၁၁.၉.၂၀၁၁ (တနဂၤေႏြေန႔) ေန႔လည္ (၁၂း၀၀) နာရီအခ်ိန္၌ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)တြင္ လစဥ္က်င္းပလွ်က္႐ွိေသာစာေပေဟာေျပာပြဲ၌စာေရးဆရာမ ႏုႏုရည္(အင္း၀)မွ “ကၽြန္မျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူႏွစ္ေယာက္” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဆရာႀကီးဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ႏွင့္ ဆရာႀကီး ျမသန္းတင့္တို႔ႏွစ္ဦး၏ ကိုယ့္အေပၚယံုၾကည္မႈ၊ ျမန္မာ့စာေပသမိုင္းတြင္ စာေပေရးသားျခင္းျဖင့္ ပထမဦးဆံုးေသာအက်ဥ္းခ် (တသက္တကၽြန္း) ပို႔ျခင္းကိုခံခဲ့ရသည့္စာေရးဆရာႀကီးႏွစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တသက္တစ္ကၽြန္းက်ခံရစဥ္ ကၽြန္းေပၚ႐ွိ ေထာင္၀ါဒါအရာ႐ွိမ်ားတို႔မွ ကၽြန္းက်ခံအက်ဥ္းသားမ်ားထဲတြင္ စာေရးဆရာဆိုသူမ်ားပါ႐ွိေၾကာင္းထိုစာေရးဆရာမ်ားသည္ မိမိတို႔ အလြန္ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏိုးအားက်ခဲ့ေသာစာေပပညာ႐ွင္ႀကီးမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္းမိမိတို႔မျမင္ဖူး၍ မတ္တတ္ရပ္ ေဖာ္ျပေပးေစလိုေၾကာင္း၊ ရန္သူမွျပန္လည္၍ ေလးစားသမႈျပဳလုပ္ျခင္းကိုခံခဲ့ရေသာစာေပအႏုပညာ႐ွင္ ႏွစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကၽြန္းေပၚတြင္ ေနထိုင္စဥ္ကာလ၌လည္းအစာငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲအားဦးေဆာင္၍ က်င္းပခဲ့သူမွာစာေရးဆရာႀကီး ျမသန္းတင့္တို႔ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စာေရးဆရာႀကီးဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္လည္းစာေပျဖတ္သန္းမႈ၌ အမ်ားျပည္သူတု႔ိအတြက္၊ တိုင္းျပည္အတြက္၊ ႏိုင္ငံအတြက္အက်ိဳး႐ွိမည့္၊ အက်ိဳးျပဳမည့္ စာေပမ်ားစြာကိုေရးသားေဖာ္ျပေပးခဲ့ေသာ္လည္းစာေရးဆရာႀကီးဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ဇနီးျဖစ္သူသည္ မိသားစုအတြက္၊ ဇနီးမယားအတြက္ အခ်ိန္ေပးျခင္း၊ ၀မ္းေရးအတြက္႐ွာေဖြမႈမျပဳခဲ့ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ အျမင္ၾကည္လင္မႈ မ႐ွိခဲ့ေသာ္လည္းဆရာႀကီးဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ကြယ္လြန္သြားေသာအခ်ိန္ စ်ာပနအခမ္းအနား၌ အမ်ားျပည္သူလူထုတို႔၏ ဆရာႀကီး၏ ေနာက္ဆံုးခရီးအားစည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာလာေရာက္၍ ဂါရ၀ျပဳ ပို႔ေဆာင္ကန္ေတာ့ၾကျခင္းကိုအလြန္အံ့ၾသမႈျဖစ္ေပၚခဲ့ကာစ်ာပနအခမ္းအနားတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာလြမ္းသူ႔ပန္းေခြမ်ားမွ ပန္းမ်ားအားပရိသတ္မ်ားတို႔မွ တစ္ပြင့္ခ်င္းျဖဳတ္ယူ၍ ရင္ဘတ္မ်ားတြင္ ဂုဏ္ယူ၀့ံၾကြားစြာ တပ္ဆင္ၾကျခင္းတို႔ကို ျမင္ေတြ႔မိကာဆရာႀကီးဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ ေပးဆပ္မႈမ်ားအတြက္ ဆရာႀကီးဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ဇနီးျဖစ္သူမွာယခင္ကမိမိ၏ အထင္ႏွင့္အျမင္ လြဲမွားခဲ့ေၾကာင္းေနာင္တတရားရခဲ့မႈမ်ားကိုစ်ာပနအခမ္းအနားတြင္ ေျပာၾကား၀န္ခံခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္ စာေပအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံခဲ့ၾကေသာထိုကဲ့သို႔ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားလိုမိမိျဖစ္ခ်င္ေၾကာင္းစာေရးဆရာမ ႏုႏုရည္(အင္း၀)မွ ေဟာေျပာသြားခဲ့သည္။
ယခင္ စာေပအႏုပညာ႐ွင္ႀကီးမ်ားသည္ တုိင္းျပည္အတြက္၊ လူမ်ိဳးအတြက္ ပရဟိတစိတ္ဓါတ္တို႔ျဖင့္ ေပးဆပ္ခဲ့သူမ်ားပီပီနာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)႐ွိ ယခုေခတ္ လူမႈေရးသမားမ်ားသည္လည္းထိုထိုေသာစာေပအႏုပညာ႐ွင္ႀကီးမ်ားကဲ့သို႔ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားေပးဆပ္ၾကရမည္ ဟူေသာသံႏိၶ႒ာန္ခ်မွတ္၍ လူမႈေရးပရဟိတစိတ္ဓါတ္ခြန္အားမ်ားကိုေဟာေျပာေပးဆပ္သြားခဲ့သည္။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးဟာ
သူျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးက
သူ႔ ပုခံုးေပၚ တင္ေပးလိုက္တဲ့ သမိုင္းတာ၀န္ကို
သူဘယ္ေလာက္ သယ္ပိုးထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့
အခ်က္နဲ႔ တိုင္းတာရမွာပဲ
(ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္)
ကိုေက်ာ္သူ
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္