အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ေသနတ္ေျပာင္းဝေအာက္မွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတဲ့ အသက္ (၆၀) အရြယ္ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးဟာ ေမြးကတည္းကရင္း ယခုအခ်ိန္ထိ သူ႔ဘဝတစ္ေလ်ွာက္လံုးမွာ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ယံုၾကည္ခြင့္၊ လြတ္လပ္တဲ့ မဲေပးပိုင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္တဲ့ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ စတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အေျခခံအခြင့္အေရးမိ်ဳးကို ဘယ္ေသာအခါကမွ ရရွိခဲ့ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ အသက္ (၃၈)ႏွစ္ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဘြဲ႔ရအလုပ္လက္မဲ့ လူငယ္တစ္ဦးဟာ သူ႔ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္မွာ လြတ္လပ္စြာ မဲေပးခြင့္ တစ္ႀကိမ္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတာဟာ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြ ခံစားေနရၿပီဆိုတဲ့ လံုေလာက္တဲ့ သက္ေသတစ္ခုလို႔ စိတ္ခ်လက္ခ်မ်ား သတ္မွတ္ႏိုင္ၿပီလား။
လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ဝင္းထိန္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ေတြ၊ မဲေျပာင္ေနတဲ့ ကတၱရာလမ္းမႀကီးေတြ ရွိတဲ့ေနရာေတြ၊ ခြဲစိတ္ခန္းမွာ ဆရာဝန္ေတြ စုၿပံဳၿပီး အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ ေဆးရံုႀကီးေတြ၊ ဆရာက ေက်ာင္းသားေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္သြားေအာင္ ရွင္းျပႏုိင္တဲ့ တကၠသိုလ္ႀကီးေတြ၊ စက္မႈဇံုႀကီးေတြ၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြ တည္းခိုေနၾကတဲ့ ဟိုတယ္ႀကီးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ စစ္ယူနီေဖာင္းေတြ ဝတ္ၿပီးကင္းလွည့္ေနၾကတဲ့စစ္သားေတြကိုမေတြ႔ရတဲ့ၿမိဳ႕ေတြကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္တဲ့ေနရာဟာ ျပည္မလို႔ေခၚတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕အလယ္ပိုင္းနဲ႔ ေအာက္ပိုင္းမွာပါ။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေတာင္ေတြအထပ္ထပ္နဲ႔ ေအးျမတဲ့ေလေတြ တုိက္ခတ္ၿပီး ရိုးသားတဲ့ တုိင္းရင္းသား မ်ိဳးႏြယ္စုေတြ ေနထိုင္ရာ ေတာင္တန္းေဒသမွာေတာ့ အာဟာရခ်ိဳ႕တဲ့ေနရွာတဲ့ ရင္ေသြးငယ္ေတြ၊ မိခင္ဘာသာစကားနဲ႔ စာေပသင္ၾကားခြင့္ ဆံုးရႈံးေနရတဲ့ စာသင္ေက်ာင္းက ကေလးငယ္ေတြ၊ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ေပါႀကြယ္ဝတဲ့ ကမၻာႀကီးရဲ႕ သတင္းနည္းပညာဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အက်ိဳးတရားကို မခံစားရေသးတဲ့ေဒသေတြ၊ က်ယ္ေလာင္တဲ့ ေသနတ္သံေတြအၾကားမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ေနအိမ္ေတြကို စြန္႔ခြာေနၾကရရွာတဲ့ အျပစ္ကင္းမဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြ၊ မိသားစုကို လုပ္ေကြ်းေနခ်င္ေသးတဲ့ လူကုန္ကူးခံေနရတဲ့ အမိ်ဳးသမီးငယ္ေတြရဲ႕အေရးဟာ ၿငိမ္းသတ္လို႔ မရႏိုင္ေသးတဲ့ ေတာမီးပမာပါပဲ။
နာၾကည္းခ်က္ေတြကို ေသနတ္နဲ႔လဲလွယ္ၿပီး လက္နက္စြဲကိုင္ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ မိ်ဳးရိုးဂုဏ္သိကၡာကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ တုိက္ပြဲဆင္ႏႊဲေနၾကတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ ၾကာလာေပမယ့္လည္း ေသနတ္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေတြဟာ ၿမဲျမံေနၾကဆဲပါ။ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ကယားျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္ စတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြေနထုိင္ရာ ေဒသေတြမွာ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ေတြကို ကာလရွည္ၾကာ ခံစားေနရတာဟာ အေျဖမရွိတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုလား၊ အေျဖမရွာၾကေသးတဲ့ ပုစၦာတစ္ပုဒ္ေလလား။
စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ လက္ေအာက္တစ္ေလွ်ာက္လံုး လူမိ်ဳးစုေတြေနထုိင္ရာ ျပည္နယ္ေတြမွာ စစ္ပြဲေတြ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားေနခဲ့ရသလဲ။ စစ္ပြဲေတြက ဘာလို႔ အေတာမသတ္ ျဖစ္ေနရသလဲ။ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ ျပည္သူေတြဟာ အတိဒုကၡေရာက္ရတယ္။ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘဝ နိမ့္က်ခဲ့ရတယ္။ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ ကေလးေတြ စာသင္ေက်ာင္းနဲ႔ ေဝးခဲ့ရတယ္။ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရတယ္။ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းစရာေတြ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ပဲ အရာအားလံုးကုိ ဆံုးရႈံးေစခဲ့တယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသိဥာဏ္ေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြ၊ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြ နိမ့္က်သြားခဲ့ရတာေတာ့ အဆိုးရြားဆံုး ဆိုးက်ဳိးေတြပဲေပါ့။
ယေန႔ျမန္မာျပည္ဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီကုိ ေျခလွမ္းစတင္ လွမ္းလာေနတာကို ျမင္ေတြ႔ေနရပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ဆီကုိ ဦးတည္ၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ေနၾကပါၿပီ။ ဒီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြရဲ႕ အက်ိဳးတရားကုိ တစ္ျပည္လံုး တေျပးညီ သက္ေရာက္ၿပီး အက်ိဳးခံစားခြင့္ ရႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာကိုေတာ့ စိုးရိမ္ေနမိပါတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ကတဆင့္ စစ္ပြဲေတြကို အဆံုးသတ္ႏိုင္ေစဖို႔၊ ထိပ္တိုက္ရင္္ဆိုင္တာေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ဖို႔၊ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈကို တည္ေဆာက္ၾကဖို႔ က်ေနာ္တို႔တေတြ ဘယ္လိုပါဝင္ ကူညီလုပ္ေဆာင္ၾကမလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားျပင္ဆင္ ေနခဲ့မိပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ဆိတ္သုဥ္းဆံုးရႈံးေနခဲ့ရတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြအဖို႔ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရး ဆိုတာ ဘဝနဲ႔ရင္းၿပီးခံစားခဲ့ရတဲ့အတြက္ တျခားသူေတြထက္စာရင္ ပိုၿပီး လိုလား ျမတ္ႏိုး ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကမယ္ဆိုတာ သဘာဝက်ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီအေလ့အက်င့္ ထြန္းကားေစဖို႔၊ ဒီမိုကေရစီအဝန္းအဝိုင္း က်ယ္ျပန္႔လာေစဖို႔၊ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အေငြ႔အသက္ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေစဖို႔အတြက္ တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုေတြတင္မက ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသား အားလံုးကပါ ဝိုင္းဝန္းလက္တြဲကာ ျပဳစုပိ်ဳးေထာင္သြားၾကရမွာပါ။ အခုအခိ်န္မွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို စနစ္တက် ထူေထာင္သြားႏိုင္ဖို႔အတြက္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးဟာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးကို အကိ်ဳးသက္ေရာက္ေနေစဖို႔ လိုအပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္အခါလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာအစိုးရသစ္ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ဟာ ေကာင္းမြန္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ရွိတဲ့ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္း အားလံုးကို (ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကလြဲလို႔) အပစ္အခတ္ရပ္စဲၿပီး ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိပါတယ္။ တၿပိဳင္တည္းမွာပဲ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာလည္း လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိေစဖို႔အေရး တိုက္တြန္းေတာင္းဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္းၿငိမ္္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးၿပီးသေဘာတူလက္မွတ္ ေရးထိုးၾကတုိင္း ေနာက္ကြယ္မွာေတာ့ ေသနတ္သံေတြ ျပန္ျပန္ၿပီးၾကားေနရပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစားပြဲဝိုင္းမွာ ေရွ႕တစ္ဆင့္တိုးၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးေနတုန္းမွာပဲ ေအာက္ေျခနယ္ေျမခံတပ္ေတြက ရန္သူနယ္ေျမကုိ ေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးဝင္ေနတာဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့လကၡဏာတစ္ရပ္ မဟုတ္ပါ။
ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမိ်ဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ၾကရာမွာ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရး စားပြဲဝိုင္းကုိ မျဖတ္သန္းဘဲႏွင့္ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈ မရွိဘဲႏွင့္ အမိ်ဳးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး ဆိုတာ ခရီးေဝးေနဦးမွာပါ။ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး လမ္းစဥ္ကို လက္ခံက်င့္သံုးမယ္ဆိုရင္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ေရွာင္လႊဲလို႔ မရႏိုင္ပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း အံ့ၾသဖြယ္ရာေကာင္းတာ တစ္ခုကေတာ့ အမိ်ဳးသားညီညြတ္ေရးကုိေတာ့ တြင္တြင္ေတာင္းဆိုေနၿပီး လက္ရွိျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အက်ပ္အတည္းကို ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ ေျဖရွင္းသြားမယ့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး စားပြဲဝိုင္းကိုေတာ့ လက္ေရွာင္ေနၾကျခင္းပါပဲ။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းမွာ အဓိကက်တဲ့ အင္အားစုႀကီးက ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ဥပကၡာျပဳေနတာဟာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ရင္ေလးစရာပါ။
ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲပိုင္ခြင့္ကို အသိအမွတ္ျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထို႔အတူ အမ်ားစုရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အနည္းစုက ေလးစားလိုက္နာရမွာ ျဖစ္ၿပီးအနည္းစုရဲ႕အခြင့္အေရးေတြကိုအမ်ားစုကကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သြားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
သေဘာထားလမ္းစဥ္မတူညီတဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြရွိေနသေရြ႕အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးကိုတည္ေဆာက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္အဓိပၸာယ္ျပည့္ဝၿပီးတာဝန္ယူမႈရွိတဲ့ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈမ်ိဳးကို ေရွာင္လႊဲပစ္လို႔မရႏိုင္ဘူးလို႔ယံုၾကည္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈကို ေရွာင္ထြက္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပေပးရံုမွ်နဲ႔ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ထူေထာင္သြားႏိုင္ပါ့မလား ဆိုတာ ေမြးခြန္းထုတ္ရမယ့္ ကိစၥတစ္ခုပါ။ စစ္ေရးနည္းလမ္းကို က်င့္သံုးတာဟာ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ဖို႔ရန္အတြက္ ေျဖရွင္းနည္းမျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္း အတိုင္း တရားမွ်တတဲ့အေျခအေနတစ္ရပ္ဖန္တီးေပးၿပီးစစ္မွန္တဲ့ ျပည္သူ႕ဆႏၵကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္နာတာဟာ အေကာင္းဆံုးအေျဖတစ္ခုလို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။
လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရပါပဲ။ ထုိ႔အတူ တုိင္းရင္းသားေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနၾကတဲ့ အရာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သမၼတႀကီးက သူ႔ရဲ႕မိန္႔ခြန္းထဲမွာ ထည့္ၿပီးေျပာသြား ပါတယ္။ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ ေသနတ္ကိုင္ေနရတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ေတြကို ေသနတ္ေတြအစား လက္ေတာ့ပ္ ေတြကိုပဲ ကိုင္ေစခ်င္မိတယ္တဲ့။ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ေတြကလည္း စစ္သီခ်င္းေတြကို မဆိုခ်င္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ရိုးရာ ဘာသာစကားေတြနဲ႔ သီကံုးထားတဲ့ အခ်စ္သီခ်င္းေတြကိုဘဲ ဆိုခ်င္ေနရွာမွာပါ။ သူတို႔ေလးေတြကို လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးၾကပါ။
တစ္ခုထဲ ရွိတာကို ယူရမွာထက္စာရင္ အမ်ားႀကီးထဲက ေရြးယူရတာ ပိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းတာေပ့ါ။ တစ္မ်ိဳးတည္း ရွိေနတာကို သံုးေနရတာထက္စာရင္ လူတိုင္းႀကိဳက္ရာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရတာ ပိုၿပီး သာယာေပ်ာ္ရႊင္စရာေပါ့။ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနရတာထက္စာရင္ အားလံုးနဲ႔ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနရတာ အေကာင္းဆံုးေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြ သူတို႔ကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးၾကပါ။ က်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံက ပညာရွင္ေတြ သူတို႔ကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ေပးၾကပါ။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံက အမိ်ဳးသမီးေတြ သူတို႔ကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးၾကပါ။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံက ေတာင္သူလယ္သမားေတြ ……. အလုပ္သမားေတြ ………. တပ္မေတာ္သားေတြ …….. သူတို႔ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရွိၾကပါေစ။
တိုင္းျပည္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ႏိုင္ငံတစ္ခုဟာ ဆင္းရဲတြင္းနက္ၿပီး ခြ်တ္ၿခံဳက်ေနတာဟာလည္း စစ္ပြဲတစ္ပြဲ ျဖစ္ပြားေနတာထက္ ပိုၿပီး ဆိုးဝါးေစပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ကမၻာ့အလယ္မွာ ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံ အျဖစ္ကေန လြတ္ေျမာက္ေစဖို႔၊ စစ္ပြဲေတြဆီကေန လြတ္ေျမာက္ေစဖို႔ ေရြးေပးပါ။ လူႀကီးမင္းကိုယ္တုိင္ ေရြးေပးပါ …။
ခြန္ထြန္းဦး
၂၀၁၂
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္