ယင္းခရီးစဥ္တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕႐ိွ ငယ္စဥ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးတြင္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ “ပန္းခ်ီ မင္းေက်ာ္ခိုင္”ႏွင့္ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ခြင့္ ရခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ “ပန္းခ်ီ မင္းေက်ာ္ခိုင္”ႏွင့္ အတူ ေနထိုင္ေနေသာ “ဖိုးခြား” ဟု အမည္ေခၚတြင္ေသာ စိတ္ရင္းမြန္ျမတ္ေသာ၊ လူတကာအား အကူ အညီ ေပးတတ္ေသာ၊ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓါတ္ ႏိုင္ငံေရး စိတ္ဓါတ္ထက္သန္ေသာ ခင္မင္ဖြယ္ မိတ္ေဆြ တစ္ဦးႏွင့္လည္း ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရသည္။
ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလတြင္လည္း NED ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနား တက္ေရာက္ရန္အတြက္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ ခရီးထြက္ခြင့္ ႀကံဳခဲ့ျပန္ရာတြင္ “ပန္းခ်ီမင္းေက်ာ္ခိုင္”ႏွင့္ အတူ “ဖိုးခြား” တို႔ႏွင့္ ျပန္လည္၍ ေရစက္ဆံုခဲ့ရျပန္သည္။ “ဖိုးခြား” တို႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔၏ ကူညီမႈမ်ားႏွင့္ အတူ “ဖိုးခြား” တို႔ ေနအိမ္တြင္ ေနထိုင္စားေသာက္ကာ “ဖိုးခြား” ၏ ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သြားလို သည့္ ျပည္ပႏိုင္ငံ႐ိွ သုႆန္မ်ားသို႔ သြားေရာက္ေလ့လာ မွတ္တမ္းတင္ခြင့္ ရ႐ိွခဲ့သည္။ “ဖိုးခြား” သည္ ယခင့္ ယခင္ကာလမ်ား၌ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕႐ိွ ၿခံအမွတ္ ၅၄၊ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္႐ွိ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အနီးကပ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓါတ္ ျပင္းျပေသာ ႏိုင္ငံ့သားေကာင္း တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ ၁၉၈၈ အေရးခင္းကာလအၿပီး ႏိုင္ငံေရးေလာက ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ကာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈဒဏ္ကို မခံစားလိုေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး လမ္းေၾကာင္းအသြယ္ သြယ္တို႔ျဖင့္ ျပည္ပႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္႐ိွၿပီး ဝမ္းေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွား ေနထိုင္ခဲ့ကာ စိတ္ရင္းေစတနာရင္း မွန္ကန္စြာျဖင့္ အမ်ားသူငွါတို႔အား ကူညီပံ့ပိုးဖို႔ ဝန္မေလးခဲ့သူူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ၂ဝ၁၂ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလတြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့ေသာ (DEDICATED TO PROMOTING FREEDOM AND DEMOCRACY IN BURMA) ေ႐ႊတံဆိပ္ဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားအား တက္ေရာက္ရန္ ေရာက္႐ိွေနသည့္ မိခင္သဖြယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္လည္း ဝမ္းသာ အားရစြာ ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ခြင့္ ရ႐ိွခဲ့သည္။ ၂၄ ႏွစ္ၾကာ ကြဲကြာခဲ့ရေသာ မိခင္သဖြယ္ျဖစ္ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဝမ္းသာအားရ ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ခြင့္ ရခဲ့ေသာ္လည္း ၂၄ ႏွစ္ၾကာ ကြဲကြာခဲ့ရသူ “ဖိုးခြား” ၏ ေမြးမိခင္ရင္းျဖစ္သူ ေဒၚစိန္တင့္ အား ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ခြင့္ မရ႐ိွခဲ့ေတာ့ေခ်။ အေၾကာင္းမွာ ၂၄ ႏွစ္ၾကာ ကြဲကြာခဲ့ရေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ အမွတ္ ၅၉၄၊ ျပင္ဦးလြင္လမ္း၊ (၃၈)ရပ္ကြက္၊ ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ေန မိခင္ႀကီး ေဒၚစိန္တင့္ အသက္ ( ) ႏွစ္သည္ ၂၆.၁ဝ.၂ဝ၁၂ရက္ေန႔တြင္ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခဲ့သည္။ ယေန႔ ၂၈.၁ဝ.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁ဝးဝဝ နာရီအခ်ိန္တြင္ ေရေဝးသုႆန္၌ မီးသၿဂႋဳလ္ျခင္း အခမ္းအနားအား က်န္ရစ္သူမိသားစုတို႔ႏွင့္အတူ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးမ်ား၊ မိတ္သဂၤဟမ်ား၊ ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္႐ိွ သံသရာခရီးသည္ နာေရးကူညီမႈအဖြဲ႔ႏွင့္ပူးေပါင္း၍ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ ဦးစီးက်င္းပျပဳလုပ္ ေပးခဲ့ေသာ္လည္း သားျဖစ္သူ “ဖိုးခြား” တစ္ေယာက္ မိခင္ႀကီး၏ ေနာက္ဆံုးခရီးအား ပို႔ေဆာင္ေပးႏိုင္ခြင့္ မ႐ိွခဲ့ရေခ်။
သို႔ေပမယ့္ “ဖိုးခြား” တာဝန္ေက်ခဲ့ပါသည္။ “ဖိုးခြား” သည္ ကၽြန္ေတာ့္အား ယခင္က ကြယ္လြန္ သြား႐ွာ ၾကၿပီျဖစ္ေသာ ဖခင္ႀကီး ဦးတင့္လြင္ႏွင့္ ညီအစ္ကိုျဖစ္သူ ကိုေမာင္ေမာင္လြင္ တို႔အား ရည္စူး၍ မိခင္ႀကီး ေဒၚစိန္တင့္ အမည္ျဖင့္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)သို႔ US$ 100 အားလွဴဒါန္းလိုေၾကာင္း နယူးေယာက္ၿမိဳ႕တြင္ ကၽြန္ေတာ္႐ိွေနစဥ္ကာလ၌ ေျပာၾကားခဲ့ကာ အလွဴေငြ US$ 100 အား ကၽြန္ေတာ္၏ လက္ထဲသို႔ လွဴဒါန္းခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႔ အလွဴေငြလက္ခံ ျဖတ္ပိုင္း စာအုပ္မ်ား မပါ႐ွိခဲ့၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ိွၿပီးမွ မိခင္ႀကီး ေဒၚစိန္တင့္ထံသို႔ အလွဴေငြျဖတ္ပိုင္း အား ဝမ္းသာပီတိ သာဓုေခၚဆိုႏိုင္ရန္အတြက္ ေနအိမ္သို႔ သြားေရာက္ အပ္ႏွံေပးမည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္၏ခရီးစဥ္သည္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိဳ႕၊ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုၿမိဳ႕မွ ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လစ္ၿမိဳ႕၊ ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လစ္ၿမိဳ႕မွတဆင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တိုက်ိဳေလဆိပ္၊ တိုက်ိဳေလဆိပ္မွ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္၊ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္မွ ၂၇.၁ဝ.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔ နံနက္ (၈း၄ဝ) နာရီအခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ိွခဲ့သည္။
၂၆.၁ဝ.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တိုက်ိဳေလဆိပ္သို႔ ေရာက္႐ွိေသာအခ်ိန္တြင္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ေန “ပန္းခ်ီ မင္းေက်ာ္ခိုင္”၏ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ ဆက္သြယ္ေျပာၾကားမႈေၾကာင့္ “ဖိုးခြား” ၏ မိခင္ႀကီး ေဒၚစိန္တင့္ ကြယ္လြန္သြားၿပီဆိုသည့္ သတင္းအား ေၾကကြဲထိခိုက္စြာျဖင့္ ၾကားသိခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း တိုက်ိဳၿမိဳ႕ေလဆိပ္မွ ရန္ကုန္႐ိွ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)သို႔ ခ်က္ျခင္းအေၾကာင္းၾကားကာ ကူညီေဖးမမႈလုပ္ငန္းအား ေဆာင္႐ြက္ ေစခဲ့သည္။ မိခင္ႀကီး ေဒၚစိန္တင့္၏ က်န္ရစ္ေသာ႐ုပ္အေလာင္းအား ေနအိမ္မွ ေရေဝးသုႆန္ အေအးခန္းသို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ၿပီး ယေန႔ ၂၈.၁ဝ.၂ဝ၁၂ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁ဝးဝဝ နာရီအခ်ိန္တြင္ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ မီးသၿဂႋဳလ္ျခင္း အခမ္းအနားကို က်င္းပျပဳေပးခဲ့ေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ တမလြန္ဘဝသို႔ ေရာက္သြား႐ွာၿပီျဖစ္ေသာ မိခင္ႀကီး ေဒၚစိန္တင့္ ၾကားသိႏိုင္ ပါက “အေမ ေဒၚစိန္တင့္ ခင္ဗ်ား၊ အေမ့ရဲ႕သား “ဖိုးခြား” တစ္ေယာက္ တာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္ အေမ။ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအေပၚလည္း တာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားအေပၚလည္း တာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္၊ အေမ့အတြက္လည္း ကုသိုလ္တာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္ အေမရယ္” လို႔ေျပာၾကား လိုပါသည္။ အေမ ေဒၚစိန္တင့္၏ က်န္ရစ္ေသာ ႐ုပ္ခႏၶာ႐ိွ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚတြင္ စို႔ေနေသာ ေခၽြးေပါက္ကေလးမ်ားအားသုတ္ေပးရင္းကၽြန္ေတာ့္၏စိတ္တြင္းမွ ေျပာၾကားလိုက္သည္ကို အေမ ေဒၚစိန္တင့္ တစ္ေယာက္ တမလြန္ဘဝမွ ၾကားသိလိုက္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္မိပါေတာ့သည္။
ေက်ာ္သူ
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္