ဒီအခက္အခဲမ်ားကို တတ္ႏုိင္သမွ် လက္လွမ္းမီသမွ် လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ ေစာင့္ေရွာက္ေနသူ တဦးကေတာ့ ေဒၚ႐ႈ (ေခၚ) ေဒၚ႐ႈသင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေဒၚ႐ႈဟာ အသက္ (၆၁) ႏွစ္အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးတဦးျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္ စည္း႐ံုးေရးမွဴး တဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ အက်ဥ္းသားေစာင္ေရွာက္ေရး လုပ္ငန္းကို ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီးမွ စတင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ ယေန႔အထိ အက်ဥ္းသားေပါင္း တရာဝန္းက်င္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကာလ ေငြၾကာရံေက်ာင္းတိုက္၊ မဂၢင္ေက်ာင္းတုိက္၊ နန္းဦးေက်ာင္းတိုက္၊ ပုဇြန္ေတာင္ ေရႊေတာင္ေက်ာင္းတိုက္ စတဲ့ေက်ာင္းတိုက္မ်ားကို အာဏာပိုင္စစ္တပ္က ဝင္ေရာက္စီးနင္းၿပီး ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ပါဝင္ခဲ့တယ္လို႔ ယူဆရတဲ့ သံဃာေတာ္အေျမာက္အမ်ားကို ဖမ္းဆီး႐ံုးတင္ စစ္ေဆးခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သံဃာေတာ္မ်ားကို အင္းစိန္ေထာင္မွ သက္ဆိုင္ရာၿမိဳ႕နယ္ တရား႐ံုးမ်ားသို႔ ႐ံုးထုတ္ရာမွာ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္မွ နံနက္ (၈း၀၀) နာရီခန္႔မွာ ႐ံုးထုတ္ၿပီး ညေန ၃း၀၀-၄း၀၀ နာရီခန္႔ထိ ႐ံုးထုတ္ခ်ိန္ ရွည္လ်ားလွေသာ္လည္း အာဏာပိုင္မ်ားက သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ဆြမ္းကိစၥကို ဘာမွစီစဥ္ေပးျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။
ၿပီးေတာ့ သံဃာေတာ္မ်ားကို လူဝတ္လဲရာမွာ ႀကံ့ဖြတ္မ်ား၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔မ်ားရဲ႕ ပုဆိုးအကၤ် ီ အစုတ္အၿပဲ၊ ေခ်းအထပ္ထပ္မ်ားသာ ဝတ္ေပးခဲ့ၾကသျဖင့္ သံဃာေတာ္မ်ားမွာ အဝတ္ပုဆိုး ညစ္ႏြမ္းလွေၾကာင္း ေရွ႕ေန ကိုညီညိလိႈင္၊ ကိုဖိုးျဖဴတို႔ထံကတဆင့္ ေဒၚ႐ႈ ၾကားသိခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အဲဒီအခါ ေဒၚ႐ႈဟာ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး တရား႐ံုးခ်ိန္းေန႔ေတြမွာ တရား႐ံုးမ်ားသို႔ ဆြမ္းလိုက္လံဆက္ကပ္ျခင္းျဖင့္ အက်ဥ္းသားေစာင့္ေရွာက္ေရးလုပ္ ငန္းကို စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္း သိရပါတယ္။
သူမရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္ေရးလုပ္ငန္းမွာ စတင္ခဲ့တဲ့သံဃာေတာ္မ်ားကေတာ့ ေငြၾကာရံေက်ာင္းတိုက္မွ ဆရာေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ထိုဆရာေတာ္မ်ားကတဆင့္ ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူဘယ္ဝါ႐ံုးထုတ္ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ၿမိဳ႕နယ္မွာ ရွိမယ္စသျဖင့္ လက္ဆင့္ကမ္း ေျပာၾကရာက ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီး ကာလေနာက္ပိုင္း တေန႔ထဲ ၿမိဳ႕နယ္ ၃-၄ ခုအထိ ဆြမ္းလိုက္ကပ္ရတာမ်ဳိး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သံဃာေတာ္မ်ားသာမက လူပုဂၢိဳလ္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားရဲ႕တရား ႐ံုးခ်ိန္းမ်ားကိုလည္း အဆက္မျပတ္ ထမင္းလိုက္ေကၽြးရတာမ်ဳိး တိုးခ်ဲ႕လုပ္ကိုင္ခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေဒၚ႐ႈဟာ တာေမြတရား႐ံုးၿပီးလွ်င္ ပုဇြန္ေတာင္။ ပုဇြန္ေတာင္ ၿပီးလွ်င္ မဂၤလာဒံု။ မဂၤလာဒံုၿပီးလွ်င္ ေျမာက္ဥကၠလာစသျဖင့္ တရား႐ံုးမ်ားလွည့္ပတ္ ေကၽြးေမြးခဲ့သလို ပုဆိုး အကၤ်ီ၊ ေထာင္ဝတ္စံုျပာမ်ားအထိ ေထာက္ပံ့ ေပးေဝခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ယေန႔အထိ ေထာင္ဝတ္စံုျပာဝမ္းဆက္ အစံု ၅၀၀ ခန္႔ေထာက္ပံ့ ေပးလွဴခဲ့ရၿပီး အဝတ္ပုဆိုး၊ ေဆးဝါး၊ ဖိနပ္၊ ျခင္ေထာင္၊ အိပ္ယာ အခင္း၊ အစားအေသာက္၊ ကြမ္းေဆးလက္ဖက္၊ ဆပ္ျပာအစ၊ သြားတိုက္ေဆးအဆံုး အက်ဥ္းသားမ်ားထံအေရာက္ ေပးပို႔ေနသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
“အန္တီကေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ေရာက္တာနဲ႔ တတ္ႏုိင္သမွ် ပို႔ေပးလိုက္တာဘဲ။ နယ္က ေျပာင္းလာသူေတြက ဘာဆိုဘာမွ မပါၾကသလို ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြကလည္း လိုက္မလာႏိုင္ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ ဘယ္သူ႔မွ တြက္ကပ္မေနဘူး။ အင္းစိန္ေထာင္ကို ေရာက္တယ္ ၾကားတာနဲ႔ ဖေယာင္းပုဆိုး အခင္းပို႔တယ္။ အဝတ္ပုဆိုး၊ ျခင္ေထာင္စတာ လိုမယ္ထင္တာကို ပို႔လိုက္တာဘဲ” လို႔ ေဒၚ႐ႈက ေျပာျပတတ္ပါတယ္။
ဒီလို ပို႔ေပးရတာဟာ လြယ္ကူေခ်ာေမြ႔လွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ရပါ။ သူမအေနနဲ႔ သားသမီး ၅ ေယာက္ လုပ္စာကိုင္စာနဲ႔ အိမ္မွာ အၿငိမ့္သာ ထိုင္စားႏုိင္ပါလွ်က္ ေထာင္ဘူးဝမွာ ေထာင္ဝန္ထမ္းေတြက အေငါက္ အငန္းခံ၊ ျငဴျငဴစူစူခံၿပီး ပို႔ရရွာတယ္လို႔သိရပါတယ္။ တျခားသူေတြကို ပါဆယ္ေပးသြင္းၿပီး သူမကို တေနကုန္ မတ္တပ္ရပ္ေစာင့္ခိုင္းရင္ေတာင္ မွ သူမကေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး တေနကုန္ေစာင့္ေနလို႔ တခ်ဳိ႕ေသာ သေဘာေကာင္းတဲ့ ေထာင္ဝန္ထမ္းမ်ားက လက္ေလွ်ာ့ၿပီး သူမပို႔ခ်င္တဲ့ ပါဆယ္ထုပ္ကို လက္ခံေပးလိုက္ရတယ္လို႔ ၾကားသိရပါတယ္။
သူမဟာ နယ္အေဝးေရာက္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားထံကို လည္း လက္လွမ္းမီသမွ် စာတိုက္မွတဆင့္ ပါဆယ္မ်ား ေပးပို႔ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါတင္မက ေထာင္ဝင္စာလာေတြ႔တဲ့ နယ္ေက်းလက္ေတာရြာက ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားရဲ႕ မိသားစုမ်ားကို သူမရဲ႕အိမ္မွာ တည္းခိုေစၿပီး ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ဖို႔ စီစဥ္ေပးတာေတြလည္း လုပ္ပါေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတေယာက္ နာမက်န္းျဖစ္လို႔ အင္းစိန္ေဆး႐ံုကို ေရာက္လာတယ္ဆိုတာနဲ႔ အက်ဥ္းသားလူနာမ်ားက သူမထံအေၾကာင္းၾကား အသိေပးသလို သူမကလည္း ေဆး႐ံုအထိ လိုက္လံေစာင့္ေရွာက္တတ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မ်က္စိခြဲလည္း သူမပါတယ္။ အူက်လည္း သူမပါတယ္။ စပိုတာလို အမ်ဳိးသားသံုးပစၥည္းလိုရင္လဲ သူမပါတယ္။ သီလရွင္ ဆရာေလးေတြ အတြင္းခံအဝတ္ မရွိတာလဲ သူမပါတယ္။ သူမဟာ တကယ့္ကို (ပါေလရာ ပဲခူးဆား) ပါဘဲ။ ပါေလရာ ပဲခူးဆားဆိုတဲ့ စကားပံုက ေနရာတကာမွာ စပ္စပ္စုစု ဝင္ပါတာ မေကာင္းတာကို ေျပာတာပါ။ ေဒၚ႐ႈဆိုတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအတြက္ ဘာလိုလို၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ပါေနတဲ့ ပဲခူးဆားကေတာ့ အလြန္အရသာရွိသြားေစတဲ့ ဆားပြင့္ေလးေတြ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ သူမဟာ ေလာကတာဝန္ သိစိတ္ရွိသူပါ။ လူဆန္တဲ့လူလို႔ဘဲ သူမကို ကဗ်ည္းတပ္ခ်င္ပါတယ္။ သူမဟာ ႏုိင္ငံခ်စ္စိတ္ ရွိတယ္။ ေမတၱာစိတ္ ရွိတယ္။ ဂ႐ုဏာစိတ္ ရွိတယ္။ သူမရဲ႕ေမတၱာစိတ္၊ ဂ႐ုဏာစိတ္က အက်ဥ္းက် သားသမီးရွိတဲ့ တိုင္းႏွင့္ ျပည္နယ္ အသီးသီးက အက်ဥ္းေထာင္ေတြဆီ လမ္းခရီးမသြားတတ္ မလာတတ္သူ မိသားစုေတြကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာအက်ဥ္းေထာင္ေတြအထိ လိုက္ပါ ပို႔ေဆာင္ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူမဟာ က်ဳိင္းတံုေထာင္၊ ၿမိတ္ေထာင္၊ စစ္ေတြေထာင္၊ ကေလးေထာင္ စတဲ့ ျမန္မာျပည္တနံတလ်ားက နယ္အေဝးေထာင္ေတြအႏွံ႔ ေရာက္ခဲ့ဘူးသူလဲ ျဖစ္ေနပါေသးတယ္။ အက်ဥ္းက် သံဃာမ်ားရွိရာ ေလွေလွာ္အင္း၊ တိုက္ႀကီး ဥတို၊ မအူပင္ အလန္း၊ က်ဳိက္ထိုၿမိဳ႕နယ္ မုပၸလင္ ရဲဘက္စခန္းေတြထိ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ မွာၾကားသမွ်ကို လည္း ေခါက္တုန္႔ ေခါက္ျပန္ သြားေရာက္ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ျပန္ပါတယ္။ ေမာ္လၿမိဳင္အက်ဥ္းေထာင္မွ ဦးဇင္းတပါး အာဟာရျပတ္ၿပီး ဘဝနတ္ထံပ်ံလြန္ေတာ္မူေၾကာင္း ၾကားသိရတဲ့အခါ သူမဟာ ႀကီးစြာေသာ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္ၿပီး သူလက္လွမ္းမမီလို႔ပါ။ မသိလိုက္လို႔ပါ။ သိလို႔ေတာ့ ပါဆယ္ပို႔ေပးပါတယ္လို႔ ဆိုပါသတဲ့။ အခုအခ်ိန္မွာ သူမဟာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အက်ဥ္းသားေစာင့္ေရွာက္ေရးလုပ္ ငန္းနဲ႔ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတတ္ေပမဲ့ ကိုယ္က ပင္ပန္းေပမဲ့ မေသႏုိင္ေသးဘူး။ အထဲက လူေတြက အာဟာရျပတ္ၿပီး ေသသြားႏုိင္တယ္။ ငါ ႀကိဳးစားမွ၊ ငါ ႀကိဳးစားမွလို႔ သူမကိုယ္သူမ အားေပးၿပီး လုပ္ေနရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ သူမဟာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကိုသာ မကပါ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ တည္းခိုစရာမရွိသူ နယ္အေဝးက မိသားစုဝင္ေတြ အင္းစိန္ေထာင္ကို ေထာင္ဝင္စာလာေတြ႔ၾကလွ်င္ သူမအိမ္မွာ တည္းခိုေစၿပီး ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ေထာင္ဝင္စာ ေတြ႔ႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးတတ္ပါေသးတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္က လြတ္ေျမာက္လာသူ အက်ဥ္းသားမ်ားကိုလည္း သူမက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အႏွံ႔ ဘုရားဖူး လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးတတ္ေသးသလို လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ သီလရွင္ဆရာေလးမ်ား သီလရွင္ျပန္ဝတ္ခြင့္မရလို႔ စားဝတ္ေနေရး ခက္ခဲေနတာကို ေျဖရွင္းႏုိင္ဘို႔ စက္ခ်ဳပ္သင္တန္းတက္ႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္တာမ်ဳိးလဲ လုပ္ေပးတတ္သူပါ။
ေဒၚ႐ႈက သူမဒီလို ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေစာင့္ေရွာ က္ေရးလုပ္ငန္းနဲ႔ ေန႔စဥ္အခ်ိန္ကုန္ေနတာကို သားသမီးေတြက မၾကည္မျဖဴ ျဖစ္လာတဲ့အခါ (နင့္တို႔ ငါႏွစ္လံုး သံုးလံုးထိုးလို႔ အိမ္တိုင္ခၽြတ္ ေလ်ာ္ရရင္လဲ ကုန္မယ္။ ႏွစ္လံုး သံုးလံုးနဲ႔ ငါအခ်ဳပ္ထဲေရာက္၊ ေထာင္ထဲေရာက္ရင္လဲ နင္တို႔ အရွက္ကြဲမယ္။ ေငြ ကုန္မယ္။ ငါအခု အမ်ားေကာင္းက်ဳိး လုပ္ေနတာ။ နင္တို႔ ဂုဏ္ယူတတ္ၾကစမ္း)လို႔ မိသားစုအတြင္း အတိုက္အခံလုပ္ တတ္သူပါ။ အာဏာပိုင္မ်ားက ေခၚေမးျမန္းရင္ေတာ့ က်မႏုိင္ငံေတာ္ ပုန္ကန္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူမႈေရးလုပ္ငန္း လုပ္ေနတာလို႔ ေျဖပါသတဲ့။ သက္ေတာင့္သက္သာ ပါဘဲ။
ျမန္မာျပည္မွာ သူလိုလူေတြ လူ ၂၀ ရွိမယ္ဆိုရင္ အက်ဥ္းသား ၂၀၀၀ ေက်ာ္ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ အေတာ္အသင့္ေတာ့ သက္ေတာင့္သက္သာရွိႏုိင္ပါလိမ့္ မယ္။ (အေမက ေမြး၊ ေထာင္က ေကၽြး) ဒီမိုကေရစီအေရးနဲ႔ ေထာင္က်ေနသူ ေဒၚ႐ႈရဲ႕ ပါဆယ္ထုတ္ကို လက္ခံရရွိေနသူ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကေတာ့ သူမကို ဒုတိယအေမလို႔ ေခၚေနၾကပါၿပီ။ ရဟန္းေတြကေတာ့ (ဘိကၡဳ မာတာ) ရဟန္းတို႔ရဲ႕ အေမပါတဲ့။
ေဒၚ႐ႈ (သို႔) ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတို႔ရဲ႕ ဒုတိယအေမ (သို႔) ဘိကၡဳမာတာ။ သူမကေတာ့ ႏုိင္ငံေရး ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူ သူမရဲ႕ သားသမီးေတြ အားလံုးအျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ပါေ စလို႔ ေန႔စဥ္ဆုေတာင္းေနပါသတဲ့။
အေမေဒၚ႐ႈ -သူမရဲ႕ ဆႏၵအျမန္ဆံုး ျပည့္ႏုိင္ပါေစ။
မိုးေက်ာ္ေက်ာ္(http://www.yoma3.org/)
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္