0 တာဝန္ေက်ခဲ့ၾကပါတယ္

ေနရာကား အမွတ္ (၁၄၄) ရပ္ကြက္ ႐ြာသာႀကီးလို႔ေခၚတဲ့ ေနရာေလး၊ မီးရထားသံလမ္းေဘးက အေျခခံလူတန္းစား ဆင္ေျခဖံုး (ဆင္းရဲသား) ရပ္ကြက္ကေလးမွာ (၂၇.၉.၂ဝ၁၂) ရက္ေန႔က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ မိခင္ ေဒၚႏွင္းၾကည္ႏွင့္ သမီး မျမင့္ျမင့္ေအး တို႔သားအမိႏွစ္ဦးသည္ စားဝတ္ေနေရး အတြက္ ေရထမ္းေရာင္းျခင္းျဖင့္ ဘဝကို႐ုန္းကန္ေနၾကသူေတြပါ။ ဘဝအက်ိဳးေပး မေကာင္းခဲ့ေသာ သမီး မျမင့္ျမင့္ေအးမွာ စကားမေျပာတတ္သလို နားမၾကားရသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွစြာျဖင့္ မိခင္ ေဒၚႏွင္းၾကည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ (၄၅) ရက္ခန္႔ကမွ ေရထမ္းရင္း မီးရထားသံလမ္းေပၚတြင္ ေခ်ာ္လဲကာ ဝဲဘက္လက္ က်ိဳးသြား၍ စတီးေခ်ာင္းထည့္ကာ ခြဲစိတ္ကုသမႈခံယူထားရသည္။ မိခင္ ေဒၚႏွင္းၾကည္၏ လက္မွ ဒါဏ္ရာသည္လည္း သာမာန္လူတစ္ေယာက္လို ေကာင္းမြန္ျခင္းမ႐ိွေသးသည့္အတြက္ ဝမ္းေရးအတြက္ ေရထမ္းျခင္းအလုပ္အား ရပ္နားရေတာသည္။ သမီး မျမင့္ျမင့္ေအးမွာ ဆြံ႕အ၊ နားမၾကားသူ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ္ လည္း မိမိ၏ မိခင္အေပၚတြင္ ေမတၱာဂ႐ုဏာအျပည့္ျဖင့္ မိခင္အေပၚတြင္ တာဝန္ေက်ပြန္ခ်င္သူ ျဖစ္သည့္ အတြက္ မိခင္အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့သည့္ အေျခအေနတြင္ အလုပ္ကို ယခင္ထက္ ႏွစ္ဆပို၍ ႀကိဳးစားပမ္းစား ႐ုန္းကန္ရေလၿပီ။

“အပူေပၚ အပူဆင့္” ဟုပင္ေခၚရမလား။ “ကံဆိုးမ သြားရာမိုးလိုက္လို႔႐ြာ” ဟုပင္ဆိုရမလားမသိ/ ၂၇.၉.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ မျမင့္ျမင့္ေအး တစ္ေယာက္ မိခင္၏ေဇာျဖင့္ ေရထမ္းကာ မီးရထားသံလမ္းေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ပဲခူးမွ ရန္ကုန္သို႔ ထြက္ခြာလာေသာ မီးရထား၏ ဥၾသဆြဲသံကိုပင္ မၾကားႏိုင္ေတာ့သည့္ အေျခအေန။ မျမင့္ျမင့္ေအး၏ အေျခအေနကို ရိပ္စားမိဟန္တူေသာ မီးရထားစက္ေခါင္းေမာင္း ဝန္ထမ္းတဦးမွ ရထားကို အ႐ိွန္ေလ်ာ့ကာ ရထားဦးေခါင္း၏ အေ႐ွ႕ပိုင္းသို႔ထြက္ကာ မျမင့္ျမင့္ေအးအား တြန္းထုတ္ပစ္လိုက္ရာ မျမင့္ျမင့္ေအးသည္ အနည္းငယ္ထိခိုက္ၿပီး အသက္အႏၲရာယ္မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ေပသည္။ သို႔ေသာ္ မျမင့္ျမင့္ ေအး တစ္ေယာက္၏ လက္ဝဲဘက္လက္က်ိဳးၿပီး ဦးေခါင္းအနည္းငယ္ေပါက္ၿပဲကာ ေျခေထာက္ႏွင့္ ေက်ာျပင္ အခ်ိဳ႕တြင္ ဒါဏ္ရာမ်ားရ႐ိွသြားသည့္အတြက္ မီးရထားဝန္ထမ္းမ်ားမွ တာဝန္သိစြာျဖင့္ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးသို႔ ပို႔ေဆာင္ကုသမႈ ခံယူေစခဲ့သည္။

ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီးတြင္တစ္ပါတ္ခန္႔လာေရာက္ကုသမႈခံယူခဲ့ၿပီး ေဆး႐ံုမွဆင္းကာ ေနအိမ္၌ ေသာက္ေဆးေသာက္ ေနထိုင္ၿပီး တစ္လအၾကာတြင္ ေဆး႐ံုသို႔ ျပန္လည္ျပသမည့္ေန႔ရက္ကို ေစာင့္ဆိုင္း ေနခဲ့သည္။ တစ္လစာအတြက္ ေသာက္ေဆးအား ဝယ္ယူေသာက္သံုးရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္းတစ္ပါတ္စာ ေဆး ေသာက္ၿပီးေနာက္ ေဆးဖိုးမတတ္ႏိုင္သျဖင့္ ေဆးမေသာက္ပဲ ေနခဲ့ရသည္။ ၄င္းတို႔၏ ဒုကၡကို သိ႐ိွေနေသာ အနီးပတ္ဝန္းက်င္အိမ္မွ သူနာျပဳဆရာမတစ္ဦးမွ မိမိတတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီေထာက္ပံ့ေပးခဲ့သလို ပတ္ဝန္း က်င္႐ွိေနအိမ္မ်ားမွ တစ္အိမ္လွ်င္ (၁ဝဝ) က်ပ္ႏႈန္းျဖင့္ လိုက္လံေကာက္ခံရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း ရပ္ကြက္ ၏ စီးပြားေရးအေျခအေနႏွင့္ စားဝတ္ေနေရး အခက္အခဲတို႔ေၾကာင့္ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္မႈ မ႐ွိခဲ့ေပ။ ပတ္ဝန္း က်င္မွလည္း ထိုေငြ (တစ္ရာက်ပ္) ကိုပင္ထည့္ဝင္ႏိုင္ရန္ အင္အားမ႐ိွ။

ရပ္႐ြာ႐ွိ ေစတနာ႐ွင္အခ်ိဳ႕မွ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီေပးၾကေသာ္လည္း မတတ္ႏိုင္သည့္အဆံုး ထို သူနာျပဳဆရာမေလးသည္ ၂၉.၁ဝ.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ မျမင့္ျမင့္ေအးအား ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီးသို႔ ျပန္လည္ျပသရန္ လူနာတင္ယာဥ္လိုအပ္သျဖင့္ တဆင့္စကား တဆင့္ၾကားကာ ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္၊ အမွတ္ ၁၃/က၊ ဗိုလ္မွဴးဗထူးလမ္း၊ ၄၂ ရပ္ကြက္႐ိွ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)သို႔ အကူအညီေတာင္းခဲ့သည္။ လူနာ မျမင့္ျမင့္ေအးအား အကူအညီေပးရန္အတြက္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ ေရး တာဝန္ခံ - ဦးအာကာ ဦးေဆာင္၍ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ေရး (ေ႐ွးဦးသူနာျပဳ) အဖြဲ႔ဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဦးေဇာ္စိုင္း၊ ေဒၚမ်ိဳးမ်ိဳးေအးႏွင့္ ယာဥ္ေမာင္း ဦးဘိုဘိုတို႔မွ လူနာ၏ ေနအိမ္႐ိွရာ အမွတ္ (၁၄၄)၊ ေလးေထာင့္ ကန္ၿမိဳ႕နယ္သို႔ သြားေရာက္၍ ေဆးကုသမႈ ခံယူေနေသာ ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီးသို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ကာ ကူညီေပးခဲ့ၾကသည္။ ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီး၌ လိုအပ္ေသာ ေဆးကုသမႈမ်ား ထပ္မံခံယူ ေစၿပီး ေနအိမ္သို႔ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့႐ံုမွ်မက စားေရးေသာက္ေရးႏွင့္ ေဆးဖိုးအတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနေသာ မျမင့္ျမင့္ေအးႏွင့္ မိခင္ႀကီး ေဒၚႏွင္းၾကည္တို႔အတြက္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ အေရး ေပၚကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားမွ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ေငြေၾကးမ်ားျဖင့္ ေဆး၊ အစားအေသာက္၊ အခ်ိဳရည္ဗူးမ်ား ႏွင့္ ေငြက်ပ္ ၁၅ဝဝဝိ/- (တစ္ေသာင္းငါးေထာင္)က်ပ္တိတိ ကူညီေထာက္ပံ့ ေပးခဲ့သည္။

ယခုျဖစ္စဥ္တြင္ ေဝဒနာသယ္ မိခင္ ေဒၚႏွင္းၾကည္အတြက္ သမီး မျမင့္ျမင့္ေအး တာဝန္ေက်ခဲ့သလို မီးရထားဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ သူနာျပဳဆရာမေလးသည္လည္း မျမင့္ျမင့္ေအးအေပၚတြင္ ေမတၱာ၊ ေစတနာ အျပည့္ ျဖင့္ တာဝန္ေက်ခဲ့သည္။ ထို႔အတူ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)ႏွင့္ အသင္းသူ/သားတို႔သည္လည္း တာဝန္ ေက်ခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔ေပမယ့္ ယခုလို မိသားစုမ်ား ျမန္မာျပည္တြင္ အေျမာက္အမ်ား႐ိွေနခဲ့တယ္ ယခုလည္း ႐ိွေနဆဲ။ ေနာင္တြင္လည္း …. ။ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)သည္ အမ်ားျပည္သူလူထုအတြက္ ကိုယ္က်ိဳး မဖက္ ဆက္လက္ေပးဆပ္ရင္း တာဝန္ေက်ေနရဦးမည္ဟုသာ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိပါေတာ့သည္။

ကိုေဇာ္စိုင္း (ခ) ဇြဲမဟိဏ္ခ