သမၼတ Obama သည္တ႐ုတ္က အေရွ႕ေတာင္အာရွကို တင္းက်ပ္စြာ ခ်ဳပ္ကိုင္ရန္ ႀကိဳးစားမႈကို တန္ျပန္ႏိုင္ရန္ ျမန္မာ၊ ကေမာၻဒီးယားႏွင့္ လာအို ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ယခုအပတ္ႏွင့္ လာမည့္အပတ္တြင္ သြားေရာက္မည္ျဖစ္သည္။ ၎သည္ ထူးဆန္း၍ ရွင္းျပရခက္ေသာ အာရွစတိုင္ဒီပလိုေမစီကို က်င့္သံုး လ်က္ရွိသည္။
Obama သည္ တ႐ုတ္၏ေနာက္ဖက္မွ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း(သို႔မဟုတ္)မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းႏွင့္မဟုတ္ဘဲ ၿငိမ္သက္စြာဝင္ေရာက္လာရာ အာရွ၏ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားႏွင့္ အကၽြမ္းတဝင္ရွိေၾကာင္း ျပသခဲ့သည္။ မည္မွ်ေတာ္လိုက္သည့္ ျဖစ္ျခင္းနည္း။ စမတ္က်သည့္ ျဖစ္ျခင္းနည္း။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသည္ အာရွကစားပဲြသို႔ ၂၀၁၀ တြင္ဝင္ေရာက္လာရာ Mr.Obama ႏွင့္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဟီလာရီကလင္တန္တို႔ အင္ဒိုနီးရွားသို႔သြားေရာက္ခဲ့ၾကျခင္းမွ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ Mr.Obama သည္ ၎၏ Oval Office တြင္ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ၿပီးေနာက္ အရွိန္ျမႇင့္ခဲ့ပါသည္။
စီးပြားေရးအရခၽြတ္ၿခံဳက်ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ရာစုႏွစ္တစ္ဝက္ခန္႔ ႏိုင္ငံတကာ၏ အပယ္ခံျဖစ္ခဲ့ၿပီး တ႐ုတ္၏ အထီးက်န္ေဖာက္သည္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ယခုအခါ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွ ဒီမိုကေရစီသို႔ေျခလွမ္းေနရာ အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းေသာအျမန္ႏႈန္းျဖင့္ တ႐ုတ္၏ထိန္းခ်ဳပ္မႈကို ေရွာင္ဖယ္လာခဲ့ၿပီး အေမရိကန္၏လမ္းညႊန္မႈကို ေတာင္းဆိုလာခဲ့ပါသည္။
သမၼတသည္ အေမရိကန္၏ႏိုင္ငံျခားေရးမူဝါဒကို စိတ္ပ်က္ဖြယ္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းကို ဗဟိုျပဳရာမွဖယ္ခြာ၍ ေတာက္ပသည့္ အနာဂါတ္ရွိေသာ အာရွကိုဗဟိုျပဳရန္အစီအစဥ္ကို ဤခရီးစဥ္ျဖင့္လုပ္ေဆာင္လာသည္။ ၎သည္ ၁၉၈၀ ႏွင့္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားကကဲ့သို႔‘က်ား’တစ္ေကာင္အျဖစ္ ေတာက္ပခဲ့ေသာ ေန႕ရက္မ်ားအေျခအေနကို ျပန္လည္မရေသးသည့္တုိင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွသည္ အေမရိကန္အတြက္ေငြရွာရန္ေနရာ၊ ေစ်းကြက္ ခ်ဲ႕ထြင္ရန္ေနရာ၊ မိတ္ေဆြသစ္ဖဲြ႕ရန္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးအေဟာင္းမ်ား ပိုမိုခိုင္မာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရန္ေနရာ ျဖစ္ေနပါသည္။
သမၼတေရြးေကာက္ပဲြ မဲဆြယ္စဥ္ကာလက Mitt Romney ကမတ္လတြင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ သမၼတျဖစ္လာမည့္ Xi Jinping အား ေငြေၾကး ႀကိဳးကိုင္သူတ႐ုတ္အျဖစ္ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးတံဆိပ္ကပ္ကာ ႏႈတ္ဆက္လိုေၾကာင္း အခ်က္ေပးခဲ့သည္။ Mr.Obama ကမူ တ႐ုတ္ႏွင့္တိုက္ရုိက္ ထိပ္တိုက္ ေတြ႕ေရးအစား ျပင္ညီကစားကြင္းတြင္ တ႐ုတ္ႏွင့္သာတူညီမွ်ဆက္ဆံေရး ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ စမတ္က်ေသာပါဝါကိုသာထုတ္ျပခဲ့ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ား မရွိခဲ့ေပ။
၎၏ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာင္းလဲမႈကို ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းအား ေရွး႐ိုးဆန္ေသာအေမရိကန္မ်ားက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ျခင္းရွိၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း တ႐ုတ္ႏွင့္အျခားအာရွသားမ်ားက အမွတ္ေပးၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔က အသစ္ျပန္လည္အေရြးခံရေသာ အေမရိကန္ သမၼတ သည္ ၎တို႔အေပၚလက္သီးဆုပ္၍ ခ်ဥ္းကပ္လာျခင္းမဟုတ္ဘဲ လက္ကမ္းႀကိဳဆိုလာျခင္းဟု ရႈျမင္ၾကသည္။ သမၼတသည္အာရွတိုက္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေမွးမွိန္ေနေသာ အေမရိကန္၏တည္ရွိမႈကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ရန္ လုပ္ေဆာင္လာၿပီး ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းမ်ား၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားႏွင့္ ေစ်းကြက္မ်ားတြင္ တဖန္ ျပန္လည္ယွဥ္ၿပိဳင္လာပါသည္။
တိုက္ဆိုင္မႈဆိုသည္မွာမရွိႏိုင္ဟု ယံုၾကည္သူမ်ားကမူ Mr.Obama ၏ Thanksgiving မတိုင္မီခရီးစဥ္သည္ ဖႏြမ္ပင္မွ အာရွ-ပစိဖိတ္ စီးပြားေရးဖိုရမ္ႏွင့္ အခ်ိန္ကိုက္ျဖစ္ေနသည္ကို ႀကီးမားေသာကိစၥအျဖစ္ မွတ္ယူလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ၎ႏွင့္ အျခားထင္ရွားေသာ အေမရိကန္မ်ားသည္ ထိုအစည္းအေဝးမ်ိဳးကို အၿမဲတေစတက္ေရာက္ေလ့ရွိသည္မဟုတ္ေပ။ အာရွေဒသအတြက္ အမွန္တကယ္အေရးႀကီးမႈမွာ Obama သည္ ျပန္လည္ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ခံရၿပီး ႏွစ္ပတ္အတြင္း လာေရာက္မႈသည္ အာရွေဒသကို အေလးအနက္ထားသည္ ဆိုသည့္ကိစၥအား သက္ေသ ျပလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္မႈကို ႏွစ္သက္ျခင္းမရွိေသာ အေရွ႕ေတာင္အာရွသားမ်ားအတြက္မူ တ႐ုတ္၏ မတရားၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈရရန္ ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ တင္းမာမႈမ်ားျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ အေမရိကန္၏ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈ ဟန္ခ်က္ညီရန္လုပ္ေဆာင္ျခင္းကို ႀကိဳဆိုၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
ထိုထက္ပို၍ အေရွ႕ေတာင္အာရွသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ႏွင့္ႏိုင္ငံေရးအရ စိတ္ပ်က္ဖြယ္အေျခအေနမွ လြတ္ေျမာက္ လာခ်ိန္တြင္ Mr.Obama သည္ ေဒသတြင္းအုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္ မူဝါဒေရးရာ အီလစ္မ်ားႏွင့္လည္း ေတြ႕ဆံုရန္ရွိသည္။
ဥပမာအားျဖင့္ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံတြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ Mindanao မြတ္ဆလင္မ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းစစ္မွာၿပီးဆံုးရန္ အာမခံခ်က္ရွိေသာ အေျခအေနသို ႔ေရာက္ရွိသြားသည္။ ထိုစစ္ပြဲေၾကာင့္ လူေပါင္း ၁၂၀၀၀၀ ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရပါသည္။
ထို႔အျပင္ Mr.Obama သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ယင္လတ္ႏွင့္လည္း ေတြ႕ဆံုရန္စီစဥ္ထားသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ အပူမီးႏွစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ေနရခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ အသက္အရြယ္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ကိုးဆယ္တြင္းေရာက္ေနေသာ ထိုင္းဘုရင္ ဖူမီေဘာအဒူယာဒက္သည္ က်န္းမာေရးမေကာင္းသည့္ အေျခအေနတြင္ရွိပါသည္။ ဘုရင္အား ဆက္ခံမည့္ကိစၥကို ျပည္သူမ်ားၾကားေဆြးေႏြးျခင္းအား ေရွးက်ေသာ ဘုရင္မိသားစုအား ထိပါးေစသည့္ဥပေဒျဖင့္ တားျမစ္ထားသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းရွိ မြတ္ဆလင္လက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ စစ္ပဲြမွာလည္း အရွိန္ ေလ်ာ့မသြားဘဲ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိရာ လြန္ခဲ့ေသာ ေျခာက္ႏွစ္အတြင္းလူ(၅၀၀၀)ခန္႔ ေသဆံုးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ဖက္စလံုးက ႏိုင္ငံတကာမွ လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား ဝင္လာေရးကို လံုးဝမလိုလားၾကေပ။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္က ထိုစဥ္က Missouri ရီပတ္ဗလစ္ကင္ဆီနိတ္တာ Christopher S.bond ႏွင့္ စာေရးသူတို႔သည္ “The Next Front”ဟူေသာ ေဆာင္းပါး၌ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွ မြတ္ဆလင္မ်ားသည္ ကမာၻေပၚရွိ အျခားေဒသမ်ားမွ မြတ္ဆလင္မ်ားႏွင့္ မတူဘဲ အေမရိကန္မ်ား ၎တို႔ေဒသတြင္ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံျခင္းကို ႀကိဳဆိုၾကသည္ဟု ေရးသားခဲ့သည္။
ယခုႏွစ္ အာရွသို႔ စာေရးသူျပန္အေရာက္တြင္ သိနားလည္လာရသည့္အခ်က္မွာ တ႐ုတ္သည္ၾသဇာလႊမ္းမိုးရန္ ႀကိဳးစားလာမႈေၾကာင့္ ေဒသတြင္း လူဦးေရအစိတ္အပိုင္း အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ တ႐ုတ္ကိုေၾကာက္သည့္ ေရာဂါရေနၿပီ ဆိုသည့္အခ်က္ ျဖစ္သည္။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ အေမရိကန္က ၿငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းျဖင့္ ျပန္ဝင္လာျခင္းကို လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သစ္မ်ား ရွင္သန္ေစခဲ့သည္။
တ႐ုတ္တို႔ ေဒသတြင္းလုပ္ေဆာင္ေနမႈမ်ားကို ဟန္ခ်က္ညီသာတူညီမွ် ကစားပဲြျဖစ္ရန္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္ အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ ေငြ၊ နည္းပညာ ရွိသူမွာဂ်ပန္မဟုတ္။ ႐ုရွားမဟုတ္။ ဥေရာပမဟုတ္ေပ။ အေမရိကန္သာလွ်င္ျဖစ္သည္။ ၎သည္ ေဒသခံအစိုးရမ်ားအေနျဖင့္ အစျပဳျဖစ္ေပၚေနေသာ အစၥလာမ္မ်ား၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ႏွိမ္ႏွင္းရာတြင္ အကူအညီေပးႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ “ခင္ဗ်ားတို႔ဆီက စီးပြားေရးသမားေတြ ေခၚခဲ့ပါ။ နည္းပညာရွင္ေတြ ေခၚခဲ့ပါ။ ပါေမာကၡေတြ ေခၚခဲ့ပါ။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမယ့္သူေတြ ေခၚခဲ့ပါ”ဟု စာေရးသူအား အေမရိကန္တစ္ဦးအေနျဖင့္ မိတ္ေဆြ ထိုင္းဥပေဒ ပါေမာကၡ တစ္ဦးကအားေပးခဲ့သည္။ “ဒီမွာေစ်းသက္သာပါတယ္။ လြယ္ကူပါတယ္။ စစ္ဖိနပ္ေတြကို တန္းလ်ားမွာ ထားခဲ့ပါ”ဟု ၎ကဆိုပါသည္။
“ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသည့္ သေဘာတူညီမႈ ျဖစ္ပါသနည္း” Yangon Chronicle
0 comments:
Post a Comment
လာေရာက္လည္ပတ္ၾကေသာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕အျမင္မ်ားလည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္