အဲဒီလုိေက်ၿငာလုိက္တာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ထဲ…ရပ္ကြက္အသီးသီးကလူထုက သူတုိ႔နယ္ေၿမေတြကုိ လုံၿခဳံေရးအဖြဲ႔ ေတြ ဖြဲ႔…သက္ဆုိင္ရာ ပါတီ၊ေကာင္စီေတြ၊ရဲေတြ၊မိသားစု၀င္ေတြကုိ လုံး၀ကုိ ၿဖတ္သန္းသြားလာခြင္႔ မၿပဳေတာ႔ ဘူး….အက်ိဳးဆက္ကဘာၿဖစ္လာသလည္းဆုိေတာ႔ သူတုိ႔မွာေစ်း၀ယ္စားစရာ ဘာမွ မရွိ ေတာ႔ဘူး…အဲဒီ႔ေက်ၿငာခ်က္ကုိ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြနဲ႔ပါေ၀ေတာ႔..စာရုိက္တဲ႔သူက ၂ / ၈၈ မွာ မ်ဥ္းေစာင္းက ပါမလာဘူး …လူထုကဘယ္လုိေကာက္ခ်က္ဆြဲႀကသလည္းဆုိေတာ႔..အစုိးရက ပုိဒ္မ ၁၄၄ ထုတ္တာလူထုက မလုိက္နာဘူး..ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ၿငာခ်က္ ၂၈၈ ထုတ္တာ.. အကုန္ လုိက္နာ ႀကတယ္ ဆုိ..ေၿပာဆုိေနႀကတာ..က်ေနာ္တုိ႔ေတာင္သူတုိ႔ေၿပာမွသေဘာေပါက္တယ္
ေနာက္ရက္မွာ ဖမ္းထားတဲ႔သူေတြကုိၿပန္လႊတ္ေပးလုိက္တယ္…ေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ေရးက အစည္းေၿပေနၿပီ…အစုိးရအာဏာက မသက္ေရာက္ေတာ႔ဘူး…ဒါေပမဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ႀသဇာ လႊမ္းမုိး ေနတာေတာ႔ထူးထူးၿခားၿခားေတြ႔ေနရတယ္…မဆလပါတီ၊ေကာင္စီေတြကလည္းသူတုိ႔ရုံးထဲကေတာင္အၿပင္မထြက္ရဲႀကဘူး..ရဲလုံၿခဳံေရးနဲ႔ေနေနရတယ္…ၿဖစ္ပ်က္ လာတဲ႔ ကိစၥအ၀၀ကုိေက်ာင္းသားသမဂၢ ကတာ၀န္ ယူေၿဖရွင္းေနရတယ္…အတြင္းေရးမႈးက စည္ပင္ကုိကုိင္တြယ္၊ က်ေနာ္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္းမွာတာ၀န္ယူ စသၿဖင္႔တာ၀န္ေတြအသီးသီးခြဲေ၀ၿပီးလုပ္ေနခ်ိန္မွာ…..သမၼတဦးစိန္လြင္ရာထူးမွႏႈတ္ထြက္လုိက္ရၿပီးေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ တက္လာတယ္…မာရွယ္ေလာရုတ္သိမ္းေပးလုိက္ၿပီး..ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္က လူထုကုိ ေလေၿပေလး နဲ႔ စည္းရုံးတယ္ ဒါေပမဲ႔..မရေတာ႔ဘူး လူထုကအရွိန္ေကာင္းေနၿပီ ထိန္းလုိ႔ မရေတာ႔ဘူး.. ၿမိဳ႕က သက္ဆုိင္ရာ ပါတီ ေကာင္စီေတြအကုန္လုံးနီးပါး ေရွာင္ေၿပး ကုန္ႀကတယ္..
ေဒါသထြက္ေနတဲ႔လူထုက သီးမခံႏုိင္ေတာ႔..သူတုိ႔အိမ္ေတြ၀င္ဖ်က္စီးဘုိ႔လုပ္ႀကတယ္…သတင္းရခ်ိန္မွာေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေတြ အခ်ိန္မွီတားစီးႏုိင္လုိက္ႀကတယ္..မဖ်က္စီးဘုိ႔ေတာင္းပန္တယ္…ဒါေပမဲ႔ သူတုိ႔ အိမ္ထဲက ပစၥည္းေတြကုိေတာ႔ သိမ္းဆည္းခြင္႔ေပးလုိက္တယ္ ဒါေတြအကုန္လုံးကုိ သပိတ္စခမ္းမွာ ေလလံတင္ေရာင္းခ်ပစ္လုိက္ႀကတယ္…ရလာတဲ႔ေငြေႀကးေတြကို ေသဆုံးသူ မိသားစု၀င္ေတြ သြားေထာက္ပံ႔ ႀကတယ္။
မဆလပါတီ၊ေကာင္စီေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေတြထြက္ေၿပးကုန္ေတာ႔…ေဒသကုိအုပ္ခ်ဳပ္ဘုိ႔တာ၀န္က ေက်ာင္းသား သမဂၢေခါင္းေပၚက်လာတယ္ေလ…သူတုိ႔အားလုံးလည္းထြက္ေၿပးကုန္ေတာ႔…ရဲေတြက က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ လာေပါင္းတယ္….ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ႀကိဳဆုိပါတယ္…ရဲေတြ ဆႏၵၿပပြဲကုိ၀င္ေရာက္လာတုန္းကဆုိရင္ အားလုံးက ေႀကာက္ေနႀကတာ..ေက်ာင္းသားေတြက သူတုိ႔ကုိ ၀န္းရံေပးထားေတာ႔.. ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ… အဲဒီေန႔မွာပဲ..ရဲၿမိဳ႕နယ္မႈးနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ေတြ႔တယ္…
“ညီေလးတုိ႔…အခုသက္ဆုိင္ရာ..အာဏာပုိင္ေတြဆုိတာလည္းမရွိေတာ႔ဘူး…အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယားတာ၀န္ေတြက..အကုိတုိ႔ရဲတပ္ဖြဲ႔နဲ႔..ေက်ာင္းသားသမဂၢေပၚမွာက်ေရာက္ေနၿပီ…ဒီေတာ႔တုိ႔ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရေအာင္ ”
“ က်ေနာ္တုိ႔က..ေက်ာင္းသားေတြပါ ၿမိဳ႕နယ္မႈးႀကီး…တကယ္ေတာ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆုိတာ နားလည္ မလည္ပါဘူး ကၽႊမ္းလည္းမကၽႊမ္းက်င္ပါဘူး လုိအပ္တာရွိရင္..က်ေနာ္တုိ႔ကုိ အႀကံေပးပါ ” အားလုံး ကလည္း သေဘာတူႀကတယ္…တခါၿမိဳ႕နယ္မႈးက ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေတြကုိ ရဲလုံၿခဳံေရးေပးမဲ႔အစီအစဥ္ကုိေတာ႔လက္မခံခဲ႔ဘူး…ဒါေပမဲ႔..သူက က်ေနာ္႔ကုိ လုံၿခဳံေရးအရ အေရးႀကီး ေႀကာင္း စသၿဖင္႔အရွည္ႀကီးရွင္းၿပၿပီး ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိယ္ ကာကြယ္ဘုိ႔ဆုိ ေၿခာက္လုံးၿပဴးေသနပ္တလက္ ထုတ္ေပးတယ္…ခက္တာက က်ေနာ္က ေသနပ္ဆုိတာ ကုိင္ေတာင္မကုိင္ဘူးဖူး ပစ္လည္းမပစ္တတ္ဘူး ဟန္ကုိယ္႔ဘုိ႔အေနနဲ႔ အဲဒီ ေသနပ္ကုိေတာ႔ယူထားလုိက္တယ္ ( က်ေနာ္ေထာင္က်တဲ႔အထဲမွာ အဲဒီ႔အမႈ႔က ႏွစ္ႏွစ္ပါတယ္ - အဲဒီ႔ၿမိဳ႕နယ္မႈး အလုပ္ၿပဳတ္သြားတယ္ )။
တကယ္ေတာ႔အာဏာရွင္မ်ားဟာအကြက္က်က်ယုတ္မာလုိက္တာပဲၿဖစ္တယ္…အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယားႀကီးၿပိဳသြားေအာင္လုပ္တယ္…ေက်ာင္းသားေတြဆုိတာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကၽႊမ္းက်င္ႀကတာမဟုတ္.. မတန္တဆ တာ၀န္ေတြက မထမ္းခ်င္လည္း ထမ္း ..ထမ္းခ်င္လည္းထမ္းၿဖစ္လာေတာ႔တယ္…အဲဒီေတာ႔ က်ေနာ္႔ကုိ သတင္းစာေတြ စာေစာင္ေတြထဲကေနေ၀ဖန္ႀကေတာ႔တယ္ ( ကာလတခုမွာ စာေပလြတ္လပ္ခြင္႔ေတာ္ေတာ္ရလုိက္ပါတယ္) ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠဌ ပုလိပ္ထဲ၀င္သြားၿခင္း ဆုိၿပီး ---ဟုတ္ေတာ႔လည္း ဟုတ္တယ္ဗ် က်ေနာ္႔မွာကုိယ္လုပ္ခ်င္တဲ႔ နုိင္ငံေရးကေပ်ာက္သြားၿပီး လူဆုိးသူခုိး ဆူပူမႈ႔ေတြႏွိမ္နင္းရတဲ႔ အလုပ္ေတြလုိက္လုပ္ေနရတယ္ (တခုေတာ႔ရွိတယ္..အခုအသက္အရြယ္ေရာက္လာမွ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိကုိႀကီးေၿပာသြားသလုိပဲ အာဏာနဲ႔ေငြဟာ လူေတြနဲ႔သိပ္မတဲ႔ဘူးဆုိတာ သေဘာေပါက္လာတယ္ ) လက္ႏွက္ကုိင္ၿပီး ပါ၀ါၿပေနရတာ…နည္းနည္းသေဘာက်ေနသလုိပဲ
..စဥ္းစားႀကည္႔ေပါ႔ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အရြယ္မွာ ရင္ခုန္တတ္တာ ဓမၼတာပဲေလ အဲဒီကာလမွာ မိန္းမေခ်ာေလးေတြဆုိတာ ၀ုိင္းရံေနႀကတာ ကုိယ္ဘယ္ကုိသြားခ်င္လည္း ေမာ္ေတာ္ကားဆုိတာ အသင္႔ ဘာစားခ်င္လည္း အလကား ( ေခါင္းေဆာင္ၿဖစ္ခဲ႔တဲ႔ကာလက စိတ္အစဥ္ကုိၿပန္ဆန္းစစ္ႀကည္႔မယ္ဆုိ အာဏာကုိ ယစ္မႈးခဲ႔မိတာအမွန္ပဲ )
ေရနံေၿမႀကီးတခုလုံးကလည္း ေက်ာင္းသားသမဂၢလက္ထဲမွာ အဲဒီေတာ႔ဘာလုပ္သလည္းဆုိေတာ႔ လက္ႏွက္စက္ရုံက အနားယူလာတဲ႔ တပ္ထြက္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြက ရွိတဲ႔ပစၥည္းေတြနဲ႔ လက္ႏွက္ေတြ လုပ္ႀကတယ္….လက္လုပ္စိန္ေၿပာင္းေတြလုပ္တယ္ ( သူတုိ႔ကေတာ႔ စိန္ေၿပာင္းလုိ႔ပဲသုံးတယ္ က်ေနာ္ လက္ႏွက္အေႀကာင္းသိပ္နားမလည္ဘူး ) ပစ္လုိက္ရင္ေတာ႔ တဒိန္းဒိန္းနဲ႔ ဟုတ္ေနတာပဲ ေနာက္တခါ ေရနံေၿမက လမ္းေလွ်ာက္စကားေၿပာစက္ေတြရလာတယ္ လွမ္းေလွ်ာက္စက္တကုိင္ကုိင္နဲ႔သြားေနရတာကုိက က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးမွာ ေၿမာက္ေနႀကတာ။ တေန႔ေတာ႔ ရပ္ကြက္တခုမွာ စကားမ်ားရန္ၿဖစ္ၿပီး မီးရႈိ႕တာ ၿဖစ္တယ္…က်ေနာ္တုိ႔ေဒသက မီးဆုိအရမ္းေႀကာက္ႀကတယ္ေလ မီးဒဏ္ခနခဏခံခဲ႔ရတာကုိး ေက်ာင္းသားသမဂၢလုံၿခဳံေရးအဖြဲ႔ေတြက သြားတားတာ မရဘူး ဒါနဲ႔က်ေနာ္လုိက္သြားတယ္ ရဲၿမိဳ႕နယ္မႈးက လည္း က်ေနာ္႔ကုိလွမ္းအေႀကာင္းႀကားၿပီး ရဲေတြလႊတ္ေပးမဲ႔အေႀကာင္းေၿပာေတာ႔ က်ေနာ္ကလက္မခံခဲ႔ဘူး သူ႔ဆီက လက္ႏွက္ ဆယ္လက္ေလာက္ကုိပဲ ခနဌားလုိက္တယ္ ( ၿပီးေတာ႔ၿပန္ေပးပါတယ္ ) လုံၿခဳံေရးအဖြဲ႔ထဲက ပစ္တပ္ခပ္တတ္တဲ႔သူေတြကုိေရြးထုတ္ၿပီး ေခၚသြားတယ္၊ ၿဖစ္တဲ႔ေနရာက ခ်ိဳင္႔ထဲလုိ ေနရာမွာ က်ေနာ္က ေတာင္ကုန္းတခုေပၚကေန မီးနဲ႔ဆက္မရႈိ႕ဘုိ႔ေလာ္စပီကာနဲ႔ေအာ္ေတာ႔မရဘူး မီးသတ္ကားကၿငိမး္ဘုိ႔ေရာက္လာတာေတာင္ မီးသတ္ကားကုိခဲေတြ ေလာက္ေလးဂြေတြနဲ႔ပစ္လုိ႔ ကားလည္းစုတ္ၿပတ္သတ္သြားတယ္ ၊ မရေတာ႔ဘူး ဒါနဲ႔ လက္လုပ္ စိန္ေၿပာင္းႏွစ္လက္ကုိထုတ္လာၿပီး အပစ္ခုိင္းလုိက္တယ္ လူေတြမွန္ေအာင္ေတာ႔မပစ္ပါဘူး ( ေသနပ္နဲ႔ဘာလုိ႔မပစ္တာလည္းဆုိေတာ႔ က်ည္ဆန္ကုန္မွာဆုိးလုိ႔ လုိအပ္မွ ဘယ္လုိမွမရမွ ထုတ္သုံးမယ္ဆုိ ဆုံးၿဖတ္ထားတာ ) ညအေမွာင္ထု ရဲ႕တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာတဒုန္းဒုန္းနဲ႔ဆုိေတာ႔ၿမိဳ႕လူထုကလည္းေႀကာက္ႀကတာေပါ႔……
က်ေနာ္ဒီအလုပ္ေတြမလုပ္ခ်င္ဘူး ဒါေပမဲ႔မတတ္နုိင္ဘူးလုပ္ရေတာ႔တယ္ ဒီႀကားထဲမွာ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲ က အက်ဥ္းသားေတြကုိေထာင္ဖြင္႔လႊတ္ေပးလုိက္ေတာ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက ပုိဆုိးကုန္တယ္. က်ေနာ္တုိ႔ ေဒသမွာေတာ႔ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ႏုိင္ေအာင္ထိန္းႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္ ၊
သံေ၀ဂရစရာတခုက ၿမိဳ႕ရဲစခမ္းအခ်ဳပ္ထဲက အခ်ဳပ္သား တရာေက်ာ္ေလာက္က လႊတ္ေပးဘုိ႔ ဆႏၵၿပပါေလေရာ ရဲၿမိဳ႕နယ္မႈးက က်ေနာ္႔ကုိလွမ္းေခၚလုိ႔သြားေတာ႔ သူတုိ႔ကရွင္းၿပတယ္ အခ်ဳပ္က ထမင္းကုိ တေန႔ တနပ္ပဲေကၽႊးႏုိင္ေတာ႔တယ္…စားစရာရိကၡာ အေထာက္အပံ႔က မလုံေလာက္ေတာ႔ဘူး ဒါနဲ႔ အဲဒီညနဲ႔ မနက္အတြက္ သပိတ္စခမ္းကေန ထမင္းေတြပုိ႔ေပးလုိက္ရတယ္ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ လာလႊတ္ေပးမယ္ ကတိေပးလုိက္လုိ႔ ထြက္လာလုိက္တဲ႔ အခ်ဳပ္သားေတြအသံက တၿမိဳ႕လုံးကကုိႀကားေနရတာ……
ေနာက္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ႔ အခ်ဳပ္သားေတြကုိလႊတ္ေပးဘုိ႔ သြားတယ္..တရားရုံးတခုက အခန္းထဲမွာေရာ အၿပင္မွာေရာအားလုံးကုိထုိင္ခုိင္းလုိက္ၿပီး ႀသ၀ါဒေတြေခၽႊရတာေပါ႔ေလ ဥပေဒအရာရွိ ( ေနာင္တရားသူႀကီး )ေရာ ရဲၿမိဳ႕နယ္မႈးေရာပါတယ္…က်ေနာ္႔အလွည္႔ေရာက္ေတာ႔
“ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ေက်ာင္းသားသမဂၢတာ၀န္ရွိသူမ်ားရဲ႕ဆုံးၿဖတ္ခ်က္အရ လႊတ္ေပးမယ္..ဒါေပမဲ႔ ေဒသတြင္းလုံၿခဳံေရးကုိေတာ႔ပ်က္ၿပားေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔ ပ်က္ၿပားေအာင္လုပ္မယ္ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိထိန္းသိမ္းထားစရာေနရာမရွိဘူး…သေဘာေပါက္လား ”
“ ေပါက္ပါတယ္…..”
“ အဲဒီေတာ႔ အဲဒီ႔အခ်က္ကုိခ်ဳိးေဖာက္မယ္ဆုိရင္ ပစ္သတ္မယ္ ” အားလုံးက
“ က်ေနာ္တုိ႔ ကတိေပးပါတယ္ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းသားေတြအေႏွာက္ယွက္ၿဖစ္ေအာင္မလုပ္ပါဘူး ” အားလုံးကုိ က်ေနာ္တုိ႔လႊတ္ေပးလုိက္တယ္ ။ ( အဲဒီ႔အခ်ိန္ကေၿပာခဲ႔တဲ႔စကားေတြကုိ ၿပန္သတိရတုိင္း အရမ္းရွက္မိတာအမွန္ပါ …က်ေနာ္ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အရြယ္မွာ အာဏာသုံးၿပီး ေမာက္ေမာက္မာမာ ေၿပာခဲ႔တဲ႔စကားေတြကုိ အခု စစ္အာဏာရွင္မ်ားက အသက္ ငါးဆယ္ ေၿခာက္ဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္ေတြမွာ ေၿပာေၿပာေနေတာ႔ စဥ္းစားမိတယ္ ေအာ္ ငါက အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အရြယ္မွာေၿပာခဲ႔တာ..သူတုိ႔က ဒီ အသက္အရြယ္မွာဆုိေတာ႔ သူတုိ႔အေတြးအေခၚဆင္ၿခင္တုံတရားက အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ လူငယ္ တေယာက္ ေလာက္ပါပဲလားဆုိတာ စဥ္းစားမိတယ္ ) သံေ၀ဂ ရစရာဆုိတာကေတာ႔ က်ေနာ္႔ကုိ ေထာင္ခ် တဲ႔အခါ အဲဒီ႔ရုံးခန္းအတြင္းမွာပဲ..တရားသူႀကီးက က်ေနာ္ထုိင္ခဲ႔တဲ႔ထုိင္ခုံေပၚမွာထုိင္ၿပီး က်ေနာ္႔ကုိေထာင္ခ်ခဲ႔တာပါ။
တကယ္ေတာ႔ အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႔ ေဒသဆုိင္ရာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိကုိင္တြယ္ဘုိ႔ဆုိတာအေတာ္မလြယ္ကူတဲ႔ကိစၥပါ….က်ေနာ္တုိ႔မွာဘာအေတြ႔အႀကဳံမွလည္းမရွိ…ဘာပညာရပ္မွလည္းမရွိ ေတာ္ေတာ္႔ကုိ ကေသာင္းကနင္းႏုိင္လွပါတယ္ လူထုခမ်ာလည္း အားကုိးစရာ အၿခားမရွိေလေတာ႔ အိမ္မွာ ဒန္အုိး ဒန္ခြက္ေပ်ာက္တာက အစေက်ာင္းသားသမဂၢကို လာတုိင္တန္း ႀကတယ္ တတ္ႏုိင္သေလာက္လည္း လုံၿခဳံေရးအဖြဲ႕၀င္မ်ားက ရွင္းေပးႀကပါတယ္ ။ ဒီလုိနဲ႔ အတတ္ပညာရွင္မ်ားကလည္း တတ္သည္႔ပညာမေနသာဆုိသလုိ လြတ္လပ္သြားတဲ႔ကာလေလးတခုမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တီထြင္ႀကတယ္ ေရဒီယုိပညာရွင္ ဆရာဦးသန္းစိန္ က အသံလႊင္႔ဌာန အေသးစားေလးတခုကုိ ထူေထာင္တယ္ သိပ္အေ၀းႀကီးေတာ႔မရပါဘူး မုိင္ ၂၀ ပတ္လည္ေလာက္ေတာ႔ ရတာေပါ႔ေလ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ကအေရးႀကီးတဲ႔ကိစၥရပ္ေတြ ေက်ၿငာခ်က္ေတြကုိ အရင္လုိ ေလာစပီကာႀကီးေတြနဲ႔လုိက္ေအာ္စရာမလုိေတာ႔ဘူး အသံလႊင္႔ဌာနကေန ေက်ၿငာလုိက္ယုံပဲ ဟန္ေတာ႔က်တယ္……..
က်ေနာ္ဆုိ ေန႔ဘက္မွာ တာ၀န္ေတြထမ္းေဆာင္လုိက္ ညဘက္ဆုိ အားေဆးပုလင္းခ်ိတ္ၿပီးေန႔စဥ္ နီးပါးေလာက္ ေဆးသြင္းေနရတယ္ တခါတေလ အေရးေပၚလာရင္ သြင္းလက္စ အားေဆးပုလင္းကုိ ဇြတ္ၿဖဳတ္ခုိင္းၿပီး ေၿပးရေတာ႔တာပဲ ….ဒီႀကားထဲ ဦးႏု က အစုိးရအဖြဲ႔ဖြဲ႔လုိက္ေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔က ဘာလုပ္ ရမွန္း လည္းမသိဘူး…တေယာက္ကလာေၿပာတယ္ ေထာက္ခံလုိက္ ဒါအေရးႀကီးတယ္ ..အားလုံး၀ုိင္းေထာက္ခံႀကပါဆုိေတာ႔ ေရဒီယုိအသံလႊင္႔ဌာနကေန ေက်ာင္းသားသမဂၢ အာေဘာ္ကုိ ထုတ္လႊင္႔လုိက္တယ္…ေနာက္မႀကာဘူး ေနာက္တဖြဲ႔က ဒါ ေထာက္ခံရမဲ႔ ကိစၥမဟုတ္ဘူး ပြဲလန္႔တုန္းဖ်ာ၀င္ခင္းတာ မင္းတုိ႔ေထာက္ခံလုိက္ရင္ တုိင္းၿပည္ဘာၿဖစ္သြားမယ္ထင္သလည္းဆုိေတာ႔ ေစာေစာက ေထာက္ခံခ်က္ကုိၿပန္ရုတ္သိမ္းရ (ဘာေတြၿဖစ္လုိ႔ၿဖစ္ကုန္မွန္းကုိမသိေတာ႔)
ဒီလုိနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕ေက်ာင္းသားသမဂၢနဲ႔သြားေတြ႔အၿပီး အၿပန္ ညေနခင္းေလာက္မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလုိက္ၿပီဆုိတဲ႔အေႀကာင္းသတင္းဆုိးကုိႀကားလုိက္ရတယ္ ေရဒီယုိကလည္း စစ္သီခ်င္းေတြ အဆက္မၿပတ္လႊင္႔ ေက်ၿငာခ်က္ေတြ အဆက္မၿပတ္ေႀကၿငာနဲ႔ အားလုံး လႈတ္လႈတ္ရြရြေတြၿဖစ္ကုန္ႀကတယ္…ဘာဆက္လုပ္ႀကမလည္း ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းေတြအားလုံးက ဆုံးၿဖတ္လုိက္တယ္ ရွိတဲ႔လက္ႏွက္ေတြနဲ႔ခံခ်မယ္ ၊ စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းအၿပီး ေနာက္ရက္ ၁၉ ရက္ေန႔မွာ တၿမိဳ႕လုံး ခ်ီတက္ ဆႏၵၿပတယ္ က်ေနာ္တုိ႔ စစ္တပ္ကုိ ခံခ်မယ္ဆုိတဲ႔အေႀကာင္းကုိလည္း လူထုကုိ အသိေပးလုိက္တယ္ ၿမိဳ႕လူထုက ထိပ္လန္႔ေနႀကၿပီ
၁၉ ရက္ေန႔ညမွာ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ၿမိဳ႕ေတာင္ဖက္ဖ်ားက ကမ္းပါးႏွစ္ခုကုိ ဆက္ထားတဲ႔ တံတားကုိ ေရနံေၿမက ယူလာတဲ႔ ယမ္းေတြနဲ႔ ကၽႊမ္းက်င္သူမ်ားက မုိင္းေတြတပ္ဆင္ႀကတယ္ ရွိတဲ႔လက္ႏွက္ေတြနဲ႔ ခံေဆာ္ႀကမယ္ ည ၁၁ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ႔ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖ လူႀကီးေတြေရာက္လာႀကၿပီး မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ေတာင္းပန္ႀကတယ္ ဒီလုိ မလုပ္ဘုိ႔ ဒီလုိသာလုပ္မယ္ဆုိရင္ ၿမိဳ႕နာလိမ္႔မယ္ဆုိတာကုိရွင္းၿပႀကတယ္ ဒါေပမဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔အမ်ားစုက လက္မခံခဲ႔ဘူး မနက္ ၁ နာရီေလာက္အေရာက္မွာ ဗုန္းေပါက္ကြဲသံႀကီးတခုက ေတာ္ေတာ္ကုိက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ႀကားလုိက္ရၿပီ ဘာပဲေၿပာေၿပာ အားလုံးက ေႀကာက္ရြံ႕ကုန္ႀကတာေတာ႔အမွန္ပါ ( အဲဒီ႔ၿဖစ္ရပ္က က်ေနာ္တုိ႔ကုိကယ္သြားတာပါ တကယ္က စစ္တပ္ကလည္း က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ ၆မုိင္ေလာက္အကြာမွာေရာက္ေနၿပီ ၊ ဗုန္းက က်ေနာ္တုိ႔လည္းမဟုတ္ စစ္တပ္ကလည္းမဟုတ္ ႀကားထဲက ထေပါက္ကြဲတာ ၊ ဗုန္းဆံအေဟာင္းတလုံးကုိ လူတစုက ေဖာက္ခြဲလုိက္တာ….စစ္တပ္ကလည္း က်ေနာ္တုိ႔လုိ႔ထင္ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း စစ္တပ္လုိ႔ထင္နဲ႔….ၿမိဳ႕ကုိသိမ္းမဲ႔စစ္တပ္က ေရွ႕ဆက္မတက္ေတာ႔ပဲ ေနာက္ေႀကာင္းၿပန္လွည္႔သြားတယ္ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း ဒီပုံဆုိ အေၿခေနမေကာင္းဘူးဆုိ ၿပန္ဆုတ္ တပ္ေဖ်ာက္လုိက္ႀကေတာ႔တယ္
ေနာက္မနက္လင္းလုိ႔ ၂၀ ရက္ေန႔ေရာက္ခါမွစစ္တပ္က ၀င္သိမ္းတယ္ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ေရွာင္တိမ္းၿပီး ပုန္းေအာင္းေနခဲ႔ႀကတယ္…..စစ္တပ္ကေတာ႔ အၿပီးတုိင္ သပိတ္စခမ္းကုိ ၀င္သိမ္းလုိက္ၿပီ က်ေနာ္တုိ႔ေတာ္ေတာ္၀မ္းနည္းခဲ႔ႀကတယ္ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလည္း က်ေနာ္တုိ႔မွာ ၿပန္လွန္တြန္းလွန္ဘုိ႔ဆုိတာ မၿဖစ္ႏုိင္…..စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈ႔မွာေတာ႔ ေသဆုံးမႈ႔မရွိခဲ႔ဘူး။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၂၃ ႏွစ္က ပုံရိပ္ေတြဟာ ကာလႀကာခဲ႔ေပမဲ႔ အစဥ္ၿမဲ ထင္ဟပ္ေနဆဲပါ… က်ေနာ္ေသဆုံးသြားသည္႔တုိင္ ရွစ္ဆယ္ရွစ္ရဲ႕သမုိင္းတေခတ္ဟာ ရင္ထဲမွာက်န္ရစ္ေနဦးမလား……..။
အားလုံးကုိေလးစားစြာၿဖင္႔
( ေမာင္ေမာင္၀မ္း )
2 years ago
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္