0 ျမစ္ေရစီးသံ နာခံေလာ့

ဗမာျပည္ကေတာ့ ေထြလာဆန္းၾကယ္ေတြ တမ်ဳိးၿပီးတမ်ဳိး ေပၚေနေတာ့တာပဲ။ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး ေကာ္မ႐ွင္နာႀကီး ကင္တာနား ဗမာျပည္သြားလိုက္မွဘဲ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္းေနမ်ဳိးဇင္တို႔ တပ္ကုန္းက NLD ေခါင္းေဆာင္ ကိုဖိုးေထာင္္တုိ႔ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ေထာင္က်သြားေတာ့တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဦးသိန္းစိန္တို႔ရဲ႕ ေတြ႕ဆုံပြဲကလည္း (သူတို႔အေျပာအရ) ေက်နပ္စရာေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ သြားတာဆိုေတာ့ ေကာ္မ႐ွင္နာႀကီးရဲ႕ ခရီးကို ပရိတ္သတ္အေပါင္းက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေန လိုက္တာ ကင္တားနားလည္း ဖင္ကားယားနဲ႔ အဆုံးသတ္သြားေတာ့မွ ဟာခနဲ ျဖစ္က်န္ခဲ့ရတယ္။

ရယ္လည္းရယ္စရာ၊ ေမာလည္းေမာစရာ မင္းကိုႏိုင္ရဲ႕စကားေလးကို သတိရမိတယ္။ အရင္ ကုလကိုယ္စား လွယ္ေတာ္ႀကီး ဂမၻာရီလက္ထက္ကေပါ့။ ေထာင္ထဲမွာ အက်ဥ္းသားေတြအၾကား ဂမၻာရီလာမယ္၊ ထူးမယ္၊ ဂမၻာရီျပန္ရင္ ထူးမယ္နဲ႔ ေမွ်ာ္လုိက္ရတာ ဂမၻာရီသာ လာလိုက္ျပန္လိုက္နဲ႔ သူ႔တာဝန္သာ ၿပီးဆုံးသြားတယ္ ဘာမွ ထူးမလာဘူး။ အခု ကင္တားနားလည္း ရယ္စရာေမာစရာနဲ႔ဘဲ ၿပီးသြားျပန္ၿပီ။ ဒီတခါကေတာ့ မတူတာေတြ ေဘးထားၿပီး တူတာေတြ အတူလုပ္ၾကမယ္ဆိုတဲ့ စကားသံေတြေၾကာင့္ အေကာင္းေမွ်ာ္လင့္ေန ခ်ိန္မွာဆိုေတာ့ ေမာစရာက ပိုႀကီးသြားေတာ့တယ္။ လူထုအေပါင္းခင္ဗ်ာ ရင္ေခါင္းေလာက္အထိ တက္လာတဲ့ ဝမ္းေျမာက္ခ်င္တဲ့ သဒၶါစိတ္ကေလးေတြ ဖုတ္ခနဲဖုတ္ခနဲ ျပဳတ္က်သြားရ႐ွာေတာ့တယ္။

ဒါလားဟဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားရဲ႕ စိတ္ေကာင္းေစတနာ၊ ဒါလားဟဲ့ စစ္ဗိုလ္္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္။

ၾကက္တူေ႐ြးလႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ႀကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး(အရပ္ဝတ္)ေ႐ႊမန္းတို႔၊ခင္ေအာင္ျမင့္တို႔က ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ေတြကိုလႊတ္ခ်င္ပါတယ္။ အခုေတာ့မလႊတ္ႏိုင္ေသးဘူး။ အေျခအေနေကာင္းမွ လႊတ္မယ္လို႔ ေကာ္မ႐ွင္နာႀကီး ကိုေျပာလိုက္သတဲ့။ (၂၃)ႏွစ္႐ွိေနတာေတာင္ အေျခအေနေတြက မေကာင္းေသးဘူး လား။ သူတို႔အုပ္ခ်ဳပ္မွ ဘယ္ေခတ္နဲ႔မွ မတူေအာင္ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနၿပီလို႔ တစာစာေျပာခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ရဲ႕စကားေတြ ဘယ္ေပ်ာက္ကုန္ၿပီလဲ၊ ၾကက္တူေ႐ြးဥကၠ႒ႀကီးေတြရဲ႕ အေျခအေနေကာင္းမွ လႊတ္မယ္ဆိုေတာ့ အခုကအေျခအေန မေကာင္းေသးဘူးလို႔ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ေပါ့၊ ဒါဆို အဘက္ဘက္က ဘယ္ေခတ္နဲ႔မွမတူေအာင္ တိုးတက္ေနၿပီလို႔ေျပာခဲ့ၾကတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ လိမ္တာ ေပါ့။ မတူတာေတြ ေဘးထားၿပီး တူတာေတြ တြဲလုပ္ၾကမယ္ဆိုတာေကာ တကယ္ပဲလား၊ လိမ္တာလားလို႔ ေမးရင္ ဘယ္လိုေျဖ မလဲ။ ဒါလဲ ေနာက္ကြယ္က လူလိမ္ႀကီးေတြ ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ေျပာရတာပါလို႔ ေျပာဦးမယ္ ထင္ပါရဲ႕။

ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ပခုံးနဲ႔ရင္ဘတ္မွာ သူရသတၱိဆိုင္ရာဘြဲ႕ တံဆိပ္ေတြ အျပည့္ခ်ိတ္ထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ သတၱိေကာင္းလိုက္ပုံက ဒီႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြက လႊတ္ေပးၿပီးရင္ လမ္းမေတြေပၚတက္ၿပီး ဆႏၵမျပၾကဘူးလို႔အာမခံမွ လႊတ္ေပးမယ္လို႔ေျပာလုိက္ျပန္ေသးတယ္။ ေျပာရဲေပ့ ေမာင္ကာဠဳရယ္။ ကံကုန္ခါနီးေတာ့ဉာဏ္ထုံဆိုသလို ဒီစကားေျပာရင္ အာရပ္ကမၻာကစခဲ့တဲ့ ကမၻာ့ ဒီမိုကေရစီလႈိင္းတံပိုးႀကီး ဗမာျပည္ကိုကူးစက္႐ိုက္ခတ္မွာ စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ့ သူတို႔အတြင္းသေဘာ ေပၚသြားလိမ့္မယ္ဆိုတာေတာင္မစဥ္းစားႏုိင္ၾက႐ွာေတာ့ဘူး။ ျဖစ္ရ႐ွာေပ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ဘဝ။ ေျပာပဲ ေျပာရဲ ႏိုင္လြန္းလိုက္တာ။ ဆာလို႔ငိုတဲ့ကေလးကို႐ုိက္ၿပီး အ႐ိုက္မခံခ်င္ရင္မငိုနဲ႔လို႔ေျပာသလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ကေလး ဆာတာကို ႐ွာႀကံေကြ်းမယ္လို႔ စိတ္မကူးဘူး။ ဒါလားဟဲ့ မိဘနဲ႔တူတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲမ်ားဆိုတာ။

ဒါကို အဟုတ္လုပ္ၿပီး ေကာ္မ႐ွင္နာႀကီးကလည္း အတုိက္အခံ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြကို ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၾကားဝင္ အားမခံေပးမလားလို႔ ေမးရဲေျပာရဲသလို၊ သူေျပာရင္ လုိက္ေလ်ာမယ္ဆိုတဲ့ အက်င့္စြဲေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား ဆိုသူမ်ားကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ႀကိဳးစားပါ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ျပန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ အႀကိဳက္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့စကားလုံးကို မသုံးဘဲ ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းခ်ခံသူမ်ားလို႔ နာမည္ေျပာင္း သုံးၿပီး အသနားခံၾကမယ္ဆိုပါလား။ တိုင္းျပည္ေကာင္းဖို႔ ကိုယ့္အျမင္ကိုယ္ေျပာ၊ ကိုယ္ယုံၾကည္ရာကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထိခိုက္ေစဘဲလုပ္တာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တာမဟုတ္လား။ ဒီလိုေျပာ ဒီလိုလုပ္လို႔ အဖမ္းခံရ အက်ဥ္းခ်ထားခံရသူဟာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မဟုတ္ဘူးလား။ ပုဂံမင္း မိဖုရားျဖစ္လာတဲ့ အရပ္သူ မယ္ႏုက သူ႔နာမည္ကို ျပည္သူျပည္သားေတြ မေခၚရ မသုံးရလို႔ မေတာ္တေရာ္ ကေမာက္ကမ အမိန္႔ထုတ္လို႔ အရပ္သားေတြ မက်ည္း႐ြက္ႏု၊ ဟင္း႐ြက္ႏုကို မက်ည္း႐ြက္ထြတ္၊ ဟင္း႐ြက္သစ္လို႔ ေျပာခဲ့ၾက သုံးခဲ့ၾကရတာကို သတိရစရာပဲ။ သမုိင္းစဥ္ဆက္ ရယ္စရာကို ျဖစ္ေရာပဲ။

ႀကဳံလို႔ ပညာ႐ွိသူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕စကား နားခါးတတ္တဲ့စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ကြ်ဲပါးေစာင္းတီး လုပ္ပါဦးမယ္။ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းက သမုိင္းဆိုတာ မအ ေအာင္လို႔သင္တာလို႔ဆိုတယ္။ သမုိင္းထဲမွာ သခၤန္းစာ ယူစရာေတြအျပည့္ရွိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆရာႀကီးကဒီစကား မွာထားခဲ့တာပဲ။ ပုဂံမင္းဆိုတာ ဒီေန႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေတြနဲ႔အေတာ္တူတဲ့ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ကမင္းဆိုးမင္းညံ့တေယာက္ပဲ။ ျပည္သူေတြဆီက အခြန္ အေကာက္ရထားတဲ့ ေကာက္ပဲသီးႏွံေတြကို သူ႔မိဖုရားေတြက ငတ္ေနတဲ့ျပည္သူကို ျပန္ေရာင္စားတဲ့သူပဲ။ တိုင္းသူျပည္သားေတြအေရး တစက္ကေလးမွထည့္မစဥ္းစားဘဲ ၾကက္တိုက္ငွက္တိုက္နဲ႔ ေသာက္စားမူးယစ္ အခ်ိန္ျဖဳန္းတယ္။ သူ႔ဝါသနာဆိုးကို ေကာင္းေကာင္းျဖည့္ဆီးေပးႏုိင္လို႔ ၾကက္သမား၊ ႏြားတုိက္သမား ကုလား ဘုိင္ဆတ္ကို ၿမိဳ႕ဝန္ခန္႔တယ္။ လူေပါ့လူသြမ္း ကုလားဘုိင္ဆတ္က ၿမိဳ႕ဝန္အာဏာနဲ႔ တိုင္းျပည္သူသားေတြကို ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္းလြန္းလို႔ ေနာက္ဆုံးသူကိုယ္တိုင္အမိန္႔ထုတ္ သတ္ပစ္ရတယ္။ အခု စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက အရပ္ပ်က္ ကေလကဝေတြကို ႀကံ႕ဖြတ္တို႔ စြမ္းအားရွင္တို႔ဆိုၿပီး လက္သပ္ေမြး အာဏာေပးထားတာနဲ႔ တပုံစံတည္းပဲ။ အခုေတာ့ ဗမာျပည္က ေထာင္ထဲထားရမဲ့သူေတြကို အာဏာေပး၊ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ရမဲ့သူေတြကို ေထာင္ထဲထဲ့နဲ႔ တကဲ့ကို ကေမာက္ကမတိုင္းျပည္။ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူေတြ တရားမဲ့ရင္ ျပည္ပ်က္တာပဲ။ သူ႔လက္ထက္မွာ ေအာက္ဗမာျပည္ကို အဂၤလိပ္ေတြ အလြယ္ေလးသိမ္းသြားတာ ခံလိုက္ရတယ္။ ျပည္သူျပည္သားေတြ မခံမရပ္ႏိုင္လို႔ ညီေတာ္ မင္းတုန္းမင္းသားက ထီးနန္းသိမ္းလိုက္ရတယ္။ ပုဂံမင္းလည္း အ႐ူးဘဝနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းသြားရတယ္။

အခု စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားေခတ္မွာလည္း ဗမာျပည္ ေခါင္းျပတ္ေတာ့မလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ဗမာျပည္ရဲ႕ မိခင္ျမစ္ႀကီး ဧရာဝတီလည္း ဖုတ္လိုက္ဖုတ္လိုက္္ အသက္ငင္ေနၿပီ။ ဒီေတာ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြမွာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ကေလး နည္းနည္းက်န္ေသးရင္ ပုဂံမင္းအျဖစ္ကို သၤခန္းစာယူၿပီး လက္တြဲသင့္တဲ့သူနဲ႔ လက္တြဲ၊ ျပင္စရာရွိတာေတြကို ျပင္ၿပီး အမိဗမာျပည္ကို ကယ္တင္ရမဲ့ အခ်ိန္ပဲျဖစ္တယ္။

ဒီေန႔စစ္ဗိုလ္ခ်ုပ္ေတြအနားမွာရွိတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပကအသင္းအပင္းေတြၾကားမွာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ၾကည္သာ ႏွစ္လိုလို႔ေပါင္းေနတဲ့မိတ္ေဆြတေယာက္မွမပါဘူူး။ သူတို႔ လိုဘ တခုတည္းအတြက္ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းေနၾကတယ္ဆိုတာ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြအသိဆုံးပါ။ ဒီေန႔ေခတ္ ကမၻာ့အခင္းအက်င္းႀကီးမွာ ဒီတခါ တုိင္းျပည္ႏြံနစ္ရင္ေတာ့ကမၻာ့သုဥ္းတဲ့အထိကြ်န္ျဖစ္ၾကဘုိ႔ဘဲရွိေတာ့တယ္။ ႏုိင္ငံေရး အၾကပ္ဆိုက္လာမွ ဟိုလူနဲ႔ ေတြ႕ျပလိုက္၊ ဒီလူကို ကတိကဝတ္ျပဳလိုက္၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေလး မဆိုစေလာက္ လႊတ္ျပလိုက္။ ၿပီးေတာ့ အသက္႐ွဴေခ်ာင္လာရင္ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္နဲ႔ တသက္လုံးဘိန္းစြဲသလိုစြဲလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးကလိန္ ကက်စ္ မ်က္လွည့္ပြဲေတြရပ္သင့္ပါၿပီ။ မင္းမွာသစၥာ လူမွာကတိ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားျပင္ဆင္ဖို႔ လိုပါၿပီ။

ဒီေန႔ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ လုပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးစတန္႔ေတြကို ဘာေၾကာင့္လုပ္တယ္။ ဘာလို္ခ်င္လို႔ လုပ္တယ္ဆိုတာ နည္းနည္း အကင္းပါးတဲ့သူတုိင္းျမင္ပါတယ္။ သူတို႔ေျခလွမ္းက (၈၈) အေရးအခင္းၿပီးစမွာ လူမ်ဳိးစု လက္နက္ ကုိင္အဖြဲ႕ေတြကို မရ ရတဲ့ေစ်းနဲ႔ ေစ့စပ္ထားၿပီး ျပည္တြင္းကဒီမိုကေရစီအင္စားစုေတြကို အာ႐ုံစိုက္ဖိႏွိပ္ ကြပ္ညပ္ခဲ့သလို အခုတခါ ေျပာင္းျပန္တဆစ္ခ်ဳိးၿပီး ျပည္တြင္းကအင္အားစုေတြနဲ႔ ဟန္ျပနားလည္မႈယူၿပီး လူမ်ဳိး စုလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြကို အာ႐ုံစိုက္ေခ်မႈန္းဘုိ႔ဟန္ျပင္တာပါပဲ။ ဒီေဖာ္နည္းကားကဒီတခါ အသုံးမဝင္ႏုိင္ ေတာ့ဘူး။ ေခတ္ကေျပာင္းသြားၿပီ။ လူထုဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာေတြတုိးတက္လာလို႔ အင္အားစုေတြ တခုနဲ႔ တခုအၾကား သတင္းဆက္သြယ္ အျမင္ဖလွယ္ႏိုင္တာေတြက သိပ္ကိုအားေကာင္းေနၿပီ။ တေနရာတည္းမွာ ႏွစ္ခါေခ်ာင္းတဲ့မုဆိုးဟာ သားေကာင္ျဖစ္တတ္တယ္။ ဒီတခါျဖစ္မယ့္သားေကာင္က စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြတင္မကပဲ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးပါ ေရာပါသြားမွာပဲ။

ေနာက္အာရပ္ကမၻာကစလိုက္တဲ့ ကမၻာ့ဒီမိုကေရစီလႈိင္းႀကီး ဗမာျပည္ကို႐ိုက္ခတ္ၿပီး လူထုအုံႂကြမွာကိုေၾကာက္ တယ္။ စစ္တပ္ေအာက္ေျခ အမ်ားစုကလည္း အရင္လို ခိုင္းမရေတာ့မွာကိုသိေနတယ္။ ဒါဟာ ျမစ္တစင္းထက္ အင္အားျပင္းတဲ့ လူထုရဲ႕ဆႏၵျဖစ္တယ္။ ဧရာဝတီကိုပိတ္ဆို႔လို႔ ရေကာင္းရမယ္။ (၂၃) ႏွစ္တိုင္တိုင္ ဖိႏွိပ္ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ မရတဲ့အျပင္ ျပင္းသထက္ျပင္းလာတဲ့ လူထုဆႏၵကိုေတာ့ ဖိႏွိပ္ပိတ္ဆို႔လို မရႏုိင္ဘူး။ ရေနတယ္ဆိုတာက အခိုက္အတန္႔သာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမစ္ေရစီးသံကို နာခံဘို႔ လိုပါတယ္။

ဒီႏိုင္ငံေရးစတန္႔ေတြလုပ္ရတဲ့ေနာက္တခ်က္က စစ္အုပ္စုဟာတဖက္မွာလည္း အတုအေယာင္ေ႐ြးေကာက္ပြဲက ထင္သေလာက္ခရီးမေပါက္ပဲ ႏုိင္ငံတကာဝင္ဆံ့ဖို႔အႀကံမေျမာက္ျဖစ္ေနတယ္။ အာဆီယံဥကၠ႒ေနရာရဖို႔ဆိုတာ ဒီအႀကံအစည္းရဲ႕ပထမေျခလွမ္းပဲ။ ဒီက တဆင့္တိုးၿပီး ႏိုင္ငံတကာကို ဝင္ဆံ့လာရာကေန ေနာက္ဆုံး အေရးယူ ပိတ္ဆို႔မႈ ဆန္႐ွင္ေတြ႐ုတ္သြားဖို႔ပဲျဖစ္တယ္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အ႐ူးအမူးဆန္႐ွင္ျပဳတ္ေစခ်င္တာကလည္း တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအက်ဳိးထက္ သူတို႔ အတၱအက်ဳိးကပိုပါတယ္။ ဆန္႐ွင္ျပဳတ္မွလည္း သူတို႔ရဲ႕နည္းေပးလမ္းျပ ေခါင္းကိုင္အဖ ဝဲစားႀကီးဗိုလ္ေနဝင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကအာဏာရွင္မ်ားလို ျပည္သူေတြဆီက ခိုးဆိုးလုယက္ စုေဆာင္းထားတာေတြကို ဆြစ္ဇာလန္ဘဏ္လို ႏုိင္ငံျခားဘဏ္ေတြမွာ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ သုံးစားႏုိင္ဖို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သိုဝွက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္။

အခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ ဗမာတျပည္လုံး ဘက္ေပါင္းစုံမွာ အၾကပ္အတည္းေပါင္းစုံ ဆုိက္ေနတယ္။ တုိင္းျပည္ အနာဂါတ္ကို ၿခိမ္းေျခာက္ခံရၿပီ။ လူမ်ဳိးစုံ ျပည္သူေတြအၾကား အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးကတဆင့္ အမ်ဳိးသား ညီညြတ္ေရးနဲ႔ အမိဗမာျပည္ကို ဝုိင္းဝန္းကယ္တင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကဖို႔ အေရးတႀကီး လုိအပ္ေနၿပီ ျဖစ္တယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးတို႔ အမ်ဳိးသားစည္းလုံးညီညြတ္ေရးတုိ႔ဆိုတာ (၂၀၀၈) စစ္ကြ်န္ ဖြဲ႕စည္းပုံေဘာင္ထဲမွာ လုံးဝမျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတဲ့အခ်က္ပဲ။ (၂၀၀၈) အဖြဲ႕စည္းပုံဟာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အခ်င္းခ်င္းၾကားတင္မက စစ္တပ္နဲ႔ လူမ်ဳိးစုံျပည္သူေတြအၾကား ထာဝရစိတ္ဝမ္းကြဲေစၿပီး ပဋိပကၡေတြ တၿခိမ္းၿခိမ္း ထုတ္လုပ္ေပးေနမယ့္ ယႏၱရားျဖစ္တယ္။

လူမ်ဳိးစုံ ျပည္သူေတြအၾကား အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ႏုိင္ဖို႔ဆိုတာက သမမွ်တတဲ့ အေပးအယူ ညွိႏႈိင္း သေဘာတူညီမႈေတြနဲ႔မွသာျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ငါက အသာစီးရလို႔ မေတာ္မတရား သဘာဝမက်တဲ့ ေတာင္းဆိုမႈ ေတြကိုေတာင္းဆို၊ ေျပလည္ခ်င္ေဇာနဲ႔ သဘာဝမက်တဲ့လိုက္ေလ်ာတဲ့သေဘာတူညီမႈေတြဆိုတာ သမမွ်တမႈ မရွိတဲ့ အေပးအယူညိႏႈိင္းသေဘာတူမႈတခုပဲျဖစ္တယ္။ ဒီလို မေတာ္မတရားသဘာဝမက်တဲ့ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲ က ရလာတဲ့ အေျဖဆိုတာကလည္း တုိင္းျပည္အနာဂါတ္အတြက္ ဘယ္လိုမွ မေကာင္းႏုိင္ပါဘူး။

စစ္ဗိုလ္ခ်ုပ္ေတြတိုင္းျပည္ကို တကယ္ေကာင္းေစခ်င္၊ ေျပာင္းလဲခ်င္႐ိုးမွန္ရင္ေတာ့ ပညာရွိ သတိမမူ ဂူမျမင္ ျဖစ္မွာစိုးရိမ္လို႔ မဟတၱမဂႏၵီႀကီးရဲ႕ စကားတခုကို မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။ ဂႏၵီႀကီးက ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေအာက္ကအတိုင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။

“ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးမႈ မွန္သမွ်ဟာ အေပးအယူကို အေျခခံေပမယ့္၊ အေျခခံမူ ေက်ာ႐ိုးကိုေတာ့ အေပးအယူလုပ္လို႔ မရဘူး။ အေျခခံမူ ေက်ာ႐ိုးကို အေပးအယူလုပ္တဲ့ ေစ့စပ္ညိႏႈိင္းမႈဆိုတာ လက္နက္ခ်ျခင္းတမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အရာအားလုံးကို အခ်ည္းအႏွီးေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။” (All compromise is based on give and take, but there can be no give and take on fundamentals. Any compromise on mere fundamentals is a surrender. For it is all give and no take.)



ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း

၂၉၊ ၈၊ ၂၀၁၁။