ေက်ာက္ဆည္ကိုေက်ာ္ၿပီး... စစ္ကိုင္း၊ ပုလိပ္ တစ္ဝိုက္ေရာက္ၿပီဆိုရင္ ရထားေပၚကေန ထံုးေဖြးေဖြးနဲ႕
စစ္ကိုင္းေတာင္ကို လွမ္းျမင္ေနရၿပီ။ ျမစ္ငယ္တံတားေက်ာ္ၿပီးလို႕တစ္ေအာင့္ေလာက္ ရွိရင္ ေရေဖြးေဖြးနဲ႕ေတာင္သမန္အင္းလယ္ထဲမွာ ဦးပိန္တံတားကို မႈန္ျပျပ ျမင္ရၿပီ။ တန္ခြန္တိုင္ရြာ၊ ၿမိဳ႕ေဟာင္း၊ ရွမ္းစု အစဉ္အတိုင္း အျမန္ရထားႀကီး တဂ်ိဳင္းဂ်ိဳင္း ဝင္လာသံနဲ့အတူ က်ြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားလည္း တဒိန္းဒိန္း ခုန္လာခဲ့ၿပီ။ ဪ မႏၱေလးေရာက္ေတာ့မွာကိုး။
က်ြန္ေတာ္ လူမွန္းသိတတ္စအထိေတာ့ မနၲေလးက အပ်ိဳစင္ စစ္စစ္ပါ။ ျမန္မာမႈ၊ ျမန္မာ့ ဓေလ့ ေတြနဲ့ ထံုမႊမ္းခဲ့တဲ့ၿမို့။ ျမန္မာ့ယဉ္ေက်းမႈ သုခုမ အနုပညာ ဝတ္ရံုကို တခမ္းတနားျခံုၿပီး လွခ်င္တိုင္း လွခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕၊ ဗုဒၶသာသနာေရာင္ဝါ ထိန္ထိန္သာလို့ ရႈမညီးေအာင္လွတဲ့ၿမိဳ႕၊ ရွမ္းရိုးမ၊ ငရံ့ပင္းေတာင္၊ မနၲေလးေတာင္၊ မင္းဝံေတာင္တန္းႀကီးေတြကငုံ႕ၾကည့္ၿပီး ေငးယူရေလာက္ေအာင္ အပ်ိဳေသြး သန့္သန့္နဲ့ လွလြန္းတဲ့ၿမိဳ႕၊ယဉ္ေက်းေဖာ္ေရြ၊ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ ပီယဝါစာ ဆိုတတ္တဲ့ၿမိဳ႕၊ သဒၶါ့တရား ထက္သန္ၿပီး အလႉအတန္း ရက္ေရာတဲ့ၿမိဳ႕ပါ။
အဲ့ဒီေလာက္ အဆင္းေရာ အခ်င္းေရာ ျပည့္စံုတဲ့ အပ်ိဳစင္ မနၲေလးဟာ စစ္အာဏာရွင္ ေခတ္တစ္ေလ်ွာက္လံုး၊ က်ြန္ေတာ္တို့ မ်က္စိေရွ့မွာတင္ တစတစ အပ်ိဳရည္အဖ်က္ခံရတာကို ရင္နာနာနဲ့ အံႀကိတ္ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။
ရဟန္းရွင္လူၿမိဳ႕ခံလူထုႀကီး စုေဝးေပါင္းစံုေလ့ရွိတဲ့ မန္းရာျပည့္ကြင္းႀကီးဆိုတာ အခုေတာ့ ရတနာပံုတိရိစၧာန္ဥယ်ာဉ္ျဖစ္သြားၿပီ။ ေက်ာက္ေတာ္ႀကီးဘုရားပြဲဆိုရင္ မနၲေလးအနီးတဝိုက္ ရြာေတြက ပြဲလာသူေတြနဲ့ လွည္းဝိုင္းႀကီးေတြ၊ ပြဲေဈးတန္းေတြနဲ့ စည္ကားေလ့ရွိခဲ့တဲ့ မင္းတုန္းမင္းႀကီး ေကာင္မႈေတာ္ သုဓမၼာဇရပ္တန္းေတြဆိုတာ ပက္ပက္စက္စက္ လစ္လ်ူရႈခံရေတာ့ ျမက္ရိုင္းေတာေတြၾကားမွာ ေဆြးေျမ့ယိုယြင္းေနခဲ့ၿပီ။ အရင္တုန္းက ၾကာမ်ိဳးစံု၊ ေဗဒါျပာ၊ ဘဲစာေတြနဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို .မႈန္ေနေအာင္လွခဲ့ဘူးတဲ့ ေရ က်ံဳးဆိုတာ အဂၤေတေတြ မံ၊ ထံုးေတြရန္ ထားေတာ့ နဂိုအလွပ်က္သြားၿပီ။ နန္းၿမို့ရိုးနဲ့ ျပအိုးျပသာဒ္ေတြဆိုတာလည္း ေရွးမူမပ်က္ မထိန္းသိမ္းဘဲ ၿပိဳက်တဲ့ ေနရာေတြသာ အခုေခတ္သံုး အေပါစားအုပ္ခ်ပ္ေတြနဲ့ ဖာေထးထားေတာ့ အပ်ိဳမေလး မ်က္ႏွာမွာ ေပြးဝဲယားနာ စြဲေနသလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားေတာ့တာေပါ့။
မနၲေလးၿမိဳ႕ႀကီး သိသိသာသာ အပ်ိဳရည္ ပ်က္ေစတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကေတာ့ ၁၉၈၁ နဲ့ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ မီးေလာင္မႈႀကီးႏွစ္ခုဘဲ။ ၿမိဳ႕လည္ေခါင္တစ္ခုလံုးနီးပါး ေျပာင္တလင္း ခါသြားေစတဲ့အျပင္ ၊ မနၲေလး ၿမိဳ႕ေနရြာခံ ဇာတိသားစစ္စစ္ေတြၿမိဳ႕ျပင္ အေရွ့ေတာင္အရပ္က ပဲျဖဴကုန္း သိုးျခံ စတဲ့ ၿမိဳ႕သစ္ဘက္ ေရာက္ကုန္ေစခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစလို႕မနၲေလးၿမိဳ႕လယ္မွာ ေမ်ာ့ျဖဴႀကီးေတြ စေရာက္လာခဲ့ေတာ့တာဘဲ။ ၿမိဳ႕လယ္က ေကာင္းေပ့ ညြန့္ေပ့ဆိုတဲ့ တိုက္ျမင့္ႀကီး ေတြ ၾကည့္လိုက္ရင္ အဲ့ဒီေမ်ာ့ျဖဴႀကီးေတြဘဲ ကပ္ေနတာ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။
မနၲေလး အပ်ိဳရည္ အဖ်က္ခံရတာ နဝတနဲ႕နအဖ လက္ထက္မွာ အဆိုးဆံုးဘဲ။ တစ္ၿမို့လံုး ေနရာအႏွံ့ မာလာငါးဟင္းဆိုင္၊ ယူနန္အသားကင္နဲ့ ေဟာ့ေပါ့ဆိုင္ေတြဆိုတာ မျမင္ခ်င္အဆံုး။ မနက္ခင္းေစာေစာ က်ံဳးေဘးဖက္ လမ္းေလ်ွာက္ေလ်ွာက္၊ ၆၂ လမ္းေဘးပဲ ေျပးေျပး၊ အသားနီ စပ္စပ္ ေခတ္ပ်က္မွာ သူေဌးျဖစ္လာပံုရတဲ့ ေမ်ွာ့ျဖဴႀကီးေတြဆိုတာ မနည္းေရွာင္ယူေနရၿပီ။ ၂၆ ဘီလမ္း အတိုင္း အေရွ့ဖက္ကို ေထာင္တက္လိုက္ေတာ့ ေအာင္ပင္လယ္ဖက္ မေရာက္ခင္ ေဘးလမ္းေတြထဲ ဝင္ၾကည့္လိုက္ပါ။ သံတံခါးအျမင့္ႀကီးေတြ၊ အုတ္တံတိုင္းအျမင့္ႀကီးေတြ ကာရံ ထားတဲ့ ဝင္းႀကီးေတြ အမ်ားအျပား ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ သိန္းေပါင္း ေသာင္းဂဏန္းထိ ေပါက္ေနတဲ့ အဲ့ဒီလို ေနရာမ်ိဳးေတြကို လြယ္လင့္တကူ ဝယ္နိုင္တဲ့ ေငြေၾကးေတြ ဒီေမ်ာ့ျဖဴႀကီးေတြ ဘယ္ကရ ၾကသလဲ။ က်ြန္ေတာ္တို့ တိုင္းျပည္ရဲ့ အေသြးအသား၊ အဆီအႏွစ္ေတြကို အာဏာပိုင္ေတြနဲ့ ေပါင္းၿပီး စုပ္ယူေနၾကတာ အားလံုးအသိပဲ။
ေျမေပၚ ေျမေအာက္ သယံဇာတဆို ေရနံ၊ ဓါတ္ေငြ႕၊ ေက်ာက္မ်က္ရတနာက စလို့ ပယေဆး၊ မန္က်ီးေစ့၊ ဆီးေစ့ေတာင္မခ်န္ဘူး။ ထိန္းသိမ္းအပ္တဲ့ သဘာဝေတာေကာင္ႀကီးေတြတင္မက ဖြတ္၊ ပတတ္၊ ဖား၊ ေျမြ၊ ကင္း၊ လိပ္ ေတာင္ ခ်မ္းသာမေပးၾကဘူး။ အခုဆို အကုန္ရွားပါးကုန္ၿပီ။
ကိုယ့္နိုင္ငံက အဖိုးတန္ အေသြးအသားေတြကို ေပါေခ်ာင္ေကာင္း စုပ္ယူေနတဲ့ ဒီေမ်ာ့ျဖဴ ႀကီးေတြဆီက ဘာေတြရသလဲ။ ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါဦး။ စားသံုးဖို႕သင့္ေတာ္ျခင္း ရွိ-မရွိ။ ေရတို ေရရွည္ က်န္းမာေရးအတြက္ သင့္ေတာ္မႈ ရွိ-မရွိ မေသခ်ာတဲ့ အေျခခံ စားေသာက္ကုန္နဲ့ ေဆးဝါးေတြ၊ အရည္အေသြးနိမ့္တဲ့ က်ီးအာသီးလို လူသံုးကုန္ပစၥည္းေတြ ျပန္ရတာပဲ။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြကို ေပးကမ္းၿပီး စိတ္ၾကြေဆး၊ မူးယစ္ေဆးဝါးေတြ တစ္ေခါက္သယ္လာရံုနဲ့ သိန္းေသာင္း ဂဏန္းခ်ီ ပြနိုင္ေတာ့ မနၲေလးေျမကြက္ေတြ မတန္မဆ ေဈးေပး ဝယ္နိုင္တာ မဆန္း လွပါဘူး။ ဒီေမ်ာ့ျဖဴႀကီးေတြဟာ မသာအိမ္ ဖဲလိမ္ရိုက္ေနၾကတာပဲ။
ဗမာေတြ ကိုယ့္အရိုးနဲ့ ကိုယ္ျပန္အထိုးခံေနၾကရတာ။ ကိုယ့္ဆီကထြက္တဲ့ ကုန္ၾကမ္းနဲ့ လုပ္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြ ေဈးႀကီးေပးဝယ္သံုးေနရတာ မဟုတ္လား။ အုပ္ခ်ုပ္သူေတြ အသံုးမက် ေတာ့၊ တိုင္းျပည္မွာ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ (production) မယ္မယ္ရရ မရွိဘူး။ ကုန္ေခ်ာေတြ မထုတ္ နိုင္ဘူး မဟုတ္လား။
အိုသြားတဲ့ေဈးခ်ိဳ
မနၲေလးရဲ့ အေဝးေရာက္သားျဖစ္တဲ့ က်ြန္ေတာ့္အဖို့ေတာ့ အခြင့္သာလို့ အလည္ တစ္ေခါက္ ျပန္တိုင္း ေဈးခ်ိဳေတာ့ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ သြားတယ္။ ရံုႀကီးေတြထဲ ဟိုဝင္ ဒီထြက္နဲ့ ေမာသြားေအာင္ၾကည့္ၿပီးမွ မနၲေလးနန္းႀကီးသုတ္ (သို့) ခိုေတာင္မုန့္တီသုတ္စား၊ ေရႊရင္ေအး ေသာက္၊ အုန္းနို့ေက်ာက္ေက်ာစားၿပီးရင္ အရီးေတာင္း လက္ဖက္သုတ္ေလး ဝယ္ၿပီးမွ အိမ္ျပန္တာ ထံုးစံလို ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ တစ္ေခါက္ထက္ တစ္ေခါက္ မနၲေလးေဈးခ်ိဳဟာ ပိုပိုၿပီး ရုပ္ပ်က္လာခဲ့တာ သတိ ထားမိတယ္။ အခုဆို မွတ္မိစရာ ဆိုလို့ မနၲေလးနာရီစင္တစ္ခုပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီ နာရီစင္ ေဟာင္းေလးေတာ့ မဖ်က္ပါေစနဲ့လို့ဘဲ ဘုရားတေနမိတယ္။ ေဈးခ်ိဳဟာ အျပင္ပန္းတင္ ရုပ္ပ်က္ သြားတာ မဟုတ္ဘူး။ အတြင္းအႏွစ္သားရေတြျဖစ္တဲ့ ယဉ္ေက်းေဖာ္ေရြမႈ၊ ပီယဝါစာ ေျပာဆိုတတ္မႈ စတဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြပါ ယုတ္ေလ်ာ့ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္တာ ဝမ္းနည္းဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတယ္။
“ယဉ္ယဉ္ေက်းေက်း ျမန္မာဆန္သူ၊ အစဉ္မေႏွး ေဖာ္ေရြသူ''
ပ်ူပ်ူငွာငွာ ခ်စ္စရာေဈးခ်ိဳသူ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းစာသားေလးနဲ့ “ေမာင္ႀကီးႏွမ က်ားကိုက္ခံရ ပါေစ ရွင္၊ ေဈးမပိုေစရပါဘူး” ဆိုတဲ့ ေဈးဝယ္သူ ေမာင္ႀကီးကို ဖမ္းစားနိုင္တဲ့ အေျပာအဆိုေလးေတြ ဒ႑ာရီထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ေဈးခ်ိဳေရာက္ခဲ့တုန္းက ထံုးစံအတိုင္း အရီးေတာင္းလက္ဖက္ ဝင္ဝယ္ျဖစ္ေတာ့ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္က အျခားဆိုင္တစ္ဆိုင္ရဲ့ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းၿပီး သူခိုးယိုးစြပ္ေနတာ စိတ္မခ်မ္း ေျမ့ဖြယ္ ၾကံုခဲ့ရတယ္။ ေဈးေရာင္းသူက ေဈးဝယ္ယူ (Customer) ကို ဒီလိုေျပာဆို ဆက္ဆံတာဟာ ဟိုအရင္ေခတ္ ဂုဏ္သတင္းေက်ာ္ေဇာတဲ့ ေဈးခ်ိဳသူရဲ့ ပံုရိပ္ကို ရိုက္ခ်ိဳးနင္းေခ်ပစ္လိုက္တာပဲ။
မနၲေလးရဲ့ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားစြာနဲ့ အထင္ကရ ပြဲေတာ္ႀကီးေတြ သမိုင္းဝင္ေနရာ ဌာနႀကီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္လု နီးေနၿပီ။ အထင္ရွားဆံုး သာဓကကေတာ့ မနၲေလး သၾကၤန္ဘဲ။ က်ြန္ေတာ္တို့ေခတ္တုန္းက သၾကၤန္ဆိုတာ ယဉ္ေက်းစြာ ေရပက္သူကပက္၊ စတုဒီသာ ေက်ြးသူက ေက်ြး၊ ဇီဝိတဒါန ျပဳသူကျပဳ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ ေခါင္းေလ်ွာ္ ေျခသည္းလက္သည္း လွီးသူက လွီး၊ သံခ်ပ္ဆိုသူကဆိုနဲ့ တစ္ၿမို့လံုး ယဉ္ေက်းေပ်ာ္ရႊင္စြာ စည္ကားခဲ့တယ္။ အခုေခတ္ မနၲေလးသၾကၤန္ဆိုတာ က်ံဳးေဘးပတ္လည္ တစ္ဝိုက္မွာသာ ရိုင္းစိုင္းယုတ္မာသူေတြ၊ ႏွမခ်င္း မစာနာ မူးရစ္ ရမ္းကားတဲ့ ပြဲေတာ္ႀကီး ျဖစ္သြားၿပီ။ လူေကာင္းသူေကာင္းေတြနဲ့ ယဉ္ေက်းသူေတြ မနၲေလး သၾကၤန္ကို ရင္မခုန္ၾကေတာ့ဘူး။
နိဂံုးခ်ဳပ္ ေျပာရရင္ မနၲေလးဟာ အပ်ိဳရည္အဖ်က္ခံခဲ့ရၿပီ။ ပညာမဲ့ၿပီး အေမ်ွာ္အျမင္မရွိ၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ မတည္ၾကည္တဲ့ အုပ္ထိန္းသူရဲ့ လက္ေအာက္မွာ အမ်ိဳးေကာင္း သားသမီးေတြ အဖ်က္ဆီးခံရတတ္တာ ဓမၼတာဆိုေပမယ့္ ဖြတ္သထက္ မညစ္ဖို့၊ အပ်ိဳရည္ ဆံုးေပမယ့္ ျပည့္တန္ဆာအဆင့္ မေရာက္ဖို့ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ က်ြန္ေတာ္တို့အားလံုးရဲ့ တာဝန္ ျဖစ္တယ္။ ေမ်ွာ့ျဖဴႀကီးေတြရဲ့ ေသြးစုပ္တာ မခံရဖို့ အုပ္ခ်ုပ္သူေတြမွာ အဓိက တာဝန္ရွိသလို ျပည္သူ ျပည္သားတိုင္း ဝံသာနုရကၡိတတရားေတြ လက္ကိုင္ထားၾကဖို့ လိုတယ္။ ကိုယ့္သမီးကို အပ်ိဳရည္ ပ်က္ေစရံုမက ျပည့္တန္ဆာဘဝ ေရာက္ေအာင္ ေရာင္းစားမယ့္ ပေထြးဆိုးလို အုပ္ခ်ုပ္သူ အစိုးရ မင္းဆိုးမင္းညစ္ေတြကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ဆန့္က်င္တြန္းလွန္ရမွာ နိုင္ငံသားတိုင္းရဲ့ ေမြးရာပါ တာဝန္တစ္ရပ္ဘဲ ဆိုတာ တင္ျပတိုက္တြန္း လိုက္ပါတယ္။
တာဝန္ေက်ပြန္ေသာ နိုင္ငံသားတိုင္းအား ဦးညြတ္လ်က္
ေလးစားစြာျဖင့္
မင္းေကာင္းခ်စ္
myatphonelin facebookမွ
1 year ago
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္