မင္းကိုႏိုင္ကို ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ေတြ အရမ္းေလးစားၾကသလဲ?
မင္းကိုႏိုင္ကို ဘာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ အၿမဲတမ္းေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သတ္မွတ္သေဘာထားေန ၾကသလဲ?
မင္းကိုႏိုင္ကို ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ အရမ္းလြတ္ေစခ်င္ခဲ့ၾကသလဲ?
ဒီလိုေတြ ေမးလာခဲ့ရင္ အရင္က ေတာ္ေတာ္ေျဖရလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
ယခုေတာ့ အျပတ္အသား ရင္ေကာ့ေခါင္းေမာ့ကာ ျပန္ေျပာႏိုင္ေပၿပီ။
လြတ္လြတ္ခ်ငး္မွာ သူဘာလုပ္သလဲ ၾကည့္ပါဟုသာ တစ္ခြန္းတည္းေျပာပါေတာ့မည္။
ယေန႔ေခတ္သည္ ဒီမိုကေရစီေခတ္ျဖစ္၏။
ဒီမိုကေရစီေခတ္တြင္ ႏိုင္ငံေရးကို ပါးနပ္လိမၼာစြာ ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းက်က် ျပဳလုပ္ရေတာ့မည္ျဖစ္၏။
မင္းကိုႏိုင္သည္ကား ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ နံရံေလးဘက္ၾကားတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ရပါလ်က္
ယေန႔ေခတ္လုပ္ထံုးလုပ္နည္းႏွင့္ အညီ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ရံုသာမက ေရွ႕က ေျပးေနသည္ကို အားက် အတုယူစဖြယ္ျမင္ေတြ႕လိုက္ရပါသည္။
တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ နံရံေလးဘက္ၾကားတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ရသူမို႔ သူ႔ခမ်ာ ပင္ပန္းႏြမ္းလ် ရွာေပမည္။
သို႔ေသာ္ သူကား လြတ္လြတ္ခ်င္း အနားယူဖို႔မစဥ္းစား။
လမ္းတေလ်ာက္ ဘုရားမ်ား ၀င္ဖူး၏။ ဗုဒၶဘာသာ ပီသလိုက္ပါဘိခ်င္း။
ၿပီးေတာ့ လမ္းတလ်ာက္ ျပည္သူလူထုအား တန္ဘိုးရွိေသာ စကားမ်ားျဖင့္ လမ္းညႊန္ေခါင္းေဆာင္မႈ ေပးခဲ့ေခ်ေသး၏။
က်ေနာ္သာ သူ႔ေနရာမွာဆိုလွ်င္ ခုမွ ေထာင္ကလြတ္တာ မိသားစုနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ အခ်ိန္ေပးမိမည္။
အိမ္ကို ျမန္ျမန္ျပန္ဖို႔ အရင္ဆံုးစဥ္းစားမိမည္ထင္၏။
လက္ရွိျဖစ္ေပၚတိုးတက္ေနေသာ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို ေလ့လာဖို႔ အခ်ိန္ နည္းနည္းေလးေတာ့ ယူေပဦးမည္။
သို႔ေသာ္ မင္းကိုႏိုင္ကား ထိုသို႔မဟုတ္။
သူသည္ အခ်ိန္ေနရာမေရြးပဲ သူလုပ္ရမည့္လမ္းစဥ္ကို အျပတ္အသားခ်မွတ္ထားႏိုင္သူသာ ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ မင္းကိုႏိုင္ဆိုသည္မွာ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုပင္ ပိတ္ေလွာင္ထားသည္ျဖစ္ေစ
အလင္းကို ေတြ႕ရွိခံစားႏိုင္စြမ္းသူျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ္နားလည္လိုက္မိပါသည္။
ေထာင္မွ လြတ္လာလာခ်င္းမွာပင္ ...
ေတြေ၀ တုန္႔ဆိုင္းျခင္းမရွိေသာ သူ႔အၿပံဳးမ်ား၊
ေလးနက္ျပတ္သားေသာ သူ႔စကားသံမ်ား၊
မားမတ္ ေျဖာင့္ျဖဴးေသာ သူ႔ေျခလွမ္းမ်ားအားၾကည့္ကာ
က်ေနာ့္ရင္ထဲ စကားတစ္လံုးေပၚလာေလ၏။
ေခါင္းေဆာင္။
သူသည္ကား က်ေနာ္တို႔အတြက္ အျငင္းပြားဖြယ္မရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္ပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
ယခုေခတ္တြင္ အတြင္က်ယ္ဆံုးမွာ မီဒီယာမ်ားျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္ မင္းကိုႏိုင္ကား လြတ္လာလာခ်င္းတြင္ မီဒီယာေပၚမွတစ္ဆင့္ ထိေတြ႕မႈမ်ားျပဳဖို႔ထက္
တကယ့္ ျပည္သူကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ထိေတြ႕ခဲ့သူ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။
သူ႔အတြက္ မိသားစု သံေယာဇဥ္သည္ အဓိက မဟုတ္။
ကိုယ္ခႏၶာ ႏြမ္းလ် ပင္ပန္းမႈသည္ အဓိက မဟုတ္။
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈသည္ အဓိကမဟုတ္။
လမ္းေပၚက လက္လုပ္လက္စားျပည္သူအမ်ားစုသာ အဓိကျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ မင္းကိုႏိုင္ကို ျပည္သူေတြက ေမတၱာေရာင္ျပန္ဟပ္ကာ ျမတ္ႏိုးၾကျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ဒီကမၻာေျမျပင္ေပၚရွိ သက္ရွိလူသားမ်ားထဲတြင္ `သတၱိ´ဆိုေသာအျခင္းအရာအတြက္ ျပယုဂ္မည္သူနည္းဟု
က်ေနာ့္အား ေမးလာျငားအံ့။ မင္းကိုႏိုင္အား လက္ညိွဳးထိုး ညႊန္ျပမိေတာ့မည္ျဖစ္ပါသည္။
သူသည္ကား ...
ေနာက္လာမည့္ မ်ဳိးဆက္မ်ားအား အတုယူစရာ စိတ္ဓာတ္ပိုင္ရွင္အျဖစ္အၿမဲ တည္ရွိသြားေတာ့မည္သူျဖစ္ပါသည္။
သူလြတ္မလာခင္ညက က်ေနာ္ေရးခဲ့ပါသည္။
ငါတို႔ရဲ႕ သက္ရွိ သူရဲေကာင္း၊
ငါတို႔ရဲ႕ သက္ရွိ ဒ႑ာရီ၊
ငါတို႔ရဲ႕ သက္ရွိ စံျပဳပုဂၢိဳလ္၊
ငါတို႔ရဲ႕ သက္ရွိ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဟု
ေထာင္မွ ထြက္လာလာခ်င္း မင္းကိုႏိုင္၏လုပ္ရပ္မ်ားက ထိုတင္စားခ်က္မ်ားထက္ပင္ ပိုလြန္ေအာင္ ျပဳမူျပခဲ့ပါၿပီ။
ေသခ်ာသည္ကေတာ့ မင္းကိုႏိုင္သည္ကား က်ေနာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားအား ဘယ္ေတာ့မွ အလဟႆမျဖစ္ေစခဲ့သူပင္ ျဖစ္ပါေလေတာ့သည္။
သြန္းေနစိုး
မွတ္ခ်တ္..မင္းကိုႏိုင္ (သို႔မဟုတ္) သက္ရွိေက်ာင္းသားသမဂၢ ေရးသားထားတာကို ေအာက္မွာဆက္လက္ဖတ္ရူႏိုင္ပါတယ္..ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အေၾကကြဲရဆံုး ကိစၥတစ္ရပ္ရွိသည္။ အဓိပတိလမ္း ၀င္ေပါက္မွ ၀င္ေရာက္ေသာ အခါတိုင္း တကၠသိုလ္၀င္း၏ထိပ္ ညာဘက္ေထာင့္ေနရာဆီတြင္ ကြက္လပ္ႀကီးတစ္ခု ရွိေနသည့္အျဖစ္ပါဘဲ။
ထိုေနရာမွာ ယခင္က ... ေက်ာင္းသားသမဂၢ (တကသ) အေဆာက္အဦေနရာမွန္း လူအေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကပါလိမ့္မည္။ ယခုအခါ ေက်ာက္တိုင္ ငုတ္တိုတစ္ခုသာရွိလ်က္ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနေသာ သံစည္းရိုးခတ္ ကာရံထားသည့္ေနရာမွာ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ေနရာ တစ္ခုလို အမွတ္တရျမွဳပ္ႏွံရာတစ္ခုလို ျမင္ေနရသည္။
တကယ္ေတာ့ ထိုေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့သမိုင္း၏ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေမြးဖြားေပးခဲ့ေသာေနရာ။
ထိုေနရာမွာပင္ ... ေနာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျဖစ္လာမည့္ အသားညိဳညိဳ ဆံပင္တိုတိုႏွင့္ လူတစ္ေယာက္၏ ႏိုင္ငံေရးဘ၀ စတင္ခဲ့၏။
ထိုေနရာမွာပင္ ... ျမင္းခြာတစ္ခ်က္ေပါက္ရင္ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေစရမယ္ဟူသည့္ ရဲရဲေတာက္မိန္႔ခြန္းကို မိန္႔ၾကားမည့္သူ လႈပ္ရွားခဲ့၏။
ထုိေနရာမွာပင္ ... သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသား၊ အေရွ႕က ေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ စာအုပ္ႀကီးမ်ားကို ေရးသားမည့္သူ ၀င္ထြက္ခဲ့၏။
ထိုေနရာမွာပင္ ... ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၏ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ အေဆာက္အဦတြင္ ျခေသ့ၤႏွစ္ေကာင္ထည့္သြင္းျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သူ ကိုထြန္းေရႊ ပထမဆံုးဥကၠဌအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
ထိုေနရာမွာပင္ ... အဂၤလိပ္အစိုးရမ်က္လံုးျပဴးရေသာ ၁၉၃၈ အေထြေထြသပိတ္ႀကီး၏ေရွ႕ေျပး ၁၉၃၆ေက်ာင္းသားသပိတ္ စတင္ခဲ့၏။
ထိုေနရာမွာပင္ ... ... ။
နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေအာင္ေျမသဖြယ္ျဖစ္ခဲ့ ေသာေနရာ။ အနာဂတ္ျမန္မာျပည္၏ ႏုိင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ အႏုပညာေရး ဦးေဏွာက္အသီးသီးတို႔အား ရင့္က်က္လူလားေျမာက္ေစခဲ့ရာေနရာ သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးက အထိမ္းအမွတ္ျပတိုက္သဖြယ္ အမြန္ အျမတ္ျပဳရမည့္ေနရာျဖစ္၏။
သို႔ေသာ္ ယခုေတာ့ ထိုေနရာျမတ္မွာ ေက်ာက္တိုင္ငုတ္တိုကေလးသာ ရွိေနျခင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္လိုမွ စိတ္ခ်မ္းသာမႈမေပး စြမ္းႏိုင္ခဲ့။ ထိုေနရာနားမွ ျဖတ္သြားရစဥ္တိုင္း မခ်ိတင္ကဲစိတ္ကို မ်က္ ႏွာလႊဲျခင္းျဖင့္သာ ဖံုးအုပ္ခဲ့ရပါေလ၏။
------ ------ ------ ------ ------
အႏုပညာသမားမို႔လားမသိ။ ကၽြန္ေတာ္က ခံစားခ်က္အေတာ္ႀကီးပါသည္။
ေနရာေလးတစ္ေနရာက အေဆာက္အဦေလးတစ္ခု မရွိတာ ဘာျဖစ္လဲဟု ဆိုရန္ရွိေသာ္လည္း အထိမ္းအမွတ္ျပဳစရာမရွိေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအျဖစ္ ျဖတ္သန္းဖူးေသာ ဂုဏ္ယူဖြယ္အျဖစ္ကို ေမ့ေလွ်ာ့ေနခဲ့မိ၏။
နယ္ခ်ဲ႕ကို ေတာ္လွန္ႏုိင္ခဲ့သည့္ ရဲစြမ္းသတိၱရွိလွစြာေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတို႔၏ အတိတ္သမိုင္းအား ဆက္စပ္ျမင္ႏိုင္စရာ အေကာင္အထည္ျပယုဂ္မရွိေလသလို ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
တနည္းေျပာရရင္ေတာ့ စံျပဳစရာ၊ လက္ညိႇဳးညႊန္ အေထာက္ အထားျပစရာတစ္ခုခု မရွိေလေသာ အျဖစ္ေပေပါ့။ ထိုစဥ္အခ်ိန္မွာပင္ မင္းကိုႏိုင္အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
------ ------ ------ ------ ------
မင္းကိုႏိုင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ မရင္းႏွီးပါ။
ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္တုန္းက၊ ဘယ္လိုစသျဖင့္ ေဖာ္ျပစရာမရွိ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းေျပာသမွ်မွာ အေ၀းခြာ ပံုရိပ္မ်ားသာ ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္ ယခု ကၽြန္ေတာ္ေရးလိုသည္မွာ သူ႔အေၾကာင္း မဟုတ္ပါ။ သူႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္သူမ်ားက ေျပာဆိုျပေသာအေၾကာင္း အရာမ်ားကို နားေထာင္ရင္း သူ႔ေပၚ ကၽြန္ေတာ္ျမင္မိေသာ အျမင္၊ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားရေသာ ခံစားမႈတို႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
------ ------ ------ ------ ------
ကိုေပၚဟု သူ႔မိတ္ေဆြမ်ားက တရင္းတႏွီး ေခၚၾကေသာ မင္းကိုႏိုင္အား ကၽြန္ေတာ္မွတ္မွတ္ရရ ေလးစားမိသည္မွာ ကိုေရႊဘုန္း (တာရာမင္းေ၀) ႏွင့္ ပတ္သက္ပါသည္။
ကိုေရႊဘုန္း စ်ာပနတြင္ သူ (မင္းကိုႏိုင္) ႏွင့္ ၈၈မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားတက္ေရာက္ကာ မင္းကိုႏိုင္က ကိုေရႊဘုန္းအတြက္ အမွတ္တရကဗ်ာ ရြတ္ေပးခဲ့သည္။
စ်ာပနတစ္ခုမွာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရြတ္တာ သိပ္မထူးျခားဟု ဆုိႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုျဖစ္ရပ္ေနာက္ကြယ္မွအေၾကာင္းမ်ားအား “တာရာမင္းေ၀ အမွတ္တရ” စာအုပ္တြင္ ကိုေအာင္ဒင္ ေရးျပထားသည္ကို ျပန္လည္ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပလိုပါသည္။
[အဲဒီရက္ေတြအတြင္း က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဆက္သြယ္ ပါတယ္၊ မင္းကိုႏိုင္ ကို။ ကိုကိုႀကီး ကို။ ျမေအး ကို၊ က်ေနာ္သူတို႔ ေတြကို ေတာင္းဆိုပါတယ္။
““ငါ့ညီကြာ .... ဗကသ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ေသတဲ့အထိလည္း အာဏာရွင္ကို ဒူးမေထာက္ ခဲ့ပါဘူး၊ ဒီေတာ့ သူ႕ရဲ႕အသုဘမွာ ႐ုပ္အေလာင္းကို ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ႕ ခြပ္ေဒါင္းအလံလႊမ္းၿခံဳၿပီး ဗကသဥကၠဌ မင္းကိုႏိုင္က အမိန္႔ျပန္တမ္း ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္””
က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံး အလုပ္မ်ားကုန္ပါတယ္။က်ေနာ့္ကိုလည္း သူတို႔အလိုလိုက္ခ်င္ၾကပါတယ္၊ ေရႊဘုန္းလူကိုလည္း သူတို႕ခ်စ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႕အားလုံးက တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေရႊဘုန္းလူတေယာက္ သူတို႔နဲ႔ျပန္လည္လက္တြဲၿပီး ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားအုပ္စုမွာ ပါ၀င္လာလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ၾကတာပါ။ တစ္ဖက္မွာလည္း သူတို႔မွာ အကန္႕အသတ္ေတြ ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ေ႐ႊဘုန္းလူကလည္း တိုက္ရင္းခိုက္ရင္း က်ဆုံးသြားတာ မဟုတ္ျပန္ပါ ဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သမဂၢအလံလႊမ္းဖို႔နဲ႔ အမိန္႔ျပန္တမ္းဖတ္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႔အားလုံး အသုဘကို သြားၿပီး သူတို႔သူငယ္ခ်င္းကို အေကာင္းဆုံး ႏႈတ္ဆက္ၾကမယ္လို႔ အေၾကာင္းျပန္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၈၈ လူထုအေရးေတာ္ပံုႀကီး ၁၉ ႏွစ္ ႏွစ္ပတ္လည္ မတိုင္မီ တရက္အလို။ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ၾသဂတ္စ္ ၇ ရက္ေန႔မွာ ေရႊဘုန္းလူ (သို႔မဟုတ္) တာရာမင္းေ၀ကို ေရေ၀းသုႆန္မွာ အားလုံး ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီးနဲ႕ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ေရႊဘုန္းလူသို႕ ေနာက္ဆုံးႏႈတ္ဆက္ျခင္း ဆိုင္းဘုတ္ကိုင္ေဆာင္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီး မင္းကိုႏိုင္က အားလုံးရဲ႔ကိုယ္စား “ၾကယ္ေႂကြ သတို႕သား” ကဗ်ာကို ရြတ္ဆိုဂုဏ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။]
တိတိက်က်ေျပာရမယ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ မင္းကိုႏိုင္တို႔အဖြဲ႕အား ကၽြန္ေတာ္ေလးစားသြားမိျခင္းဟု ေျပာရလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အဲဒီထဲတြင္ ဦးစီးဦးေဆာင္ျဖစ္ေနသူက သူ။ မင္းကိုႏိုင္။
အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္သာ သူ႔ေနရာမွာ ရွိေနမည္ဆိုလွ်င္ ဘယ္သို႔ တုန္႔ျပန္ပါမည္နည္း။ ေသခ်ာပါသည္ အားနာသမႈ၊ လူခ်င္း ခင္မင္မႈႏွင့္ လိုက္ေလ်ာမိမည္သာ ျဖစ္၏။ ေတာင္းဆိုလာသူကလဲ သူတို႔ႏွင့္ ေသေဖာ္ရွင္ဘက္ တကယ့္ အရင္းအခ်ာေပပဲ။
ကိုေရႊဘုန္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ေက်းဇူးမ်ားစြာ ရွိပါသည္။ သူ႔စ်ာပနတြင္ ကိုေအာင္ဒင္လုပ္ေစခ်င္ သည့္အတိုင္း ျဖစ္ေျမာက္သြားလွ်င္ အေတာ္ေကာင္းလိမ့္မည္ဟု ေတြးမိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုမင္းကိုႏိုင္၏ ထုိစဥ္ကဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုသိေသာအခါ သူ႔အား အေတာ္ ယံုသြားမိသည္။
သူကား စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းတို႔ကို ေျဖာင့္မွန္ မေသြယိမ္းစြာ လိုက္နာတတ္သူေပပဲ။
------ ------ ------ ------ ------
တကယ္တမ္းေတာ့ ...
ယခင္ကတည္းကပင္ သူ၏ေျဖာင့္မွန္ေသာစိတ္ဓာတ္အားနားလည္သိမွတ္ေနမႈမွာကၽြန္ေတာ့္အမွတ္သညာထဲ ၌ ရွိေနခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစဥ္ကေတာ့ ယခုေလာက္ အေတြ႕အႀကံဳမစံုလင္ေသးခ်ိန္မို႔ ဆင္ျခင္တိုင္းထြာေသာစိတ္ျဖင့္ မသံုးသပ္ႏိုင္ခဲ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူႏွင့္ပတ္သက္တာဆိုလွ်င္ ဗလာစာအုပ္ကေလးႏွင့္ ကူးယူထားတတ္ေသာအက်င့္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက စြဲေနခဲ့သည္။
ကိုေပၚႏွင့္ဆိုလွ်င္ကၽြန္ေတာ္က ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုစာမွ် အသက္ ကြာပါသည္။ ကိုေပၚတို႔ သမဂၢ ဥကၠဌျဖစ္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀သာ ရွိေသး၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု စုကာ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ လုပ္ၾကသည္။
စာရြက္ေတြဘာေတြ လက္ေရးေတြႏွင့္ ၁၀ေစာင္၊ အေစာင္၂၀ ေရးၿပီး ေလွ်ာက္ေ၀ၾကတာမ်ဳိးလုပ္ၾကသည္။ အဓိကကေတာ့ မင္းကိုႏိုင္ မိန္႔ခြန္းဆိုသည္မ်ားကို ကူးျဖန္႔ျခင္းပါပဲ။ သူ႔မိန္႔ခြန္းအစစ္ဟုတ္မဟုတ္ ေတာ့ မသိ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ထိုကိစၥမွာ ဆရာ။ သူယူလာေပးသည္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ၀ိုင္းကူးၾကရ၏။
ထားပါေတာ့။ ေျပာလိုသည္မွာ ထိုစဥ္ကတည္းက သူ႔မိန္႔ခြန္း ဆိုသည္မ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား အဖို႔ အသည္းစြဲ ျဖစ္ေနေလၿပီ။
ေနာက္ပိုင္း သူ႔ကဗ်ာကေလးမ်ားရလာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ တန္ဖိုးတထား ကူးျဖစ္ခဲ့သည္။ ကဗ်ာသည္ လူတစ္ေယာက္၏ ႏွလံုးသား ခံစားခ်က္ကို ေဖာ္ထုတ္လွစ္ျပႏိုင္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ေအာက္ေမ့သည္။ စကားေျပကမွ ဟန္ေဆာင္လို႔ အတုလုပ္လို႔ရဦးမည္။ ကဗ်ာ ဆိုသည္က ခံစားခ်က္ကို ထုတ္ေရးရတာဆိုေတာ့ အတုလုပ္ဖို႔ သိပ္ မလြယ္။ မင္းကိုႏိုင္ကဗ်ာမ်ားတြင္ မင္းကိုႏိုင္၏ ႏွလံုးသား၀ိဥာဥ္အား ေတြ႕ရွိခဲ့ပါေခ်၏။
အလြန္နာမည္ႀကီးေသာ သူ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မည္။
ေက်ာင္းနံရံတစ္၀ိုက္
ေဒါင္းအလံျပန္စိုက္မယ္””
ဆိုေသာ ကဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီကဗ်ာတိုတိုကေလး ဘတ္ၿပီး သူ႔စိတ္ဓာတ္တစ္ခုကို သိမွတ္လိုက္မိ၏။ သူကားေက်ာင္းသား စိတ္ရွိေနေသးသူ။ေက်ာင္းသားမ်ားအား ကိုယ္စားျပဳေသာ အေတြးကိုေတြးေနတတ္သူပင္တည္း။
... ကိုယ္ဟာ ကိုယ့္၀တ္စံု ကိုယ္ ခ်ဳပ္ဖို႔အေရး
ကိုယ့္အပ္ကိုယ္ေသြးတဲ့အခါ ကုိယ့္နံရိုးကိုပဲ ကိုယ္ေရြးပါတယ္””
ဆိုေသာ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ရသည့္အခါ သူ႔ျဖဴစင္ေသာ စိတ္ကို လွပ္ကနဲတစ္ခ်က္ေတြ႕လိုက္မိ၏။ ခုေနခါ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ျဖစ္ ေနမိသည္ကေတာ့ သူ႔အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုပင္ျဖစ္ေလသည္။
ထိုစဥ္က သူ႔အား ေနာက္တစ္ႀကိမ္အဖမ္းခံရလုဆဲဆဲ။ ထိုသို႔ အဖမ္းခံရေသာ အေျခအေနရွိႏိုင္မည္လား ဟူေသာသေဘာ သူ႔အားေမး သည့္အခါ ...
“အင္း၊ အဲဒီလို ပံုစံမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒီ့ထက္ပိုျပီးေတာ့ ျပင္းထန္တာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္တယ္ ...
ဆိုေသာ အေျဖကို 'အသံမွန္ျဖင့္' သူေျဖသြားခဲ့၏။
အသံမွန္ျဖင့္ဆိုေသာ စကားရပ္အား ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ေတာင္ အဖြင့္အပိတ္ျဖင့္ ျပထားျခင္းကို သတိျပဳမိၾကပါလိမ့္မည္။
အဲဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ သူ႔လို ပံုမွန္တုန္႔ျပန္ႏိုင္သူ အေတာ္ရွား ပါလိမ့္မည္။ ေၾကာက္ကန္ကန္ၿပီး အတင္းရဲရင့္ျပတာမ်ဳိးလည္း မရွိပဲ နဂိုေနအတိုင္း ေျဖသြားသည့္အတြက္ မင္းကိုႏိုင္ဆိုေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္အရမ္းႀကီး ေလးစားသြားမိ၏။
လူတစ္ေယာက္ တကယ္သတၱိရွိမရွိဆိုတာ အေရးအေၾကာင္း ႀကံဳရင္ေပၚတာပါပဲ။ သူ႔အေပၚ က်ေရာက္လာရန္ရွိေသာ ေဘးဒုကၡကို သူျမင္ေန လ်က္က ဖယ္လႊဲတိမ္းေရွာင္သြားျခင္းမျပဳ။
... ဒီ့ထက္ျပင္းထန္ေကာင္းလည္း ျပင္းထန္ႏိုင္တာပဲ””
ဟု ခပ္ေအးေအး သေဘာထားကို ျမင္သည့္အခါ လက္သည္းထိပ္တြင္ အပ္စိုက္ၿပီး ေနာက္မတြန္႔သူကိုသာ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခ့ဲသည့္ သမိုင္းတစ္ေခတ္မွ ဇာတ္ေၾကာင္းေလးကို သြားသတိရလိုက္မိသည္။
ကၽြန္ေတာ္က သတိၱရွိသူဆိုလွ်င္ အလြန္သေဘာက်ပါသည္။ မင္းကိုႏိုင္အေၾကာင္းမ်ားမ်ားသိရေလေလ။ သူ႔ကို ေလးစားမိေလပါပဲ။ တကယ္သတိၱရွိသူဆိုသည္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မတြန္႔ တတ္သူကို ေခၚျခင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
------ ------ ------ ------ ------
ထိုစဥ္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ အဆက္အစပ္တစ္ခုအား သြားသတိျပဳလိုက္မိ၏။
မင္းကိုႏိုင္သတင္းၾကားရစဥ္တိုင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်င္း သူ႔ အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္စဥ္တိုင္း၌ စိတ္ထဲပၚလာတတ္ေသာ ခံစားမႈတစ္ခုရွိသည္။
အားတက္ျခင္းပင္တည္း။
ဘာကိုအားတက္ပါသနည္း?
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားတက္ပါသည္။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ဘူးေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂုဏ္ယူမိ၏။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းေျပာေနမိသည့္အခါ ကိုယ့္ရင္ထဲက ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္မ်ားအတြက္ မလံုလဲစိတ္တို႔ ေပ်ာက္ကြယ္ေနခဲ့သည္။
မင္းကိုႏိုင္သာ ဇာတ္ေကာင္တစ္ေကာင္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က သူပါ၀င္ေသာ သူ႔ဘ၀ ရုပ္ရွင္ကားအား ေဘးမွခံစားၾကည့္႐ႈကာ ႏွစ္ၿခိဳက္အားက်ေနေသာသူမ်ား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ စိတ္ႏွလံုးကိုကုိယ္စားျပဳသူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္စား စြန္႔စားျပသည္၊ ရဲ၀ံ့ျပသည္။ ထိုအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေက်းဇူးတင္စြာ အားတက္ျခင္းျဖစ္ရပါသည္။
ဒီလိုဆိုေတာ့ သူ႔အတြက္ မစာနာသလို ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။ စာနာပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ ရြတ္ရြတ္ခၽြံခၽြံစိတ္တို႔ကိုလည္း ေပ်ာက္ကြယ္ မသြားေစလိုပါ။
၀န္ခံရပါလွ်င္ ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူ႔ေလာက္ သတိၱမရွိပါ။
သူ႔လို သတိၱမရွိပါ။
သူနဲ႔ယွဥ္ဖို႔ ေ၀းစြ။ သူ႔လို ခံစားရမႈမ်ဳိးကို အိပ္မက္ပင္ ရဲရဲ မမက္၀ံံ့ၾကသူမ်ားျဖစ္၏။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရလွ်င္ ခုေခတ္ အစိုးရဘက္က ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးလာေသာကာလတြင္မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နည္းနည္းကေလး ေျပာရဲဆိုရဲ ေတြ ျဖစ္လာၾကသည္။
ယခင္က ... ျပည္တြင္းမွာသာ ေနလို႔ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္ကို ေယာင္လို႔ပင္ မရြတ္ရဲခဲ့သူမ်ားပင္ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးေတြ အသြင္ ေဆာင္လာၾကသည္မ်ားကို ျမင္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
သူကေတာ့ ...
ဘာမွ လမ္းမသာခင္ကတည္းက ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္သူ၊
ဘာမွ ဖြင့္မေပးခင္ကတည္းက တြန္းဖြင့္သူ၊
ဘယ္သူမွ ပါးစပ္မဟခင္ကတည္းက ေျပာဆိုခဲ့သူ၊
... ျဖစ္ပါေခ်ေတာ့သည္။
ၿပီးေတာ့ အဲဒီလိုေတြလုပ္ရေအာင္ကလည္း သူ႔မွာ ဘာေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမွ ရွိရွာသူမဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူလိုကုိယ္လိုသာမာန္ ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ပါပဲ။ သူ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီေန႔အေျခအေနေရာက္ခဲ့သည္ဟု မဆို၀ံ့ေသာ္ျငား သူသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ၀ံစိတ္အား မီးညိႇေပးခဲ့သူ ျဖစ္ပါေလ၏။
သူေတာင္ ဒီလို ေျပာရဲ၊ လုပ္ရဲေသးတာဟူေသာ အေတြးသည္ အာေစးမိေနေသာ ပါးစပ္ကိုအနည္းကေလးေတာ့ ပြင့္ဟသြားခဲ့ေစ၏။
ဒီလိုဆိုေတာ့ သူ႔ကို `ဆန္႔က်င္ပုန္စားတတ္သူ´ ဟု မသတ္မွတ္ေစ့လိုပါ။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ေျပာခဲ့ပါ၏။
`ကၽြန္ေတာ္တို႔က အမ်ိဳးသားသင့္ျမတ္ေရးအတြက္ကို ဘာ္အုပ္စု ဘယ္အဖြဲအစည္းကိုမွ အာဃာတမထားပဲနဲ႔ လက္တြဲ အလုပ္လုပ္လို႔ရတယ္လုိ႔ဆိုတဲ့ စိတ္အခံက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေျဖရွင္းတဲ့ေနရာမွာ စိတ္ႏွလံုးအခံ´ တဲ့။
သူကား သတိၱရွိသူ ျဖစ္ပါသည္။
လြဲေနလွ်င္ တည့္ေပးမည့္သူသာျဖစ္ပါသည္။
`ကၽြန္ေတာ္တို႔က အဲဒီေခါင္းစဥ္ေတြ ဆုိင္းဘုတ္ေတြကို အဓိကထားတာ မဟုတ္ဘူးဗ်´ ဆိုေသာ လူစားမ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။
ယခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးမွာ တည့္ေနၿပီပဲ၊ သူုႏွင့္ က႑ေကာစျဖစ္စရာ ရွိေတာ့လိမ့္မည္ဟု မထင္မိပါ။
------ ------ ------ ------ ------
ယခုေနာက္ပိုင္းမွာ ...
အဓိပတိလမ္းမကို ေရာက္သြားစဥ္တိုင္း၌ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ အားေပးႏုိင္ခဲ့ေသာ စိတ္ထြက္ေပါက္ေလးတစ္ခုရွိသည္။
“ငါတို႔မွာ သမဂၢအေဆာက္အဦႀကီးမရွိေတာ့ေပမဲ့ မင္းကိုႏိုင္ရွိေသးတာပဲ”
သူရွိသည့္အတြက္ ရဲ၀ံ့မႈအား၊ ခိုင္ၾကည္မႈအား၊ သမိုင္းေၾကာင္း ေကာင္းမႈအား ကိုယ္စားျပဳစရာ ရေနခဲ့ပါသည္။ သို႔မို႔ေၾကာင့္လည္း သူ႔အား သက္ရွိေက်ာင္းသားသမဂၢဟု ကၽြန္ေတာ္နာမည္ေပးရျခင္းပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ တစ္သက္လံုးအတြက္
ရင္ထဲမွာ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵတစ္ခု ရွိေနခဲ့သည္။
သမဂၢအေဆာက္အဦႀကီးကို ယခင္အတိုင္းျပန္ျမင္လိုေသာ ဆႏၵ။
... ဒါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ရဲ႕ေနရာေဟ့၊ ဒါ ဒဂုန္တာရာတို႔၊ သိန္းေဖျမင့္တို႔ ေနရာေဟ့။ ဒါ ကိုဗဟိန္းတို႔၊ ကိုဗေဆြတို႔ရဲ႕ ေနရာေဟ့...
ဟု ေနာက္လာမည့္မ်ဳိးဆက္မ်ားအား ဂုဏ္ယူ၀့ံႂကားစြာ ျပခ်င္စမ္းပါဘိေတာ့သည္။
အကယ္၍မ်ား ...
မင္းကိုႏိုင္ကို လႊတ္အၿပီး သမဂၢအေဆာက္အဦႀကီးအားျပန္လည္အုပ္ျမစ္ခ်ေသာေန႔ကိုကၽြန္ေတာ့္အသက္တာ တြင္ ႀကံဳလိုက္ရမည္ဆို ပါျငားအံ့။
ေသခ်ာပါသည္။ ထိုကိစၥျဖည့္စြမ္းေပးသူအား (ဘယ္သူမဆို) ကၽြန္ေတာ္ ေက်းဇူးတင္လြန္းစြာ ထာ၀ရ ဦးညႊတ္ေနမိေတာ့မည္ထင္၏။
သြန္းေနစိုး Thorn Nay Soe
2 years ago
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္