀င္မ်ားဟာ ေရႊ၀ါေရာင္တုန္းကလိုေတာ့ လက္ပိုက္ၾကည့္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ဳးိမရိွပါဘူး။ ဘာလို႔ဆို က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ကိစၥ၊ က်ေနာ္တို႔အေရးကိစၥျဖစ္ေနတယ္။ ဒါ့ အျပင္ ဒီေခါင္းေဆာင္ ေထာင္က်သြားျခင္းအေပၚတည္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ေရွ႕ဆက္လႈပ္ရွားမႈထဲမွာ ေရာပါမွာပဲလို႔ တြက္မိတယ္ဗ်ာ။
2 years ago
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္