အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ ဗာလီညီလာခံမွာ အေမရိကန္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္မိန္႔ခြန္းေၿပာေနတာကို တေလးတစားေငးႀကည့္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္မ်က္ႏွာကို ႀကည့္ေနရင္း၊ ရပ္ကြက္ထဲက အပ်ိဳႀကီး ေဒၚၿမခင္ ကို သြားသတိယမိတယ္။
(၁)
အပ်ိဳႀကီး ေဒၚၿမခင္ တို႔ မိသားစုက မႏၱေလး (၂၉) လမ္း၊ အိမ္ေတာ္ရာဘုရားေတာင္ေပါက္မွာေနထိုင္တယ္။ မိဘေတြက အိုမင္းမစြမ္းေတာ့ မၿမခင္ ကပဲ အိမ္မွာ ရိွတဲ့ ေမာင္(၂) ေယာက္နဲ႔ ညီမ (၃) ေယာက္ကို အုပ္ထိန္းရရွာတယ္။ အႀကီးဆံုးကလည္း အႀကီးဆံုးၿဖစ္၊ ဖူးစာဖက္ကလည္းမေတြ႔ေတာ့ သူ႔မွာအၿမဲတမ္းေမာပန္းညီးၿငဴေနတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း တၿပစ္ေတာက္ေတာက္နဲ႔။ “ ဟိုေကာင္ေလး- ငါ့လက္နဲ႕ေတြ႕ေတာ့မေနာ္။ စားဆိုရင္ ၿမန္ၿမန္မစားဘူး။ ေသရင္ေရွ႕ဆံုးက နင္အရင္ေသမယ္” ဆိုတဲ့ စကားေတြဆိုတာ အပ်ိဳႀကီး မၿမခင္ဆီက မနက္လင္းရင္ ႀကားေနက်စကား။ အလိုဆႏၵမၿပည့္ရင္ လက္ကလည္း ယဥ္မွယဥ္၊ ေမာင္ေတြ၊ ညီမေတြကို ဒုတ္တေခ်ာင္းနဲ႔အၿမဲတန္းရိုက္ႏွက္ေနတယ္။ အားမရေသးရင္ ေမာင္၊ညီမေတြကို တိုင္မွာ ႀကိဳးနဲ႔တုတ္ၿပီး တညေနလံုး ပစ္ထားၿပန္တယ္။ ရပ္ကြက္ကေတာ့ အပ်ိဳႀကီးရဲ႕ ဇီဇာေႀကာင္မႈေတြ၊ ဆူေငါက္ေနတဲ့ အသံႀကမ္းႀကမ္းေတြကို စိတ္ညစ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ႀကာခဲ့ၿပီ။
အဲ့- အပ်ိဳႀကီး မၿမခင္တေယာက္မ်က္ႏွာမွာ ၿပံဳးရႊင္ၿပီး လူတိုင္းကို ေဖၚေရြစြာ ႏႈတ္ဆက္တဲ့ေန႕ေတြေတာ့ရိွတယ္။ မႏၱေလးမွာ ဇာတ္မင္းသားေလး သိန္းေဇာ္ ရဲ႕ ကပြဲရိွတဲ့ေန႔ဆိုရင္ အပ်ိဳႀကီး မၿမခင္က သနပ္ခါးကို ေၿခဆံုး ေခါင္းဆံုးလိမ္း၊ တကိုယ္လံုးေမႊးႀကိဳင္ေအာင္ ၿဖန္းပက္ၿပီး၊ သူ႔အိမ္ေရွ႕က ၿဖတ္သြားတဲ့ ရပ္ကြက္သားေတြကို ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ဇာတ္မင္းသားေလး သိန္းေဇာ္ ဆိုေနက် “ မာန္ညိဳ မ်က္ႏွာထားေတြရယ္- စိမ္းရက္လို႔ တိမ္းရက္ေလသလားကြယ္- ေရႊႏွင္းဆီတပြင့္တည္း--” သီခ်င္းတပိုင္းတစကို ၿငီးလို႔၊ လူေတြကုိ ဒညင္းသီးသုတ္နဲ႔ အရီးေတာင္းလက္ဘက္သုတ္ကိုလည္း ေႀကြးလိုက္ေသးတယ္။ ဒီလိုရက္ေတြဆိုရင္ေတာ့ မၿမခင္ရဲ႕ေမာင္ေတြ၊ ညီမေတြလည္း အရိုက္အႏွက္၊ အဆူအေငါက္လြတ္တာေပါ့။ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြေၿပာတာကေတာ့ “ အပ်ိဳႀကီးမၿမခင္ရဲ႕ မ်က္လံုးမွာ မ်က္ရည္ႀကည္ေလးေတြစို႔ၿပီး တလက္လက္ၿဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကို ၿပပါဆိုရင္၊ ဇာတ္မင္းသားေလးသိန္းေဇာ္ ႏွစ္ပါးခြင္ ကတဲ့အခ်ိန္ကို သြားႀကည့္” တဲ့။ စင္ေပၚမွာ ဇာတ္မင္းသားေလးသိန္းေဇာ္ကလည္း ႀကာကေလးပစ္ၿပီး အပ်ိဳႀကီးေတြကို ညိွဳ႕ေတာ့တာကိုး။ အပ်ိဳႀကီးေတြလည္း ၿပင္ပကမၻာမွာ အေဖၚငတ္ခဲ့သမွ်၊ မင္းသားေလးသိန္းေဇာ္ ရဲ႕ အညဳအရြ၊ အေခၚအေၿပာေလးေတြနဲ႔အတူ အိပ္မက္ကမၻာထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္လိႈက္ေမာ----
(၂)
အဲ---ႏွစ္တႏွစ္ကေတာ့ မၿမခင္ အတြက္ အမွတ္တရၿဖစ္ေစခဲ့တယ္။ အိမ္ေတာ္ရာဘုရားအေရွ႕ေပါက္က ကုန္သည္ ပြဲစားေတြဦးေဆာင္ၿပီး မတ္သိုင္းဘုရားပြဲေတာ္အတြက္ ဇာတ္မင္းသားေလးသိန္းေဇာ္ ကို ငွားလိုက္တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း အပ်ိဳႀကီး မၿမခင္လည္း တကိုယ္လံုးအေမႊးနံ႕သာေတြ ပက္ၿဖန္းၿပီး ပြဲသြားဖို႔ၿပင္ဆင္ေတာ့တာေပါ့။ ဂ်င္းသုတ္၊ လက္ဘက္သုတ္ေတြကလည္း ႏွစ္ရက္ေလာက္ ႀကိဳႏွပ္ထားတာ။ ခ်ိဳင့္ႀကီး ခ်ိဳင့္ငယ္ ထဲမွာ အက်အနထည့္ၿပီးမွ၊ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားေတာ့တယ္။ ကေလးေတြကလည္း သူ႔အမအပ်ိဳႀကီး၊ ပြဲသြားေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္တာေပါ့။ အဆူအေငါက္ကလြတ္ၿပီ၊ တုတ္နဲ႔ရိုက္ခံရမဲ့ ဝဋ္ကလည္း ကြ်တ္ၿပီ ဆိုေတာ့ အငယ္ဆံုးေကာင္က ကုတင္ေပၚမွာ ခုန္ၿပီးကတယ္။ ၿဗဳန္းဆို မၿမခင္ရဲ႕ လက္ဘက္ခ်ိဳင့္ႀကီးက ကုတင္ေပၚကေနၿပဳတ္က်ၿပီး၊ ဂ်င္းသုတ္၊ လက္ဘက္သုတ္ေတြ ေၿမၿပင္မွာ အကုန္ထြက္က်ကုန္တယ္။ ထမိန္ရင္ရွားနဲ႔ထြက္လာတဲ့ အပ်ိဳႀကီး မၿမခင္ ယမ္းပံုးမီးက် ေဒါသထြက္ေတာ့တယ္။ အယုတ္တ အနတေတြ အစံု၊ ေၿပာလည္းေၿပာရိုက္လည္းရိုက္၊ ရပ္ကြက္တခုလံုးဆူညံသြားတယ္။ သူ႕ေမာင္ကိုလည္း အၿငိဳးတႀကီးရိုက္ၿပီးတာ အားမရေသးဘူး။ တုိင္မွာ ႀကိဳးနဲ႕တုတ္ထားခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ လက္ဘက္ခ်ိဳင့္ကို ေမွာက္ပစ္တဲ့အတြက္ အိမ္မွာ ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းေတြကိုလည္း သြန္ပစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္- ဇာတ္မင္းသားေလးသိန္းေဇာ္ကပြဲ ဆီကို ထြက္သြားေတာ့တယ္။ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ။ ဇာတ္ရံုထဲကိုေရာက္ေရာ့၊ အိမ္က ကေလးေတြ ဆာေလာင္ေနသလား၊ သတိမရေတာ့ပါဘူး။ ဇာတ္မင္းသားေလးသိန္းေဇာ္ရဲ႕ ႏွစ္ပါးခြင္ထဲမွာ မ်က္လံုးေလးေတြလက္ေနခဲ့တယ္။
အပ်ိဳႀကီး မၿမခင္ အဲ့သလိုလုပ္ေနတာကို ေတာ္ေတာ္ေလးမ်က္မုန္းႀကိဳးေနတဲ့ လူငယ္ေလးေတြရိွတယ္။ သူတို႔က ရပ္ကြက္ထဲကလမ္းထိပ္မွာ ညတိုင္ရင္ ဂစ္တာတီးေနက်ေကာင္ေလးေတြ၊ သူတို႔က မၿမခင္အိမ္ေရွ႕က ၿဖတ္ေလွ်ာက္အသြား တိုင္မွာ ႀကိဳးတုတ္ခံထားရတဲ့ ေကာင္ေလးတေယာက္ရဲ႕ငိုသံကို ႀကားရတယ္။ ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အဲ့ဒီကေလးရဲ႕လက္မွာ ေသြးေတြကလည္း ထြက္ေနတယ္။ က်န္တဲ့ ကေလးေတြကလည္း ဗိုက္ဆာလို႔ ငိုေနႀကတယ္။ လူငယ္ေလးေတြက အဲ့ဒီၿမင္ကြင္းကို ႀကည့္ၿပီး အပ်ိဳႀကီး မၿမခင္အေပၚ ေတာ္ေတာ္ ေဒါသထြက္သြားႀကတယ္။ ႏွစ္ပါးခြင္ၿပီးခ်ိန္မွာ၊ လမ္းထိပ္အုတ္ခံုဆီကို ထြက္သြားၿပီး၊ မၿမခင္ ၿပန္လာခ်ိန္ကို ေစာင့္ႀကတယ္။ ( မၿမခင္က ႏွစ္ပါးသြားၿပီးရင္ ၿပန္ေလ့ရိွတယ္ ) မၿမခင္လည္း လမ္းထိပ္အုတ္ခံုနားကၿဖတ္သြားေရာ၊ အေမွာင္ထဲမွာ ေစာင့္ေနတဲ့၊ လူငယ္ေတြက ဝုန္းကနဲထြက္လာၿပီး၊ အတင္းအဓမၼဖက္သူကဖက္၊ ထမိန္ခြ်တ္သူက ခြ်တ္၊ က်ိန္ နဲ႔ ဖင္ကိုရိုက္သူက ရိုက္ “ ကဲ အိမ္က ကေလးေတြကို ပစ္ထားၿပီး လင္ဒါရူးတဲ့ ေကာင္မ မွတ္ၿပီလား၊ မွတ္ၿပီလား” ဆိုၿပီး အရွက္ခြဲလိုက္ႀကတာ။ အပ်ိဳႀကီး မၿမခင္ ခင္ဗ်ာ၊ ရွက္လြန္းလို႔ ရက္ေပါင္းအေတာ္ႀကာသည့္အထိ ရပ္ကြက္ေစ်းထဲေတာင္ ထြက္မလာေတာ့ဘူး။ ( အေမွာင္ထဲမွာ ၿဖစ္ပ်က္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက ဘယ္သူဘယ္ဝါက သူ႔ကို ေစာ္ကားပါတယ္ လို႔ တိုင္ရေလာက္ေအာင္လည္း သက္ေသမရိွ၊ အပ်ိဳႀကီးကို ေထာက္ခံေပးမဲ့သူကလည္း မရိွ)
(၃)
ဗာလီညီလာခံမွာ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္က ဘရက္အိုဘားမားရဲ႕မ်က္ႏွာကိုႀကည့္ၿပီး တခ်က္တခ်က္ ရွက္ၿပံဳးေလးၿပံဳးေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ တခါတေလ အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္လို႔။ သူေပးတဲ့ ရည္းစားစာကို အိုဘားမားရဲ႕အေမရိကန္အစိုးရက လက္ခံေတာ့မယ္ဆိုတာ သူ႕စိတ္ထဲမွာ သိေနပံုရပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ တိတ္တိတ္ေလး ရင္ခုန္ေနခဲ့တယ္။ ခုေတာ့ အာဆီယံ ဥကၠ႒ ရာထူးကိုလည္း ရသြားၿပီ၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံၿခားေရးဝန္ႀကီး ဟယ္လာရီ ကလင္တန္လည္း ဗမာၿပည္ကို အလည္လာေတာ့မယ္။ ေၿခဆံုးေခါင္းဆံုး သနပ္ခါးလူး၊ အရီးေတာင္း လက္ဘက္သုတ္ ႏွပ္ၿပီး မီးေရာင္တလက္လက္ေအာက္က ဇာတ္မင္းသားေလး သိန္းေဇာ္ရဲ႕ အကေတြ ကို သြားႀကည့္မဲ့ အပ်ိဳႀကီး မၿမခင္ လိုမ်ိဳး၊ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္လည္း ၿပင္ဆင္ေနေရာ့ေပါ့။
ေအးေပါ့ေလ။ ကိုယ္ေပးတဲ့ ရည္းစားစာကို အေမရိကန္သမၼတ က လက္ခံလိုက္လို႔ ေပ်ာ္ၿမဴးေနတာ။ ဇာတ္ႀကည့္ဖို႔ ရင္ခုန္ေနတာကို အၿပစ္မေၿပာပါဘူး။ အိမ္က ၿပႆနာေတြကိုလည္း ေလးေလးနက္နက္ေၿဖရွင္းသင့္တာေပါ့။ အိမ္မွာ ဆာေလာင္ေနတဲ့ ကေလးေတြကို ပစ္ထားၿပီး၊ ဇာတ္မင္းသားေလးရဲ႕ အညဳအခ ေလးေတြမွာ ေမ့ေမ်ာေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အပ်ိဳႀကီး မၿမခင္ ႀကံဳေတြ႕ရသလိုမ်ိဳး ႀကံဳေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္က အပ်ိဳႀကီး မၿမခင္ေတာ့ မဟုတ္တန္ေကာင္းပါဘူးေလ။
aung moe win facebook
2 years ago
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္