ျမန္မာျပည္မွေပးစာ( ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏ မုိင္အိနိခ်ိ သတင္းစာပါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏“ဗကၠလဗ္ ဟာဗယ္လ္” ေဆာင္းပါး ဘာသာျပန္)
ဗကၠလက္ ဟာဗယ္လ္
၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြက္ ပထမဆုံးျမန္မာျပည္မွေပးစာအျဖစ္ ကြယ္လြန္သူ မစၥတာ ဗကၠလဗ္ ဟာဗယ္လ္ ရဲ႕အေၾကာင္းပဲျဖစ္သင့္တယ္လုိ႔ ကၽြန္မဆုံးျဖတ္လုိက္တဲ့အခါ ဒီေဆာင္းပါးကုိ ဘယ္လုိေခါင္းစဉ္တပ္ သင့္သလဲလုိ႔ ကၽြန္မအံ့ၾသေတြးေတာ္မိခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မအေတြးေတြဟာ ႐ုတ္ျခည္းဆုိသလုိ သူ႔ရဲ႕ ထုိးၿမဲလက္မွတ္တစိတ္တပုိင္းအျဖစ္ ေရးဆြဲေလ့႐ိွတဲ့ အနီေရာင္အသည္းပုံကေလးဆီ ေရာက္သြားခ့ဲပါ တယ္။ ကၽြန္မဟာ သူ႔ကို“အသည္းသမၼတ” ဒါမွမဟုတ္ “အသည္းေခါင္းေဆာင္” ဒါမွမဟုတ္ “အသည္း နဲ႔လႈပ္႐ွားသူ” ဒါမွမဟုတ္ “အသည္းနဲ႔ပညာ႐ွင္” လုိ႔ေရးသင့္ပါသလား။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကၽြန္မစဉ္စား တဲ့ အမည္ဆန္းေတြထက္ ပုိမုိတဲ့ စြမ္းရည္နဲ႔အဓိပၸါယ္႐ိွမွာမုိ႔ “ဗကၠလပဗ္ ဟာဗယ္လ္” သီးသန္႔ကိုပဲ အမည္ေပးဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။
ကၽြန္မ ပထမဆုံး ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္အခ်ခံရတဲ့ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္အတြင္းမွာပဲ “ဗကၠလဗ္ ဟာဗယ္လ္” အမည္နဲ႔ ရင္းႏွီးလာခဲ့ပါတယ္။ ကတၱီပါေတာ္လွန္ေရး၊ ျပည္သူ႔စင္ျမင့္၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေအာင္ပြဲ ေတြဟာ ခ်က္ကုိစလုိေဗးကီးယားရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးသမားဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကုိ ဒီမိုကရက္တစ္ျပည္ေထာင္စုအသစ္ရဲ႕ ပထမဦးဆုံးသမၼတအျဖစ္ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြအားလုံးကုိ ကၽြန္မရဲ႕အိတ္ေဆာင္ေရဒီယိုက ေလးကေန ၾကားသိေလ့လာ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒိအေဝးတေနရာက ႏိုင္ငံေရးအသြင္ေျပာင္းလဲမႈရဲ႕ ဝမ္း သာေပ်ာ္႐ႊင္မႈကုိလဲ မွ်ေဝ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမင့္ အဲဒိအခ်ိန္မွာ “ဗကၠလပဗ္ ဟာဗယ္လ္” ဟာ ပုဂၢိဳလ္ေရးမိတ္ေဆြျဖစ္လာလိမ့္မွာကုိေတာ့ မထင္ခဲ့မိပါ။
ကၽြန္မ တခါမွမေတြ႕ခဲ့ဘူးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေရးမိတ္ေဆြအျဖစ္ စာေရးခဲ့ဘူးျခင္းမ႐ိွခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသားတဦး အေၾကာင္းေျပာရတာကေတာ့ အနည္းငယ္ ဆန္းျပားေနသလုိပါပဲ။ သူ႔ရဲ႕ဉာဏ္ႀကီးျဖတ္လတ္ၿပီး ေႏြးေထြးတဲ့ပင္ကုိယ္စ႐ိုက္နဲ႔ ကမၻာတလႊားမွာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္႐ွားမႈကုိပ့ံပုိးေပးတဲ့ သူ႔ရဲ႕ဥႆံုသႏၷိ႒ာန္ခ်မွတ္မႈေတြဟာ သူရဲ႕ရင္းႏွီးခင္မင္မႈကုိ စစ္မွန္သြက္လက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ တိို႔ကို တဦးနဲ႔တဦး နားလည္မႈျဖင့္ တရင္းတႏွီး နီးနီးစပ္စပ္ေႏွာင္ဖြဲ႔ဆက္သြယ္ေပးခဲ့တယ္လုိ႔ ကၽြန္မကုိ လည္းခံစားမိေစပါတယ္။ သူက ကၽြန္မကုိ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုအတြက္ အမည္တင္ သြင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႕လႈပ္႐ွားမႈကုိ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕အာ႐ံုစုိက္လာဘုိ႔ဆုံမွတ္အျဖစ္ အေထာက္ အပံ့ျဖစ္မယ္လုိ႔ သူကယုံ ၾကည္တာေၾကာင့္ အခုလုိ အမည္တင္သြင္းေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒိႏွစ္အ တြက္ သူကုိယ္တုိင္ပင္အမည္တင္သြင္းခံထုိက္ၿပီး အေရြးခံရမွာလုိ႔ ကၽြန္မယုံၾကည္ခဲ့ပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုကုိ သူကုိယ္တုိင္အေသအခ်ာတန္ဘုိးထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ လူ႔အ ခြင့္အေရးကိစၥအတြက္ သူကုိယ္သူတန္ဘုိးမျဖတ္ခဲ့တဲ့အရာကို သူ မေပးလုိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမင့္ ဒီစိတ္ဓါတ္ဟာ အားႏြဲ႕သူအေပၚယဉ္ေက်းၾကင္နာစြာဆက္ဆံမႈအျဖစ္ - “သူတုိ႔ရဲ႕လိုအပ္မႈ ဟာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕လုိအပ္မႈထက္ႀကီးမားပါတယ္” ဆုိတာပါ။
၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွာ ကၽြန္မမိသားစု ကၽြန္မထံအလည္လာခြင့္ရစဉ္ ကၽြန္မရဲ႕ခင္ပြန္းသည္က “အာဏာမဲ့တုိ႔ ရဲ႕ အာဏာ”ဆုိတဲ့စာအုပ္ယူလာခဲ့ေပးပါတယ္။ အခုအခါမွာ လက္မနဲ႔ေကာင္းစြာလွန္ေလွာထားကာ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့အဝတ္အဖုံးစာအုပ္ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာမ်ားကုိ ကၽြန္မ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးလွန္ၾကည့္မိပါတယ္။ ကၽြန္မမ်ဉ္းသားထားတဲ့ အပုိဒ္အခ်ဳိ႕ကုိ ျပန္ဖတ္ၾကည့္မိပါတယ္။ “… အာဏာမဲ့မ်ားရဲ႕ အလားအလာ စြမ္းရည္မ်ားကုိ စစ္ေၾကာျခင္း -- အာဏာမဲ့ျပည္သူမ်ားေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ်ားတြင္႐ိွ အာဏာရဲ႕သဘာဝရဲ႕စစ္ေၾကာေလ့လာျခင္းမွသာအစျပဳႏိုင္သည္…” “… လြတ္လပ္ျခင္းဟာခြဲျခမ္း လို႔မရႏိုင္ …” “… ဖန္တီးမႈရဲ႕သူတုိ႔ရဲ႕နည္းလမ္းေတြ သုိ႔မဟုတ္ ဘဝအတြက္ သူတုိ႔ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ ေတြ ဘယ္ေလာက္အလွမ္းကြာေနပါေစ၊ အျခားသူမ်ားရဲ႕ လြတ္လပ္မႈအတြက္ မရပ္တည္ႏိုင္တာဟာ မိမိရဲ႕ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္ျခင္းကုိ အ႐ႈံးေပးလုိက္တာလုိ႔ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္ပါတယ္ …” “သာလြန္ ေကာင္းမြန္တဲ့စံနစ္တခုဟာ သာလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ဘဝတခုကုိ အလုိအေလ်ာက္ဖန္တီးမေပးပါ။ အမွန္ တကယ္က ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ရပ္ကအမွန္ပါ - သာလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ဘဝကုိဖန္တီးျခင္းကသာ သာလြန္ ေကာင္းမြန္တဲ့ စံနစ္တခုကုိ ျဖစ္ေပၚတုိးတက္ေစမွာပါ …” ထူးျခားတဲ့စိတ္ဓါတ္ရဲ႕ ႐ွင္းလင္းတင္ျပခ်က္ ျဖင့္ စံနစ္တက်ပုံစံေဖာ္ထုတ္ေပးလိုက္တဲ့အခါမွသာ အေျခခံလူသားလုိအင္ဆႏၵေတြနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေရာ ယွက္ေနျခင္းကုိ လြယ္ကူစြာျမင္ႏိုင္ေစတဲ့ အႀကံဉာဏ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။
အဆင့္ျမင့္ပညာတတ္တေယာက္ဟာ သေဘာထားႀကီးတဲ့ႏွလုံးသားကုိအစားထုိးလုိ႔မရပါ။ ကၽြန္မ မစၥ တာ ဗကၠလဗ္ ဟာဗယ္လ္ကုိ ေလးစားတန္ဘုိးအထားဆုံးက ဒီ “သေဘာထားႀကီးတဲ့ႏွလုံးသား” ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ႐ွား႐ွားပါးပါး ေတာ္လွန္ေရးသမားတဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ႏိုင္ငံရဲ႕အႀကီးအကဲ ျဖစ္လာတာေတာင္မွ ကမၻာ့ေဝးလံတဲ့အရပ္မ်ား႐ိွ ေတာ္လွန္ေရးမိတ္ေဆြမ်ားကုိ မေမ့ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ႏွလုံးသားဟာ သေဘာထားႀကီး ျမင့္ျမတ္႐ံုတင္မက စာနာမႈ႐ိွစြာေပါ့ပါးေနၿပီး၊ အ႐ိုးအစင္းဆုံးျဖင့္ အရပ္ရပ္႐ိွ သာမန္ျပည္သူမ်ားနဲ႔ ေသြးစည္းညီၫြတ္ေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕စာအုပ္ “ ရဲတုိက္အသြားအျပန္” (To the Castle and Back) မွာ “ ကၽြႏ္ုပ္ထြက္ေျပးခဲ့တယ္။ အေမရိကကုိ ကၽြႏ္ုပ္ထြက္ေျပးခဲ့တယ္။” ဆုိတဲ့ စကားလုံးမ်ားနဲ႔ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ မိသားစုအားလုံးနဲ႔အတူ ၂ လတာ ကၽြႏ္ုပ္ထြက္ေျပးခဲ့ပါတယ္။ မိသားစုဆုိတာက “ဒါဆာ” ရယ္၊ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ရဲ႕ ေဘာက္ဆာ ေခြး ၂ေကာင္ျဖစ္တဲ့ “႐ႉးဂါး”ေခြးမနဲ႔ သူရဲ႕ သမီး “မဒ္လဲန္ခါ” ပါပဲ။ ထြက္ေျပးျခင္းနဲ႔ေနရာ(မိသားစုရဲ႕အလယ္မွာ သူ႔ေခြးမ်ားကုိ ထည့္သြင္းသတ္ မွတ္လုိက္ျခင္း)ကို ဝမ္းေျမာက္ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ေၾကညာခ်က္ဟာ မိုင္ေပါင္းေဝးစြာက ႏွစ္ေပါင္းစြာက ကၽြန္မ ကုိ သူ႔အိမ္ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့အသုိင္းအဝိုင္းထဲ ဆြဲေခၚလုိက္ပါတယ္။ သာမန္စီမံထိန္းသိမ္းမႈရဲ႕ အေဝးမွာ ႐ိွေနတဲ့လူတေယာက္ဟာ အမ်ားထိေတြ႕မႈကုိ ဘယ္လုိမ်ား ထိန္းသိမ္းထားပါလိမ့္။
လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္က မစၥတာ ဗကၠလဗ္ ဟာဗယ္လ္က ကၽြန္မကုိ တခါ ဖုံးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ က်န္း မာေရးမေကာင္းတဲ့အေျခအေနမွာ ေရာက္ေနခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အသံဟာေပ်ာ့ေတာ့ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပ မင့္ ကၽြန္မ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ကလြတ္ေျမာက္လာမႈကုိ ဝမ္းသာေၾကာင္း ေျပာေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီပန္းတုိင္က အလွမ္းေဝးေနတာကုိလဲ စုိးရိမ္ပူပန္ေၾကာင္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ႕နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ သူဟာ ကြန္မတုိ႔ကုိ မေမ့ခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မအတြက္ သူ ေရးခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆုံးစာကုိ သူကြယ္လြန္ၿပီးရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာ သူရဲ႕မိတ္ေဆြေဟာင္းတဦးျဖစ္ တဲ့ မစၥတာ ဆဆခါဝ ယုိဟိအဲ က ကြန္မလက္ထဲကုိထည့္ေပးခဲ့ပါတယ္။
“ခင္မင္ရပါတဲ့ မိတ္ေဆြ” လုိ႔ စာကို အစခ်ီထားပါတယ္။ “ကၽြန္ေတာ္စည္း႐ံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားနဲ႔ အျခားအခမ္းအနားမ်ားစြာကိုတက္ေရာက္ဘုိ႔ ဘိတ္ၾကားတဲ့စာေတြကုိ ခင္ ဗ်ားထံ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ ၾကာၾကာ ကၽြန္ေတာ္္ေပးပုိ႔ခဲ့ပါတယ္။ မိတ္ေဆြတက္ေရာက္ႏိုင္မဲ့အခြင့္အ လမ္းေတြမ႐ိွဘူးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္အေသအခ်ာသတိထားခဲ့မိေပမင့္ နည္းလမ္းအျပင္ကေန ကၽြန္ ေတာ္ဆက္လုပ္ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္စာေတြကုိ သိမ္းဆည္းတဲ့ အာဏာပုိင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တေတြ ခင္ဗ်ားကို အစဉ္သတိရေနတယ္ဆုိတာနဲ႔ အၿမဲတမ္းေထာက္ခံေနတာကုိ သတိေပးေနခဲ့တာပါ။”
အဖိႏွိပ္ခံမ်ားအေရးကုိ ရပ္တည္ကာကြယ္ေပးေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕စိတ္ဓါတ္က တည္႐ိွေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ မတုိ႔ရဲ႕ လႈပ္႐ွားမႈအေပၚ သူ႔ရဲ႕စိတ္ဝင္စားမႈကေတာ့ ဆက္လက္႐ွင္သန္ႀကီးမားလ်က္႐ိွေနပါတယ္။
“ခင္မင္ရတဲ့မိတ္ေဆြေရ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ႏိုင္ငံမွာ လတ္တေလာတုိးတက္မႈေတြကုိ အလြန္႔အလြန္သတိထား ရမဲ့ အေကာင္းျမင္မႈေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ေနလ်က္ပါ။”
သူ႔ရဲ႕စာကုိ လက္ေတြ႕က်တဲ့အညင္သာဆုံးနဲ႔ အဆုံးသတ္ခဲ့ပါတယ္။ “… ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ကူညီႏိုင္မဲ့ တခုခု -- ပုံစံအားျဖင့္ -- ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ရဲ႕အသြင္ကူးေျပာင္းေရးအေတြ႕အႀကံဳကုိမွ်ယူဘုိ႔ သင္ဆႏၵ႐ိွခဲ့ရင္ - ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ က ဝမ္းေျမာက္စြာလုပ္ေဆာင္ေပးပါ့မယ္။”
ကၽြန္မတုိ႔ေ႐ွ႕က သူေလွ်ာက္သြားတဲ့လမ္းတေလ်ာက္ ကၽြန္မတုိ႔ဆက္လွမ္းေနစဉ္ ကၽြန္မရဲ႕မိတ္ေဆြမ႐ိွ ေတာ့တာကုိ ကၽြန္မခံစားရပါလိမ့္မယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
(မိုင္အိနိခ်ိ ဂ်ပန္) ဇႏၷဝါရီ ၃၀၊ ၂၀၁၂
(၂၀၁၂ ခု ဇႏၷဝါရီ ၃၀၊ ေန႔ထုတ္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏ မုိင္အိနိခ်ိ သတင္းစာပါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ “ဗကၠလဗ္ ဟာဗယ္လ္” ေဆာင္းပါးကုိ ဘာသာျပန္ဆုိပါသည္ )
ေမာင္ေမာင္လွႀကိဳင္
၂၀၁၂-၀၂-၀၂
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္